ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

Το δέρμα της άμμου

Αιχμηρό βότσαλο

Ο αποφλοιωμένος χρόνος

Τα πάντα ρήμαξε

Από την ψίχα του ψωμιού

Θα πλάσω

Την ερημιά του ύστερου ανθρώπου

Θα γεμίσω

Τις εγκοπές της βροχής και του σύννεφου

Δίσταζαν τόσο καιρό

Καθώς την αλήθεια μάταια έκρυβαν

Ξαφνικά από νεότητα πάλιωσαν

Όπως τα αισθήματα

Και τα ουράνια ψέματα

Η αλήθεια είναι σαν το νερό

Βρίσκει ρωγμές

Και αναδύεται

Εκφράζει ο χρόνος την ανάγκη του

Πλανήτης με όλα τα βασίλεια

***

Μέτρηση

Άμπωτη και παλίρροια

Μη φανταστείς ότι δε ζήλεψαν

Την ανωνυμία του μαύρου

Σπαρακτικά

Η ένταση της σφαγής

Όταν η Αν Γόντα φώναξε:

- Περιμένω τον γιο μου να πεθάνει

Τουλάχιστον δε θα πονάει άλλο

Ένα μωβ αναρριχητικό φυτό ανέβηκε ψηλά για να τη χαιρετήσει

Μωβ καμπανούλες

Ανοίγουν κλείνουν και κλαίνε

Στην άλλη πλευρά

Οι κήποι είναι γεμάτοι τριαντάφυλλα και τα παιδιά πάνε σχολείο

***

Υλικά της πραγματικότητας

Ένας κατάπληκτος κόσμος λικνίζεται και γέρνει

Μπροστά ο ερωτευμένος χρόνος

Ένα μοτίβο Άνοιξη

Η νευρική μέλισσα δεν είναι προτεραιότητα

Μια σκιά μού φάνηκε πίσω από τα δάκρυα

Όπως τη νύχτα των κρυστάλλων έκλαιγε η Ελένη

Με το σώμα του αέρα να γέρνει

Η αληθινή αιτία να πεθάνεις

Με αναρίθμητες αφορμές

Μοιάζει να είναι

Ένα ρήγμα που βαθαίνει

Ένας αόρατος μαγνήτης

Μας τραβάει όλους προς τα κάτω

Δεν χρειαζόμαστε αποδείξεις

Ό,τι ζήσαμε

Να αποκρυπτογραφήσουμε τη

Μυστική γλώσσα των θαυμάτων

Το πιο πολύτιμο

Απόλυτα εύθραυστο

***

Καραντίνα

Έπεσε στάχτη στο πάτωμα

Μάτια θηρίου

Αμείλικτα

Ελαφρά εξογκωμένα

Ακτινοβολούν αβυσσαλέες προθέσεις

Μια ταραγμένη μοναξιά εισβάλλει

Υγρή αίσθηση βάρους

Γιατί κλαις

Να βγάλεις αντικλείδια για την εξώπορτα

Ξανακτύπησε η εφήμερη όψη του φόβου

Έφερε ένα αίσθημα διφορούμενο στην κοκκινόγατα

Κάναμε μια άψυχη χειραψία

Και τώρα θα κεραστούμε μια τούρτα λεμόνι

Το πρωί βρήκαμε μια χελώνα στην αυλή

Πεσμένη ανάποδα

(ανέκδοτα)

*H εικόνα είναι παρμένη από το διαδίκτυο