Θα πάμε πάλι
Ένα πρωί θα πάμε πάλι
στην παιδική χαρά
τώρα θα μου κρατάς
εσύ το χέρι
μη φύγω
-όπως φεύγουν οι μεγάλοι-
όλα απαράλλαχτα
οι κούνιες οι τραμπάλες
τα σχοινιά
θα είναι Κυριακή και θα φυσάει
*
Δεν βλέπει
Αφήνει ακόμη
μέσα απ' τα μπατζάκια μάκρος
μήπως ψηλώσω
στα πενήντα μου
μην και πετάξω μπόι
στριφώνει
μια ανάμνηση
δεν βλέπει
πόντο τον πόντο
ο χρόνος πώς με τρώει
*
Σαν ύστατη πνοή
Μέσα σε κάθε ποίημα
είμαι εγώ
όπως στα φιλμ ο Χίτσκοκ
δείτε καλύτερα
πίσω απ’ το σκριπτ
στα ράμματα
στο σκοτωμένο αίμα
κάποιου στίχου
μ’ αρέσει να λουφάζω
στις γωνιές
σκύλος
σφιχτά το κόκαλό του
που κρατάει
σαν ύστατη πνοή σαν φυλαχτό
Θαμπή πατίνα, Πόλις, 2017
Ανθολόγηση για το Varelaki Aσημίνα Ξηρογιάννη
*Η φωτό είναι παρμένη από το site apodyoptes.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου