~αίθουσα
αναμονής~
το πορτραίτο
του Φρόιντ βλοσυρό
έτσι καθώς
ταιριάζει στο χώρο
ένας πίνακας
του Μοντιλιάνι
πάνω από τη γυάλα με τα χρυσόψαρα
λες και η
εκστασιασμένη γυναίκα
ανασαίνει
φυσαλίδες υδρογόνου
και τα
ανύποπτα ψάρια δανείζονται
την αίγλη
του χρυσού της φουστανιού
κι ύστερα
πώς να με πείσεις
πως δεν
ήμουν ο αμφορέας δίπλα της
πως δεν
έσπασα σε χιλιάδες κομμάτια
πως δεν
σκόρπισα όλο το χρυσό μου ύδωρ
σε τούτη την
αίθουσα αναμονής
************
~ τ΄ αγκάθια
~
κι έτσι
ξαφνικά θα επιστρέψεις
απ΄ το
μακρινό σου το ταξίδι
κι ένα
καλάθι υποσχέσεις –φρούτα-
γενναιόδωρα
και πάλι θα κρατάς
κι εγώ που
τίποτα δεν σου χάρισα ποτέ
παρά των κυμάτων τις κρυφές αναμονές
ευγενικά θα
σε υποδεχτώ -κάκτος-
μ΄ ένα
χαμόγελο σαν λουλούδι ψεύτικο
που
καρφιτσώσαν πάνω μου οι μνηστήρες
μα ό,τι
έμεινε μέσα μου για σένα
στα αγκάθια βρίσκεται
όλη μου η
αλήθεια Οδυσσέα
στ΄ αγκάθια μου
************
************
~ mind the
gap ~
έτσι είναι το άδειο
σε
προκαλεί να το γεμίσεις
μα όσο κι αν
προσπαθείς
πάντα άδειο
μένει
ίσως
γιατί η πληρότητα
είναι τελικά
ζήτημα κενού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου