Translate

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2015

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΑΙ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ /// ΟΝΤΙΣΙΟΝ [ΒΑΚΧΙΚΟΝ 2015]







                                                           
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015


ΣΤΙΣ 21.00


ΣΤΟ POLIS ART CAFE

Η πρωτη παρουσίαση του σπονδυλωτού θεατρικού μονόπρακτου της θεατρολόγου και συγγραφέως Ασημίνας Ξηρογιάννη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon(2015)

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:


Kατερίνα Θεοδωράτου ,Θεατρολόγος

Μαρία Σούμπερτ
,Θεατρολόγος Συγγραφέας 


και Βασίλης Χατζηιακώβου,εκδότης

  
Διαβαζουν οι ηθοποιοί :


 Tάσος Ραπτης 

 Νατάσα Πασχάλη 




                                         

NEA KΥΚΛΟΦΟΡΙΑ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΜΟΝ /// ΤΕΥΧΟΣ 75-76 /// 'Ανοιξη -Καλοκαίρι 2015 ///



Με πρωτότυπη, ενδιαφέρουσα, ύλη. Εικονογραφημένο από την Φωτεινή Χαμιδιελή.




                                                            





Εμβόλιμον 75-76
Άνοιξη - Καλοκαίρι 2015
 
 
Θέμα:  Περιοδικά
Εκδότης: Ιδιωτική Έκδοση
ISBN: 9780006846062
Ημ. Έκδοσης: 14/10/2015







                                                          
 




                                                   

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2015

Οντισιόν /// 'Eνα κείμενο της blogger και βιβλιόφιλης Τζένης Κουκίδου







Ένα συμπαθέστατο βιβλίο καταφθάνει στο γραφείο και περιέχει ένα θεατρικό έργο. Τί πιο θελκτικό για κάποια σαν εμένα που στην ανάγνωση θεατρικών έργων καλύπτω και τις δύο μεγάλες μου αγάπες: το θέατρο και τη λογοτεχνία. Σπονδυλωτό το μονόπρακτο της Ασημίνας Ξηρογιάννη και ο κάθε σπόνδυλος μια ιστορία για κάποιον θεατράνθρωπο. Για εραστές της τέχνης (της δραματικής), για εξομολογητικές διαδρομές, για κυνηγούς ονείρων, για το τέλος των ονείρων, και για πολλά πολλά άλλα.
Διαδοχικοί μονόλογοι θαρρείς, δοσμένοι ως ευθυμογραφήματα παρά τις πικρές αλήθειες που κουβαλάνε και αφορούν ανθρώπους της διπλανής πόρτας (πόσα είδη ανθρώπων πια αυτή η διπλανή πόρτα... όλο και της προσθέτουμε άτομα και ακόμη δε γέμισε) αλλά και φωνές συνείδησης από το υπερπέραν -ή απλά μέσα στο κεφάλι τους. Νίκες, ήττες, αγάπη, μίσος, ενθουσιασμός, απόρριψη, ανάβαση, κατάβαση...
Οπτικά μικρό, αλλά με τόσα θέματα που θέτει δε ξέρω από που να πρωτοπιαστώ.Μιλώντας για θεατρικό κείμενο... το είδος αυτό έχει μια ιδιαιτερότητα. Άπαντα παρουσιάζονται αφαιρετικά, άνευ επεξηγήσεων και περιγραφών. Στα θεατρικά έργα ο αναγνώστης συμπληρώνει με τη φαντασία του τις περιγραφές που απουσιάζουν, συμπεριλαμβανομένων των τόπων, των χώρων, των ενδυμάτων των ηρώων -όπου δεν αναφέρονται-, κ.ο.κ. Κι ενώ κάτι τέτοιο είναι σαφέστατα προτιμότερο για όποιον διαθέτει φαντασία ή αρέσκεται στο να δημιουργεί κόσμους, μπορεί όμως κάλλιστα να είναι και "θέμα" για τους αναγνώστες που ταξιδεύουν διαβάζοντας χωρίς να πρέπει να σκέφτονται, να συμπληρώνουν κενά, ό,τι λείπει... Το θεατρικό έργο θέλει λίγο ψάξιμο μέσα μας αλλά σε αυτό το θεατρικό κείμενο δε θα ταλαιπωρηθείτε με τέτοιες απώλειες. Σας υπόσχομαι ότι θα ρέει πολύ εύκολα κι εσείς θα απολαμβάνετε τους χάρτινους ήρωές του.
Γλωσσικά χρησιμοποιεί τις πιο in νεοτερίστικες λαϊκοδημοτικοαγγλικουρίστικες λέξεις τής καθημερινότητάς μας τοποθετώντας τους ήρωες στην Ελλάδα του σήμερα και πραγματικά στη διπλανή πόρτα.
Επαναφέρει και υπεροτονίζει τις μεγάλες θεατρικές αλήθειες όπως: όπου αρχίζουν οι μαλακίες σταματά το αληθινό θέατρο ή ερωμένη είχες τη σκηνή ή ο ηθοποιός θέλει να παίζει και δε παραλείπει να σατιρίσει την όποια μοντερνιά-σκηνοθετική άποψη, μια φράση ικανή να δικαιολογήσει τα πάντα προσφέροντας υπέροχα άλλοθι, αλλά και την επιθυμητή ασχετοσύνη μέσω της οποίας οι μέτριοι (συγκρινόμενοι) θριαμβεύουν.
Στον διδακτικό του χαρακτήρα συνειδητοποιείς ότι όλες οι αποφάσεις, όλες οι επιλογές και όλα τα «θέλω» έχουν τίμημα και πρέπει να είσαι διατεθειμένος να πληρώσεις το αντίτιμο. Εναλλακτικά, κάθε φορά που κερδίζεις κάτι, χάνεις κάτι άλλο. Σα να μην είναι δυνατό ένας άνθρωπος να κουβαλήσει περισσότερα πυρομαχικά στη φαρέτρα του. Βάζεις κάτι αλλά πρέπει να βγάλεις και κάτι. Μα, αν για όλα υπάρχει ένα τίμημα τότε μήπως θα έπρεπε να πληρώνεις εκείνο που αντιστοιχεί στα όνειρά σου αντί να συμβιβαστείς με το "κοινωνικά φρόνιμο"; Τουλάχιστον θα έχεις ακολουθήσει την καρδιά σου κι αυτό θα είναι μία νίκη ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Με δυο λόγια... κεφάτο, αληθινό, σπιρτόζικο. Τι κι αν πολλοί χαρακτήρες τελειώνουν με το θέατρο ή τους "τελειώνουν" οι καταστάσεις; Η οντισιόν αυτή τα έχει όλα: σταρ ή μη, ηθοποιούς, θεατές, σκηνοθέτες, κυνηγούς ονείρων, φουαγιέ, σκηνές... κι εγώ σκέφτομαι -ποιος να το είπε άραγε;- ότι όλος ο κόσμος μια σκηνή. Κι εμείς πρωταγωνιστές, κομπάρσοι και θεατές παράλληλα. Η Ασημίνα Ξηρογιάννη παρουσιάζει τις παθογένειες του σύγχρονου θεάτρου κριτικάροντας όλα τα πόστα: ηθοποιούς, σκηνοθέτες, θεατές, κριτικούς, συγγραφείς... και όλες τις καταστάσεις: διθενισμούς, ψώνισμα, αναγνώριση, εκμετάλλευση, επιβίωση, όνειρα, προσγείωση...
 
Η Ασημίνα Ξηρογιάννη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Κλασσική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο Θέατρο-Εργαστήριο. Διδάσκει Θεατρική Αγωγή στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Παράλληλα παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας καθώς και Θεωρίας και Ιστορίας Θεάτρου. Έχει παρακολουθήσει διάφορα θεατρικά σεμινάρια, υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικού παιχνιδιού. Έχει σκηνοθετήσει και ανεβάσει με τους μαθητές της αρκετά έργα, δικά της και ξένα. Το 2009 δημιούργησε το ιστολόγιο Varelaki - Σελίδες Τέχνης και Πολιτισμού. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Η προφητεία του ανέμου (εκδόσεις Δωδώνη 2009), Πληγές (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011), Εποχή μου είναι η ποίηση (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013)[2], ενώ κυκλοφορεί δωρεάν στο διαδίκτυο το e-book Ποιήματα από τις εκδόσεις Ενδυμίων (2014). Το 2010 κυκλοφόρησε η νουβέλα της Το σώμα του έγινε σκιά από τις εκδόσεις Ανατολικός[3] (έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και Α’ Βραβείο Βιβλίου στα Σικελιανά 2011). Το 2015 κυκλοφόρησαν το βιβλίο της 23 μέρες από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης[1] και το θεατρικό μονόπρακτο Οντισιόν από τις εκδόσεις Vakxikon.gr (έπαινος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών - 2013). Με ποιήματά της έχει συμμετάσχει σε πέντε συλλογικές εκδόσεις. Ποιήματά, διηγήματά, κριτικές και άρθρα της δημοσιεύονται σε διάφορα έντυπα, ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστολόγια. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Ισπανικά.
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr(2015)
 Πηγή:

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ /// Μια λεπτομέρεια που κανείς δεν την παρατηρεί












Αν το λέει ο ποιητής


Αν το λέει ο ποιητής, μια απλή σκέψη

είναι ποίηση, μια σκηνή της καθημερινότητας

είναι ποίηση, μια έκλαμψη χιούμορ

είναι ποίηση, μια εικόνα, μια παρομοίωση,

μια λεπτομέρεια που κανείς δεν την παρατηρεί,

μια εξυπνάδα, καμιά φορά, είναι ποίηση.

.

Αν το λέει ο ποιητής και συμφωνεί

και ο αναγνώστης, είναι ποίηση.


**** 


Καλοκαίρι είναι


Καλοκαίρι είναι να κάθεσαι στην βεράντα
και να παρακολουθείς πώς ζωντανεύουν
τα φύλλα του βασιλικού
μόλις του ρίξεις μια κανάτα με νερό
που τον είχες αφήσει μιαν ολόκληρη μέρα απότιστο. 




Καλοκαίρι είναι ν' ακούς ,το απόγευμα,
τα κορίτσια από το διπλανό σπίτι
να πλένουν τη βεράντα με το λάστιχο
και στα βρεγμένα πλακάκια να ηχούν
τα γυμνά τους πέλματα και τα γέλια τους. 









 

Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ /// ΣΕ 'ΟΝΕΙΡΟ


              
                       

                            Της Αγγελικής Ελευθερίου 





Έρχεσαι σαν τον ξαφνικό αέρα
Όταν καμιά φορά
Σε ώρες φθινοπωρινές γυρίζω στην αυλή σου
Εκεί επιστρέφεις άλλωστε και εσύ 



Χλωμό φεγγάρι πάνω από τα κύματα
Καθώς σωπαίνει η θάλασσα
Τα λυρικά νερά
Σε αντιφεγγίζουν μελαγχολική
Σπάνε τα ρόδια στην πηγή
Χάντρες πλεγμένες
Τόσο ανέπαφη η μορφή σου 



Σύννεφα
Να πέσει η βροχή
Που αποκοιμίζει γλυκά τους λυπημένους
Δεν μένεις πια εδώ
Θυσίασε ο άνεμος τον παφλασμό της νιότης




Πρόλαβα και είδα τις ρυτίδες
Κάτω από τα μάτια
Να θυμίζουν το εφήμερο
Τις ματαιώσεις 



Τώρα μετρώ το φως
Ζυγίζει το πρόσωπο ωραίο
Ευγενικό
Μέσα από την απουσία 



Ανεβαίνεις αδιάκοπα στον ουρανό


***





Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2015

'' Eλεύθερες ,μοιραίες και μόνες σε έναν κόσμο που αλλάζει'' ,της Ασημίνας Ξηρογιάννη





                                          



Microαστές



Ελένη Φουρνάρου
επιμέλεια σειράς: Νέστορας Πουλάκος

Vakxikon.gr, 2015
158 σελ.




Γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη
 


 
    Γλωσσα άμεση ,καθημερινή,ρέουσα ωστόσο και ρυθμική.Σαν να χορεύει αυτή η γλώσσσα. Σκέψη που χορεύει επίσης .Σφιχτοδεμένο σύνολο στοιχείων που δημιουργούν οικείο περιβάλλον.Ναι ,θα μπορούσες να ήσουν εσύ η πρωταγωνίστρια,η κεντρική ηρωίδα.'Η έστω ,μία από τις φίλες της.Γιατί αυτές οι κοπέλες δεν έρχονται από το πουθενά ,ούτε από ένα μακρινό σύμπαν.Κυκλοφορούν ανάμεσά μας.Αναπνέουν ανάμεσά μας.Γελούν ανάμεσά μας (και μαζί μας-τολμώ να πω).Προτείνοντας μας ένα βλέμμα που συνίσταται στο εξής:Eπιτέλους,τί είναι η ζωή;Mια ρόδα που κυλάει.Ίσως δεν πρέπει να την παίρνουμε τόσο στα σοβαρά.'Ισως ούτε και τον εαυτό μας πρέπει να παίρνουμε στα σοβαρά.Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό,μπορεί και να νιώσουμε κάτι από αυτό που αποκαλείται ''ευτυχία'' και αποτελεί το ποθητό ζητούμενο .Πώς νιώθουν στα είκοσι οι '' Mικροαστές'' ,πώς στα τριάντα και πώς στα σαράντα;'' Σε σχετική μου ερώτηση η Ελένη Φουρνάρου,που δημιούργησε τις ''Μικροαστές''(εκδ.Βακχικόν),απαντά λιτά και ουσιαστικά ,δίνοντας στον αναγνώστη   μια κατεύθυνση :'' Στις Microαστές προσπάθησα να αντιμετωπίσω περίπλοκα θέματα με απλό τρόπο. Την καθημερινότητα στη μεγάλη πόλη, τα επακόλουθα της οικονομικής κρίσης, την τρομοκρατία, τις φιλίες, τους έρωτες, την αδυναμία μας να ξεκολλήσουμε από τα στερεότυπα αντικρίζοντας τη ζωή με πιο καθαρή ματιά. Απόφυγα τις μεγαλοστομίες και τις εμφανείς φιλοσοφικές αναφορές. Προτίμησα να χρησιμοποιήσω γλώσσα τρέχουσα και να επιστρατεύσω το χιούμορ της γενιάς, του φύλου και της τάξης μου. Μια ιστορία αφηγούμαι, τελικά. Υποστηρίζοντας πως, αν ξέρεις με ποιους είσαι, τα πράγματα είναι πάντα απλά.''Τα οράματα που διαψεύδονται,οι γενιές που προχωρούν ,περνούν και χάνονται,ο κύκλος της ζωής που έχει αξία μόνο όταν βρίσκεις τη δύναμη να χαμογελάς και στα δύσκολα.Λέει κάπου η κεντρική ηρωίδα:'' Με χαλάει που έγινα τόσο κυνική [...]που στα τριάντα μου πια όλοι οι δίκαιοι αγώνες μού φαίνονται στημένοι ή απλώς ανέφικτοι.Που έχω απομυθοποιήσει τα πάντα.Που δεν βρίσκω κανένα λόγο να ονειρεύομαι πως κάτι θα αλλάξει.'' Παρόλα αυτά προβαίνει στην αφήγηση μιας ιστορίας,της δικής της και της παρέας της.Δεν είναι λίγο αυτό.Η αφήγηση είναι δύναμη.Παρατηρεί τις ζωές τους,τις καταγράφει,στοχάζεται πάνω σε αυτές,γελάει με αυτές,φοβάται για αυτές.Η αίσθηση ότι δεν είσαι μόνος είναι ευεργετική,σου δίνει την απαραίτητη εκείνη ενέργεια να αντέχεις και να ξεδιπλώνεις τις λέξεις σου πάνω στο χαρτί και στις συνειδήσεις.
Η Ιωάννα ,η Κάτια και η Δέσποινα ,είναι φίλες από τα φοιτητικά τους χρόνια ,αν και είναι τόσο διαφορετικές μεταξύ τους.Η περιοχή που ζουν και κινούνται είναι τα ''ιστορικά'' Εξάρχεια .Καταφεύγουν σε προσωπικά αφηγήματα ,μέσα στα οποία συμπλέουν και διαπλέκονται φιλίες,έρωτες,ελπίδες,διαψεύσεις,όνειρα ,σκέψεις,καθώς και η πολύμορφη και πλουραλιστική πραγματικότητα.Aκόμα κι όταν μπλέκουν άσχημα,δεν γίνονται μελό.Το μελό άλλωστε ,καταστρέφει κάθε τί αυθεντικό .Και οι εν λόγω ηρωίδες είναι αυθεντικές  έτσι  που' ναι πλασμένες,ικανές να  σε ταξιδέψουν ,να σε ανατρέψουν,αλλά και να σε συγκινήσουν.Η κεντρική ηρωίδα η Ιωάννα ξέρει να ισορροπεί περίφημα ανάμεσα στη λύπη και τη χαρά .Να αυτοσαρκάζεται ,γιατί έχει τη σοφία ότι ο αυτοσαρκασμός είναι ένας τρόπος για να υπάρξει κανείς,αλλά και για να είναι υγιής : ''Eίπαμε,δεν είμαι και του πολύ σκληρός για να πεθάνει.Αλλά και η υπερβολική κουλτούρα μου τσακίζει το έντερο''.Η Ιωάννα έχει ακόμα το χάρισμα να ενορχηστρώνει την αιώνια φιλία ,να αναδεικνύει ό,τι αξίζει να διασωθεί.
Να ερμηνεύει εύστοχα την πραγματικότητα: ''Tα σαράντα σού σκάνε στη μούρη κωμικά,σαν τούρτα από το υπερπέραν.Όχι με τυμπανοκρουσίες και πολεμικές ιαχές,μη φανταστείτε.Εμείς οι κουλτουριάρες ,υποψιασμένες μικροαστές δεν είμαστε ,τελικά,φτιαγμένες για μεγάλα δράματα.Απλώς φτάνει μια μέρα που αναγκαστικά αποφασίζουμε πως οι ψευδαισθήσεις που βιαστήκαμε να αποκηρύξουμε είναι καλύτερες από την πραγματικότητα που μας προκύπτει.Κι αρχίζουμε να τις υπερασπιζόμαστε μέχρι θανάτου.''
Eλεύθερες ,μοιραίες και μόνες οι μικροαστές σε έναν κόσμο που αλλάζει και διαρκώς εξελίσσεται.Εκείνες επιβεβαιώνονται μέσα από μια γερή φιλία,που όσο δοκιμάζεται ,τόσο αποδεικνύει περίτρανα την ανθεκτικότητά της.
Μια ιστορία αρκετά χρόνια πριν την Κρίση που θα βρει την χώρα μας ,μια ιστορία δοσμένη με βλέμμα και αίσθηση γυναικεία,μια ιστορία ενηλικίωσης.Γραμμένη σε μια γλώσσα σφοδρή και αληθινή  που φτάνει ως τον σύγχρονο αναγνώστη φυσικά και αβίαστα.

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

RÉACTION /// ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ της Ασημίνας Ξηρογιάννη /// ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΓΑΛΛΙΚΑ : MIΣΕΛ ΒΟΛΚΟΒΙΤΣ








         RÉACTION



On me dit tout le temps
écris sur ton époque
sur ta ville
sur les gouvernants bien carrés
sur le mémorandum du FMI
sur les Européens
sur les manifs des indignés
sur la perte de l’identité nationale
sur les scandales politiques
sur la dignité disparue
sur notre pays vendu tout entier
sur la crise
sur l’avenir incertain
sur les jeunes au bout du rouleau
sur la génération des 400 euros par mois
et tout le reste.
Mais moi je n’écrirai que sur la poésie.
Qui m’aide à supporter tout cela. 


****** 



ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ


Μου λένε συνέχεια
γράψε για την εποχή σου
για την πόλη σου
για τους τετράγωνους κυβερνώντες
για το μνημόνιο
για τους Ευρωπαίους
για τις διαδηλώσεις των αγανακτισμένων
για την κατάλυση της εθνικής ταυτότητας
για τα πολιτικά σκάνδαλα
για την απώλεια της αξιοπρέπειας
για το γενικό ξεπούλημα της χώρας σου
για την κρίση
για το αμφίβολο μέλλον
για τους ξοφλημένους νέους
για την γενιά των τετρακοσίων ευρώ
και άλλα παρόμοια.
Μα εγώ θα γράψω μόνο για την Ποίηση
Που με βοηθάει να τ΄αντέχω όλα αυτά.


Από το βιβλίο ''Εποχή μου είναι η Ποίηση'' ,Γαβριηλίδης 2013

MAΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ //// ΠΟΙΗΜΑΤΑ











Ο ΣΙΣΥΦΟΣ




Στις λίμνες βρήκε την εικόνα του ο άνθρωπος και σάστισε.
Όταν οι άλλοι είχαν φύγει, την αναζήτησε νύχτα και μυστικά,
Να ξαναδεί αυτό το πρόσωπο σε φεγγαρόλουστα νερά ανατριχιάζοντας,έτρεξε. 
Του Σίσυφου παιδί  κι  εγώ, για την εικόνα μου ψαχουλεύω
στην γυαλάδα των ματιών αυτών, 
που βιαστικά περνούν δίπλα μου.
Καθώς κρατούν σφαλιστά τα βλέφαρα,στεγνά,
χωρίς υγρές ροές,που δίνουν ελπίδας μηνύματα,
ροβολώ λέξεις λειψές,
γιατί οι λίμνες πια μακριά φαντάζουν και οι ποταμοί και οι θάλασσες,
δεν δίνουν πια την δική μου μορφή και χρώμα. 


                                                         



ιθ΄ 


Κρεμάστηκε
Δεν προετοίμασε κανέναν
για την απόφαση αυτήν που φάνηκε παράξενη και σιωπηλή συνάμα
αφού σιωπή γύρω σκόρπισε.
Οι πάντες στις Κερκυραϊκές μπάντες της Κυριακής
βρήκαν να ξεχάσουν την έκπληξη.
Δεν κάνω μνεία για κάποιον που κρεμάστηκε
Για την ανθρώπινη μοίρα που κτυπάει σε μορφή επανάληψης μιλάω.




                                 







Όταν έφυγε ο Δαρείος (εσύ) είπες
και τώρα η Ελλάδα δική μου
Και ήλθε ο Αλέξανδρος και την έδωσε στη Ρώμη
Τότε είπες θα φύγει ο Ρωμαίος
Τώρα δε λες τίποτα φεύγουν και έρχονται τόσοι

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

ΜΑΡΙΑ Θ.ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗ /// ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ


                                                                             




Η μοναξιά της καμπύλης



Μαρία Θ. Αρχιμανδρίτη

Κέδρος, 2015
64 σελ.


__________________________________________________


Καθρέφτισμα



Δεν είναι ο άνεμος 
που διώχνει την άμμο
αλλά εκείνες οι οξείες γωνίες\
ανάμεσα στα δάχτυλα σου,

αυτές που σαν διαβήτης
γύρω από τον αφαλό 
χόρευαν 
χωρίς τους κύκλους 
ποτέ να κλείνουν.
Μέτρα τις ρωγμές
και δες τις παράλληλες
πώς στολίζουν το πρόσωπο.
Είσαι μια άλλη
μα πάντα εκείνη.    
Τώρα πια έμαθες
να μετράς με τον κανόνα
και όχι με τα στάχυα.
Θυμάμαι τότε που το σώμα σου
άμβλυνες 
γελώντας δυνατά.
Τώρα είσαι πιο σκληρή από ποτέ
καθώς στα γόνατα καθρεφτίζεσαι
και με ορμή προς το νερό κλείνεις.


