ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΩΝ

ΜΗΝΥΜΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΘΕΑΤΡΟΛΟΓΩΝ 





Σας το μεταφέρω ακριβώς όπως μου το έστειλε η συνάδελφος Δήμητρα Γρηγορέα.

Subject: Πρόσκληση στον Κόσμο του Θεάτρου
Αγαπητοί συνάδελφοι και μέλη του group,

O Σύλλογος μας θα μετέχει στο φετινό Athens Fringe Festival με μια ημερίδα με πολλές δράσεις που στόχο έχουν να κάνουν ευρύτερα γνωστή την ειδικότητα της Θεατρολογίας και τις πολλαπλές εκφάνσεις αυτής (πολιτιστική διαχείριση, εκπαίδευση, θεατρική πράξη κτλ)

Σας καλούμε όλους να στηρίξετε αυτή την προσπάθεια του Συλλόγου μας και να παραστείτε στην Ημερίδα "Ο κόσμος του Θεάτρου" δείχνοντας ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο συσπείρωση γύρω από ένα κοινό στόχο:την διάδοση της ειδικότητάς μας και των επαγγελματικών μας δικαιωμάτων.

Τέλος όσοι από εσάς διδάσκετε σε σχολεία (νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια) ενημερώστε τους συλλόγους γονέων και τους μαθητές σας για τα δωρεάν εργαστήρια θεατρικού παιχνιδιού, που θα λάβουν χώρα στη διάρκεια της ημερίδας και τα οποία θα συντονίζει ομάδα έμπειρων συναδέλφων που μετέχουν στην Επιτροπή Παιδείας του συλλόγου μας.

Ραντεβού λοιπόν την Κυριακή 20 Ιουνίου , στο Κτίριο 56 του Πολιτιστικού Κέντρου "Ελληνικός Κόσμος" στην Πειραιώς 254!

Σας περιμένουμε όλους!
Γραμματεία http://www.facebook.com/l/42028;Π.Ε.ΣΥ.Θ.
Κουμουνδούρου 25, 10437, Αθήνα

Ε: pesyth@pesyth.gr
W: http://www.facebook.com/l/42028;www.pesyth.gr

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ 2

Αγαπητοί αναγνώστες,
ξεκινώ το άρθρο μου με μια διευκρίνιση-αιτιολόγηση.Για ποιόν λόγο έβαλα το νούμερο 2 στον τίτλο.Γιατί ακριβώς έχω χρησιμοποιήσει πάλι τον ίδιο τίτλο σε άλλο άρθρο που έχει δημοσιευθεί και σε αυτό το blog και που αναφέρεται στο θέατρο στο σχολείο.
Θέατρο και σχολείο λοιπόν.Σχολείο και θέατρο.Δύο έννοιες που <πρέπει> να είναι αλληλένδετες ,με την έννοια ότι <πρέπει> το θέατρο-επιτέλους!-να μπει σε όλες τις βσθμίδες της εκπαίδευσης.Το ΠΡΕΠΕΙ εδώ μεταφράζεται ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ.
Δεν νοείται αυτό να απουσιάζει από μια χώρα που στην ουσία γέννησε το δράμα,από μια χώρα με τόσο σπουδαία θεατρική παράδοση .Υπάρχει στην Πρωτοβάθμια μόνο ,στα ΟΛΟΗΜΕΡΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.Εμείς οι θεατρολόγοι που διδάσκουμε το μάθημα της θεατρικής Αγωγής ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τα διάφορα προβλήματα ,αλλά και την απαξίωση του εν λόγω αντικειμένου και αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε και προσδοκούμε για ολοκληρωτική εισαγωγή του θεάτρου στην Εκπαίδευση,κανονικά, ως βασικό μάθημα και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο.
Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι εκπαιδευτικοί στη Δευτεροβάθμια που προσπαθούν να κρατήσουν την φλόγα του Θεάτρου ζωντανή και να το καθιερώσουν στις νεανικές συνειδήσεις.Γιατί τα παιδιά χρειάζονται το θέατρο ως μέσο έκφρασης συναισθημάτων καθώς και μέσο για συνεργασία με ομάδες.Γίνομαι πιο συγκεκεριμένη.ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ:
Γυμνάσιο Φιλοθέης-ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΜΑΙΟΥ 2010.Αποδέχτηκα την σχετική πρόσκληση για την παρακολούθηση μιας μαθητικής σχολικής παράστασης με τίτλο ΛΩΞΑΝΔΡΑ.Επρόκειτο για ελεύθερη θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος της Μαρίας Ιορδανίδου.Παράσταση -αφιέρωμα στις Αλησμόνητες Πατρίδες.Συμμετείχε και η χορωδία του Γυμνασίου Φιλοθέης.Υπήρξε και έκθεση ζωγραφικής και τεχνολογίας με έργα μαθητών.Ολα αυτά τα όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα σε μια εποχή γεμάτη ασχήμιες και ανισορροπίες.Μου ζητήθηκε κριτική.Οχι,δεν θα κάνω κριτική,γιατί εδώ κριτική δεν χωράει.Χωράει μόνο ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στην υπεύθυνη φιλόλογο ,την σπουδαία κυρία Παπακωνσταντίνου με την σιδηρά θέληση,ένα μπράβο στα παιδιά που συμμετείχαν ,στο σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και σε όλους όσους στήριξαν με κέφι και μεράκι αυτήν την προσπάθεια.
Το έχουμε πει επανειλημμένα -και σε συνέδρια και σε άρθρα και παντού-δεν αναζητούμε ολοκληρωμένους ηθοποιούς στο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ,ούτε αναζητούμε το τέλειο αισθητικό αποτέλεσμα.Το ΖΗΤΟΎΜΕΝΟ είναι το εξής:Nα απελευθερώσουν οι μαθητές τα εκφραστικά τους μέσα,να μάθουν να συνεργάζονται με άλλα παιδιά σε μικρές ή μεγάλες ομάδες,να εξασκούν την φαντασία και να αναπτύσσουν την δημιουργικότητά τους,συμμετέχοντας σε ατομικούς ή ομαδικούς αυτοσχεδιασμούς,πολλές φορές στα πλαίσια του θεατρικού παιχνιδιού , και ερχόμενοι σε
επαφή με κλασικά ή σύγχρονα κείμενα.Οπότε ναι!Η παράσταση των παιδιών της Φιλοθέης είχε κάποια προβλήματα,αμηχανίες και παραλείψεις,ήταν μια καθαρά ερασιτεχνική παράσταση.Ομως,αυτό δεν έχει σημασία για τους λόγους που προανέφερα.Το θέατρο είναι μια συλλογική διαδικασία.Χρειάζεται η συμμετοχή πολλών για την πραγματοποίηση μιας θεατρικής παράστασης.Πέρα από το ταλέντο και τη γνώση ,χρειάζεται σεμνότητα,κατανόηση,προσφορά,ομαδικότητα,αλληλεγγύη,προσήλωση και αφοσίωση στον κοινό στόχο.Και τα παιδιά της Φιλοθέης και οι δάσκαλοί τους φαίνεται ότι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά.Και πάλι ΜΠΡΑΒΟ!


ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Η ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΥ

...τελικά ....Ο ΕΡΑΣΜΟΣ είναι από τον καινούριο δίσκο του Μπάμπη Στόκα και όχι το πόνημα ενός νεαρού άγνωστου στιχουργού.Οπως μου είπε και μια φίλη που με βοήθησε να εξιχνιάσω την υπόθεση,το μόνο αυθεντικό χειρόγραφο ήταν η ...λίστα με τα ψώνια.

ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΑΝΑΖΗΤΕΙΤΑΙ Ο ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ

...κι όμως αληθινό.!-Αναζητείται ο/η άγνωστος [μάλλον νεαρής ηλικίας]στιχουργός.

Τις προάλλες βρήκα μέσα σε ένα άδειο καλάθι...στο σούπερ μάρκετ ένα χαρτί τετραδίου που έγραφε από την μία πλευρά:

ΕΡΑΣΜΟΣ


Κλάρα,Μαρίνα,Μπελέν ,Ισαβέλλα
Αννα ,Φλώρα,Κόντσα,Εστέρ και Μαρτίνα
μ΄αεροπλάνα,βαπόρια και ΚΤΕΛ
περιμένω να΄ρθειτε ξανά στην Αθήνα
Οι σπουδές μακριά μου δεν αξίζουν
μόνο την καρδιά μου βασανίζουν.

Hombre sin amor
hombre solo
es arbol sin flor
commo yo.

Μάστερ ,πτυχία διπλά και τριπλά
Ξένες γλώσσες και μεταφρασμένη αγάπη
Και ως τα τριάντα η ζωή σάς πουλά
ένα σύζυγο με ειδιότητα γιάπη.
Κι όταν στα 40 έρθει η πλήξη
δια παντός τα πάντα θα έχου λήξει.

Hombre sin amor
hombre solo
es arbol sin flor
como yo.

Χάνεται η δροσιά
και φεύγουν τα νιάτα.
Yo sin amor
arbol sin flor.

Σας το μετέφερα ακριβώς!!!!
Από την πίσω πλευρά το χαρτί έγραφε:
τυριά
γιαούρτι
αγγουράκι
παστέλια
κρεμμύδια
κρέατα
ρύζι
ελιές
πίτες
μαγιονέζα
ξηροί καρποί
πτι-μπερ
βιτάμ
κακάο τρούφα
άχνη
τυροπιτάκια
σαμπουάν.

Αυτά.

Κατάλογος εκδοθέντων βιβλίων ποίησης (Δεκέμβριος 2009 - Απρίλιος 2010)

Ο κατάλογος των εκδοθεισών ποιητικών συλλογών ανά τετράμηνο παρατίθεται στο σύνολό του, σύμφωνα με τα στοιχεία που επεξεργάζεται και παραθέτει στις σελίδες του (.poema..) η ηλεκτρονική βάση δεδομένων "Βιβλιονέτ" του ΕΚΕΒΙ (www.biblionet.gr). Εν προκειμένω, συμπεριλαμβάνονται τα βιβλία που εκδόθηκαν από την 1η Δεκεμβρίου 2009 έως τις 30 Απριλίου 2010 και αφορούν Ελληνες ποιητές που εξέδωσαν το έργο τους σε ελληνικούς εκδοτικούς οίκους ή προχώρησαν σε ιδιωτικές εκδόσεις.






Από λευκό... σε γαλάζιο: Ποιήματα, Ελληνοεκδοτική
Κυπριακή μετασυμβολική ποίηση, Τόπος
Τα δημοτικά μας τραγούδια, ΔΟΛ
Eliya Joseph, Απαντα: Η ζωή και το έργο του, ποιήματα, μεταφράσεις, Γαβριηλίδης
Furchì Cosmina, Ανθη... καρδιάς, Παρρησία
Koen Avraam, Πάντοπον: 1969-1989, Γαβριηλίδης
Αθηνάκης Δημήτρης, χωρίσεμεις, Κοινωνία των (δε)κάτων
Αλεξανδράκης Νικόλαος Ε., Ωδή στον αετό, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Αλεξίου Ιγνάτιος, Ζωή και πάλι, Ιδμων
’λμης Γιώργος, Λαστιχένια λόγια, Μανδραγόρας
Αναγνωστόπουλος Γεώργιος Π., Δύο σε ένα, Γαβριηλίδης
Αναστασοπούλου Αντωνία, Οταν μιλώ για την Ελλάδα..., Δωδώνη
Ανδρέου Αυγερινός, Δημοτικά τραγούδια: Δράκοι, λάμιες, στοιχειά, Iαμβος
Ανδρουλάκη Αθηνά, Ανεμπόδιστο φως, Γαβριηλίδης
Αντιόχου Γιάννης, Εισπνοές, Iκαρος
Αντωνιάδης Στέλιος, Στιγμογραφήματα ΙΙ, Οσελότος
Αρβανιτάκη Μαρίνα, Στο bar και άλλα...: Ποίηση, Ιωλκός
Αρβανίτης Παναγιώτης, Μια στάλα κατράμι σ' ένα βαρέλι μέλι, Γαβριηλίδης
Αργυροπούλου Γιώτα, Διηγήματα, Μεταίχμιο
Αφεντουλίδου Aννα, Ελλείπον σημείο: Ποιήματα, Πανδώρα
Βαδραχάνης Κωνσταντίνος Ι., Tabula Rasa, Andy's Publishers
Βαλαωρίτης Νάνος, Ανθη του θερμοκηπίου, Απόπειρα
Βαλαωρίτης Νάνος, Ποιήματα, 1: 1944-1964, Ύψιλον
Βαλαωρίτης Νάνος, Ποιήματα, 2: 1965-1974, Ύψιλον
Βαλλιάνου Ερατώ, Φθινοπωρινή ισημερία, Γκοβόστης
Βαρβέρης Γιάννης, Ο άνθρωπος μόνος, Κέδρος
Βαρβέρης Κώστας, Καταρροή: Αθεοφοβικά κι αιρετικά ποιήματα, Βεργίνα
Βαρβέρης Κώστας, Ρινίσματα: Ποίηση, Βεργίνα
Βαρβιτσιώτης Τάκης, Υδατόσημα, Μπίμπης Στερέωμα
Βασιλάτος Αλέκος, Ή μήπως όχι; Φαρφουλάς
Βασιλειάδης Λάμπρος, Φρούτινα χρόνια, Λεξίτυπον
Βασιλειάδου Κατερίνα, Ενταλμα σύλληψης, Γαβριηλίδης
Βατούσιος Χρήστος, Πεζά και τροχοφόρα, Γαβριηλίδης
Βελιτσιάνος Μανώλης, Πληγές αιώνων, Γαβριηλίδης
Βεργόπουλος Βασίλης, Ερωτικά των Σποράδων: Ποίηση, Σμυρνιωτάκη
Βλαβιανός Χάρης, Διακοπές στην πραγματικότητα: Ποιήματα· σχεδιάσματα· μεταγραφές, Πατάκη
Βλαχοπάνος Δημήτρης Χρ., Το έρωτα και του μύθου, Πλανόδιον
Βρυσούλη - Ξυτάκη Μάρθα, Το όνειρο: Ποίηση, Ιωλκός
Βύρας Παναγιώτης, Μηνύματα κύκλος Δ: Ποιητική συλλογή, Ασημάκης Π.
Γαραντούδης Ευριπίδης, Μεθεόρτιο ή Lyrica: Ποίημα σε 33 μέρη, Καστανιώτη
Γαρουφαλή Μαρία, Οι φύλακες των ονείρων: Ποίηση, Ιωλκός
Γαρυφαλάκη - Νικολάου Λίνα, Εαρινές πνοές αγάπης και πόνου: Ποίηση, Δρόμων
Γάτου Ράνια, Amour, Γαβριηλίδης
Γερασιμίδου - Μάργερ Μαρία, DNA: Μια εικαστική αλληγορία, Οδός Πανός
Γιάκη Πασχαλιά, Ενα μπαλόνι κόκκινο έφυγε... μέσα από τα χέρια μου (1969 - 2004), Δωδώνη
Γιανακός Αντώνης, Η μνήμη του σώματος, Πανοπτικόν
Γιαννάκη Αφροδίτη, Λαθρεπιβάτισσα, Γαβριηλίδης
Γιαννιού Αφροδίτη-Χρυσαυγή, Η οξυδέρκεια του ενεστώτος, Πάραλος
Γιαννίση Φοίβη, Ομηρικά, Κέδρος
Γιολδάσης Ευάγγελος, Αλαργινά ταξίδια: Ποιητική συλλογή, Ιαμβος
Γκάντζης Αντώνης, Ωδή στο νέο Μεσολόγγι, Αρμός
Γκίκα Ελένη, Το γράμμα που λείπει, Aγκυρα
Γκίτση Αναστασία, Κορίτσι των σκοτεινών δασών, Μπαρμπουνάκης Χ.
Γκιωνάκη Αρετή, Ανιχνεύοντας το αν-οίκειον, Ιδμων
Γλυφός Δημήτρης, Λίγο πάγο ακόμα: Ποίηση, Ιωλκός
Γραμματικού Μαρία, Κατά θάλασσαν άγγελος, Δρόμων
Γραμμένου Ευαγγελία, Με τη Σελάνα στο κόκκινο, Λογείον
Γρίβας Περικλής, Ερωτική αστροφεγγιά, Ελληνική Πρωτοβουλία
Γρυπάρης Ιωάννης Ν., Σκαραβαίοι και τερρακόττες, Πελεκάνος
Δαλάκος Φώτης Β., Ποιητική μοναδιά: Ποιήματα, Λεξίτυπον
Δάφνη Αιμιλία, Τα χρυσά κύπελλα, Πελεκάνος
Δεληγιάννης Νίκος, Αγγελος πολιορκητής, Ίδμων
Δεληολάνης Γιάννης, Ανοιχτός ορίζοντας: Ποιήματα, Ηριδανός
Δεμερτζής Γεννάδιος Γ., Εικόνες, Ευθύνη
Δερμάνη Βίκυ, Πάνε χρόνια που σαν αγρίμι, ΑΩ Εκδόσεις
Δημητρακάκη Χρυσούλα, Το θρόισμα του μεγάλου δρυγιά: Δοκίμια - ποίηση, Ιωλκός
Δήμου Νίκος, Ποιήματα: 1950-2005, Τυπωθήτω
Δημουλά Κική, Πέρασα, Ίκαρος
Δημουλίδου Χρύσα, Πόσο κοστίζει η βροχή;, Ψυχογιός
Διλμπόης Γεώργης, Πετράδια: Ποίηση, ’λφα Πι
Δούναβη Λουκρητία, Αλάτι στις λακκούβες, Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Εμπειρίκος Ανδρέας, Ενδοχώρα: 1934-1937, ’γρα
Ευσταθίου Παναγιώτης Α., Χθες, σήμερα, αύριο: Ποιητική συλλογή 2009, Παπαζήσης
Ζαπώνη Βόλλυ, Ο μικρός θεός, University Studio Press
Ζαρκάδης Γιάννης, Ο λύκος και άλλα αντισώματα, Τυπωθήτω
Ζαφειρίου Σταύρος, Ενοχικόν: Ο μονόλογος ενός δράστη, Νεφέλη
Ζάχος Χρήστος, Η μούσα και ο ποιητής: Ποίηση, Ίαμβος
Ζάχος Χρήστος, Η νόσος της ποίησης, Ίαμβος
Ζάχος Χρήστος, Κραταιά ως θάνατος αγάπη: Ποίηση, Ιαμβος
Ηλιάδη Αγάπη, Ανέκδοτες αμυχές, Γαβριηλίδης
Θεοδώρου Ιωάννης Μ., Τα τραγούδια μου: Ανάλεκτα, Παμβώτιδα, πυρηνικός πόλεμος, Δωδώνη
Καβάφης Κωνσταντίνος Π., Ο Καβάφης του Θάνου Μικρούτσικου: Μουσική, ποίηση, ζωγραφική, Ιανός
Καβάφης Κωνσταντίνος Π., Φερνάντο Πεσσόα, Κ. Π. Καβάφης: Τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου, Μεταίχμιο
Καγκαράκη Καίτη, Δρόμοι που πέταξαν, Ίαμβος
Καλλέργης Κωστής Γ., Μαντινάδες και τραγούδια της Κρήτης, Καλαϊτζάκης Εκδοτικές Επιχειρήσεις Α.Ε.
Καλογεροπούλου Εφη, Ήχος από νερό, Ενδυμίων
Καλομενοπούλου Αλίκη, Λόγος γραφής, Γαβριηλίδης
Καλοπίσης Θεόδωρος, Το συναξάρι του ερημίτη Ζωσιμά, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Κάλφας Αντώνης, Με τα διασωθέντα της πίστης κειμήλια: Επτά μακεδονικές ιστορίες, Παρέμβαση
Καμπά Χριστίνα, Κλεμμένες στιγμές, ΑΛΔΕ Εκδόσεις
Καμπάδαης Σταύρος, Με την τρίτη παίρνεις το χρίσμα ή καίγεσαι;, Αλεξάνδρεια
Καππάτος Ρήγας, Τα ποιήματα του Αθηνούλη και άλλες γάτες, Εκάτη
Καπώνης Πάνος, Κοκτέιλ Β, Γκόνης
Καπώνης Πάνος, Σπινθήρες καλωδίου: Ποιήματα 1993-2004, Τυπωθήτω
Καραβέλος Νίκος Ι., Καθώς μικραίνει ο ύπνος, Γαβριηλίδης
Καραβίτη Ντίνα, Αυτά που επιμένουν: Ποιήματα, Μελάνι
Καραγιάννη - Χαρβαλιά Νανά, Αρμονία: Ποιήματα 1932-2009, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Καράγιωργα Ολυμπία, Χειμώνας στη Λέρο, Μελάνι
Καρατζάς Διονύσης Α., Ταξίδια εσωτερικού, Μεταίχμιο
Καρβέλας Νίκος, Η ναυτία των ημερών, Διάττων
Καρδάτου Μαρία, Αβλαβής διέλευση, Νεφέλη
Καρυωτάκης Κώστας, Πολυδούρη Μαρία: Έρωτας και θάνατος στη σκιά της ποίησης, Μεταίχμιο
Κασκαβέλη - Πεχλιβανίδου Γιούλα, Το μονοσύλλαβο ναι: Ποιήματα, Ηριδανός
