Οι εποχές και η Ποίηση
1.
1.
Δεν ξέρω τι είναι η Ποίηση.
Εποχή μου δεν είναι καμία ποίηση.
2.
Τις εποχές δεν τις μετράω με ποίηση.
Ούτε με κατακρεουργημένες πόρνες θρησκείες
πεταμένες στα σκουπίδια σε σακούλες πλαστικές
να βρουν λίγο φαγητό
οι ζητιάνοι θάνατοι.
Έτσι τρώγονται τα πάντα.
Με αειφορία απογνώσεων.
Την προσθέτεις σαν αλάτι και τα πετάς όλα.
Γυμνός.
Και θα περάσει ο βαρκάρης του Αχέροντα.
Γυμνός κι αυτός.
3.
Δεν έχω εποχή.
Μετράω τον χρόνο μ’ εποχές
και την Ποίηση με αντοχές.
Με ανάσες. Με σφυγμούς.
Καρδιογράφημα αθλήτριας ποίησης.
4.
Σήμερα δεν έχεις εποχή.
Γυρεύεις όμως απεγνωσμένα να την ορίσεις.
Άραγε είναι λύση η απάντηση
της Σφίγγας στον Οιδίποδα
και το ανέκδοτο των σουρεαλιστών ;
Για όλα φταίει ο άνθρωπος ;
Κι αν αυτή είναι η λύση,
τι στράβωσε στις υπόλοιπες μαθηματικές
εξισώσεις του ανθρώπου
και ορίσαμε λάθος τα πράγματα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου