Translate

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2021

Χρήστος Ντικμπασάνης /// Ποιήματα








ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ

Τι θέλεις να σου χαρίσουμε
για να μας παραδώσεις αυτόν τον πλανήτη;
Γύρεψα δυο άστρα να κοιτάζω
μες στις λάμψεις τους τα μάτια σου
Γύρεψα δυο αστεροειδείς ν’ακούω
στον ήχο τους τη γλυκιά σου φωνή
Γύρεψα μια μαύρη τρύπα να χάνομαι
μες στην τρυφερή σου αγκαλιά

Τι θα μας προσφέρεις θυσία;
Πάρτε τα γόνατά μου
Δεν αντέχω άλλες υποκλίσεις
Πάρτε το πρόσωπό μου
Δεν αντέχω άλλο τους μορφασμούς
του φόβου και της μοναξιάς
Πάρτε τα έτη φωτός που διένυσα
μέσα στην αιώνια νύχτα
Μόνο μην παίρνετε τη ψυχή μου
Τη χρειάζομαι για να μου μετράει
τους παλμούς των εξασθενημένων μου πόθων.


***


ΣΙΩΠΗ

Σιωπηλός
Χάθηκε η φωνή σου ανάμεσα σε άστρα
και ξεχασμένους πλανήτες
Στέγνωσε το στόμα σου από λέξεις
στο ξερό άνεμο τόσους αιώνες εκτεθειμένος
Πώς να σε ακούσω;

Σκαμμένο χώμα το σώμα σου
Το πρόσωπό σου στεγνό ποτάμι
Τα χέρια σου άδεια από δροσιά
Τα πόδια σου σα μέταλλο χωρίς αρθρώσεις
Πώς να σε νιώσω;

Μες στην αιώνια νύχτα περπάτησες έτη φωτός
Τώρα τ’αποτυπώματα των γυμνών σου ποδιών
έχουν πλέον σβηστεί
Οι εκρήξεις του ήλιου έχουν κρύψει την σκιά σου
Οι αποικίες που ίδρυσες έχουν καταλυθεί από δαίμονες
Πώς να σε δω


***


ΜΗ ΦΟΒΗΘΕΙΣ

Όταν με το καλό ξανοιχτείς στο διάστημα,
μην τρομάξεις στους πόθους σου μπροστά
Όταν μάθεις ότι δεν είσαι μόνος σου
στο Σύμπαν, γιορτή να στήσεις μαζί μου
Ταξίδι σκοτεινό θα κάνεις
μ’ένα σκάφος γεμάτο αινίγματα
και κωδικοποιημένα ιερογλυφικά
Σε παγωμένους πλανήτες θα σηκώσεις τις σημαίες σου
Άστρα κι εξωπλανήτες καινούργιους θα γνωρίσεις
Αλλόκοσμους πολιτισμούς θα φέρεις
στην επιφάνεια των γνώσεων σου
Θα δεις νέα για εσένα ζώα και παράξενα φυτά
Θα χορτάσεις μ’εξώκοσμους καρπούς
που ξυπνούν πανάρχαιες μνήμες
Θ’ακούσεις άσματα και ψαλμωδίες περίεργες
από στόματα αλλόκοσμων όντων
Μες σε διαστρικές καταιγίδες θα κοιμηθείς,
βλέποντας όνειρα γλυκά
για κεραυνούς που ξυπνούν τους πόθους,
γι’αστραπές που ξεκουφαίνουν τις αναμνήσεις
Μη φοβηθείς
Η ηλεκτρισμένη βροχή δε μπορεί να σε βλάψει
Οι σταγόνες της είναι μικρές
χαριτωμένες δροσοστάλες παιδικών σου επιθυμιών
που τώρα πια αρχίζουν να εκπληρώνονται.


(Από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή  Αποικίες στην άμμο του διαστήματος και εμπνευσμένα από τις αποστολές που ήδη άρχισαν να πραγματοποιούνται, όπως στον πλανήτη Άρη, με σκοπό τον αποικισμό)














ΓΟΥΝΤΙ ΚΟΟΥΠ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ /// ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ




Η Wendy Cope (γεν. 1945), είναι Αγγλίδα ποιήτρια, που γεννήθηκε στο Κεντ το 1945, σπούδασε Ιστορία στο St Hilda’s College της Οξφόρδης και εμφανίστηκε στα γράμματα με την συλλογή Making Cocoa for Kingsley Amis (Φτιάχνοντας Κακάο για τον Κίνγκσλεϋ Έιμις), το 1986, που εκδόθηκε από τον οίκο Faber&Faber. Ακολούθησαν, στις επόμενες τρεις δεκαετίες, άλλα τρία βιβλία, (1992) Serious Concerns, (2001) If I Don't Know, (2011) Family Values.

**

Βαλεντίνος

H καρδιά μου έχει αποφασίσει.
Και φοβάμαι πως είσαι Eσύ.
Ό,τι εμπόδιο κι αν έχεις βάλει,
η καρδιά μου έχει αποφασίσει.
Κι αν δεν μπορείς να εγγραφείς αυτή τη χρονιά,
την επόμενη θα το κάνεις.
Η καρδιά μου έχει αποφασίσει
και φοβάμαι πως είσαι κι Εσύ.

**

Αλλος Bαλεντίνος

Σήμερα είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε ρομαντικοί
Και σκέψου ακόμα έναν άλλο Βαλεντίνο.
Γνωρίζουμε τους κανόνες και είμαστε και οι δύο τυπικοί:
Σήμερα είναι η μέρα που πρέπει να είμαστε ρομαντικοί.
Η αγάπη μας είναι παλιά και σίγουρη, όχι νέα και ξέφρενη.
Ξέρεις ότι είμαι δική σου και ξέρω ότι είσαι δικός μου.
Και με τούτα τα λόγια με έκανε να νιώσω ρομαντικά:
«Πολυαγαπημένε μου, λατρεμένε μου βαλεντίνε.»

**

Παρατώντας το κάπνισμα

Δεν υπάρχει σονέτο του Σαίξπηρ
Ή κουαρτέτο του Μπετόβεν
που μου αρέσει καλύτερα από σένα
ή που είναι πιο δύσκολο να ξεχάσω.

Νομίζεις ότι ακούγεται υπερβολικό;
Δεν έχω τελειώσει ακόμα -
Μου αρέσεις περισσότερο από όσο θα ήθελα
να έχω ένα τσιγάρο

**

Μερικοί περισσότερο φωτεινοί στίχοι

Πρέπει να προσπαθήσεις. Βλέπεις τον ψυχοθεραπευτή σου.
Μαθαίνεις πολλά. Διαβάζεις. Νομίζεις.
Πολεμάς να βελτιώσεις την εμφάνισή σου.
Συναντάς μερικούς άνδρες. Γράφεις μερικά βιβλία.
Τρως καλό φαγητό. Παρατάς το ετοιματζίδικο.
Δεν καπνίζεις. Δεν μεθάς.
Αρχίζεις γιόγκα, περπατάς και κολυμπάς.
Και τίποτα δεν λειτουργεί. Η προοπτική είναι ζοφερή.
Δεν ξέρεις τι να κάνεις. Κλαις.
Ξεμένεις από ιδέες.

Φυσάς τη μύτη σου. Βλέπεις τον ψυχοθεραπευτή σου.
Περπατάς.Εγκαταλείπεις το φαγητό και το ποτό.
Ερωτεύεσαι. Κάνεις σχέδια.
Αγωνίζεσαι να βελτιώσεις τον εαυτό σου.
Και τίποτα δεν λειτουργεί. Οι προοπτικές είναι ζοφερές.
Πηγαίνεις στη γιόγκα, κλαις και κολυμπάς.
Τρως και πίνεις. Εγκαταλείπεις την εμφάνισή σου.
Αγωνίζεσαι να βελτιώσεις τα βιβλία σου.
Δεν μπορείς να δεις το θέμα. Αναστενάζεις.
Δεν καπνίζεις. Πρέπει να προσπαθήσεις.


Πηγές :Tα περιοδικά Βακχικόν και Fractal

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2021

notationes /// Φθινόπωρο 2021





Το Varelaki, κατά την προσφιλή του συνήθεια, κρατάει σημειώσεις, συγκεντρώνοντας τις  δημοφιλείς του αναρτήσεις και όχι μόνο!

Καλή σας ανάγνωση!



ΠΟΙΗΜΑΤΑ















Φροσούλα Κολοσιάτου
















ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ























ANΘΟΛΟΓΙΕΣ


***

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ στο Culture Book


***


***






ΘΕΑΤΡΟ



***

ΑΡΘΡΟ


***

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ στην OPENBOOK 



*******


ΝΕΕΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΕΣ






OΙ φωτογραφίες είναι παρμένες από το pixabay.

Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 2021

«23 μέρες» – Νουβέλα της Ασημίνας Ξηρογιάννη /// Διαβάστε ελεύθερα

 




Η Openbook φιλοξενεί τις 23 μέρες

 

          της Ασημίνας Ξηρογιάννη

 

https://www.openbook.gr/23-meres/


Τίτλος: «23 μέρες»
Συγγραφέας: Ασημίνα Ξηρογιάννη
Είδος: Νουβέλα
Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Άδεια διανομής: Ελεύθερη διάθεση από τη συγγραφέα
ISBN 978-960-576-312-1
Σελίδες: 43

Έτος έκδοσης: 2015 



– Ποιος είναι ο προσφιλέστερός σας τρόπος συγγραφής; Πως και που παγιδεύετε τις ιδέες σας;

Α.Ξ. Οπουδήποτε μπορώ να παγιδεύσω ιδέες. Και στα πιο απίθανα μέρη. Ένα ερέθισμα μπορεί να καταγραφεί μέσα μου ή στο μπλοκάκι που πάντα κουβαλώ μαζί μου. Αυτό το ερέθισμα με ταλαιπωρεί μέχρι να το αποτυπώσω στο χαρτί με κάποιο τρόπο. Μετά αρχίζει η επεξεργασία όλου αυτού που είναι συνήθως μια αργή και βασανιστική διαδικασία, που όμως παράλληλα μου χαρίζει μοναδική απόλαυση. […]

Συχνά με ερεθίζουν οι άλλες λέξεις. Κείμενα άλλων που διαβάζω και μου μιλάνε δημιουργούν μια διάθεση μέσα μου που μπορεί να αποτελέσει τον οδηγό για τη δική μου γραφή… γίνεται μια μυστική γοητευτική ζύμωση. […]

“ΕΡΩΤΙΚΟ ΧΑΪΚΟΥ”:

Τρία βλέμματα
Εγώ εσύ και αυτή
Εμείς και εμείς


Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2021

ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΒΙΒΛΙΟΥ////ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ //// ΖΑΠΠΕΙΟ ////


 


Στις 12/9 η Ασημίνα Ξηρογιάννη  θα βρίκεται στο περίπτερο 60-62  των εκδόσεων Βακχικόν για να υπογράψει τα  βιβλία της και να συνομιλήσει με τους αναγνώστες.


                                                              Ώρα: 7-8 μ.μ.






* Η φωτό είναι παρμένη από το περιοδικό Διάστιχο

ΣΤΡΟΓΓΥΛΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΠΕΡΙ ΠΟΙΗΣΗΣ στο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο/// Από τις εκδόσεις Βακχικόν


 


Στρογγυλό τραπέζι περί ποίησης 

Παρασκευή 10-9-2021 στις 20.00

Συμμετέχουν:

Nικολέτα Αλεξάνδρου

Κατερίνα Ατσόγλου

Νίκος Βλαχάκης

Μάνος Μαυρομουστακάκης

Ασημίνα Ξηρογιάννη


Συντονίζει η Ευσταθία Δήμου

Πέμπτη 2 Σεπτεμβρίου 2021

ΣΩΤΗΡΗΣ ΝΟΥΣΙΑΣ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 






Τριάντα δυο καταιγίδες



Τριάντα δύο χαρμολυπικές καταιγίδες  
ένας ήλιος επαίτης και ρακένδυτος
ριψοκινδυνεύουν την διαμονή τους.
 
Όταν ανοίγουν οι πόρτες και τα παράθυρα έρχεται ένα σύννεφο αναμονής
ανάπηρης νοσταλγίας.
Το κουτί με τον καφέ, η ζάχαρη και τα άλλα τρόφιμα αδειάζουν εικονικά με μηχανικές κινήσεις
Το σπίτι φιλοξενεί σε κάθε γωνιά τους σκιώδεις ανθρώπους που πέρασαν
κάποιες επισκέψεις φίλων
γυρνάω πίσω με τις πατερίτσες του παρελθόντος
βγαλμένος απ΄το γύψινο παρόν
Δεν ξέρω που κρύβεται το μέλλον
'Όταν σου άνοιξα και μπήκες δεν ονειρεύτηκα τίποτα
'Όλα κρυμμένα στις γραμμές του σώματος
που υποτάσσει τον εγκέφαλο.
Αφήγηση δευτερολέπτων που προσδοκά να ζει για μέρες.
Oι μπόρες κι ένας ήλιος
στέκουν έξω από μένα
Σκούζουν την νύχτα  και την μέρα φωτίζουν ό,τι ψάχνω.


 

2021 Αύγουστος




***



Το ποίημα του φόβου

Φόβος να λείπεις.
Να μην σ’ αγγίζω.
Να λείπω, να διστάζω,
Nα μην υπάρχεις δίπλα μου.
Να ανοίγει η πόρτα απ’τον αέρα.
Όταν νυχτώνει
Να με συντροφεύει ο βοριάς  
αυτή η αυταπάτη της γιορτής.
Oι αισθήσεις μου επαναστατημένες
λιώνουν τον φόβο
Τον δήμιο της λύπησης και του οίκτου.

Τον νταβατζή της χαράς


***

  Xωρίς πρόσκληση                              
 
    
Μπροστά στην αδυναμία του λευκού χαρτιού
να πάρει ζωή αυθύπαρκτα
Αναρωτιέσαι
Τι ληστεύει τις πιο εύθραυστες νύχτες;
Πώς ανοίγει το πιο κλειστό ανθρώπινο όστρακο;
Προχωράμε
Γυρνώντας  γύρω από τον εαυτό μας
Γήϊνοι αυτιστικοί μάνας που μας αποκλήρωσε
Γιατί καθόμουν στη γωνία και σε κοίταγα να κλαίς;
Γιατί δεν γύρισα να σου πω πως σ'αγαπάω;
Εκείνο το ελεεινό απόγευμα
Πιάστηκα από την ανημπόρια σου                     .
Πως είναι δυνατόν να έφυγα; Ηλίθια τραγικότητα
Ηλίθιας ανάγκης για προφύλαξη
Από τι να προφυλαχθώ…
Tόσο που πετροβόλησα το δένδρο



***


Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pixabay.