Το καλαμάκι είναι για να ρουφάμε τον φραπέ/ εμείς εδώ το λέμε σουβλάκι
(Από ανάρτηση λεωφορείου της συμπρωτεύουσας κι αυτό που μου ’μεινε από την πρόσφατη 12η Διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης)
Ο ποιητής έχει, οφείλει να έχει, μαντικές ικανότητες, άλλωστε είναι κάτι μεταξύ καφετζούς ή για να το πω πιο κομψά και διανοουμενίστικα παίζει συχνά το ρόλο των ιερέων στο Νεκρομαντείο του Αχέροντα. Άλλωστε ποιητές-καφετζούδες-νεκρομάντεις έχουν κάτι κοινό: υποδέχονται/έχουν ως κεντρικό τους άξονα και μέλημα τις ψυχές των ανθρώπων, απαιτούν μια τελετουργία σταδιακής προσέγγισης/μύησης του αναγνώστη, του πελάτη, του επισκέπτη που επιθυμεί να διαβάσει ποίηση, να μάθει το μέλλον ή να συναντηθεί στο υπερπέραν με τον προσφιλή νεκρό του. (Από νεκρίλα βρίθει η ποίηση άλλωστε).
Και οι τρεις ειδικότητες, θεσμοί, τρόικα –όπως κι αν τους ονομάσει ο καθένας– υποβάλλουν το κοινό τους σε ψυχολογικές δοκιμασίες (μέσω της ανάγνωσης δύσβατων ποιημάτων/ της βασανιστικής αργόσυρτης διαδικασίας προσέγγισης του ντελβέ/ της άντλησης εξαντλητικών πληροφοριών και λεπτομερειών για τη ζωή, τις οικογενειακές σχέσεις, τις ερωτικές απογοητεύσεις που βίωσαν οι πρωταγωνιστές μας). Αλλά και σε σωματικές δοκιμασίες υποβάλλουμε τους ατυχείς που μας εμπιστεύονται: είτε μέσω χιλιάδων (και συνήθως βαρετών) ποιητικών παρουσιάσεων όπου ξημεροβραδιάζονται δύσμοιροι φίλοι και συγγενείς, είτε με την περιπλάνηση του κοινού σε δαιδαλώδεις ερμηνείες περί της υπάρξεως ή μη του Σύμπαντος Κόσμου, σε υπομονητική διαλεύκανση των σχηματισμών στο φλιτζάνι, ή στην περιδιάβαση σε σκοτεινές γεμάτες υγρασία αίθουσες του νεκρομαντείου.
Και οι τρεις (ποιητές-καφετζούδες-νεκρομάντεις) καταφέρνουν στο τέλος να θολώνουν το μυαλό και να εξάπτουν τη φαντασία μας. Θυμηθείτε τις σκηνές με τις ακαταλαβίστικες αναγνώσεις, τους καπνούς και την αρπαχτική διάθεση μέσα από τα γαμψά νύχια ή το διαπεραστικό βλέμμα ποιητή – μάντη πάνω από μια γυάλινη σφαίρα ή το ψυχοπλάκωμα από τα συρίγματα από του άμβωνος ενός ιερέα (βλ. Άνθιμος και ό,τι χειρότερο προϋπήρξε και θα εξακολουθήσει να υπάρχει στο μέλλον).
Τέλος για να λάβεις απάντηση από την ψυχή πρέπει πρώτα να αγοράσεις τα βιβλίο (να χρηματοδοτήσεις χοντρά μέσω πολιτιστικών ερευνητικών κλπ προγραμμάτων τον καλλιτέχνη), να ξεπαραδιαστείς στα 090… από τηλεοράσεως και τέλος να τελέσεις πλουσιοπάροχες προσφορές για να βγάλεις την ψυχή από τη λήθη.
Κάπως έτσι θα περιέγραφα τη δική μου κουζίνα της ποίησης που πέραν των άλλων είναι και άνοστη (η κουζίνα, όχι η ποίηση) καθώς από 14 ετών παραμένω χορτοφάγος όπως το διατυπώνω και στο πρόσφατο πόνημά μας με τον Αραμπατζή:
Στο φούρνο με πατάτες
το μέλλον ας προβλέψω δια εσέ
έχεις και λίπος να καεί για νοστιμιά
ιδέες αφράτες
μετά από τέτοιο άγος
Εγώ με μαρουλάκια φρικασέ
Θα ξέρετε πως είμαι χορτοφάγος
http://www.biblionet.gr/author/22429/%CE%9A%CF%81%CE%B5%CE%BC%CE%BC%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82,_%CE%9A%CF%8E%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου