AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ζούμε σε δύσκολους και αντιφατικούς καιρούς.Επιβιώνει η τέχνη μέσα σ΄αυτούς ,επιτελεί το ρόλο της;
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Πραγματικά, όλοι μας ζούμε σε καιρούς δύσκολους και αντιφατικούς. Οι ισορροπίες μεταβάλλονται διαρκώς, οι πληθυσμοί μετακινούνται, οι οικονομίες κλονίζονται ή καταρρέουν και ο πλανήτης εκπέμπει σήμα κινδύνου. Καθημερινά, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε, ή μάλλον βιώνουμε, τα τρομακτικά αποτελέσματα της πνευματικής αδράνειας των τελευταίων χρόνων, της χαύνωσης όλων μπροστά στην τηλεοπτική βλακεία στη βολή του καναπέ μας και της σιωπής, της απουσίας πνευματικού λόγου. Η απουσία κάθε αντίστασης, έφερε την γενιά μας μπροστά σε αυτό το τρομερό αδιέξοδο
Με την δικαιολογία αυτής της τεράστιας οικονομικής κρίσης, κάποιοι επιχειρούν να πείσουν την κοινωνία ότι η τέχνη είναι μια άχρηστη πολυτέλεια και οι δημιουργοί της περιττοί. Αλλά μεγαλύτερος κίνδυνος, από την οικονομική κατάρρευση, είναι η πνευματική.
Περισσότερο τώρα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, η κοινωνία χρειάζεται τους πνευματικούς ανθρώπους. Η ευθύνη του πνευματικού κόσμου και των δημιουργών σε αυτές τις κρίσιμες εποχές είναι τεράστια.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Xοροθεατρο Ήρος Αγγελος.Πότε ιδρύθηκε
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Το 1993 εικοσιοκτώ νέα, τότε, παιδιά, χορευτές, ηθοποιοί, μουσικοί, ζωγράφοι, ποιητές, αισθανθήκαμε την ανάγκη να πειραματιστούμε και να επικοινωνήσουμε το όραμά μας με τον δικό μας τρόπο. Να αναζητήσουμε, τρόπους δημιουργίας, επικοινωνίας και συνύπαρξης του χορού με το λόγο, τη μουσική και τις άλλες τέχνες. Έτσι ιδρύσαμε το Χοροθέατρο
Ήρος Άγγελος - από στίχο της Σαπφούς που ο Οδυσσέας Ελύτης μεταφράζει, Μαντατοφόρος Άνοιξης.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ: Φέτος στο Φεστιβάλ παρουσιάζει το THE FORBITTEN CITY. Λεπτομέρειες παρακαλώ!
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Το the forbidden city, είναι ένα δρώμενο εμπνευσμένο από τους στίχους του κινέζου ποιητή Wu Ti (5ος- 6ος αιώνας) “…Δεν ήξερες πως οι άνθρωποι κρύβουν την αγάπη τους
σαν ακριβό λουλούδι που δεν πρέπει να κοπεί;” και γίνεται με αφορμή την έκθεση
του κινέζου ζωγράφου Jiang Guo Fang, “the forbidden city” στους εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι βιώνουν τους ήχους, τα χρώματα και την ποίηση
προσκαλώντας το κοινό σε μία διαδραστική περιήγηση.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Το Φεστιβάλ Χορού καλά κρατεί, ευτυχώς για όλους μας.!Κοιτώντας το πρόγραμμα είδα πάρα πολλές ομάδες. Πώς γίνεται η επιλογή των ομάδων που συμμετέχουν; Mίλησέ μου για αυτόν τον θεσμό(πια).
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Το 10ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων, φέτος είχε, θα λέγαμε την τιμητική του. Γεγονός: 76 έργα - 90 χορογράφοι - 152 παραστάσεις - πληρότητα από 85% έως και 130%.
Ο κόσμος αγαπάει την τέχνη μας και μας το έδειξε έμπρακτα. Μας τίμησε με την προσέλευσή του στις παραστάσεις μας.
Στα 10 φεστιβάλ μας έχουν παρουσιαστεί συνολικά 475 έργα ελλήνων δημιουργών. Εστιάζουμε αποκλειστικά στην εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή γιατί έχουμε την πρόθεση να δημιουργήσουμε ένα πεδίο συνάντησης ανάμεσα στο κοινό και τους έλληνες χορογράφους, συμβάλλοντας έτσι, στη διαμόρφωση του σύγχρονου προσώπου της χώρας μας.
Και αυτό, στη χώρα μας, που η από καθέδρας, κακοπροαίρετη και ατεκμηρίωτη κριτική, τόσα χρόνια, προσπαθεί να αποδυναμώσει την σημασία της ελληνικής δημιουργίας και να ταπεινώσει τους έλληνες δημιουργούς, αφορίζοντας τα έργα μας αντί να προσπαθήσει από τις θέσεις εξουσίας να πράξει απλά το καθήκον της γιατί στη δημοκρατία οι θέσεις κλειδιά και εξουσίας είναι θέσεις προσφοράς στο σύνολο και την κοινότητα και όχι θέσεις διαπλοκής ή στην καλύτερη περίπτωση θέσεις που γίνονται αφορμή για την τόνωση εγωπαθειών και απωθημένων και συγκάλυψη της ανεπάρκειάς του πολιτικού μας συστήματος και υπεκφυγής των ευθυνών του
Εκτός από τα μέλη μας, στις «Ανεξάρτητες Παρουσίες», φιλοξενούμε, κάθε χρόνο, νέους χορογράφους που παρουσιάζουν για πρώτη φορά έργα τους και χορογράφους που δεν έχουν σταθερές ομάδες. Φέτος, για δεύτερη χρονιά, στις «Εκτός των Τειχών» παραστάσεις, φιλοξενήσαμε έλληνες συνάδελφους που ζουν και χορογραφούν στο εξωτερικό. .
Το Σωματείο δεν επιλέγει ανάμεσα στα έργα που του προτείνονται για το Φεστιβάλ. Δίνει την ευκαιρία σε όλους τους χορογράφους να παρουσιάσουν το έργο τους αυτόνομα και χωρίς διαμεσολάβηση, χωρίς επιλογή ή έλεγχο.
Ο κόσμος που μας παρακολουθεί είναι αυτός που θα κρίνει ποια έργα επικοινώνησαν τον σκοπό τους και ποια όχι.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Δικές σου χορογραφικές επιρροές!
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Ναι…. Άρχισα χορό για να επικοινωνώ με την μαμά μου όταν αυτή έφυγε από τη ζωή. Ήμουν 9 χρονών και εκείνη μου είχε μάθει τους πρώτους μου χορούς…
Από παιδί αγαπούσα τα έργα του Μωρίς Μπεζάρ και της Πίνα Μπάους.
Στα 16 μου ήρθα στην Αθήνα, από την Κέρκυρα που γεννήθηκα, και τότε συντελέστηκε στη ζωή μου μια αποκάλυψη. Γνώρισα την μεγάλη μας Ζουζού Νικολούδη. Εκείνη ανάλαβε να με καθοδηγήσει και φρόντισε για τις σπουδές μου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Γυρνώντας δούλεψα μαζί της για πολλά χρόνια, παράλληλα με ότι άλλο έκανα. Χόρεψα ρόλους ρεπερτορίου της, Ορέστη, Έποπα, Αγαμέμνονα, Ιχνευτές, Όρνιθες κ.λπ. αλλά και ρόλους που έφτιαξε για μένα, Μενέλαο, Μουσική κ.λπ.
Άλλη μια συνάντηση εξίσου σημαντική, είχα με τη Μαρία Χορς, όταν τελειώνοντας τις χορευτικές μου σπουδές, φοίτησα στη δραματική σχολή του Εθνικού μας Θεάτρου. Με την Χορς δούλεψα στην αρχαία τραγωδία, με το Εθνικό, Φιλοκτήτης του Σοφοκλή κ.λπ.
Άλλες «χορογραφικές» επιρροές… Ναι, νομίζω ότι εκτός από τους παλαιότερους αλλά και τους σύγχρονους μου χορογράφους, κυρίως η ζωγραφική, η μουσική, η όπερα, η ποίηση, ο κινηματογράφος…. συντελούν στην … «χορογραφική» μου διαμόρφωση…
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Τί ελπίζεις, τί ονειρεύεσαι;
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Αγαπάω ουσιαστικά αυτό που κάνω και είμαι ευτυχισμένος όταν δουλεύω ένα έργο, χορευτικό, θεατρικό ή όπερα. Ελπίζω να έχω την δύναμη και τις ευκαιρίες να συνεχίσω να δημιουργώ.
Ονειρεύομαι ένα κόσμο που θα βιώνει τις τέχνες στην καθημερινότητά του. Μια κοινωνία που θα νιώθει τον χορό, τη μουσική, το θέατρο, την ποίηση, τη ζωγραφική… Μια Ελλάδα που θα πάψει να κατασπαράζει τους δημιουργούς με τις μικροπολιτικές της…
Πιο πρακτικά, τώρα, στο Σωματείο, παραμένει ανεκπλήρωτο όνειρό μας, η ύπαρξη ενός χώρου για τον χορό. Ελπίζουμε το ΥΠ.ΠΟ.Τ. αλλά και οι ιδιώτες που αγαπούν το χορό, να βοηθήσουν να εκπληρωθεί σύντομα. Δουλεύουμε και επιμένουμε για αυτό μας το στέκι γιατί έτσι θα μπορούμε να προσφέρουμε χορό στην πόλη μας, σε όλη την διάρκεια του χρόνου, με σεμινάρια, συνέδρια, ημερίδες και εναλλασσόμενες παραστάσεις
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Άμεσα καλλιτεχνικά σου σχέδια!
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Τα τελευταία 4 χρόνια, δουλεύω τις “ασκήσεις ετοιμότητας”. Είναι εφτά αυτόνομα έργα που συνδέονται υπόγεια μεταξύ τους….
Έχουν ολοκληρωθεί και παρουσιαστεί οι πέντε ασκήσεις. Τώρα φτιάχνουμε την έκτη που έχει θέμα τον έρωτα. Ρωμαίος και Ιουλιέτα, λοιπόν.
Τον Νοέμβριο θα παρουσιάσουμε στο φεστιβάλ του Σαλέρνο (Νάπολη, Ιταλία) τις “ασκήσεις ετοιμότητας V: μνήμη”.
Την ερχόμενη άνοιξη θα παρουσιάσουμε πρώτα στην Αθήνα και μετά σε περιοδεία στην Ελλάδα και σε μερικά Φεστιβάλ του εξωτερικού που έχουμε προσκληθεί, τις “ασκήσεις ετοιμότητας VI: έρωτας, Ρωμαίος και Ιουλιέτα;”
Εκτός από το 11ο Φεστιβάλ και την 5η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού, ετοιμάζουμε με το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων για το 2012, ένα αφιέρωμα σε δύο μεγάλους δασκάλους μας που έφυγαν. Στους Λεωνίδα Ντεπιάν και Γιάννη Μέτση.
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Πραγματικά, όλοι μας ζούμε σε καιρούς δύσκολους και αντιφατικούς. Οι ισορροπίες μεταβάλλονται διαρκώς, οι πληθυσμοί μετακινούνται, οι οικονομίες κλονίζονται ή καταρρέουν και ο πλανήτης εκπέμπει σήμα κινδύνου. Καθημερινά, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε, ή μάλλον βιώνουμε, τα τρομακτικά αποτελέσματα της πνευματικής αδράνειας των τελευταίων χρόνων, της χαύνωσης όλων μπροστά στην τηλεοπτική βλακεία στη βολή του καναπέ μας και της σιωπής, της απουσίας πνευματικού λόγου. Η απουσία κάθε αντίστασης, έφερε την γενιά μας μπροστά σε αυτό το τρομερό αδιέξοδο
Με την δικαιολογία αυτής της τεράστιας οικονομικής κρίσης, κάποιοι επιχειρούν να πείσουν την κοινωνία ότι η τέχνη είναι μια άχρηστη πολυτέλεια και οι δημιουργοί της περιττοί. Αλλά μεγαλύτερος κίνδυνος, από την οικονομική κατάρρευση, είναι η πνευματική.
Περισσότερο τώρα από οποιαδήποτε άλλη στιγμή, η κοινωνία χρειάζεται τους πνευματικούς ανθρώπους. Η ευθύνη του πνευματικού κόσμου και των δημιουργών σε αυτές τις κρίσιμες εποχές είναι τεράστια.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Xοροθεατρο Ήρος Αγγελος.Πότε ιδρύθηκε
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Το 1993 εικοσιοκτώ νέα, τότε, παιδιά, χορευτές, ηθοποιοί, μουσικοί, ζωγράφοι, ποιητές, αισθανθήκαμε την ανάγκη να πειραματιστούμε και να επικοινωνήσουμε το όραμά μας με τον δικό μας τρόπο. Να αναζητήσουμε, τρόπους δημιουργίας, επικοινωνίας και συνύπαρξης του χορού με το λόγο, τη μουσική και τις άλλες τέχνες. Έτσι ιδρύσαμε το Χοροθέατρο
Ήρος Άγγελος - από στίχο της Σαπφούς που ο Οδυσσέας Ελύτης μεταφράζει, Μαντατοφόρος Άνοιξης.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ: Φέτος στο Φεστιβάλ παρουσιάζει το THE FORBITTEN CITY. Λεπτομέρειες παρακαλώ!
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Το the forbidden city, είναι ένα δρώμενο εμπνευσμένο από τους στίχους του κινέζου ποιητή Wu Ti (5ος- 6ος αιώνας) “…Δεν ήξερες πως οι άνθρωποι κρύβουν την αγάπη τους
σαν ακριβό λουλούδι που δεν πρέπει να κοπεί;” και γίνεται με αφορμή την έκθεση
του κινέζου ζωγράφου Jiang Guo Fang, “the forbidden city” στους εκθεσιακούς χώρους του Ιδρύματος Β. & Μ. Θεοχαράκη.
Ένα αγόρι και ένα κορίτσι βιώνουν τους ήχους, τα χρώματα και την ποίηση
προσκαλώντας το κοινό σε μία διαδραστική περιήγηση.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Το Φεστιβάλ Χορού καλά κρατεί, ευτυχώς για όλους μας.!Κοιτώντας το πρόγραμμα είδα πάρα πολλές ομάδες. Πώς γίνεται η επιλογή των ομάδων που συμμετέχουν; Mίλησέ μου για αυτόν τον θεσμό(πια).
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Το 10ο Φεστιβάλ Χορού του Σωματείου Ελλήνων Χορογράφων, φέτος είχε, θα λέγαμε την τιμητική του. Γεγονός: 76 έργα - 90 χορογράφοι - 152 παραστάσεις - πληρότητα από 85% έως και 130%.
Ο κόσμος αγαπάει την τέχνη μας και μας το έδειξε έμπρακτα. Μας τίμησε με την προσέλευσή του στις παραστάσεις μας.
Στα 10 φεστιβάλ μας έχουν παρουσιαστεί συνολικά 475 έργα ελλήνων δημιουργών. Εστιάζουμε αποκλειστικά στην εγχώρια καλλιτεχνική παραγωγή γιατί έχουμε την πρόθεση να δημιουργήσουμε ένα πεδίο συνάντησης ανάμεσα στο κοινό και τους έλληνες χορογράφους, συμβάλλοντας έτσι, στη διαμόρφωση του σύγχρονου προσώπου της χώρας μας.
Και αυτό, στη χώρα μας, που η από καθέδρας, κακοπροαίρετη και ατεκμηρίωτη κριτική, τόσα χρόνια, προσπαθεί να αποδυναμώσει την σημασία της ελληνικής δημιουργίας και να ταπεινώσει τους έλληνες δημιουργούς, αφορίζοντας τα έργα μας αντί να προσπαθήσει από τις θέσεις εξουσίας να πράξει απλά το καθήκον της γιατί στη δημοκρατία οι θέσεις κλειδιά και εξουσίας είναι θέσεις προσφοράς στο σύνολο και την κοινότητα και όχι θέσεις διαπλοκής ή στην καλύτερη περίπτωση θέσεις που γίνονται αφορμή για την τόνωση εγωπαθειών και απωθημένων και συγκάλυψη της ανεπάρκειάς του πολιτικού μας συστήματος και υπεκφυγής των ευθυνών του
Εκτός από τα μέλη μας, στις «Ανεξάρτητες Παρουσίες», φιλοξενούμε, κάθε χρόνο, νέους χορογράφους που παρουσιάζουν για πρώτη φορά έργα τους και χορογράφους που δεν έχουν σταθερές ομάδες. Φέτος, για δεύτερη χρονιά, στις «Εκτός των Τειχών» παραστάσεις, φιλοξενήσαμε έλληνες συνάδελφους που ζουν και χορογραφούν στο εξωτερικό. .
Το Σωματείο δεν επιλέγει ανάμεσα στα έργα που του προτείνονται για το Φεστιβάλ. Δίνει την ευκαιρία σε όλους τους χορογράφους να παρουσιάσουν το έργο τους αυτόνομα και χωρίς διαμεσολάβηση, χωρίς επιλογή ή έλεγχο.
Ο κόσμος που μας παρακολουθεί είναι αυτός που θα κρίνει ποια έργα επικοινώνησαν τον σκοπό τους και ποια όχι.
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Δικές σου χορογραφικές επιρροές!
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Ναι…. Άρχισα χορό για να επικοινωνώ με την μαμά μου όταν αυτή έφυγε από τη ζωή. Ήμουν 9 χρονών και εκείνη μου είχε μάθει τους πρώτους μου χορούς…
Από παιδί αγαπούσα τα έργα του Μωρίς Μπεζάρ και της Πίνα Μπάους.
Στα 16 μου ήρθα στην Αθήνα, από την Κέρκυρα που γεννήθηκα, και τότε συντελέστηκε στη ζωή μου μια αποκάλυψη. Γνώρισα την μεγάλη μας Ζουζού Νικολούδη. Εκείνη ανάλαβε να με καθοδηγήσει και φρόντισε για τις σπουδές μου, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Γυρνώντας δούλεψα μαζί της για πολλά χρόνια, παράλληλα με ότι άλλο έκανα. Χόρεψα ρόλους ρεπερτορίου της, Ορέστη, Έποπα, Αγαμέμνονα, Ιχνευτές, Όρνιθες κ.λπ. αλλά και ρόλους που έφτιαξε για μένα, Μενέλαο, Μουσική κ.λπ.
Άλλη μια συνάντηση εξίσου σημαντική, είχα με τη Μαρία Χορς, όταν τελειώνοντας τις χορευτικές μου σπουδές, φοίτησα στη δραματική σχολή του Εθνικού μας Θεάτρου. Με την Χορς δούλεψα στην αρχαία τραγωδία, με το Εθνικό, Φιλοκτήτης του Σοφοκλή κ.λπ.
Άλλες «χορογραφικές» επιρροές… Ναι, νομίζω ότι εκτός από τους παλαιότερους αλλά και τους σύγχρονους μου χορογράφους, κυρίως η ζωγραφική, η μουσική, η όπερα, η ποίηση, ο κινηματογράφος…. συντελούν στην … «χορογραφική» μου διαμόρφωση…
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Τί ελπίζεις, τί ονειρεύεσαι;
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Αγαπάω ουσιαστικά αυτό που κάνω και είμαι ευτυχισμένος όταν δουλεύω ένα έργο, χορευτικό, θεατρικό ή όπερα. Ελπίζω να έχω την δύναμη και τις ευκαιρίες να συνεχίσω να δημιουργώ.
Ονειρεύομαι ένα κόσμο που θα βιώνει τις τέχνες στην καθημερινότητά του. Μια κοινωνία που θα νιώθει τον χορό, τη μουσική, το θέατρο, την ποίηση, τη ζωγραφική… Μια Ελλάδα που θα πάψει να κατασπαράζει τους δημιουργούς με τις μικροπολιτικές της…
Πιο πρακτικά, τώρα, στο Σωματείο, παραμένει ανεκπλήρωτο όνειρό μας, η ύπαρξη ενός χώρου για τον χορό. Ελπίζουμε το ΥΠ.ΠΟ.Τ. αλλά και οι ιδιώτες που αγαπούν το χορό, να βοηθήσουν να εκπληρωθεί σύντομα. Δουλεύουμε και επιμένουμε για αυτό μας το στέκι γιατί έτσι θα μπορούμε να προσφέρουμε χορό στην πόλη μας, σε όλη την διάρκεια του χρόνου, με σεμινάρια, συνέδρια, ημερίδες και εναλλασσόμενες παραστάσεις
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Άμεσα καλλιτεχνικά σου σχέδια!
ΠΕΤΡΟΣ ΓΑΛΛΙΑΣ:Τα τελευταία 4 χρόνια, δουλεύω τις “ασκήσεις ετοιμότητας”. Είναι εφτά αυτόνομα έργα που συνδέονται υπόγεια μεταξύ τους….
Έχουν ολοκληρωθεί και παρουσιαστεί οι πέντε ασκήσεις. Τώρα φτιάχνουμε την έκτη που έχει θέμα τον έρωτα. Ρωμαίος και Ιουλιέτα, λοιπόν.
Τον Νοέμβριο θα παρουσιάσουμε στο φεστιβάλ του Σαλέρνο (Νάπολη, Ιταλία) τις “ασκήσεις ετοιμότητας V: μνήμη”.
Την ερχόμενη άνοιξη θα παρουσιάσουμε πρώτα στην Αθήνα και μετά σε περιοδεία στην Ελλάδα και σε μερικά Φεστιβάλ του εξωτερικού που έχουμε προσκληθεί, τις “ασκήσεις ετοιμότητας VI: έρωτας, Ρωμαίος και Ιουλιέτα;”
Εκτός από το 11ο Φεστιβάλ και την 5η Πλατφόρμα Σύγχρονου Χορού, ετοιμάζουμε με το Σωματείο Ελλήνων Χορογράφων για το 2012, ένα αφιέρωμα σε δύο μεγάλους δασκάλους μας που έφυγαν. Στους Λεωνίδα Ντεπιάν και Γιάννη Μέτση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου