/ ένωση
[...] αποφάσεις που υλοποιήθηκαν στο αμέσως επόμενο χτύπημα του κοσμικού ρολογιού, με τον εντοπισμό, κατά πρώτο λόγο, και την ομαδική αργότερα συγκέντρωση των είκοσι τριών χιλιάδων σεξουαλικά ικανών αρρένων, εκείνων των αγοριών που είχαν συμπληρώσει το δέκατο έκτο έτος της ζωής τους και δεν τα ένωνε κανένας κυριολεκτικός ή μεταφορικός δεσμός αίματος, ενώ, σε παράλληλο χρόνο, όλα τα εναπομείναντα δείγματα της αντρικής λειψανοθήκης, αγόρια δίχως ολοκληρωμένη αναπαραγωγική λειτουργία, άντρες με αδύναμο σπέρμα, μωρά κοιμισμένα στις κούνιες τους και γέροι με αξιολύπητα πέη, όλα τα πλεονασματικά και ζημιογόνα ανδρείκελα, οι κίναιδοι, οι γυναικωτοί, οι εκθηλυσμένοι, οι παράφρονες, οι διεστραμμένοι, οι ανίατα ασθενείς, οι τυφλοί, οι ανάπηροι, οι δύσμορφοι, οι ορδές των φυλακισμένων, οι απελεύθεροι σεσημασμένοι και οι γενετικά διαταραγμένοι που επί μακρόν είχαν χρησιμοποιηθεί σε αμφίβολα επιστημονικά πειράματα τα οποία κρίνονταν πλέον ειρωνικά ανώφελα, όλοι εν ολίγοις οι αρσενικοί που δεν πληρούσαν τις ενδεδειγμένες προϋποθέσεις του εγχειρήματος, τα άχρηστα αποθέματα της αντρικής δεξαμενής και τα υπολείμματα της ξεχασμένης αρσενικής κυριαρχίας, οι πεπτωκότες του αντρικού θρόνου και οι ένσαρκες προβολές της σακατεμένης αρσενικής φύσης, απήχθησαν υπό την απειλή του θανάτου, σωρηδόν οδηγήθηκαν στο αποτρόπαιο χείλος μιας τάφρου βιβλικών διαστάσεων, απ’ την οποία ήταν αδύνατο κανείς να αποδράσει είτε υπογείως είτε αναρριχώμενος, περιχύθηκαν με καυστικά υγρά, πολλοί ήταν αυτοί που αλληλοσπαράχτηκαν μέσα στην τρέλα τους, και εξέπνευσαν μηδενός εξαιρουμένου εντός του εφιαλτικού τους καιάδα, αφήνοντας τον επιθανάτιο ρόγχο εκεί ακριβώς, στην έσχατη ιστορική εκατόμβη αντρικών ψωλών και στην ύστατη μνημειακή εκδίκηση του γυναικείου χεριού μέσα στο διάβα του χρόνου,
ΣΠΑΣΜΟΣ
την ίδια στιγμή που ένα κύμα στείρων και ηλικιακά ατελών ή θλιβερά υπερήλικων θηλέων συναθροιζόταν με συνοπτικές διαδικασίες σ’ έναν πολυώροφο πύργο, όπου και υποβλήθηκε σε ευθανασία με τον πλέον αναίμακτο τρόπο, εισπνέοντας ένα άγριο μεθυστικό άρωμα, ένα διεγερτικό αέριο που έφερε τις περισσότερες σε κατάσταση λεσβιακής έκστασης καθώς αποχωρούσαν απ’ τα εγκόσμια, ενώ, στην αντίπερα γυναικεία όχθη, οι είκοσι τρεις χιλιάδες επίλεκτες, οι μία προς μία εντοπισμένες απ’ τα ηλεκτρονικά αρχεία της εξουσίας, υγιέστατες νεαρές, εκκολαπτόμενα άνθη της μητριαρχίας, κορίτσια δυναμικά αλλά αρκούντως πειθήνια, ανερχόμενες μητέρες με θαλερές ζωικές εκλύσεις αλλά άσπιλους παρθενικούς υμένες, φόρεσαν τις γυαλιστερές στολές με το ανάγλυφο σήμα της γονιμότητας στη μεριά της καρδιάς, κι αφού δασκαλεύτηκαν με την επιγραμματική έκκληση βασιζόμαστε σε σας και την φαινομενικά αδικαιολόγητη παρότρυνση πιστέψτε στο θαύμα της ζωής και τη μυστηριωδώς επιτακτική εντολή σταθείτε στο ύψος των ελπίδων, οδηγήθηκαν στην επικράτεια του ανθρώπινου πειράματος και αγεληδόν σκορπίστηκαν με τα εξίσου σαστισμένα αγόρια στη γη της γεννητικής επαγγελίας,
ΣΠΑΣΜΟΣ
όπου τα πάντα είχαν μπει σε εφαρμογή, τα πάντα ήταν έτοιμα να ξεκινήσουν, κι ενώ οι ηγέτιδες αποσύρονταν με αγωνιώδη επαγρύπνηση στο κυβερνητικό τους άνδρο, το οποίο βρισκόταν μεν μακριά από το τεχνολογικό κουκούλι του πειράματος αλλά επικοινωνούσε οπτικά με αυτό, σαν μέσα από κλειδαρότρυπα δωματίου απ’ την οποία οι γονείς κατασκοπεύουν με νοσηρή έξαψη τον ενδεχόμενο αυνανισμό των παιδιών τους και ετοιμάζονται να παρέμβουν με ηθικολογικές διακηρύξεις, μοιάζοντας όμως με κάτι ανώτερο και από τεχνητούς γονείς, θυμίζοντας παρθενογέννητους σιωπηλούς κριτές, θεϊκά όντα που ορίζουν τους νόμους, χαράσσουν τα όρια και, υψωμένα στην ουράνια οικεία τους, προσφέρουν γενναιόδωρα το δικαίωμα της τελικής επιλογής στο κατώτερο είδος, χωρίς να ανησυχούν μήπως το είδος αυτό φτάσει κάποτε σ’ ένα στάδιο αυτοσυνειδησίας και πνευματικής ανέλιξης κατά το οποίο ενδέχεται ν’ αμφισβητήσει ακόμα και την άνωθεν εξουσία, διότι είτε καταφέρει να την αμφισβητήσει είτε όχι, εντούτοις, ποτέ δε θα την ανατρέψει, εντούτοις, θα πρέπει να την αποδεχτεί, εντούτοις, θα πρέπει να της υποταχθεί και ν’ ακολουθήσει το θέλημά της,
ΣΠΑΣΜΟΣ
δεν ήταν όμως παρά μια διακαής εικασία η οποία επιβεβαιώθηκε κατά τη γαλήνια συμβίωση των πρώτων έξι ημερών, την παραπλανητική εκείνη γαλήνη του ηφαιστείου, το ήρεμο μάτι του προφήτη πριν τη φρενιασμένη ομιλία του, μια εικασία που ισοπεδώθηκε ολοσχερώς κατά την τελευταία μέρα της νέας δημιουργίας, οπότε και σημειώθηκε, σαν κεραυνός εν αιθρία, σαν το πρώτο κομμάτι μιας συστοιχίας που λυγίζει παρασύροντας και τα υπόλοιπα, η εναρκτήρια σπασμική επαφή, η ενστικτώδης ένωση ενός τολμηρού αγοριού μ’ ένα τολμηρό κορίτσι, που έκαναν έρωτα επανειλημμένα και σε κοινή θέα, χωρίς φειδώ και αίσθημα συστολής, σαν το θαρραλέο ζευγάρι που σηκώνεται απ’ το τραπέζι και σέρνει το χορό σε μια υποτονική γιορτή, δίνοντας το πρόσταγμα στην ομήγυρη και υποδεικνύοντας την αγνοημένη αιτία της ίδιας της γιορτής, ανάβοντας έτσι τη φλόγα ενός σπίρτου που εξελίχθηκε σε αλυσιδωτή πυρκαγιά, αφού οι αυτόπτες μάρτυρες της σκηνής δεν άργησαν να τη διασαλπίσουν στους πλησιέστερους, δεν άργησαν να υφάνουν τα πρώτα μέτρα ενός ψιθυριστού μίτου, ενός πυρετικού νήματος που άνθιζε ολοένα μέσα στη συνένοχη υφή του, διαπερνώντας σαν μαγικό κόλπο τα κεφάλια των ανθρώπων, κυματιστό, οφιοειδές, ευθύβολο, με την κόψη της φασματικής σαΐτας, με τη λάμψη της ιερής φλόγας, μπαίνοντας στο ένα αυτί και βγαίνοντας απ’ το άλλο, αναζητώντας το κοντινότερο δοχείο για να τρυπώσει και τα επόμενα κεφάλια για να διαφθείρει, χωρίς να αλλοιώνει το πολύτιμο φορτίο του, κρατώντας ανέπαφη την τρομερή του γνώση, όπως ένας καλπάζοντας ιός που ψάχνει νέα κύτταρα για να τα μπολιάσει με το φθοροποιό του σπέρμα, μεταπηδώντας αέρινα από ξενιστή σε ξενιστή, επιστρατεύοντας ασύλληπτη ταχύτητα μεταβίβασης, την υπερηχητική ταχύτητα των εντόμων όταν προειδοποιούν τα υπόλοιπα μέλη για έναν ξαφνικό κίνδυνο ή για μια απρόσμενη πηγή τροφοδοσίας, φτάνοντας τελικά στην κορύφωση ενός προφορικού ακροβολισμού, έτσι που απ’ τη μια στιγμή στην άλλη το κοινό μυστικό είχε χαρακτεί σ’ όλα τα μέτωπα σαν από σφραγίδα πυρωμένης μασιάς, έτσι που η ολέθρια είδηση έγινε κτήμα και των σαράντα έξι χιλιάδων,
ΣΠΑΣΜΟΣ
οι οποίοι, νιώθοντας αποδέκτες ενός γνωσιακού κεραυνού, μιας αβάσταχτα καταλυτικής πληροφόρησης, ενός ιδεογράμματος που έκρυβε άπειρες εικόνες στο σύμπλεγμα της μελάνης του, άρχισαν να θεωρούν εαυτούς εξουσιοδοτημένους σε κάποια μορφή αντίδρασης απέναντι στο συντελούμενο, το οποίο δεν είχε σταματήσει να συντελείται καθόσον εξελισσόταν η απ’ άκρου εις άκρον διάδοσή του, άρχισαν να παρουσιάζουν εμφανή και αυξανόμενα σημάδια αναστάτωσης, να περιφέρονται σκεπτικοί, δύστοκοι, ξαναμμένοι, σαν για να απαντήσουν κάποιον μυστηριώδη γρίφο, λες και έψαχναν διαφυγή σ’ έναν αόρατο λαβύρινθο, να βαδίζουν χωρίς σταθερή κατεύθυνση, χωρίς λογικό ειρμό, να αλλάζουν συνεχώς θέσεις με βήμα ανησυχαστικό και με την έξαψη να ροδίζει στα μάγουλα και το τρέμουλο να τεντώνει τα μέλη και τη σύγχυση να θολώνει ολοένα τα μάτια τους,
ΣΠΑΣΜΟΣ
κι αφού κατάφεραν να διασχίσουν το τούνελ του εσωτερικού τους αναβρασμού, λες και πάλευαν τις στιγμές εκείνες να πάρουν οριστική απόφαση απέναντι σ’ ένα ανύπαρκτο δίλημμα, λες και πάλευαν να λύσουν έναν ήδη ψαλιδισμένο κόμπο, έδειξαν πια να ξεπερνούν την πρώτη αμηχανία, αυτό το αιφνίδιο μούδιασμα που είχε προκαλέσει η συνειδητοποίηση μιας εντελώς νέας προοπτικής στη διαχείριση της ζωής τους, και ξεκίνησαν να κινούνται σε άτακτες πομπές, βάζοντας μπρος μια ταυτόχρονη διαδικασία ομαδικής συγκέντρωσης, μια δημεγερτική πορεία που έτεινε ασυναίσθητα προς το κέντρο της γης, σαν κάποιο ενστικτώδες μάζωμα πουλιών που ετοιμάζονται για μετανάστευση σε μια ξένη χώρα, σε μια ήπειρο παραδείσιου εγκλιματισμού απ’ την οποία ποτέ ξανά δεν θα επιστρέψουν,
ΣΠΑΣΜΟΣ
πλησιάζοντας τώρα ο ένας τον άλλον με κινήσεις ανυπόμονες και θορυβώδεις, αίροντας τους πρώτους φραγμούς και τις ανούσιες διστακτικότητες, εκμηδενίζοντας την πρόσκαιρη εθελοτυφλία τους και αφήνοντας ελεύθερες τις πονηρές γκριμάτσες, τα παιδιάστικα επιφωνήματα, τα ξεδιάντροπα χαμόγελα και τις πρόστυχες χειρονομίες τους, απευθυνόμενοι ο ένας στον άλλον με βλέμματα αμοιβαίας πρόκλησης, επαναλαμβάνοντας συνένοχα κλεισίματα του ματιού και ποικιλότροπα νεύματα υπαινιχτικής χυδαιότητας, εκφράζοντας τον ενθουσιασμό τους έως και με προτρεπτικά σφυρίγματα, χωρίς ωστόσο κανείς να ομολογεί φωναχτά εκείνο που κέντριζε τη σκέψη και φλόγωνε ολοένα τη σάρκα, συγκλίνοντας όλοι μαζί προς το κέντρο, κερδίζοντας έδαφος στο πεδίο της φανταστικής πολιορκίας, βαδίζοντας με ροές ζυγισμένες προς τον πυρήνα της γης, λες και τους κατηύθυνε κάποιο ασύνειδο αισθητήριο προσανατολισμού, μια αρχέγονη γεωμετρία που έχει πάντα την τάση να τοποθετεί την πηγή κάθε ενέργειας στο μέσον του χώρου [...]
ΣΠΑΣΜΟΣ
πλησιάζοντας τώρα στην εκβολή μιας χαίνουσας πληγής, όπως ένα σμήνος φτερωτών μερμηγκιών που προσγειώθηκε σε ανθρώπινη σορό και με αλάνθαστο ένστικτο γνωρίζει το μονοπάτι που οδηγεί στον αφαλό της, πλησιάζοντας με πιο αποφασιστικές προθέσεις κι ακόμα πιο εξημμένες διαθέσεις, συνωθώντας και συνωθούμενοι, ενώπιος ενωπίω, πλάι πλάι, πίσω μπρος, παρακινημένοι απ’ την ίδια ωθητική δύναμη, την ίδια κατακλυσμική παρόρμηση που αφυπνιζόταν κλιμακωτά εντός τους, αυξάνοντας την ταχύτητα επιστράτευσης, περιζώνοντας το κέντρο, πολώνοντας τον κύκλο, ζυγώνοντας κι άλλο τα σώματα, ασφυκτικά γεμίζοντας τη σαρκώδη μάζα τους, τόσο κοντά που ο ένας μπορούσε να μυρίσει την παραφορά του άλλου, που ο ένας έβλεπε την ίδια του τη ζάλη του στις ίριδες του απέναντι, που ο ένας ένιωθε τον πυρετό του στο μέτωπο του διπλανού, ακούγοντας τώρα τον αέρα να τρίζει απ’ το ρυθμικό σφυροκόπημα των παλμών, ακούγοντας το ιδρωμένο σεισμικό τους λαχάνιασμα, ακούγοντας την ορμή μιας βρύσης που έψαχνε διαρροές στο τείχος της σάρκας, πλησιάζοντας σε τέτοιο σημείο ώστε τα άκρα μπορούσαν ν’ ανταλλάζουν φευγαλέα αγγίγματα, τα ακροδάχτυλα ξέφευγαν απ’ τον έλεγχο των χεριών και ψηλαφούσαν τα κοντινότερα δέρματα, τα συσπώμενα γεννητικά τους όργανα ακουμπούσαν το ένα πάνω στο άλλο σαν τις πρώτες δοκιμές ενός ζωγράφου ο οποίος οραματίζεται ένα απέραντο χρωματικό παραλήρημα, κι αφού τερμάτισαν όλη την φυσική ροπή των σωμάτων, κι αφού εξάλειψαν κάθε υπολειπόμενο βήμα, κι αφού καταβρόχθισαν κάθε χιλιοστό απόστασης, άρχισαν τότε, ολικά κι αμετάκλητα, φρενωδώς κι ανεπίστρεπτα, να γαμιούνται,
ΣΠΑΣΜΟΣ
σαν περιστρεφόμενοι κόκκοι στο θυελλώδες παιδομάζωμα του σπασμού άνθρωποι ζαλισμένοι απ’ την αποθυμιά μπλέκονταν σ’ αξεδιάλυτες μάζες και άμορφα συμπλέγματα, γλώσσες χωμένες σε τρύπες, τρύπες χωμένες σε κλωνάρια, δάχτυλα που σφίγγαν το δέρμα με την κουλουριασμένη ασφυξία των φιδιών, νύχια καρφωμένα όπως τα σκυλόδοντα στα πρόσωπα, χείλη αιμόφυρτα απ’ τις πρώτες εκδορές λες και είχαν μασήσει αγκαθερά κοτσάνια τριαντάφυλλου, χείλη που ρουφούσαν άλλα χείλη σαν δυο βδέλλες κολλημένες στο στόμα,
ΣΠΑΣΜΟΣ
κι έβλεπες τις μυϊκές συσπάσεις να φουσκώνουν στα σφιγμένα άκρα, τους τένοντες να προεξέχουν σαν κομμένα σύρματα, τις φλέβες πρησμένες από εσωτερικά περιδέραια, τα βλέμματα των ανθρώπων τυφλωμένα απ’ τον ιδρώτα της λαγνείας, τα βλέμματα των ανθρώπων που έχυναν τις απαρχές των δακρυσμένων οργασμών τους, κι άκουγες τα λαρυγγικά συρίγματα και τα θηριώδη βογκητά του σπασμού μαζί με οστεϊκούς τριγμούς από λυγισμένα γόνατα και αντηχήσεις κρανίων σε μετωπική τριβή και κλείδες σε λαιμούς που κυνηγούσαν τις ακαριαίες οφθαλμικές στροφές ψάχνοντας για το επόμενο όχημα του σπασμού, κι έβλεπες όλο και περισσότερους ανθρώπους να γυμνώνονται σκίζοντας τις λεπτεπίλεπτες στολές τους με το μένος ενός φιμωμένου ζώου που του ρίχνουν ωμό κρέας μες στο κλουβί του και να βουτάνε με το κεφάλι στο σύμφυρμα της κλυδωνιζόμενης σάρκας κολυμπώντας μέσα σε κλωστές ηδονικού σάλιου, όλοι τους ανάσκελα βυθισμένοι στον ιλιγγιώδη βόρβορο του γαμησιού με τα δόντια λερωμένα απ’ το δαγκωμένο μήλο και τα μέλη κηλιδωμένα απ’ τις πηχτές ροές της παρθενιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου