MAΡΙΑ ΠΑΝΟΥΤΣΟΥ //// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο ΣΙΣΥΦΟΣ




Στις λίμνες βρήκε την εικόνα του ο άνθρωπος και σάστισε.
Όταν οι άλλοι είχαν φύγει, την αναζήτησε νύχτα και μυστικά,
Να ξαναδεί αυτό το πρόσωπο σε φεγγαρόλουστα νερά ανατριχιάζοντας,έτρεξε. 
Του Σίσυφου παιδί  κι  εγώ, για την εικόνα μου ψαχουλεύω
στην γυαλάδα των ματιών αυτών, 
που βιαστικά περνούν δίπλα μου.
Καθώς κρατούν σφαλιστά τα βλέφαρα,στεγνά,
χωρίς υγρές ροές,που δίνουν ελπίδας μηνύματα,
ροβολώ λέξεις λειψές,
γιατί οι λίμνες πια μακριά φαντάζουν και οι ποταμοί και οι θάλασσες,
δεν δίνουν πια την δική μου μορφή και χρώμα. 


                                                         

ιθ΄ 


Κρεμάστηκε
Δεν προετοίμασε κανέναν
για την απόφαση αυτήν που φάνηκε παράξενη και σιωπηλή συνάμα
αφού σιωπή γύρω σκόρπισε.
Οι πάντες στις Κερκυραϊκές μπάντες της Κυριακής
βρήκαν να ξεχάσουν την έκπληξη.
Δεν κάνω μνεία για κάποιον που κρεμάστηκε
Για την ανθρώπινη μοίρα που κτυπάει σε μορφή επανάληψης μιλάω.




                                 

Όταν έφυγε ο Δαρείος (εσύ) είπες
και τώρα η Ελλάδα δική μου
Και ήλθε ο Αλέξανδρος και την έδωσε στη Ρώμη
Τότε είπες θα φύγει ο Ρωμαίος
Τώρα δε λες τίποτα φεύγουν και έρχονται τόσοι