RAYMOND CARVER /// ΕΞΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΔΩΜΑΤΙΑ ΟΠΟΥ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΟΥΡΛΙΑΖΖΟΥΝ 

ΚΑΙ ΠΛΗΓΩΝΟΥΝ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟ

Γαβριηλίδης,2018

Μετάφραση :Xαράλαμπος Γιαννακόπουλος

Ανθολόγηση για το VARELAKI :Aσημίνα Ξηρογιάννη

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ

Πάντοτε ήθελα ποταμίσιες πέστροφες

για πρωινό.

Ξαφνικά ,ανακαλύπτω ένα καινούριο μονοπάτι 

προς τον καταρράκτη.

Αρχίζω να κάνω πιο γρήγορα.

Ξύπνα,

λέει η γυναίκα μου,

ονειρεύεσαι.

Καθώς όμως προσπαθώ να σηκωθώ,

το σπίτι γέρνει.

Ποιος ονειρεύεται;

Eίναι μεσημέρι,μου λέει.

Τα καινούρια παπούτσια περιμένουνε πλάι στην πόρτα,

λάμποντας.

***

ΒΡΟΧΗ

Ξύπνησα σήμερα το πρωί με μια τρομερή 

επιθυμία να μείνω στο κρεβάτι όλη τη μέρα 

και να διαβάζω.Πολεμησα για ένα λεπτό εναντίον της.

'Υστερα κοίταξα έξω από το παράθυρό μου τη βροχή.

Και παραδόθηκα.Αφοσιώθηκα ολοκληρωτικά

στην έγνοια τούτου του βροχερού πρωινού.

Θα ζούσα άραγε τη ζωή μου με τον ίδιο τρόπο ξανά;

Θα έκανα τα ίδια ασυγχώρητα λάθη;

Nαι,και μισή μόνο ευκαιρία να είχα.Ναι.

***

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ   ΕΓΡΑΨΑ

Τούτο δω είναι το ποίημα που θα έγραφα

νωρίτερα,μα δεν το΄γραψα

γιατί σ΄άκουσα να κουνιέσαι μες στον ύπνο σου.

Σκεφτόμουν ξανά 

το πρώτο μας πρωινό στη Ζυρίχη.

Πώς σηκωθήκαμε προτού χαράξει.

Σαν χαμένοι για μια στιγμή.Βγήκαμε ωστόσο

έξω στο μπαλκόνι που έβλεπε

προς το ποτάμι και το παλιό τμήμα της πόλης.

Κι έτσι απλά σταθήκαμε εκεί,χωρίς να μιλάμε.

Γυμνοί.Κοιτάζοντας τον ουρανό να φωτίζεται.

Συγκλονισμένοι κι ευτυχισμένοι.Λες και 

μας έριξαν εκεί πέρα

εκείνην ακριβώς τη στιγμή.

***

ΤΕΜΠΕΛΙΑΖΟΝΤΑΣ

Κοίταξα πριν από λίγο μες στο δωμάτιο 

και νά τι είδα εκεί-

η καρέκλα μου στη θέση της πλάι στο παράθυρο,

το βιβλίο αναποδογυρισμένο επάνω στο τραπέζι.

Και στο περβάζι,το τσιγάρο μου

καίγεται μόνο του μες στο σταχτοδοχείο.

Λουφαδόρε! μου φώναζε ο θείος μου

πριν από τόσο καιρό.Κι είχε δίκιο.

Εξοικονόμησα λίγο χρόνο πάλι σήμερα,

όπως κάθε μέρα,

για να μην κάνω απολύτως τίποτα.

***

ΗΣΥΧΕΣ ΝΥΧΤΕΣ

Πέφτω για ύπνο σε μια παραλία,

ξυπνάω σε μιαν άλλη.

Καράβι πλήρως εξοπλισμένο,

που το ρυμουλκούνε με το σκοινί.

***

ΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΣ

             Για τη Λίντα Γκρεγκ ,μετά την 

                  ανάγνωση του '' Κλασικισμού''

Οι νύχτες είναι πολύ συννεφιασμένες εδώ.

Αν όμως το φεγγάρι είναι γεμάτο,το ξέρουμε.

Νιώθουμε ένα πράγμα τη μια στιγμή,

κάτι άλλο την επόμενη.

***