***   


Η  μοναξιά της καμπύλης



Μου αρέσει να μου αφηγείσαι
εκείνη την ιστορία για την ευθεία
που πέθανε μονάχη.
Την ιστορία που ευθεία γεννήθηκε 
και στο ηλιοβασίλεμα λύγισε από το θάμβος.
Πες  μου όπως εσύ ξέρεις για την κάμψη που
ο χρόνος φέρνει μαζί με τον πόνο.
Πες μου με μάτια που κυλούν από τις κόγχες
πώς εκείνη η ευθεία έμαθε να αγκαλιάζει 
ό,τι κραυγάζει.
Πώς το βλέμμα αυτού του κόσμου αρνήθηκε
και καθρέφτη αναζήτησε.
Δεν ψυχορραγούν όλα σε κύκλους ,λες
Μίλα μου λοιπόν 
για τη μοναξιά της καμπύλης. 
  

***   



'Εμβρυο



Koυλουριασμένη σαν έμβρυο
βαθιά στη μήτρα της λήθης.
Σε  μια υγρή μοναξιά
βυθισμένη.
Τρέφομαι με τον πλακούντα
της άρνησης.
Τρέμω στις κραυγές από κει
έξω.
Και σε αυτές που δεν ακούω.Κρυώνω.
Χαμογελάω στις αναμνήσεις άπ' το χάος.
Φαντάσματα δακρύων
από τον ξένο πόνο.
'Ενας ομφάλιος λώρος
μεταξύ σιωπής και οργής
που περιμένει να κοπεί.        

 ***   

Ειρήνη

Η σύγκρουση γεννά το λείο,
όχι σε συμπτώσεις,
σε σημεία ενσαρκώνεται,
σε Λευκό.
Μη μου μιλάς για αντίρροπες δυνάμεις.
Σιώπησε.
Το βλέμμα χαμήλωσε,
στην πέτρα να αντανακλά.
Υποκλίσου  στο φως.  


 


  


Παρασκευή 9 Οκτωβρίου 2015

Eργαστήρι Δημιουργικής Γραφής : Ποίηση




                                                                       


                                                 

Eργαστήρι Δημιουργικής Γραφής : Ποίηση


Oι εκδόσεις Vakxikon.gr διοργανώνουν σεμινάριο δημιουργικής γραφής (ποίηση) με την ποιήτρια Ασημίνα Ξηρογιάννη, τρίμηνης διάρκειας - δέκα τρίωρων συναντήσεων συνολικά, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον (Σόλωνος 101 Αθήνα), κάθε Πέμπτη απόγευμα 5.30 - 8.30, από τις 5 Νοεμβρίου 2015 έως τις 21 Ιανουαρίου 2016.

 
Οι εγγραφές ξεκίνησαν, οι θέσεις είναι περιορισμένες! Για να δηλώσετε συμμετοχή καλείτε στο τηλέφωνο 210 3637867 (Βιβλιοπωλείο του Βακχικόν, καθημερινά 10.00 - 18.00, Σάββατα 10.00 - 15.00) ή στο e-mail: info@vakxikon.gr

Παρακαλούμε η δήλωση συμμετοχής να συνοδεύεται με την αποστολή ενός σύντομου βιογραφικού και ενός δείγματος γραφής.

 Καταληκτική ημερομηνία συμμετοχών: 26 Οκτωβρίου.

 Kόστος συμμετοχής: 200 ευρώ. 

*Μια επιλογή των ποιημάτων που θα παραχθούν θα δημοσιευτούν στο περιοδικό Vakxikon.gr και θα συγκεντρωθούν σε μια συλλογική έκδοση που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Vakxikon.gr.

* Πιθανή επίσκεψη λογοτεχνών στο εργαστήρι μας.
 

Στόχος του εργαστηρίου: μια πρώτη,αλλά ουσιαστική  επαφή με την τέχνη της ποίησης, μια διερεύνηση λογοτεχνικών όρων, αλλά και μια απόπειρα παραγωγής κειμένου σε μια ομαδική προσπάθεια κατανόησης του ποιητικού φαινομένου, με την παράλληλη εξασφάλιση της βιωματικότητας.


Θεωρητικό μέρος

α. Eισήγηση-διερεύνηση των όρων: λογοτεχνία/λογοτεχνικότητα/ποίηση/ποιητική/πρόσληψη/ανάγνωση/κριτική.

β. Αναγνωση ποιημάτων/δημιουργική προσέγγιση/ξεκλειδώνοντας το ποίημα 

 (Θα διαβαστούν ποιήματα των: Καβάφη, Μαρκίδη, Ρουκ, Λειβαδίτη, Πατρίκιου, Αναγνωστάκη, Αλεξάνδρου, Βλαβιανού,Χριστιανόπουλου, Πλαθ, Στραντ, Μίλοζ, Ελύτη, Κάρολ Ανν Ντάφυ, Χατζηλαζάρου κ.ά).

Πρακτικό μέρος

α. Δημιουργικές ασκήσεις/το εργαστήρι της γλώσσας/οι λέξεις που γεννούν τις άλλες λέξεις/από την ιδέα στη λέξη/από τη λέξη στο ποίημα.

β. Διορθωση ποιημάτων/Αποδόμηση/Δημιουργική Ανάπλαση



Βιογραφικό Ασημίνας Ξηρογιάννη


Η Ασημίνα Ξηρογιάννη γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Kλασσική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο Θέατρο-Εργαστήριο. Διδάσκει Θεατρική Αγωγή στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και εργάζεται ως εμψυχώτρια θεατρικού παιχνιδιού. Παράλληλα παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας καθώς και Θεωρίας και Ιστορίας Θεάτρου. Έχει παρακολουθήσει διάφορα θεατρικά σεμινάρια, υποκριτικής, σκηνοθεσίας και θεατρικού παιχνιδιού. Έχει σκηνοθετήσει και ανεβάσει με τους μαθητές της αρκετά έργα, δικά της και ξένα. Το 2009 δημιούργησε το ιστολόγιο Varelaki - Σελίδες Τέχνης και Πολιτισμού. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Η προφητεία του ανέμου (εκδόσεις Δωδώνη 2009), Πληγές (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2011), Εποχή μου είναι η ποίηση (εκδόσεις Γαβριηλίδης 2013), ενώ κυκλοφορεί δωρεάν στο διαδίκτυο το e-book Ποιήματα από τις εκδόσεις Ενδυμίων (2014). Το 2010 κυκλοφόρησε η νουβέλα της Το σώμα του έγινε σκιά από τις εκδόσεις Ανατολικός (έπαινος από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών και Α’ Βραβείο Βιβλίου στα Σικελιανά 2011). Το 2015 κυκλοφόρησαν το βιβλίο της 23 μέρες από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης και το θεατρικό μονόπρακτο Οντισιόν από τις εκδόσεις Vakxikon.gr (έπαινος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών - 2013). Με ποιήματά της έχει συμμετάσχει σε πέντε συλλογικές εκδόσεις. Ποιήματά, διηγήματά, κριτικές και άρθρα της δημοσιεύονται σε διάφορα έντυπα, ηλεκτρονικά περιοδικά και ιστολόγια. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, τα Γαλλικά και τα Ισπανικά.Η ίδια έχει μεταφράσει :Mαρκ Στραντ,Τσέσλαφ Μίλοζ,Τεντ Χιουζ,Κάρολ Ανν Ντάφυ.



                                        

Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2015

[ Εργαστήρια Δημιουργικής Γραφής από τις εκδόσεις Vakxikon.gr ]










                                    
Εργαστήρι Δημιουργικής Γραφής : Ποίηση A' KYKΛΟΣ


Οι εκδόσεις Vakxikon.gr διοργανώνουν σεμινάριο δημιουργικής γραφής (ποίηση) με την ποιήτρια Ασημίνα Ξηρογιάννη, τρίμηνης διάρκειας - δέκα τρίωρων συναντήσεων συνολικά, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον (Σόλωνος 101 Αθήνα), κάθε Πέμπτη απόγευμα 5.30 - 8.30, από τις 5 Νοεμβρίου 2015 έως τις 21 Ιανουαρίου 2016. 

Για περισσότερα: http://www.vakxikon.gr/%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CF%8…/




                                          
Ασημίνα Ξηρογιάννη





Eργαστήρι Δημιουργικής Γραφής: Μικρή φόρμα (διήγημα, μονόλογος)


Οι εκδόσεις Vakxikon.gr διοργανώνουν σεμινάριο δημιουργικής γραφής (μικρή φόρμα - διήγημα, μονόλογος) με την συγγραφέα Ελένη Φουρνάρου, τρίμηνης διάρκειας - δώδεκα τρίωρων συναντήσεων συνολικά, στο βιβλιοκαφέ Έναστρον (Σόλωνος 101 Αθήνα), κάθε Δευτέρα απόγευμα 18.00 - 21.00, από τις 2 Νοεμβρίου 2015 έως τη 1 Φεβρουαρίου 2016. Για περισσότερα: http://www.vakxikon.gr/%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%83%CF%8…/



                                   
Ελένη Φουρνάρου

Τρίτη 6 Οκτωβρίου 2015

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ //// Tζακ Κέρουακ, Ρεμπό και 18 Χάικου.





                                                              





Μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις  Κουκούτσι το βιβλίο:



Tζακ Κέρουακ, Ρεμπό και 18 Χάικου.
 
 
 
 
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ -ΕΠΙΜΕΤΡΟ : ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ





ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΔΙΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΕΙΝΑΙ

Εκδοτικός Οικίσκος-βιβλιοπωλείο Κουκούτσι (Διδότου 180
Ι. Νικολόπουλος (Εκδόσεις εικοστού πρώτου)
Αχ. Σίμος
Αθ. Χριστάκης
Κέντρο του Βιβλίου (Θεσσαλονίκη)

Εκδόσεις Κουκούτσι
Διδότου 18, 10680
Αθήνα
Τηλέφ.: 213 0350737
emai(μόνο για τις εκδοσεις): ekdoseiskoukoutsi@gmail.com

Χρήστος Χρυσόπουλος En[Syn]aesthesis / Anna Vera











Εικαστικά στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά








Χρήστος Χρυσόπουλος
En[Syn]aesthesis / Anna Vera 
Υποσκήνιο  Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά
22 Οκτωβρίου 2015 – 3 Ιανουαρίου 2016

Εγκατάσταση (Φωτογραφικό αρχείο, κείμενο, ήχος)

Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015 /  6.00 μ.μ.

Δευτέρα με Κυριακή πλην Τρίτης.
Ώρες επίσκεψης: 18.00 – 20.30 
Εισιτήριο: 2 ευρώ, άνεργοι δωρεάν
Kάθε Δευτέρα η έκθεση είναι επισκέψιμη με ελεύθερη είσοδο



Περισσότερες πληροφορίες 










Το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά φιλοξενεί την έκθεση του Χρήστου Χρυσόπουλου, με τίτλο En[Syn]aesthesis / Anna Vera.

«Πριν από μερικά χρόνια έζησα για λίγο σε ένα παράξενα σκοτεινό σπίτι στην Ουγγαρία. Επισκέπτης στον ίδιο χώρο όπου είχε ξοδευτεί μια άλλη ζωή. Ονομαζόταν Άννα Βέρα και βρήκα μερικές φωτογραφίες της αφημένες σε ένα συρτάρι. Ερήμην της, μετά τον θάνατό της, μου είχε προσφέρει τη φιλοξενία εκείνη που μόνο οι απόντες μπορούν να προσφέρουν. Επιστρέφοντας από εκεί, έφερα μαζί μου κάποιες εικόνες και τους ήχους μερκών παράξενων λέξεων. Ένα είδος σουβενίρ. Όπως το όνομα Άννα Βέρα, που είναι την ίδια στιγμή γνωστό και άγνωστο. Καιρός να ανταποδώσω τη φιλοξενία στην Άννα Βέρα. Καιρός να επινοήσω τη δική της ζωή».




Χρήστος Χρυσόπουλος


                                               
                                        



 

Ο Χρήστος Χρυσόπουλος τοποθετεί στο υποσκήνιο του ΔΘΠ, μια εγκατάσταση-βιογραφία ξεδιπλώνοντας μια κατοπτρική μυθοπλασία κάτω από την επιφάνεια της σκηνικής δράσης. Συμπλέκοντας στοιχεία της δικής του προσωπικής μνήμης με την ιστορία μιας ηλικιωμένης γυναίκας που γνώρισε σε ένα ταξίδι, ο Χρυσόπουλος προσεγγίζει τη διεργασία της ενσυναίσθησης: με ποιον τρόπο κατασκευάζουμε τον αληθινό εαυτό μας προσομοιώνοντας διαρκώς τον άλλον.

Σε μια εποχή κατά την οποία η προσοχή μας (ακόμα και στο πεδίο των τεχνών) μοιάζει να υπόκειται στην καθηλωτική ισχύ της επικαιρότητας, η επιλογή του Χρήστου Χρυσόπουλου να μας παρουσιάσει μια έκθεση / βιογραφία που παίρνει απόσταση (χρονική, γεωγραφική, θεματική) από την τρέχουσα συγκυρία, αποτελεί μια αντίδραση στην διχαστική θεματική της κρίσης και μας επιστρέφει στη συνείδηση των πρωταρχικών συστατικών της ανθρώπινης συλλογικότητας: τη μνήμη, την απώλεια, τη λήθη και την αναγνώριση της δυνατότητας να συνδεθούμε με τον άλλον.

Εκδηλώσεις

Εγκαίνια έκθεσης: Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015 /  6.00 μ.μ.

• Το Σάββατο 14 Νοεμβρίου στον 8μμ ο Γάλλος μουσικός Thierry Jolif θα αυτοσχεδιάσει εντός της εκθέσης. Η εκδήλωση πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Γαλλικού Ινστιτούτου.

• Finnishage: Το Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016 στις 8μ.μ. ο Χρήστος Χρυσόπουλος θα διαβάσει εντός της έκθεσης, τα κείμενα του βιβλίου «Άννα Βέρα».

• Ξεναγήσεις από τον Χρήστο Χρυσόπουλο θα πραγματοποιηθούν σε ημερομηνίες που θα ανακοινωθούν κατά τη διάρκεια λειτουργίας της έκθεσης.

Η έκθεση συνοδεύεται από το βιβλίο / λεύκωμα «Άννα Βέρα» το οποίο διατίθεται στα βιβλιοπωλεία και στο ΔΘΠ.



       
                                  


                                  

Βιογραφικό

Ο Χρήστος Χρυσόπουλος (1968) έχει εκδώσει 14 βιβλία, ασχολείται με διαφορετικά είδη λογοτεχνίας (πεζογραφία, δοκίμιο, χρονικό), με τη θεωρία και με τη φωτογραφία. Έχει βραβευτεί με το Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών (2008) και με τα γαλλικά βραβεία Prix Laure Bataillon (2014) και Prix Ravachol (2013). Το 2015 η Γαλλική Δημοκρατία του απένειμε τον τίτλο του Ιππότη των Γραμμάτων και των Τεχνών. Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Πολιτισμού (ECP) και της Ευρωπαϊκής Ένωσης Συγγραφέων (SEUA), καθώς και fellow του διάσημου Iowa Writer’s Program (IWP). To 2014, το Γαλλo-Γερμανικό κανάλι ARTE του αφιέρωσε ένα ωριαίο τηλεοπτικό πορτρέτο. Έχει συνεργαστεί με πολλούς performers και εικαστικούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει δώσει διαλέξεις και έχει συμμετάσχει σε δεκάδες φεστιβάλ στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Τα βιβλία του κυκλοφορούν μεταφρασμένα σε δώδεκα γλώσσες.

Ατομικές Εκθέσεις


• Disjunction / Η συνείδηση του πλάνητα (Αθήνα: ArtWall Gallery)
• My mother's Silence (Αθήνα: Μουσείο Άλεξ Μυλωνά, Άμφισσα: The Symptom Projects-Οικία Δελμούζου).
• Disjunction (Μασσαλία: MucEM, Παρίσι: Galerie Desmos).
• Encounters (Ρέικιαβικ: Contemporary Art Museum - με την Diane Neumaier).
• The Black Dress (Νιου Τζέρσεϊ: RCIPP - με την Diane Neumaier).
• Idiolexicon (Πράγα: The centre for metamedia).


Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2015

AΝΑΓΝΩΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ //// ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ [ΒΑΚΧΙΚΟΝ 2015]






Γράφει η Μαρία Ιωαννίδου


Φαίνεται ότι οι συγγραφείς έχουν μιαν ανάγκη να ανακεφαλαιώνουν κατά καιρούς την πορεία και την εμπειρία τους από την άσκηση της γραφής. Έτσι, δέκα άντρες και ισάριθμες γυναίκες συγγραφείς ανταποκρινόμενοι στην πρόσκληση της Ασημίνας Ξηρογιάννη ανοίγουν το εργαστήριό τους, ή μάλλον την ψυχή τους και αναδιατυπώνουν δημιουργικά το βιογραφικό τους …
Το «γιατί», το «πώς» ξεκίνησαν την περιπέτεια της γραφής, πού τους πηγαίνει και τι είναι αυτό που τους αποκαλύπτει, τα κίνητρα και οι επί μέρους σταθμοί, καταγράφονται μετά από πρωτοβουλία του λογοτεχνικού μπλογκ «Βαρελάκι» που μοιάζει να μην έχει κουραστεί να συνενώνει φωνές, γραφές, τεχνοτροπίες αλλά και ειδήσεις εντός και εκτός του διαδικτυακού περιβάλλοντος στο οποίο γεννήθηκε και μεγαλώνει.
Τα συστατικά της ανθολόγησης χαρακτηρίζονται από πολυμορφία αλλά ενυπάρχουν τα κοινά νήματα που διατρέχουν την αναγνωστική εμπειρία παράλληλα με τη μοναδικότητα της κάθε μαρτυρίας. Οι φωτισμένοι δάσκαλοι, οι αναγνωστικές επιδράσεις και οι εκλεκτικές συγγένειες, ενίοτε οι σκληρές εμπειρίες, ο θάνατος κι ο χωρισμός, η έρευνα και η ανακάλυψη της γλυκόπικρης χαράς ενός όντος που αναζητά και καταγράφει: Οι συγγραφείς παλεύουν με το χρόνο -και με το απροσδιόριστο των διαιρέσεών του- για να αναδυθούν ως επί το πλείστον μέσα από τη δίνη των ματαιώσεων της ζωής∙ αντιστέκονται στον θάνατο –υπαρκτό ή στην απειλή του- εμφανίζονται ως παιδιά που ενηλικιώνονται και στη πλειοψηφία τους ξαναφτιάχνουν έναν κόσμο «στα μέτρα της καρδιάς», των ονείρων και ενός μέλλοντος όπως το φαντάζονται ακόμα κι όταν οι ίδιοι δεν θα είναι πια εκεί να το χωρέσουν στο άγραφο χαρτί τους.
Συχνά αναφέρονται στην πρωταρχική εμπειρία από την επαφή με τη μαγεία της αφήγησης, ως παραμύθι, ως διήγηση από ευφάνταστο και αγαπημένο πρόσωπο, για να περάσουν στην ταύτιση και τον διάλογο με τους ήρωες που θα πλάσουν αργότερα. Ενίοτε παλεύουν με ανίκητα φαντάσματα, περνούν από τη λήψη στην προσφορά του λογοτεχνικού έργου και εν τέλει συνθέτουν ο καθείς στο είδος που υπηρετεί την πρώτη και τη δεύτερη λειτουργία∙ ξεφυτρώνουν σαν άνθη, ποικίλα σε χρώμα και άρωμα στο κοινό έδαφος της εξομολόγησης καθώς καταθέτουν απαντήσεις στο ίδιο ερώτημα: γιατί, πώς ξεκίνησαν, πού βρέθηκαν, για ποιόν ενδεχομένως, γράφουν.
Η χαρά του επινοημένου «ψέματος», η υπόδυση ρόλων που δεν τους ανήκουν, η χαρά της ανακάλυψης της αλήθειας που ξεπροβάλλει «ανεπαισθήτως» μέσα από τη διαδικασία της δημιουργίας, η συνάντηση με το «άλλο χέρι» που υπαγορεύει εκείνα που ο προφορικός λόγος και η καθημερινότητα αναγκάζει τους είτε πολύπαθους είτε απλά ευαίσθητους παρατηρητές της ανθρώπινης περιπέτειας - τους γραφιάδες μας- να αποσιωπούν και να διοχετεύεται εν τέλει στην γραπτή τους τέχνη.
Κάποιοι από τους ανθολογούμενους συσχετίζουν την διαδικασία της γραφής με ταξίδι, με μονάδα παραγωγής, με νησί, με κατσαρόλα και επίσκεψη στην «αγορά» της άπειρης ανθρώπινης ποικιλίας, άλλοι σε ανασκόπηση, κάποιοι σε παρότρυνση σε εξέγερση και στράτευση στις ανθρώπινες αξίες ή αναζήτηση πορείας και νοήματος μες το χρόνο και στην ιστορία και άλλοι σαν ένα απροσδιόριστο εσωτερικό φως που σε καλεί να το ανάψεις, να φωτίσεις, να βιώσεις τη σκοτεινή πλευρά του εαυτού σου και των άλλων, να παρατηρήσεις «τις ζωές των άλλων», ίσως να τις κάνεις και δικές σου.
Θεωρώ δεδομένο ότι η εκάστοτε ανθολογία- όσο κι αν η παρούσα δεν θα ήταν δυνατό να σταχυολογήσει ακόμα και δειγματοληπτικά το άπαν της σύγχρονης συγγραφικής δραστηριότητας-, ορίζεται από τη καθοριστική παράμετρο της εποχής όπου συντάχθηκε. Ο αναγνώστης της συλλογής ωστόσο θα πάρει μια –όσο μερική- ιδέα για το πώς το «σήμερα» -με όλες τις κοινωνικές αναταράξεις και προβληματισμούς- επιτρέπει ή όχι στον/στην συγγραφέα να εκφραστεί ατομικά. Η αγωνία ή η προσδοκία , η φαντασία ή η βιωμένη πραγματικότητά του λαμβάνει μέρος σε μια συνεχιζόμενη προσπάθεια. Η λογοτεχνία πασχίζει να διατηρηθεί στο προσκήνιο μιας κοινωνικής κατάστασης όπου η γλώσσα έχει μετατραπεί από εργαλείο επικοινωνίας και αρμονίας σε οπλοστάσιο επιχειρημάτων για να επιβληθεί του καθενός η άποψη ως θέσφατο. Και κατ΄αυτή την έννοια δεν μπορεί κανείς παρά να σκύψει με ενδιαφέρον στο εγχείρημα όπου οι ετερόκλητοι συνενώνονται, οι φωνές συνηχούν και οι γραφές συναντώνται σε μια κοινή συνισταμένη.