MAΡΙΑ ΤΣΙΡΑΚΟΥ / ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

[...από το βιβλίο  «επιΣτροφή από την  απόΣταση», εκδ.Μανδραγόρας, 2012]


Ενοικιάζεται


Ενοικιάζεται

ένα μέτρο και εβδομήντα δύο εκατοστά

Σώμα.

Απόπειρες συνουσίας, πολλές.

Απόπειρες έρωτα, μετρημένες.

Απόπειρες αυτοκτονίας, μια.



Σε περίοδο κρίσης ενοικιάζεται,

έφτασε πια τη μέση ηλικία

με μόνη κατάχρηση αυτή

των αισθήσεων, κυρίως, της όρασης.



Ενοικιάζεται. Δεν πωλείται,

αφού η κάτοχός του επιστρέφει, κάθε που

ο άνθρωπος νυχτώνει δίχως φως.


Πληροφορίες εντός.


********


ΣΠΑΖΩ ΤΗ ΜΗΤΡΑ

Σπάζω τη μήτρα
που με γέννησε
Ώρες ανώριμες
ανώνυμα διαβαίνουν.

Μέσα στην άνυδρη
ομορφιά
μ΄αυτή τη σκόρπια
αγανάκτηση

Θωπεύω ίσκιους,
ξεμακραίνει ο τόπος
νυχτώνει ο φόβος,
συνεχίζω στο χώρο.

Γίνομαι  όπλου κρότος,
φωτιάς καπνός.
Είμαι η μήτρα η σπασμένη,
σωπαίνει ο κόσμος.

********


ΕΜΜΟΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ


Κάναμε έρωτα
πάνω στις παρτιτούρες
όλη νύχτα,
vύχτα όλοι
-εμμονικό δίκαιο-
ακουμπούσα τα λευκά
ακουμπούσες τα μαύρα
φάλτσο νύχτα
κόντρα ζωή
πάνω στα πλήκτρα μας
σε ένα υπόλοιπο κουρασμένης αφής
-εμμονικό δίκαιο-
γέρνω και αφήνω την ναυτία του στομάχου μου
το εσωτερικό μου κατακλύζει την εξασθένιση της ζωής σου
πόση απουσία
-κρεσέντο-
προτίμησες να στροβιλίζεσαι
κι ας ήξερες
φάλτσο στα πλήκτρα μας
να κάνεις
ξημέρωσα πόθο
νύχτωσες φυγή
εμμονικό δίκαιο
στις παρτιτούρες
στα λευκά
στα μαύρα
ύφεση-δίεση,εσύ.

Φώναξα δίκαιο την ώρα που χυνόμουν.



************


ΘεΣΣαλονίκη


Στο λιμάνι
με τ΄ασάλευτα πλοία
ένας κόσμος δύσκολος
και η ευτυχία μια λέξη
μπαλονάκι στον αφρό
στο λιμάνι
ρύποι ζωής που επιπλέουν

στο λιμάνι,
που τον ορίζοντα συνθέτουν γερανοί
μια σθεναρή αγκύλωση μνήμης
για το χρόνο που κάθισε στα σκαλάκια
και ένα σαξλοφωνο που κάνει φάλτσο
στην  κυκλοφορία του ετοιμόρροπού σήμερα
τέλη Οκτώβρη.