EΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ///Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΤΣΗ ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ ΣΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ '' POEMA''

Ο Βασίλης Ρούβαλης και το Περιοδικο e-poema.[τευχος 18]..κάνουν αφιέρωμα στην Μάτση Χατζηλαζάρου...Συγχρονες ποιήτριες μιλούν για την  αισθαντική ποιήτρια από τη Θεσσαλονικη...
Διαβάστε εδώ:

http://www.poema.gr/afieroma.php

Eδώ είναι η δική μου συμβολή:
http://www.poema.gr/afieromatext.php?id=171&pid=

	Ασημίνα ΞηρογιάννηΕρωτευμένη γυναίκα...
	"Eρωτευμένη γυναίκα πρώτα"! Ξεκινώ τούτο το κείμενο με την τελευταία πρόταση ενός παλαιότερου κειμένου μου γι' αυτήν. "Ερωτευμένη γυναίκα πρώτα"! Ρυθμικό ρεφρέν που παραπέμπει σε μια μεγάλη αλήθεια: o έρωτας προς ένα συγκεκριμένο "εσύ" (τον Αντρέα Εμπειρίκο) αποτελεί την αιτία και την κινητήρια δύναμη της γοητευτικής ποιητικής της δημιουργίας. H Mάτση, η ποιήτρια που αγαπώ, είναι λειτουργική, ενεργειακή, τολμάει να ξοδεύεται και δεν φοβάται τίποτα. Στα ποιήματά της κάνει ξέφρενη χρήση του ρήματος. Είναι άκρως αισθαντική μέσα στη λιτότητα και την αμεσότητά της. "ΜΕ ΕΚΡΙΖΩΝΕΙ" κανονικότατα. Μου αποκαλύπτει ομορφιά μυώντας με σε εμπειρίες έρωτα, αφού έχει πετύχει να μετατρέψει το ατομικό το προσωπικό της βίωμα σε βίωμα καθολικό. (Αυτό δεν είναι η ποίηση άλλωστε;). Oπότε η γραφή της δεν αφορά μόνο τους ομότεχνούς της, αλλά κάθε ερωτευμένο άνθρωπο. Η ποίησή της αφορά όλους μας εν τέλει. Πάντα ανατρέχω στη Μάτση χωρίς δεύτερες σκέψεις. Και κολυμπώ στη θάλασσά της και την ανακαλύπτω απ' την αρχή, μπαίνοντας κάθε φορά σ' ένα άχρονο παρόν που με ηδονίζει. Ναι, η ποίηση ετούτη με συνδέει μαγικά με το άπειρο! Διαβάζω Μάτση σημαίνει ζητώ απεγνωσμένα κάποιον να με τραυματίσει. Διαβάζω Μάτση σημαίνει λατρεύω τις απογνώσεις και τα πάθη μου, σημαίνει ΕΙΜΑΙ ΖΩΝΤΑΝΗ! Η ποίηση της Μάτσης Χατζηλαζάρου είναι ο πιο προσφιλής υπαρξιακός μου τόπος. Είναι ο τόπος όπου μπορώ ακόμα να αναπνέω ελεύθερα. Και σωστά υποστηρίζουν κάποιοι ότι είναι άδικο η ποιήτρια να εντάσσεται σε κινήματα και σχολές,ακόμα και σε αυτό το κίνημα του υπερρεαλισμού που τη στιγμάτισε και συνετέλεσε ώστε να γεννηθεί ως ποιητικό υποκείμενο. Κάνει το "σε" επίγειο θεό, στήνει ιδιότυπα ερωτικά σκηνικά για το "σε" και το "εσύ", χωρίς να πέσει επ' ουδενί στην παγίδα της ανούσιας αισθηματολογίας που καταρρακώνει κάθε αληθινη τέχνη. Η Μάτση διαχειρίζεται συναισθήματα και εκφραστικά μέτρα με μαεστρία και είναι σαν να καταφέρνει αριστοτεχνικά να περπατά αγέρωχη πάνω στη θάλασσα, ακριβώς στο σημείο που ενώνεται με τον ουρανό. Η δική μου Μάτση καταστρατηγεί το συντακτικό και τους κανόνες, διαλύει τη γλώσσα,την αναποδογυρίζει,την αποδομεί. Eρχεται σε ρήξη με τις δομές και την ομαλότητα. Γκρεμίζει και ξαναρχίζει από την αρχή: "εσένα σ' έχω Δεινόσαυρο από τους πιο εκπληκτικούς / εσένα σ' έχω βότσαλο φρούτο απαλό που τ' ωρίμασε η θάλασσα / σ' ερωτεύω /σε ζηλεύω / σε γιασεμί /σε καλπασμό αλόγουμες στο δάσος το φθινόπωρο / με φοράω νέγρικο προσωπείο για να μας θέλεις εσυ [...]". Η Μάτση μού βάζει στίχους στο στόμα, ξεχειλίζω από στίχους, γίνομαι στίχος, για λίγο, αφιερωμένος σε κείνην: "To ποίημα θέλω να 'ναι γκρέμισμα πρωτίστως / και μετά χτίσιμο φωτός" (Το ποίημα που σιωπά). Ασημινα Ξηρογιάννη minaxirogianni@hotmail.com varellaki@gmail.com