Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Κώστα,σε καλωσορίζω στο varelaki και θελω να ξεκινήσω με ένα πολιτικό σχόλιο...Περνάμε εθνική καταθλιψη ή κατι τέτοιο !Ποιά η θέση του θεάτρου μέσα σε όλον αυτόν τον παραλογισμό;
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Μίνα,σ ευχαριστώ και γω γιά την πρόσκληση.
Είμαι σίγουρος ότι περνάμε κατάθλιψη- κάποιοι "αντιμετωπίζουν την κρίση" πρακτικά με τις δουλειές τους και οι υπόλοιποι είμαστε στην ουρά.
Αν λάβει κανείς υπόψιν τον πανικό που σπέρνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον φόβο που υπάρχει στα βλέμματα των ανθρώπων γύρω μας...τότε ναι λέω ότι "πάσχουμε από εθνική κατάθλιωψη".
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Υπάρχει αξιολογη θεατρική παραγωγή σήμερα ή στο σύνολο συνανταμε ευκολες και γρήγορες παραγωγές;Mια εκτίμηση.
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ.Δεν είμαι αρμόδιος ν απαντήσω γιατί δεν ασχολούμαι με το οικονομικό μέρος της παραγωγής.
Γιά το αισθητικό όμως μπορώ να πω ...ότι έχω βαρεθεί να βλέπω παραγωγές σκηνογραφημένες από το ΙΚΕΑ και ντυμένες από το ΖΑΡΑ κι αυτό δυστυχώς καθρεφτίζει το σύνολο της "παραγωγής".
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Θα σε παω τώρα πισω για να μου πεις πώς εμπλεξες με το θέατρο...
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ.Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου "έπαιζα" θέατρο.
Από μικρός με τις παραστάσεις καραγκιόζη στην αυλή του σπιτιού μου - θεατρικά και απαγγελίες στο σχολείο κτλ κτλ.
Όταν τελείωσα το λύκειο, από μία σύμπτωση συνάντησα δύο υποψήφιους τότε της δραματικής σχολής...ρώτησα πληροφορίες γιατί είχα άγνοια (δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν άλλες σχολές εκτός του εθνικού) και από σύμπτωση βρέθηκα στη σχολή Βεάκη,την οποία και τελείωσα(και θέλω να πιστεύω όχι από "σύμπτωση")!
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ρόλος που θα σου μείνει αξέχαστος και ρόλος που ποθείς να υποκριθείς.
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Στην κυριολεξία δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ σπουδαίους σκηνοθέτες(Βολανάκη-Ντουφεξή-Μοσχόπουλο-Μπαντή-Χουβαρδά και πολλούς άλλους βέβαια, αλλα μ αυτούς δούλεψα περισσότερες φορές) Κι έτσι έχω να πω για αξέχαστες συνεργασίες σε συνδυασμό με έναν πολύ ωραίο ρόλο. Κι όσο περνάνε τα χρόνια μού γίνεται απόλυτα συνειδητό ότι αυτό έχει σημασία γιά μένα κι έτσι θα ήθελα να συνεχίσω. Αρα η φιλοδοξία μου δεν στηρίζεται μόνο στο ποιόν ρόλο θα παίξω αλλά και με ποιούς.
A.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Εχεις ποτέ σκηνοθετήσει; K.MΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Δεν εχω σκηνοθετήσει ποτέ και νομίζω δεν θα το κάνω. Δεν μ ενδιαφέρει. Ισως γιατί χωρίς να το θέλω εκτονώνεται το "σκηνοθετικό" μου με την διδασκαλία.
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιά άλλη τέχνη πέραν του θεάτρου σε συγκινεί ή έχεις ασχοληθεί;
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Δυστυχώς δεν έχω ασχοληθεί με καμία άλλη ,αλλά με συγκινούν όλες. Με το μόνο που ασχολούμαι όταν μου μένει λίγος ελεύθερος χρόνος είναι η κατασκευή. "πιάνουν τα χέρια μου" που λένε και ανάλογα την διάθεση "κατασκευάζω".
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Μίλησέ μου για αυτό που κάνεις φέτος στο Πόρτα.Εχεις ξανακάνει παιδικό θέατρο;
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Αυτό που συμβαίνει φέτος στο Πόρτα δεν μπορώ παρά να το ονομάσω ΕΜΠΕΙΡΙΑ (ναι με κεφαλαία). Εχω δουλέψει αρκετές φορές στο παρελθόν στο παιδικό θέατρο (πάλι στο Πόρτα και πάλι από σύμπτωση) αλλά αυτή η φετινή συγκυρία είναι συνώνυμη μέ την ευτυχία. Θίασος και συντελεστές που γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας (σκηνικά εννοώ)με ένα καταπληκτικό και τολμηρό θα έλεγα παραμύθι αλλά πάνω απ όλα με την σφραγίδα της "ιδεολογίας" της Ξένιας. Νοιώθω ευτυχής που συμμετέχω στην συνέχεια και (μακάρι)εξέλιξης αυτής της "ιδεολογίας". Αυτό δε που εισπράτουμε καθημερινά από την πιτσιρικαρία..αλλά και τους γονείς δυστυχώς δεν μπορώ να το πω με λόγια. στις αρχές των προβών δεν σου κρύβω είχα μία αγωνία γιά το πως θα επικοινωνήσει το "θέμα" του παραμυθιού με τα παιδιά και ήλθε η παράσταση και μου απόδειξε ότι άδικα ανησυχούσα! Η αθωότητα και απενεχοποίηση των παιδιών πάνω στο θέμα του θανάτου(γιατί στην ουσία αυτό πραγματεύεται το παραμύθι) είναι αφοπλιστική.
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιά ήταν όλα τα χρόνια η σχέση σου με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση;
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Mε την τηλεόραση η σχέση μου είναι "ελλιπής". Εχω κανει ελάχιστα πράγματα (ένα από τα τελευταία ήταν το 10 του καραγάτση). Αλλά με τον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια πιό "ερωτική" .την χρονιά που μας πέρασε έκανα τρείς ταινίες και ομολογώ ότι γοητεύτηκα πολύ. (το J.A.C.E. με τον Καραμαγγιώλη, το ATTEMBERG με την Αθηνά Τσαγγάρη και το "Απ τα κόκκαλα βγαλμένα" του Γκορίτσα που αυτές τις μέρες μάλιστα βγαίνει στις αίθουσες.
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:.Nοσταλγείς το Αμόρε;Eμείς ως φανατικοί του θεατές...ναι!
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Oχι ,δεν το νοσταλγώ το ΑΜΟΡΕ. Το έχω σαν κάτι πολύ ωραίο μέσα μου. Νοιώθω αυτό που νοιώθουμε όταν τελειώνει κάτι στη ζωή μας, που ήταν υπέροχο αλλά δυστυχώς κράτησε λίγο!!!
.
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Μελλοντικά σχεδια και όνειρα...
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Eχω ήδη αρχίσει πρόβες γιά κάτι που θα κάνουμε στο φεστιβάλ Αθηνών τον Ιούνιο.
Μιά ιδέα του Μοσχόπουλου που στηρίζεται σε ένα πίνακα του Τεοντόρ Ζερικό "η Σχεδία της Μέδουσας".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου