Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου-MΑΡΤΙΟΣ 2011

Μήνυμα Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου
27 Μαρτιου 2011
πηγή:
Hellenic-Centre Iti

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου καθιερώθηκε το 1962 από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου (Δ.Ι.Θ.). Γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 27 Μαρτίου από την παγκόσμια θεατρική κοινότητα. Το Εκτελεστικό Συμβούλιο του Δ.Ι.Θ. επιλέγει κάθε φορά μια διεθνώς αναγνωρισμένη προσωπικότητα του θεάτρου από μια χώρα-μέλος για να γράψει το μήνυμα, το οποίο διαβάζεται σε όλα τα θέατρα και μεταδίδετ...αι από τα Μ.Μ.Ε σε όλον τον κόσμο. Κατά καιρούς μήνυμα για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου έχουν γράψει οι: Ζαν Κοκτώ, Άρθουρ Μίλλερ, Λώρενς Ολίβιε, Ζαν Λουί Μπαρώ, Πήτερ Μπρουκ, Πάμπλο Νερούδα, Ευγένιος Ιονέσκο, Λουκίνο Βισκόντι, Μάρτιν Έσλιν, Ιάκωβος Καμπανέλλης, Αριάν Μνουσκίν, Ρομπέρ Λεπάζ, Αουγκούστο Μποάλ, Τζούντι Ντεντς κ.ά.
Φέτος το μήνυμα έγραψε η ηθοποιός, συγγραφέας και πανεπιστημιακός Jessica A. Kaahwa από την Ουγκάντα.
Το μήνυμα της Παγκόσμιας Ημέρας Θεάτρου είθισται να διαβάζεται σε κάθε θέατρο πριν από την παράσταση της 27ης Μαρτίου.



Το θέατρο στην υπηρεσία της ανθρωπότητας
Jessica A. Kaahwa, Uganda

Η σημερινή συνάθροιση απεικονίζει στην πραγματικότητα την τεράστια δύναμη που έχει το θέατρο να κινητοποιεί τις κοινότητες και να γεφυρώνει τα χάσματα.
‘Εχετε ποτέ σκεφτεί το θέατρο σαν ένα δυνατό εργαλείο στην υπηρεσία της ειρήνης και της συμφιλίωσης; Όσο τα έθνη σπαταλούν κολοσσιαία χρηματικά ποσά για ειρηνευτικές αποστολές σε περιοχές βίαιων συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο, ελάχιστη προσοχή θα δίνουμε στο θέατρο ως μια και μοναδική εναλλακτική λύση για την αλλαγή και τη διαχείριση των κρίσεων. Πώς μπορούν οι πολίτες της μητέρας γης να κατακτήσουν παγκόσμια ειρήνη όταν τα εργαλεία που χρησιμοποιούν προέρχονται από εξωτερικές και φαινομενικά κατασταλτικές δυνάμεις;
Το θέατρο διεισδύει με λεπτό τρόπο στην ανθρώπινη ψυχή που την κυριεύει ο φόβος και η καχυποψία αλλάζοντας την εικόνα που έχει κανείς για τον εαυτό του και ξεδιπλώνοντας για τον καθένα, και συνεπώς για την κοινότητα, έναν κόσμο δυνατοτήτων. Δίνει νόημα στις καθημερινές πραγματικότητες προλαβαίνοντας ένα αβέβαιο μέλλον. Εμπλέκεται με την πολιτική των ανθρώπινων καταστάσεων με τρόπο απλό και άμεσο. Επειδή είναι περιεκτικό, το θέατρο παρουσιάζεται ως μια εμπειρία ικανή να ξεπεράσει προηγούμενες παρανοήσεις.
Επιπλέον, το θέατρο αποτελεί αποδεδειγμένο μέσο για την έκφραση και την προώθηση συλλογικών ιδεών για τις οποίες όλοι είμαστε πρόθυμοι να πολεμήσουμε όταν καταπατούνται.
Προκειμένου να μπορούμε να προσδοκούμε ένα ειρηνικό μέλλον πρέπει να ξεκινήσουμε χρησιμοποιώντας ειρηνικά μέσα· μέσα που αναζητούν την κατανόηση, το σεβασμό και την αναγνώριση της συνεισφοράς κάθε ανθρώπου στην υπόθεση της συνεργασίας για την ειρήνη. Το θέατρο αποτελεί εκείνη την καθολική γλώσσα μέσω της οποίας μπορούμε να προωθήσουμε μηνύματα ειρήνης και συμφιλίωσης.
Με την ενεργή συμμετοχή το θέατρο ενώνει πολλούς ανθρώπους που είναι έτοιμοι να αποδομήσουν προηγούμενες αντιλήψεις και, με αυτόν τον τρόπο, δίνει στον καθένα ξεχωριστά την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί προκειμένου να πάρει αποφάσεις βασισμένες στην γνώση και στην πραγματικότητα που αποκαλύπτεται εκ νέου μπροστά του. Για να ευημερήσει το θέατρο, ανάμεσα σε άλλες μορφές τέχνης, πρέπει να κάνουμε ένα τολμηρό βήμα προς τα μπρος και να το ενσωματώσουμε στην καθημερινή ζωή, η οποία αντιμετωπίζει κρίσιμα θέματα συγκρούσεων και ειρήνης.
Αναζητώντας την κοινωνική αλλαγή και την αναδόμηση των κοινοτήτων, θα συναντήσουμε το θέατρο σε εμπόλεμες περιοχές και σε λαούς που πάσχουν από χρόνια φτώχεια ή ασθένειες. Ο αριθμός επιτυχημένων παραδειγμάτων ολοένα αυξάνεται· παραδείγματα στα οποία το θέατρο κινητοποιεί το κοινό για τη γνώση και για τη βοήθεια των τραυματιών μετά από τον πόλεμο.
Πολιτιστικές πλατφόρμες, όπως το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου, στοχεύουν στην εδραίωση της ειρήνης και της φιλίας μεταξύ των λαών και ήδη βρίσκονται σε εφαρμογή.
Αποτελεί συνεπώς παρωδία να μένουμε σιωπηλοί σε καιρούς όπως οι δικοί μας, γνωρίζοντας την δύναμη του θεάτρου, και να αφήνουμε αυτούς που χειρίζονται όπλα και που εκτοξεύουν βόμβες να παίζουν το ρόλο των ειρηνοποιών του κόσμου. Πώς μπορούν τα εργαλεία της αποξένωσης να αποκτούν διπλό ρόλο ως όργανα ειρήνης και συμφιλίωσης;
Σας προκαλώ αυτήν την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου να σκεφτείτε αυτήν την προοπτική και να εφαρμόσετε το θέατρο ως καθολικό εργαλείο, διαλόγου, κοινωνικής μεταμόρφωσης και αλλαγής.
Μπορεί τα Ηνωμένα Έθνη να δαπανούν κολοσσιαία χρηματικά ποσά σε ειρηνευτικές αποστολές σε όλον τον κόσμο με τη χρήση των όπλων, όμως το θέατρο είναι αυθόρμητο, ανθρώπινο, λιγότερο δαπανηρό και μια εναλλακτική λύση κατά πολύ περισσότερο δυνατή.
Μπορεί να μην είναι η μόνη απάντηση που θα φέρει την ειρήνη, ωστόσο το θέατρο θα μπορούσε να αποτελέσει ουσιαστικό εργαλείο στις ειρηνευτικές αποστολές.


Jessica A. Kaahwa
συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης, πανεπιστημιακός

Η Δρ. Jessica Kaahwa είναι πετυχημένη συγγραφέας, ηθοποιός, σκηνοθέτης και πανεπιστημιακός. Είναι διεθνώς γνωστή για το ανθρωπιστικό έργο της. Υπότροφος του Ιδρύματος Fulbright έχει επίσης λάβει κι άλλες υποτροφίες και βραβεία για ερευνητικούς σκοπούς. Στην έρευνά της χρησιμοποιεί το θέατρο και τα μέσα μαζικής επικοινωνίας ως δημιουργική δύναμη σε αντιμαχόμενες ζώνες καθώς και για τη βελτίωση των συστημάτων υγείας.
Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Μουσικής, Χορού και Θεάτρου στο Πανεπιστήμιο Makerere της Ουγκάντα, από όπου απέκτησε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα. Αφού ταξίδεψε αρκετά, πήρε το πτυχίο της από το Πανεπιστήμιο Benin της Νιγηρίας όπου επίσης εργάστηκε στο τμήμα εξωτερικών ειδήσεων του ραδιοφώνου της Νιγηρίας. Το 2001 πήρε το διδακτορικό της δίπλωμα στην Ιστορία Θεάτρου, Θεωρία και Κριτική από το Πανεπιστήμιο του Maryland των Η.Π.Α.
Έχει γράψει περισσότερα από 15 έργα για το θέατρο, την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, μεταξύ των οποίων τα: «Cornerstone», «Dog-Bite Justice», «Paradise for Ever», «Echoes of Peace», and «Drums of Freedom». Σκηνοθέτησε και πρωταγωνίστησε σε αρκετά από τα έργα της. Ανάμεσα στις σκηνοθεσίες της περιλαμβάνονται τα έργα «Βασιλιάς Λήρ» του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, «Μάνα Κουράγιο» του Μπρεχτ (μεταφρασμένο στη γλώσσα Luganda, έργο το οποίο περιόδευσε στην Νότια Αφρική και στην Ουάσιγκτον). ΄Έχει επίσης συν-σκηνοθετήσει το έργο «Ιστορία ενός Στρατιώτη» του Ιγκόρ Στραβίνσκι. Οι υποκριτικές της προσπάθειες περιλαμβάνουν τις συμμετοχές στις παραστάσεις: «Cornerstone», «Things Men Do» (της Rose Mbowa), «Our Husband Has Gone Mad» (του Ola Rotimi), «Death and King´s Horseman» (του Wole Soyinka) και «No More Oil Book» (του Tunde Fatunde).
Ως δυναμικός συνήγορος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, της σωστής διακυβέρνησης και της ανάπτυξης, η Jessica Kaahwa υψώνει επίμονα την φωνή της υπέρ της ισότητας των φύλων, της ειρήνης, και της διαχείρισης κρίσεων. Έχει οργανώσει πολλές εθνικές και διεθνείς πρωτοβουλίες χρησιμοποιώντας το θέατρο για την πρόοδο και συνεχίζει την έρευνα της για τις πολλαπλές εφαρμογές του θεάτρου σε όλες της όψεις της κοινωνίας.
Με εκδόσεις, εγχειρίδια και διδασκαλίες πάνω σε αυτά τα ζητήματα διεθνώς και αρκετά επιμορφωτικά σεμινάρια για διεθνείς και εθνικούς οργανισμούς αλλά και ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα η Kaahwa είναι ισχυρός υποστηρικτής της «διδασκαλίας μέσα από την πράξη». Οι ανθρωπιστικές της δράσεις περιλαμβάνουν επίσης τη δημιουργία ενός κέντρου για ορφανά παιδιά στο αγρόκτημα της στην Ουγκάντα όπου περνάει αρκετό από τον ελεύθερο της χρόνο με τα παιδιά προσπαθώντας να τα βοηθήσει να επανακτήσουν το αίσθημα του «ανήκειν» και της ασφάλειας.
Η Jessica Kaahwa μιλάει αγγλικά, γαλλικά, σουαχίλι και αρκετές από τις ιθαγενείς γλώσσες Bantu που μιλιούνται στην Ουγκάντα (μιλάει επίσης τη διάλεκτο Runyakitara).


Μετάφραση από τα αγγλικά για το Ελληνικό Κέντρο του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου
Βίκυ Μαντέλη & Νεόφυτος Παναγιώτου

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΘΕΑΤΡΟ-συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Κώστα,σε καλωσορίζω στο varelaki και θελω να ξεκινήσω με ένα πολιτικό σχόλιο...Περνάμε εθνική καταθλιψη ή κατι τέτοιο !Ποιά η θέση του θεάτρου μέσα σε όλον αυτόν τον παραλογισμό;

Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Μίνα,σ ευχαριστώ και γω γιά την πρόσκληση.
Είμαι σίγουρος ότι περνάμε κατάθλιψη- κάποιοι "αντιμετωπίζουν την κρίση" πρακτικά με τις δουλειές τους και οι υπόλοιποι είμαστε στην ουρά.
Αν λάβει κανείς υπόψιν τον πανικό που σπέρνουν τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον φόβο που υπάρχει στα βλέμματα των ανθρώπων γύρω μας...τότε ναι λέω ότι "πάσχουμε από εθνική κατάθλιωψη".

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Υπάρχει αξιολογη θεατρική παραγωγή σήμερα ή στο σύνολο συνανταμε ευκολες και γρήγορες παραγωγές;Mια εκτίμηση.

Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ.Δεν είμαι αρμόδιος ν απαντήσω γιατί δεν ασχολούμαι με το οικονομικό μέρος της παραγωγής.
Γιά το αισθητικό όμως μπορώ να πω ...ότι έχω βαρεθεί να βλέπω παραγωγές σκηνογραφημένες από το ΙΚΕΑ και ντυμένες από το ΖΑΡΑ κι αυτό δυστυχώς καθρεφτίζει το σύνολο της "παραγωγής".

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Θα σε παω τώρα πισω για να μου πεις πώς εμπλεξες με το θέατρο...

Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ.Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου "έπαιζα" θέατρο.
Από μικρός με τις παραστάσεις καραγκιόζη στην αυλή του σπιτιού μου - θεατρικά και απαγγελίες στο σχολείο κτλ κτλ.
Όταν τελείωσα το λύκειο, από μία σύμπτωση συνάντησα δύο υποψήφιους τότε της δραματικής σχολής...ρώτησα πληροφορίες γιατί είχα άγνοια (δεν ήξερα καν ότι υπάρχουν άλλες σχολές εκτός του εθνικού) και από σύμπτωση βρέθηκα στη σχολή Βεάκη,την οποία και τελείωσα(και θέλω να πιστεύω όχι από "σύμπτωση")!

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ρόλος που θα σου μείνει αξέχαστος και ρόλος που ποθείς να υποκριθείς.

Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Στην κυριολεξία δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον, γιατί είχα την τύχη να συνεργαστώ με πολύ σπουδαίους σκηνοθέτες(Βολανάκη-Ντουφεξή-Μοσχόπουλο-Μπαντή-Χουβαρδά και πολλούς άλλους βέβαια, αλλα μ αυτούς δούλεψα περισσότερες φορές) Κι έτσι έχω να πω για αξέχαστες συνεργασίες σε συνδυασμό με έναν πολύ ωραίο ρόλο. Κι όσο περνάνε τα χρόνια μού γίνεται απόλυτα συνειδητό ότι αυτό έχει σημασία γιά μένα κι έτσι θα ήθελα να συνεχίσω. Αρα η φιλοδοξία μου δεν στηρίζεται μόνο στο ποιόν ρόλο θα παίξω αλλά και με ποιούς.

A.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Εχεις ποτέ σκηνοθετήσει; K.MΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Δεν εχω σκηνοθετήσει ποτέ και νομίζω δεν θα το κάνω. Δεν μ ενδιαφέρει. Ισως γιατί χωρίς να το θέλω εκτονώνεται το "σκηνοθετικό" μου με την διδασκαλία.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιά άλλη τέχνη πέραν του θεάτρου σε συγκινεί ή έχεις ασχοληθεί;
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ Δυστυχώς δεν έχω ασχοληθεί με καμία άλλη ,αλλά με συγκινούν όλες. Με το μόνο που ασχολούμαι όταν μου μένει λίγος ελεύθερος χρόνος είναι η κατασκευή. "πιάνουν τα χέρια μου" που λένε και ανάλογα την διάθεση "κατασκευάζω".


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Μίλησέ μου για αυτό που κάνεις φέτος στο Πόρτα.Εχεις ξανακάνει παιδικό θέατρο;
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Αυτό που συμβαίνει φέτος στο Πόρτα δεν μπορώ παρά να το ονομάσω ΕΜΠΕΙΡΙΑ (ναι με κεφαλαία). Εχω δουλέψει αρκετές φορές στο παρελθόν στο παιδικό θέατρο (πάλι στο Πόρτα και πάλι από σύμπτωση) αλλά αυτή η φετινή συγκυρία είναι συνώνυμη μέ την ευτυχία. Θίασος και συντελεστές που γνωριζόμαστε πολύ καλά μεταξύ μας (σκηνικά εννοώ)με ένα καταπληκτικό και τολμηρό θα έλεγα παραμύθι αλλά πάνω απ όλα με την σφραγίδα της "ιδεολογίας" της Ξένιας. Νοιώθω ευτυχής που συμμετέχω στην συνέχεια και (μακάρι)εξέλιξης αυτής της "ιδεολογίας". Αυτό δε που εισπράτουμε καθημερινά από την πιτσιρικαρία..αλλά και τους γονείς δυστυχώς δεν μπορώ να το πω με λόγια. στις αρχές των προβών δεν σου κρύβω είχα μία αγωνία γιά το πως θα επικοινωνήσει το "θέμα" του παραμυθιού με τα παιδιά και ήλθε η παράσταση και μου απόδειξε ότι άδικα ανησυχούσα! Η αθωότητα και απενεχοποίηση των παιδιών πάνω στο θέμα του θανάτου(γιατί στην ουσία αυτό πραγματεύεται το παραμύθι) είναι αφοπλιστική.

Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιά ήταν όλα τα χρόνια η σχέση σου με τον κινηματογράφο και την τηλεόραση;
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Mε την τηλεόραση η σχέση μου είναι "ελλιπής". Εχω κανει ελάχιστα πράγματα (ένα από τα τελευταία ήταν το 10 του καραγάτση). Αλλά με τον κινηματογράφο τα τελευταία χρόνια πιό "ερωτική" .την χρονιά που μας πέρασε έκανα τρείς ταινίες και ομολογώ ότι γοητεύτηκα πολύ. (το J.A.C.E. με τον Καραμαγγιώλη, το ATTEMBERG με την Αθηνά Τσαγγάρη και το "Απ τα κόκκαλα βγαλμένα" του Γκορίτσα που αυτές τις μέρες μάλιστα βγαίνει στις αίθουσες.


Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:.Nοσταλγείς το Αμόρε;Eμείς ως φανατικοί του θεατές...ναι!

Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Oχι ,δεν το νοσταλγώ το ΑΜΟΡΕ. Το έχω σαν κάτι πολύ ωραίο μέσα μου. Νοιώθω αυτό που νοιώθουμε όταν τελειώνει κάτι στη ζωή μας, που ήταν υπέροχο αλλά δυστυχώς κράτησε λίγο!!!
.
Α.ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Μελλοντικά σχεδια και όνειρα...
Κ.ΜΠΕΡΙΚΟΠΟΥΛΟΣ:Eχω ήδη αρχίσει πρόβες γιά κάτι που θα κάνουμε στο φεστιβάλ Αθηνών τον Ιούνιο.
Μιά ιδέα του Μοσχόπουλου που στηρίζεται σε ένα πίνακα του Τεοντόρ Ζερικό "η Σχεδία της Μέδουσας".