Η ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ : MIA ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ

                                   

Η ζωγραφιά που ταξιδεύει

Ελένη Γκίκα
εικονογράφηση: Έφη Λαδά

Καλέντης, 2013
32 σελ.
Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη



      'Oταν κάτι μας βαραίνει θέλουμε να το διώξουμε από μέσα μας με κάθε τρόπο.Από την άλλη ,μπορείς κάτι να δημιουργήσεις από έναν πόνο.Η Σοφία,η μικρή ηρωίδα της Ελένης Γκίκα στο παραμύθι ''Η ζωγραφιά που ταξιδεύει ''δημιουργεί μια θαυμαστή ζωγραφιά.Μια ξεχωριστή,μοναδική,διαφορετική  ζωγραφιά.'Οπως ξεχωριστή ,μοναδική διαφορετική είναι κι η ίδια.Αλλά ,δυστυχώς ,κάποιοι δεν αποδέχονται την διαφορετικότητά της.Τα πορτοκαλοκόκκινα μαλλιά της,την ακριβή κληρονομιά της!Και όταν οι άλλοι δεν σε αποδέχονται,τότε αρχίζουν τα προβλήματα.'Εξω, μα κυρίως μέσα σου.Η Σοφία δεν ήθελε να την φωνάζουν ''καρότο'',όσο κι αν καταλάβαινε τον....συσχετισμό.Μοναδικοί πραγματικοί της φίλοι η γιαγιά της η Σοφία και ο συμμαθητής της ο Ορφέας,που την στηρίζουν ,επειδή την αγαπούν.Όσο για τη μαμά,εκείνη φαίνεται ότι δεν έχει αληθινή επικοινωνία με το παιδί της.Είναι μονίμως απασχολημένη με τη δουλειά της.Δεν φαίνεται να εμβαθύνει και πολύ στην ψυχολογία της κόρης της ένεκα έλλειψης χρόνου,πιθανόν και διάθεσης.Πατέρας μέσα στην ιστορία μας δεν εμφανίζεται.Η Σοφία  βιώνει απόρριψη και μοναξιά.Μέσα στο παιδικό μυαλό της τα πράγματα είναι μπερδεμένα.Όμως ,έχει ένα φίλτρο φοβερό ,παρά το μικρό της ηλικίας της.'Ισως πάλι να είναι το ένστικτο της αυτοσυντήρησης.Η έκθεση  ζωγραφικής με θέμα ''το αύριο ''είναι η γλυκιά αφορμή.Το μέσα της θλιμμένο τοπίο είναι σίγουρα η αιτία για τη δημιουργία μιας ζωγραφιάς που ταξιδεύει ,μιας ''μουσικής ζωγραφιάς'',όπως την αποκαλεί ο Ορφέας.''Είναι η δημιουργία του κόσμου''σύμφωνα με τη συγκινημένη γιαγιά Σοφία.Η ιδιόμορφη αυτή ζωγραφιά της έλυσε το θέμα,σχεδόν μαγικά.Από κείνη τη μέρα κανένας ποτέ δεν θα την φώναζε πάλι ''καρότο''.Εκείνο το ''ααα'' των παιδιών όταν  είδαν τη δουλειά της  την έκανε αυτόματα αποδεκτή στα μάτια τους.Μέσω της τέχνης τα πράγματα αποκαταστάθηκαν.Αλλά και πριν το κάλεσμα της κυρίας Μάγιας  το σχετικό με την έκθεση,η  Σοφία πάντα κατέφευγε στη ζωγραφική και έφτιαχνε όλο πράγματα ''κόκκινα''  και ''έδινε σχήματα -σύμβολα στα κόκκινα ζωγραφικά της μαλλιά.Η Σοφία έκανε ενστικτωδώς όπλο της την Τέχνη για να μπορέσει να πορευτεί μέσα στον κόσμο της απόρριψης .'Εκανε την πληγή της εικόνες για να επιβιώσει και τα κατάφερε.
Ένα όμορφο σύγχρονο παραμύθι ,που ,σε μια ευγενή και πλούσια γλώσσα,δίνει ουσιαστικά μηνύματα στα παιδιά.Η Ελένη Γκίκα σέβεται  την παιδική ψυχολογία και την προσεγγίζει με τρόπο τρυφερό
,ευαίσθητο και διεισδυτικό συνάμα,μέσα από μια αφήγηση που ρέει,αγγίζοντας την καρδιά και ερεθίζοντας τη σκέψη  των μικρών και των μεγάλων αναγνωστών.'Ολα αυτά σε συνδυασμό με την  εικονογράφηση της έμπειρης επίσης ,Έφης Λαδά οδηγούν σε ένα λειτουργικό και γοητευτικό αποτέλεσμα.