[Από τα 24 γραμματα του αλφαβήτου],εκδ.Σαιξπηρικόν
-Α-
Για να ξεκουμπώσουν μια μέρα
οι καρδιές,
πρέπει να κουμπώσουν ένα βράδυ
τα σώματα.
Και τα φύλλα των δέντρων,
να γυαλίζουν στον ήλιο
μετά την βροχή...
Πόσο ακόμα,
είναι το <Ακόμα>;
Πόσο μπορεί να Αντέξει ο ΄Ανθρωπος;
Me το τελευταίο -Α-
του <κουράστηκΑ>,
αρχίζει το <Αντέχω Ακόμα>!
Μα,
για πόσο Ακόμα;
***
-Γ-
Γεννήθηκα.
Γέλασα,
Γέρασα,
Γύρισα.
Γρήγορα που πέρασε
ο καιρός!
Γιατί;
***
-E-
Eφυγα.
Πάντα φεύγω
γιατί,
η Ελευθερία μου,
είναι πιο πολύτιμη
από την
Ευτυχία...
Έφυγες.
Εγώ σ΄έδιωξα...
γιατί,
η Ευτυχία μας,
σκότωνε την
Ελευθερία μου...
***
-Ν-
Να σε βλέπω
και να μη μπορώ
να σ΄αγγίξω.
Να με βλέπεις,
και να μη μπορείς
να με πάρεις αγκαλιά.
Να αγαπιόμαστε
με τα μάτια μόνο!
Και
Πού και πού,
καμιά φορά,
κάπου
τα χέρια μας ν΄αγγίζουν...
Να χαιρετιόμαστε.
<Δια χειραψίας>...
Να πίνουμε κρυφά,
απ΄το ίδιο ποτήρι.
Σαν,
για να δώσουμε
ο ένας στον άλλο ένα φιλί.
***
-Υ-
Υπέροχη
αγάπη μου!
Μου φτάνει που
Υπάρχεις!
***
-Χ-
Χαμένα κορμιά
κερδισμένα σώματα.
Έρωτες που δεν έγιναν ποτέ
αληθινοί.
Ο Χρόνος,
που μας προσπερνάει
τρένα
με τα βαγόνια τους άδεια
κάνουν στάσεις
στο Χάος.
Χάνομαι
μέσα στο βλέμμα σου
και στον λαβύρινθο
της ψυχής σου.
Χρώμα!
Χαρισμένα φιλιά
Χρησιμοποιημένα συναισθήματα.
Όλα αγοραμένα
με Χρήμα και δάκρυα.
Χύτρα ταχύτητος
με σπασμένη βαλβίδα.
Χαλασμένη ζωή...
Χρυσός του Μίδα.
-Α-
Για να ξεκουμπώσουν μια μέρα
οι καρδιές,
πρέπει να κουμπώσουν ένα βράδυ
τα σώματα.
Και τα φύλλα των δέντρων,
να γυαλίζουν στον ήλιο
μετά την βροχή...
Πόσο ακόμα,
είναι το <Ακόμα>;
Πόσο μπορεί να Αντέξει ο ΄Ανθρωπος;
Me το τελευταίο -Α-
του <κουράστηκΑ>,
αρχίζει το <Αντέχω Ακόμα>!
Μα,
για πόσο Ακόμα;
***
-Γ-
Γεννήθηκα.
Γέλασα,
Γέρασα,
Γύρισα.
Γρήγορα που πέρασε
ο καιρός!
Γιατί;
***
-E-
Eφυγα.
Πάντα φεύγω
γιατί,
η Ελευθερία μου,
είναι πιο πολύτιμη
από την
Ευτυχία...
Έφυγες.
Εγώ σ΄έδιωξα...
γιατί,
η Ευτυχία μας,
σκότωνε την
Ελευθερία μου...
***
-Ν-
Να σε βλέπω
και να μη μπορώ
να σ΄αγγίξω.
Να με βλέπεις,
και να μη μπορείς
να με πάρεις αγκαλιά.
Να αγαπιόμαστε
με τα μάτια μόνο!
Και
Πού και πού,
καμιά φορά,
κάπου
τα χέρια μας ν΄αγγίζουν...
Να χαιρετιόμαστε.
<Δια χειραψίας>...
Να πίνουμε κρυφά,
απ΄το ίδιο ποτήρι.
Σαν,
για να δώσουμε
ο ένας στον άλλο ένα φιλί.
***
-Υ-
Υπέροχη
αγάπη μου!
Μου φτάνει που
Υπάρχεις!
***
-Χ-
Χαμένα κορμιά
κερδισμένα σώματα.
Έρωτες που δεν έγιναν ποτέ
αληθινοί.
Ο Χρόνος,
που μας προσπερνάει
τρένα
με τα βαγόνια τους άδεια
κάνουν στάσεις
στο Χάος.
Χάνομαι
μέσα στο βλέμμα σου
και στον λαβύρινθο
της ψυχής σου.
Χρώμα!
Χαρισμένα φιλιά
Χρησιμοποιημένα συναισθήματα.
Όλα αγοραμένα
με Χρήμα και δάκρυα.
Χύτρα ταχύτητος
με σπασμένη βαλβίδα.
Χαλασμένη ζωή...
Χρυσός του Μίδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου