ΜΙΛΤΟΣ ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

****



ΟΜΟΡΦΙΑ

Ράντισε την ασκήμια μ ΄ομορφιά
πήρε μια κιθάρα
πήρε ένα ποτάμι πλάι πλάι
Τραγουδώντας

'Εχασε τη φωνή του
του την έκλεψε η έξαλλη γυναίκα
που' κοψε το κεφάλι της στα κόκκινα νερά
κι ο φτωχός δεν έχει πια φωνή να τραγουδήσει
και το ποτάμι το ήρεμο κεφάλι
κυλάει με βλέφαρα κλειστά

Τραγουδώντας



****

ΥΔΡΑ

Το αίμα μου το κρεμάσαν πάνω στα κλαδιά
το αίμα μου το ρίξαν μες στη θάλασσα 
τ' άγρια λουλούδια τα βαμμένα δόντια τα πικρά φιλιά
τα ψάρια τα καράβια μες στη θάλασσα
μέσα στο αίμα το δικό μου χτίσαν τη φωλιά
από το αίμα  το δικό μου βάψαν τα πανιά
από το αίμα το δικό μου πέταξαν φτερά
όλα τα φοβερά πουλιά μέσα στη θάλασσα.


****

Η ΜΗΤΕΡΑ

'Εψαχνα να βρω το σπίτι μου.Οι δρόμοι ήταν
γεμάτοι ερείπια 'μοναχά τοίχους πεσμένους και
πέτρες έβλεπες ' κι ούτε ένας  άνθρωπος  δεν φαινόταν.
Και τότε φάνηκε η άρρωστη μητέρα.
Ποτέ δεν ήταν τόσο καλά,γεμάτη ενέργεια και δύναμη,
με πήρε άπ΄το χέρι και βρεθήκαμε σ΄ένα 
συμπαθητικό δωμάτιο,το σπίτι μας.
Εγώ έκλαιγα,έκλαιγα γοερά...
Κι αυτή : Mη κλαις,ο καθένας μας με τη σειρά του.


****

ΣΑΝ ΠΕΤΡΑ 

Η 'Ανοιξη είναι για τους ευτυχισμένους
τότε έλεγες

τώρα έγινες σκληρή
σαν πέτρα.



****

ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ ΠΟΙΗΤΗ

Στο σπίτι του πεθαμένου ποιητή
είναι κολλημένες φωτογραφίες
άλλων νεκρών ποιητών
που όταν ήταν ζωντανοί
αστειεύονταν
ή τσακωνόντουσαν 
με τον πεθαμένο

Τώρα μένουν εκίνητοι
κολλημένοι στους τοίχους
και μόνο ο νεκρός ποιητής
στιφογυρίζει στο κρεβάτι του 
απελπισμένος.


****

 Η ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Όλοι κοιμούνται
κι εγώ ξαγρυπνώ
περνώ σε χρυσή κλωστή
ασημένια φεγγάρια
και περιμένω να ξημερώσει
για να γεννηθεί
ένας νέος θεός
μες στην καρδιά μου
την παγωμένη
από άγρια φαντάσματα
και τη μαύρη πίκρα.

 ****
.