Κατράκης Πότης, 100 ποιήματα σε στίχους για τραγούδια: Μορφή παραδοσιακή: 75ος, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, 100 ποιήματα σε στίχους για τραγούδια: Μορφή παραδοσιακή: Τόμος 76ος, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, 100 ποιήματα σε στίχους για τραγούδια: Μορφή παραδοσιακή: Τόμος 77ος, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, 100 ποιήματα σε στίχους για τραγούδια: Μορφή παραδοσιακή: Τόμος 74ος, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Ερωτικά Νο 10: Ποίηση, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Η θεία πλάνη: Ποίηση: Μορφή μοντέρνα, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Κόκκινα σύννεφα: Ποίηση: Μορφή μοντέρνα, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Τα χελιδόνια: Ποίηση, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Τα χρυσά γαρίφαλα: Ποίηση: Μορφή μοντέρνα, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Το απρόβλεπτο: Ποίηση, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Το δάκρυ του ήλιου: Ποίηση: Μορφή μοντέρνα, Λεξίτυπον
Κατράκης Πότης, Το θαλασσινό ρουμπίνι: Ποίηση: Μορφή μοντέρνα, Λεξίτυπον
Κατσαντώνη Σούλα, Ενώπιος ενωπίω, Γαβριηλίδης
Κατσαρός Παναγιώτης Χ., Μυστική εκστρατεία, Γαβριηλίδης
Καφούρου Εύη, Τάνκο στα θρύψαλα μιας αγάπης, Δωδώνη
Κεντζός Ανδρέας, Συγκεκριμένα ποιήματα, Γαβριηλίδης
Κεντρωτής Γιώργος Δ., Παρέλαση: Τρία αγήματα ποιημάτων, Τυπωθήτω
Κεφάλας Ηλίας, Το δέντρο που έγνεθε τη βροχή και τραγουδούσε: Ποιήματα, Ροές
Κιτσικόπουλος Αθανάσιος Α., Ωσάν στιχουργήματα: Ποιητική συλλογή, Ιαμβος
Κλαουδάτου Μαρίζα, Τα πρώτα ξυπνήματα, Γαβριηλίδης
Κόκκινου Χαρά, Χειρογραφώ..., ΑΛΔΕ Εκδόσεις
Κολιός Βαγγέλης, Ανθολόγιο ψυχής, Βεργίνα
Κόλλια Ελένη, Απλή μέθοδος των χρωμάτων, Ηριδανός
Κολοσιάτου Φροσούλα, Μισό σκοτάδι, Γαβριηλίδης
Κονδύλη Ελένη, Ειδήσεων και θηρίων, Ενδυμίων
Κοντάκης Θεοδόσης, Αναγνώριση εδάφους: Και άλλα ποιήματα, Πλανόδιον
Κορνέσιος Νίκος, Μια φωνή: Ποίηση, Σοκόλη - Κουλεδάκη
Κορνέτη Ελσα, Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα, Γαβριηλίδης
Κοροπούλης Γιώργος, Ποιήματα χωρίς ιδιότητες: (Σελίδες από τους τόμους: 1983�2008), Αγρα
Κοσεγιάν Χαρά, Αρχαία επιβιώματα στα νεοελληνικά δημοτικά τραγούδια, Παπαζήσης
Κοτίνη Θεώνη, Θεός ή αγάπη, Γαβριηλίδης
Κουγέας Βασίλης, Με πράσινο του χαλκού στα χείλη και: Ποιήματα, Υψιλον
Κουλάκης Γιάννης Σ., Μέσα στα σύννεφα, Κορνηλία Σφακιανάκη
Κουντούρη Ελευθερία, Κόντρα στον άνεμο, Βογιατζή - ErmisGraphics
Κουντούρη Νανά, Σπορά στον άνεμο, Οιωνός
Κουράκης Τάσος, Ιερωτικόν, Ιανός
Κούρση Μαρία, Τα ψηλά δέντρα της γαλλικής επαρχίας, Γαβριηλίδης
Κούσουλα Κατερίνα, Ζητήματα κυμάτων, Έψιλον
Κούτης Αντώνης, Απέναντι στην ομορφιά, Γαβριηλίδης
Κυπαρίσσης Πάνος, Μαύρο βαμβάκι, Μελάνι
Κυριάκου Ασκληπιάδα, Δια-μέτρου ρήγματα, Φαρφουλάς
Κωνσταντακόπουλος Επαμεινώνδας Γ., Ανάγνωση ερημιάς: Ποίηση, Ιωλκός
Κωνσταντινίδης Μάνος, Ερωτικά χωρίς ερωτικό λόγο, Σέλας
Κωνσταντινίδης Ντέμης, Διαθέσεις: Συλλογή ποιημάτων (1997�2007), University Studio Press
Κωστήρης Μίμης, Aγρυπνες ώρες: Ποιήματα, Χαραμάδα
Κωστούλα Αικατερίνη Γ., Η ζωή στο σχολείο, Σιδέρη Μιχάλη
Λάγιος Ηλίας, Ποιήματα, Iκαρος
Λεβεντόπουλος Πάτροκλος, Επιτύμβια, Γαβριηλίδης
Λεκκάκου Ιωάννα, Του ύψους και του βάθους, ’γρα
Λεντάκης Ανδρέας, Τοτεμισμός, Τυπωθήτω
Λεοντζάκος Δημήτρης, Κινέζικα, Νεφέλη
Λιάρου-Αργύρη Εύα, Των κρυστάλλων μνήμη, Οδός Πανός
Λυάκος Δημήτρης, Ζ213: Eξοδος, Τυπωθήτω
Μαλλίδης Αλκιβιάδης, Φωτόνια, Δαρδανός Χρήστος Ε.
Μανωλίδου Βικτωρία, Τα σωρεύματα, Δωδώνη
Μαρκίδης Χρήστος, Κιννάβαρι, ’γρα
Μαρκόπουλος Θανάσης Ε., Μικρές ανάσες, Εν πλω
Μάστρακας Κωνσταντίνος, Ζώνη ασφαλείας, Andy's Publishers
Μαυρίδου Κική, Έρωτας σε πρώτο πρόσωπο, Απόπειρα
Μαφρέδας Στέλιος, ’ξονας περιστροφής, Μεταίχμιο
Μεγαλακάκης Γιάννης Ι., Χορογράφοντας, Δοκιμάκης
Μεγαρίτη Γεωργία, Δικαιολογίες ύπαρξης: Ποιήματα, Ηριδανός
Μελάς Θεοφάνης, Αναγνωστικό ποίησης, Γαβριηλίδης
Μελιδώνης Ανέστης, Αστέρια από χαρτί, Γαβριηλίδης
Μελιτάς Χάρης, Γλώσσα λανθάνουσα: 45 χαϊκού με τίτλο, Μανδραγόρας
Μερτζιώτη Ξένια, Στους ανεμόμυλους της αγάπης, Δωδώνη
Μέσκος Μάρκος, Στον ενικό και πληθυντικό ψίθυρο, Νεφέλη
Μήλια Ιωάννα, Ποιητικές σταλαματιές, Πνοές λόγου και τέχνης
Μικρασιάτης Aρης, Ιεράς Έλυτρα, Στοχαστής
Μουζάκης Δημήτριος Γ., Αυτάρεσκη σιωπή, Ενδυμίων
Μουζουρής Αδάμος Α., Ανεράδα δροσιά και λάβρας: Διαδρομή δεύτερη, Γερμανός
Μούλιος Φάνης, Οι σχοινοβάτες: Ποιήματα, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Μουντράκη Δώρα, Παιδόκοσμος: Ποίηση, Ιωλκός
Μπακιρτζίδης Ιωάννης, Μετανάστης εντός, Δίβατον
Μπακονίκα Αλεξάνδρα, Ηδονή και εξουσία, Μεταίχμιο
Μπαρμπέν Κοραλί, Ακούς το ξύπνημα της νύχτας;, Εκάτη
Μπαρμπέρης Γιώργος, Ενδοφλέβιες διαδρομές: Ποιήματα, Μπαρμπέρης, Γιώργος
Μπενάρδος Ζώης, 33 σκόρπια τετράστιχα, Δρόμων
Μπέσπαρης Πέτρος, Ψήγματα χρυσού Ζ΄: Ανθολόγιο μαθητικής ποίησης, Μπίμπης Στερέωμα
Μπλέτσας Σταύρος, Όμηρος και Αφροδίτη, Κορνηλία Σφακιανάκη
Μπουκαούρη Ελένη, Ξένες γλώσσες, Γαβριηλίδης
Μπούτσικας Ηρακλής Β., Το πέμπτο αστέρι: Ποίηση, Λεξίτυπον
Μπραβάκης Κώστας, Εναέριες ρίζες, Πανοπτικόν
Μπρουνιάς Γιώργος, Τέντα στον αέρα, Το Ροδακιό
Νησίδης Νικόλας, Θάλασσα στο διηνεκές, Πλανόδιον
Νησιώτης Κώστας, Γραμμική γραφή, Εριφύλη
Νικήτας Ζαφείρης, Πισώπλατος ουρανός, Γαβριηλίδης
Νικολαΐδου Αγγελική, Φως γαλάζιο, Αλεξάνδρεια
Νικολακόπουλος Παναγιώτης Η., Al Seeb, σε γη αμμώδη και πετραία: Δοκίμια, Ίαμβος
Νικοπούλου Ηρώ, Μη με ψάχνετε εδώ, Πλανόδιον
Νιρβάνας Παύλος, Εκλεκταί σελίδες, Πελεκάνος
Ντάλιου Διονυσία, Ασέληνος νυκτωδία, Ομήγυρις
Ντίνα Λιλή, Αποτσίγαρα λόγια, Γαβριηλίδης
Ξανθόπουλος Λευτέρης, Η έβδομη βροχή, Γαβριηλίδης
Ξηρογιάννη Ασημίνα, Η προφητεία του ανέμου: Ποιήματα, Δωδώνη
Ορφανίδης Νίκος, Τα ποιήματα: 1970-2009, Αρμός
Ορφανουδάκη Φλώρα, Δάνειος έρως: Ποιήματα, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Παλάζης Δημήτρης, Το κόκκινο βιβλίο, Αλεξάνδρεια
Παλούκας Αργύρης, Το αλάτι πίσω από τ' αυτί: Ένα ποίημα, Κέδρος
Παναγιωτοπούλου Λήδα, Συμβίωσις αρμονική: Μην απορείτε δεν μιλάμε για ανθρώπους, Γράμμα
Παναγούλης Αλέξανδρος, Τα ποιήματα, Παπαζήσης
Πάνος Φώτιος Π., Ο κύκλος του ε.κ., Λογείον
Παπαγεωργίου Χρίστος, Το γήπεδο γέρνει: Ποιήματα, Ύψιλον
Παπαδάτου Βικτωρία, Ο ήχος του χρόνου, Ηριδανός
Παπαδόπουλος Αβραάμ, Διάλογοι από τις δυο άκρες του γκρεμού: Ποιήματα, Σιδέρη Μιχάλη
Παπαευαγγέλου Χρυσούλα, Σημαδεύω τα σημάδια: Ποίηση, Ιωλκός
Παπάζογλου Μηνάς, Ειρήνη: Ποιήματα, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Παπάζογλου Μηνάς, Μελάνθη: Ποιήματα, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Παπαθανασόπουλος Θανάσης Ν., Αρτοφόριο, Μελέαγρος
Παπαθεοδώρου - Χαζαράκη Αντιγόνη, Στο μύθο του πλανήτη μας: ...με ένωση: Ζωγραφικά και κείμενα, Αρσενίδης
Παπαϊωάννου Γιάννα, Το άγγιγμα της πεταλούδας, Μπαρτζουλιάνος Ι. Ηλίας
Παπακωνσταντίνου Δημήτρης Κ., Ποιητικά άπαντα, Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.)
Παπακωνσταντίνου Δημήτρης Κ., Ποιητικά άπαντα, Ελληνικό Ίδρυμα Ιστορικών Μελετών (ΙΔ.ΙΣ.ΜΕ.)
Παπαλεωνίδα Καλλιόπη, Το λιγοστό του ήλιου, Γαβριηλίδης
Παπαντωνόπουλος Μιχάλης, Συμεών Βάλας: Ένα σχεδίασμα, Μελάνι
Παπαοικονόμου Γιάννης, Ο κυρ Γιάννης ο απόξενος και το φωτεινό σκοτάδι, Ποιήματα των Φίλων
Παπαχρήστου - Πάνου Ευαγγελία, Οικολογικά, ζωοφιλικά, Αρμός
Παππά Ειρήνη 1980-, Δανεικές ανάσες, Γαβριηλίδης
Παππά Λένα, Τα ποιήματα, Αρμός
Παρασκευαΐδης Παύλος Α., Ερωτικοί μονόλογοι, Δρόμων
Πασβάντης Κώστας, Στο βάθος του καθρέφτη, Μελάνι
Παστάκας Σωτήρης, Νήσος Χίος, Οδός Πανός
Πάσχος Παντελής Β., Αγγέλων αγαλλίαμα: Ποιήματα, Ακρίτας
Περέογλου Δημήτρης, Θεώ: Εν πνεύματι και αληθεία, Ίρις
Πετράκος Γιώργος, Εντροπία, Γαβριηλίδης
Πιέτρη - Αυγούστη Καλομοίρα, Χάρτης της μνήμης: Ποιήματα, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Κατάλογος εκδοθέντων βιβλίων ποίησης
(Δεκέμβριος 2009 - Απρίλιος 2010)
Πολίτης Νικόλαος Γ., Δημοτικά τραγούδια: Εκλογαί από τα τραγούδια του ελληνικού λαού, Πελεκάνος
Πολυγένη Έλενα, Γράμματα σε μαυροπίνακα, Δωδώνη
Πολυκράτης Γεώργιος Δ., Ο αρραβώνας μου με την Γη, Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Πρεντούλη Μαρία - Σπυριδούλα, Δάκρυα της θάλασσας, Ίδμων
Ραδίτσας Σπύρος, άλφα - ωμέγα: ποιήματα, Ιδιωτική Έκδοση
Ράντεβα - Αγγελάκη Μαργαρίτα, Συννέφιασε το άσπρο μου, Γαβριηλίδης
Ράπτη Νίκη, Αγία δύναμη, αγία απελπισία, Βεργίνα
Ρίτσος Γιάννης 1909-1990, Ανθολόγιο μικρών... θαυμάτων: Ποίηση Γιάννη Ρίτσου, Όμιλος Σκραμπλ Αθηνών - Πειραιώς (Ο.Σ.Α.Π.)
Ρίτσος Γιάννης 1909-1990, Συντροφικά τραγούδια, Σύγχρονη Εποχή
Ρομάντης Κώστας, Συζήτηση με μια κιθάρα, Βεργίνα
Ρούβαλη Αμαλία, Έπεα πτερόεντα;: Ποιητικά πονήματα 1977-2009, Τυπωθήτω
Σαββάκης Νίκος, Η δραπέτης, Γαβριηλίδης
Σαμαρά Λένα, Ανάποδο μνημονικό, Γαβριηλίδης
Σαριμανώλης Μάρκος, Στην κορυφή της συννεφιάς: Ποιήματα, Ξερολιθιά
Σεβαστάκης Νικόλας Α., Οι χειμώνες της μνήμης, Πανοπτικόν
Σερμάκης Γιάννης Ε., Οι εναπομείναντες της αθωότητας, Γαβριηλίδης
Σιγούρου Αγγελική, Χιόνι - χιόνι, Νεφέλη
Σιούτη Έλενα, Υπέρβαση: Μια ιστορία έρωτα και αναζήτησης, Δρόμων
Σιώτης Ντίνος, Ξεφλουδίζοντας το ποίημα: Ποιήματα για το ποίημα, την ποίηση, τον ποιητή, Απόπειρα
Σκληβανιώτης Ιωάννης, Σονέτα και ψίθυροι: Ποίηση, Σκληβανιώτης, Ιωάννης Λ.
Σκληβανιώτης Μάρκος Κ., Κάβα, Γαβριηλίδης
Σκουλά - Περιφεράκη Μαρλένα, Αιώνια χειραψία: Ποίηση, Ιωλκός
Σκουρογιάννης Γιώργος, Απο-χαιρετισμός, Γαβριηλίδης
Σουέρεφ Κώστας, Κίτρινη χάντρα, Έψιλον
Σπαχής Οδυσσέας, Το πορφυρό προσωπείο, Ίδμων
Στάμος Παναγιώτης Δ., Κοινοκτημοσύνη των άστρων, Γαβριηλίδης
Σταμπόγλης Σταύρος, Γη, Γαβριηλίδης
Στρούμπας Γιάννης, Λεπρές ισορροπίες, Γαβριηλίδης
Συλλογικό έργο, Hellenica: Το καινούργιο εντός ή πέραν της γλώσσας: Ανθολογία νέων Ελλήνων ποιητών, Γαβριηλίδης
Συλλογικό έργο, Ανθολογία της ελληνικής ποίησης (20ός αιώνας): Τόμος Β': 1920-1940 , Κότινος
Συλλογικό έργο, Η νεοελληνική ερωτική ποίηση: Τα ομορφότερα κείμενα, Ελευθεροτυπία
Συλλογικό έργο, Η νεοελληνική ερωτική ποίηση: Τα ομορφότερα κείμενα, Ελευθεροτυπία
Συλλογικό έργο, Η Παναγία στη νεοελληνική ποίηση, Toubi's
Συλλογικό έργο, Ομάδα από ποίηση, Γαβριηλίδης
Συρρή - Χαννάκη Τζένη, Είδωλα εν εσόπτρω: Ποίηση, ’λφα Πι
Συρρή - Χαννάκη Τζένη, Ονειροδρόμιο: Ποίηση, ’λφα Πι
Σφενδουράκης Κώστας, Διάνθισμα, Βεργίνα
Σωτηρίου Δημήτριος, Αισθητικότης εν τω βάθει, Ζήτη
Τάσης Θεοφάνης, Απογεύματα στον καπιταλισμό, Τυπωθήτω
Τασιούκα Μαρία - Χριστίνα, Οράματα της νιότης: Ποιητική συλλογή, University Studio Press
Τζιγκουνάκη Ρόζα, Πολιορκημένες αγάπες: Ποιήματα, Ιδιωτική Έκδοση
Τιμωνίδου Στέλλα, Ατέλειωτες νύχτες: Συλλογή ποιημάτων, University Studio Press
Τοπάλη Μαρία, Βερμίου κατάβαση: Ποίημα, Πατάκη
Τόσκα - Κάμπα Σούλα, Τραγούδια του γάμου: Α΄ στεριανά (Ηπείρου - Θεσσαλίας - Στερεάς - Πελοποννήσου - Μακεδονίας - Θράκης - Μ. Ασίας - Πόντου), Ζαχαρόπουλος Σ. Ι.
Τσαμαντάνη Λούλη, Σύμφωνοι ήχοι, Γαβριηλίδης
Τσαντήλας Τάκης, Υδρίες ανάσες, Οιωνός
Τσάπες Ηλίας, Με τα όνειρα του ήλιου, Γαβριηλίδης
Τσερές Δημήτρης Σ., Στου τραγουδιού την κόψη, Γαβριηλίδης
Τσουκαλά - Κουφού ’ννα, Εκ μετοικεσίας: Ποίηση, Μπίμπης Στερέωμα
Φίτσιου Παναγιώτα, Φλυαρίες για το ανείπωτο, Δωδώνη
Φλωράκης Αλέκος Ε., Ανατομία ενός τοίχου, Γαβριηλίδης
Φουρναράκος Ξενοφών, Η ασκητική του ’γιου Έρωτα, Έλυτρον
Φουρτούνης Μανώλης, Διαδρομές, Γαβριηλίδης
Φραγκόπουλος Μίλτος, ’γνωστες γλώσσες: Μικρή ποιητική εκλογή, ’γρα
Φωκάς ’γγελος Ε., Ίον το εύοσμον και ωδή σε μια γλάστρα, Αρμός
Χαρίσης Βασίλης, Προσμονή για ό,τι δεν ξεχάσαμε, Γαβριηλίδης
Χαρκιολάκις Ιωσήφ Α., Μετά βαθυτάτης υποκλίσεως: Ποιητικά τολμήματα, Ιδιωτική Έκδοση
Χατζάκης Μιχάλης 1981-, Σκοτεινές σημειώσεις, Γαβριηλίδης
Χατζηκωνσταντίνος Δημήτρης Μ., Σβούρα, University Studio Press
Χρηστάρα Χαρά, Ποιήματα 1981-2008: Αναθεωρημένη συγκεντρωτική έκδοση, Μανδραγόρας
Χριστοδουλίδης Γιώργος, Το απραγματοποίητο, Γαβριηλίδης
Χριστοδούλου Αθανάσιος Κ., Ποιήματα, Τυπωθήτω
Χριστοδούλου Δήμητρα Χ., Πώς αυτοκτονούν οι Ασσύριοι, Πατάκη
Χριστοπούλου - Ζαλώνη Παναγιώτα, Ψιχαλίσματα (με προορισμό): Χαϊκού και τρίστιχα ποιήματα, Βεργίνα
Χριστοφιλάκης Μίμης, Τοπία ενδοχώρας, Ιδεόγραμμα
Χριστοφιλίδης Πέτρος, Το ρήμα της πικροδάφνης, Πελεκάνος

ΝΑΤΑΣΑ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ




VARELAKI: Ξεκινώντας… θά ‘θελα ένα σχόλιο για το σημερινό ελληνικό λογοτεχνικό τοπίο…



ΝΑΤ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ:Νομίζω ότι το λογοτεχνικό τοπίο κι όχι μόνο το Ελληνικό, μοιάζει και αντανακλά την εποχή που ζούμε. Βρίσκεται σε αναβρασμό, αναζητά κατεύθυνση, ροκανίζει τις σάρκες του. Όμως και πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβαίνει, αφού ζωή και τέχνη είναι καταστάσεις σύμφυτες, αλληλένδετες και αλληλοεξαρτώμενες. Έτσι και στις μέρες μας μπορεί κάποιος να βρει λογοτεχνικούς θησαυρούς, αλλά να συναντήσει και τόνους σελίδων για τα σκουπίδια. Χρειάζεται ψάξιμο, πολύ ψάξιμο, και όχι μόνο στον αφρό. Δεν εννοώ φυσικά ότι στον αφρό δεν υπάρχουν διαμάντια, αλλά πάντα η υψηλή λογοτεχνική αξία αναγνωρίζεται από εκείνους που και ως αναγνώστες έχουν την αντίστοιχη συνειδησιακή ποιότητα, οι οποίοι ήταν και παραμένουν σπάνιοι ανάμεσά μας. Όμως η εποχή που διανύουμε χαρίζει ευκαιρίες και στον λογοτεχνικό χώρο. Όχι μόνο να γεννηθεί το καινούργιο, και δεν μιλώ το σπασμωδικά καινούργιο (αν κι από αυτό θα περάσουμε), αλλά, επίσης, λόγω του αναγκαστικού περιορισμού της σπατάλης είναι πιθανόν να μας οδηγήσει στην με επιμονή αναζήτηση της ποιότητας, κι όχι μόνο εμάς τους αναγνώστες αλλά και τις εκδοτικές επιχειρήσεις. Ίσως έτσι δημιουργηθούν εκ νέου ευκαιρίες «ν’ ανεβούμε λίγο ψηλότερα».



VARELAKI: Διαβάσματα και συγγραφείς που σε έχουν επηρεάσει στη σκέψη και τη γραφή σου. Τα κίνητρα της γραφής σου.

ΝΑΤ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ:Όλοι όσοι έχω διαβάσει, Έλληνες και ξένοι, με έχουν επηρεάσει ο καθένας με τον τρόπο του. Θ’ αναφέρω ορισμένα ονόματα από τα πιο γνωστά, απλώς και μόνο ενδεικτικά: Παπαδιαμάντης, Ροΐδης, Βιζυηνός, Σολωμός, Σεφέρης, Καβάφης, Καζαντζάκης, Λειβαδίτης, Ρίτσος, Αποστολίδης, Φωκάς, Ελύτης, Κάφκα, Τόμας Μαν, Ρ. Μ. Ρίλκε, Χένρι Ντ. Θορώ, Τζάκ Κέρουακ, Χαρούκι Μουρακάμι. Τελευταία, από Ελληνίδες συγγραφείς με έχει επηρεάσει η κα Νατάσα Κεσμέτη, και της οφείλω βαθειά ευγνωμοσύνη γι’ αυτό. Επειδή νομίζω πως, άσχετα με την πρόθεσή του (αν και τίποτα δεν πετυχαίνεται μόνο και μόνο επειδή υπάρχει κάποια πρόθεση), το να καταφέρει ο κάθε συγγραφέας να κάνει έστω κι ένας, τουλάχιστον ένας, από τους αναγνώστες του μιάν εσωτερική μετατόπιση ακόμα κι ένα χιλιοστό πλησιέστερα προς το συνειδησιακό του κέντρο, δικαιώνει την ανάγκη της δικής του ψυχής να εκφραστεί μέσω της λογοτεχνίας ή και κατακυρώνει τη λογοτεχνική του αρτιότητα. Αυτό μού συνέβη όταν διάβασα το «νησί από ελαφρόπετρα» της κας Κεσμέτη, το οποίου ακόμα και ο τίτλος υπηρετεί το αντιθετικόν ζεύγμα: Αντί το περιεχόμενο να επιπλέει στην επιφάνεια, ταξιδεύει στον βυθό φωτίζοντας όχι μόνο τα σκοτάδια της ατομικής μας ύπαρξης, αλλά προσπαθώντας συνάμα να ανιχνεύσει ή και ν’ απαντήσει σε σοβαρά ερωτήματα της τέχνης του λόγου: Τι είναι δηλαδή λογοτεχνία και ποιος είναι ο «άλλος». Όχι μόνο ο «άλλος» ως λογοτεχνικός ήρωας ή εκείνος ο «άλλος» για τον οποίον μπορεί να γράφουμε, αλλά και αυτός ο «άλλος»-ο άλλος μας εαυτός.



Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της ερώτησής σου σχετικά με το κίνητρο της γραφής, νομίζω ότι γράφουμε για να γνωρίσουμε τους εαυτούς μας. Με αυτούς συνδιαλεγόμαστε. Οι ήρωες των βιβλίων είναι εκδοχές μας σ’ άλλα σημεία άγνωστες, σ’ άλλα σημεία οικείες μας, και μπορεί να φαίνεται ότι ότι κατά την εξελικτική διαδικασίαπρος την ολοκλήρωσή τους απελευθερώνονται και αυτενεργούν, αλλά πόσο εν τέλει μπορεί το μέρος να διαφέρει από την υφή και την ποιότητα του όλου και πράγματι ν’ αυτοδιατίθεται και ν’ αυτενεργεί;



Εννοώ μ’ αυτό πως και οι λογοτεχνικοί ήρωες είναι όπως το ολόγραμμα. Χρησιμοποιώ τον όρο με την έννοια που τον χρησιμοποιεί κι η Φυσική, δηλαδή, ότι το πιο μικρό κομμάτι του συνόλου περιέχει όλη την πληροφορία που ενέχεται στο σύνολο. Ακριβώς όπως συμβαίνει με κάθε ένα ξεχωριστό κύτταρο ενός έμβιου όντος, όπως και μ’ εμάς, την κάθε ξεχωριστή ατομικότητα, σε σχέση με το Σύμπαν που μας περιέχει.



VARELAKI: Διαβάζουν οι νέοι λογοτεχνία στις μέρες μας;

ΝΑΤ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ:Δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα κάποιας στατιστικής ώστε ν’ απαντήσω «ναι» ή «όχι». Όπως επίσης, δεν γνωρίζω, στην περίπτωση που διαβάζουν τι είδους λογοτεχνία διαβάζουν. Και νομίζω ότι δεν μπορεί κάποιος να βασιστεί ακόμη και στους αριθμούς που αφορούν τις πωλήσεις βιβλίων. Κανείς δεν ξέρει αν αυτά τα νούμερα είναι πραγματικά ή, πόσο κοντά στην πραγματικότητα βρίσκονται.



Αυτό πάντως που συχνά έχω συναντήσει μιλώντας με αρκετούς νέους, οι οποίοι μάλιστα θέλουν να γράψουν και οι ίδιοι είτε ποίηση είτε διήγημα ή μυθιστόρημα, είναι ότι «αποφεύγουν να διαβάσουν για να μην αλλοιωθεί αυτό που εκείνοι έχουν να πουν».

Με την ευκαιρία που μου δίνει η ερώτησή σου λοιπόν, θα ήθελα να σημειώσω ότι κανείς ποτέ δεν έχασε διαβάζοντας. Άλλωστε ούτε παρθενογένεση υπάρχει ούτε αυθεντία. Όλα έχουν ειπωθεί, όλα έχουν γραφεί. Η ανθρωπότητα έχει τα ίδια ερωτηματικά εδώ και χιλιάδες χρόνια. Μπορεί να έχουν διαφοροποιηθεί οι συνθήκες της ζωής μας εξωτερικά, αλλά είμαστε το ίδιο μετέωροι, φοβισμένοι, ανασφαλείς, αβέβαιοι, ανίσχυροι ή χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι όπως ακριβώς κι οι πιο μακρινοί μας ιστορικά πρόγονοι. Έχουμε τα ίδια υπαρξιακά ερωτήματα. Μας δονούν ή μας κρημνίζουν οι ίδιες καταστάσεις διανθισμένες κάθε φορά από τις ιδιαίτερες ιστορικά ή συγκυριακά συνθήκες μέσα στις οποίες συμβαίνουν. Και μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας ότι σήμερα η Τεχνολογία έχει κάνει άλματα, αλλά ο άνθρωπος μέσα του είναι ο ίδιος. Κατά συνέπεια, δεν κινδυνεύει κανείς διαβάζοντας άλλους, το αντίθετο μάλιστα. Καταφέρνει να βρει τον προσωπικό του τρόπο έκφρασης, αλλά, επίσης, ν’ αποκτήσει ή να βελτιώσει τα κριτήριά του. Και γι’ αυτό το σκοπό ο μόνος ασφαλής δρόμος είναι η με προσοχή ανάγνωση των Ελλήνων και ξένων κλασικών της λογοτεχνίας, της φιλοσοφίας κ.λπ.



VARELAKI: Λογοτεχνία και διαδίκτυο. Κάπως ακούγεται αυτό… για πες…

ΝΑΤ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ:Το διαδίκτυο έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς ανθρώπους που ασχολούνται με το γράψιμο να έρθουν σ’ επαφή με έναν μεγάλο αριθμό χρηστών. Αυτή είναι η μία πλευρά. Η ευκολία ν’ αναζητήσεις κάποιον, να διαβάσεις κείμενά του, να βρεις πολλές πληροφορίες γι’ αυτόν που κάποιες άλλες εποχές ήθελε πολύ τρέξιμο. Η άλλη πλευρά όμως παραμένει η ίδια: Η πλευρά δηλαδή της λογοτεχνικής αξίας των δημοσιοποιημένων κειμένων. Η ευρεία διαδικτυακή δημοσιότητα ή η μεγάλη επισκεψιμότητα κάποιων ιστοχώρων δεν προϋποθέτουν και την λογοτεχνική αξία των δημοσιευμένων κειμένων. Και μέσω αυτού του τρόπου μπορεί κάποιος επίσης να συναντήσει και μαργαριτάρια και σκουπίδια. Οπότε, είτε κάποιος στέκεται μπροστά από τους «περιορισμένους» πάγκους ή τα ράφια ενός βιβλιοπωλείου ή μπροστά στην αχανή διαδικτυακή τράπεζα πληροφοριών, πάντα παίζει ρόλο η ιδιαιτερότητά του ως αναγνώστη, η επάρκειά του, ο τρόπος που φιλτράρει ή αποδέχεται άρρητα άκριτα το κάθε τι ως μοναδικό, εξαιρετικό ή ό,τι άλλο παρεμφερές.



VARELAKI: Ποιο από τα βιβλία σου ξεχωρίζεις;

ΝΑΤ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ:Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα. Όσο μεγαλύτερη χρονική απόσταση με χωρίζει από ορισμένα, τόσο ευκολότερο είναι να σταθώ περισσότερο κριτικά απέναντί τους, ν’ αναγνωρίσω θετικές ή αρνητικές επισημάνσεις που μου έχουν γίνει, να συμφωνήσω ή και να διαφωνήσω μ’ αυτές. Όμως δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα. Είναι σαν να πρέπει να ξεχωρίσω στιγμές της ως σήμερα ζωής μου. Πώς να γίνει αυτό; Η κάθε στιγμή και ο τρόπος που την προσλαμβάνουμε, την αντιλαμβανόμαστε και ζυμωνόμαστε μαζί της συνυφαίνει το σύνολο της προσωπικότητάς μας. Τι θα ήταν ο καθένας μας σήμερα χωρίς την προϊστορία του;



VARELAKI: Με ενδιαφέρει πολύ να μου πεις για το ρέϊκι. Τι είναι ακριβώς και ποιες κατηγορίες ανθρώπων το έχουν περισσότερο ανάγκη. Πώς προέκυψε το βιβλίο αυτό;

ΝΑΤ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ:Το ρέϊκι είναι ένα σύστημα Φυσικής Θεραπείας. Στις αρχές του 20ού αιώνα ένας Ιάπωνας, ο Μικάο Ουσούϊ, ξαναανακάλυψε τη θεραπευτική τεχνική με τη χρήση της Ενέργειας που υπάρχει γύρω μας, την οποία η ανθρωπότητα γνώριζε και χρησιμοποιούσε εδώ και χιλιάδες χρόνια, και μας παρέδωσε μέσω ενός ασφαλούς τρόπου τη συγκεκριμένη γνώση ώστε να τη χρησιμοποιούμε αλλά να τη μεταδίδουμε και εμείς.

Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων που να έχουν ανάγκη το ρέϊκι ή όχι. Έτσι κι αλλιώς βέβαια οι άνθρωποι δεν χωριζόμαστε σε κατηγορίες. Εν πάσει περιπτώσει, η Ενέργεια μέσω του Συστήματος Ουσούϊ Ρέϊκι διαθέτει τη συχνότητα εκείνη που είναι καλότατα ανεκτή από κάθε ζωντανό οργανισμό πάνω στον πλανήτη. Μας βοηθάει να πετύχουμε μια απλή χαλάρωση αλλά και να θεραπευτούν πολύ σοβαρές ασθένειες ή και χρόνια νοσήματα. Βελτιώνει την ποιότητα της ζωής μας σε όλα τα επίπεδα: Συναισθηματικό, νοητικό και σωματικό. Αλλάζει ακόμη και την ενεργειακή ποιότητα των χώρων μας, είτε αυτό είναι το σπίτι ή ο εργασιακός μας χώρος, αλλάζει την ενεργειακή ποιότητα της τροφής όπως και κάθε άλλου πράγματος που χρησιμοποιούμε. Η σημαντικότερη όμως συνεισφορά του Ρέϊκι στη ζωή μας είναι η επανασύνδεσή μας με την καρδιά των όντων, με την καρδιά του Όλου. Η άνθηση της Κατάστασης Αγάπη μέσα μας.

Όμως το Ρέϊκι όμως δεν είναι μόνο μια θεραπευτική μέθοδος που έχει κατεύθυνση από εμάς προς τα έξω, δηλαδή προς ό,τι υπάρχει γύρω μας, αλλά είναι και μονοπάτι ζωής, έχει δηλαδή κατεύθυνση από εμάς, την προσωπικότητα του καθενός μας, στο εντός, στον Εαυτό μας. Σ’ αυτό βοηθούν οι Αρχές του, τις οποίες ο Μικάο Ουσούϊ πρόσθεσε στο Ενεργειακό θεραπευτικό σύστημα. Οι Αρχές μάλιστα είναι συνυφασμένες με τη γνωστή σ’ εμάς Δελφική ρήση «γνώθι σ’ αυτόν».

Έτσι οι Αρχές του Ρέϊκι, η Καρδιά του Συστήματος, μας βοηθούν να φτάσουμε στη δική μας καρδιά: Στο Κέντρο της Ύπαρξής μας. Εκεί όπου βρίσκεται η ρίζα της θεραπείας. Νομίζω ότι σήμερα, περισσότερο από ποτέ, μέσα στον κυκεώνα των συνθηκών ζωής που βιώνουμε, καθώς κάθε τι παλιό γκρεμίζεται και το καινούργιο, που είναι άγνωστο και απρόβλεπτο, και εξ αυτού αβέβαιο και ανασφαλές, έρχεται, χρειάζεται όλοι μας να κάνουμε το άλμα εντός. Καμία αλλαγή δεν θα έρθει, όπως και ποτέ δεν ήρθε, απ’ έξω. Χρειάζεται να μετατοπιστούμε εσωτερικά. Από την ανάγκη λοιπόν το άλμα στο βάθος της συνειδητότητας να είναι ασφαλές και σωτήριο για όλους μας, καθώς και από την ως τώρα εμπειρία μου με τη χρήση της Ενέργειας μέσω του Ρέϊκι προέκυψε το συγκεκριμένο βιβλίο.



VARELAKI: Τι ονειρεύεσαι; Μελλοντικά σχέδια…

ΝΑΤ.ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΥ:Το μέλλον τελικώς είναι κάτι που κανείς μας δεν γνωρίζει αν θα έρθει και πώς. Τι νόημα έχει λοιπόν να καταναλώνει ο καθείς φαιά ουσία κάνοντας τα οποιαδήποτε σχέδια; Κατά τη γνώμη μου είναι περισσότερο σημαντικό και ωφέλιμο να ζούμε το παρόν με αυθεντικότητα και να παραμένουμε όρθιοι όταν όλα γύρω μας γκρεμίζονται. Και κατά μία έννοια, θα μπορούσε να πει κανείς, ότι κι αυτό είναι όνειρο και πρόκληση συνάμα. Γιατί είναι πολύ δύσκολο κάθε στιγμή του παρόντος να είσαι ΠΑΡΩΝ.

ΑΤΙΤΛΟ

Κάλεσέ με
Η ηχώ σου ν΄ακουστεί
Πέρα στα βράχια
Μέχρι το παλιό ναυπηγείο
Με τα λευκά σπίτια τριγύρω
Που θα φιλοξενήσουν τα αγγίγματα
Τις ευωδιές από τα ευλογημένα σώματα
Και τα στόματα
Σαν σμίγουν την ανατολή.

Θα σε ακουμπήσω...
Γιατί παλιά δεν ήξερα
Που να βάλω τα χέρια τα μάτια την ανάσα
Μην κι ασυλλόγιστα ακυρώσω
Βεβιωμένα απόλυτα δικά σου και δικά μου

Οικονομία δεν θα έχει πια στα αισθήματα
Στα φιλήματα στα παιχνίδια.
Θα γίνει ύβρις ο έρωτας
Που δεν ενστερνίζεται την ισορροπία της φύσης
θεωρώντας την αρμονία της θάλασσας με τον ουρανό
-την ώρα που σουρουπώνει-σύμβαση.
Μα θα του δώσει συγχωροχάρτι ο επερχόμενος θάνατος.

Τα μυστικά σοκάκια στο νησί που έχει το όνομά σου
Μαζί θα τα περάσουμε
Εσύ και εγώ
Οταν οι σκιές δεν θα μας κυνηγούν πια.
Τα ονόματα θα αποκαλυφθούν
στις ασημοβαμμένες γλάστρες το δείλι
Που δεν θα΄ναι τότε θλιμμένο,
αφού σύμμαχός μας θα΄ναι ο καιρός.

Στα νερά της θάλασσας θα πλυθούμε
Με κατάνυξη θα μας ατενίζει το ανεμοδαρμένο ξωκλήσι
Κι εγώ...
...σεμνή πια μεσα στην ελευθερία του έρωτα
Θα περνώ από την αγορά ενάρετων ανθρώπων
Επειδή απαρνηθήκαμε τις προφητείες των φαντασμέτων
Κάποια βροχερή χειμωνιάτικη νύχτα.

ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ////AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

[ΘΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ,
ΤΟ ΦΩΣ,ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ...
ΤΟ ΔΕΙΛΙ...]

Προσπάθησα πολύ να σε κάνω να δεις τα χρώματα
Μακριά στον ορίζοντα
Το πέλαγος απ΄τ΄ανοιγμένο παράθυρο,
τον γλάρο που τον πάει ο άνεμος...
Και εξετέθην ξανά και ξανά στα μάτια του φεγγαριού
και στο πρόσωπο του ήλιου.
Για να μάθεις εσύ να μιλάς με τα σύννεφα,
να σέβεσαι τη ζωή και το χλωμό χορτάρι.
Μετρώ τις ώρες που ξοδεύτηκα
σε σκέψεις ειλικρινείς και αγνά αισθήματα,
Τίς νύχτες που πάλεψα με χίμαιρες...

Μήπως πετύχω την ένωση των αλλοπρόσαλλων βημάτων σου
με τα δικά μου σταθερά πατήματα.

Ετσι γενναιόδωρα χάρισα το βλέμμα μου στα χέρια σου
μήπως και αγγίξω την καρδιά ή μέρος της μονάχα.
Μήπως αντιληφθείς το άρωμα το νοσταλγικό του γιασεμιού
που με νανουρίζει.

Μα δεν αντιλήφθηκες τους μυστικούς κραδασμούς,
Τα υπομονετικά περάσματα από τις σκοτεινές στοές
και τις ροές της σκέψης,
Ούτε τις αγωνιώδεις αναπνοές και τα σκιρτήματα τα μαγικά
του αίματος που κοχλάζει.
Το ηχηρό τραγούδι,
Τα σφυρίγματα του πλοίου που ξανοίχτηκε γι΄αλλού.
Δεν αντιλήφθηκες τα κρυφά μου κλάματα,
Τα τάματα,τα πνιγηρά γυρίσματα,τη μουσική του ηφαιστείου.
Κι ας ταλαιπωρήθηκε τόσο η ψυχούλα μου στο δρόμο

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ- ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ''ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ''

ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ


Οπως σε είδα ν΄ανεβαίνεις τη σκάλα του έρημου σταθμού
εκείνο το απόγευμα
Με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό-προσηλωμένος,
κλειδωμένος ήσουν-
Οπως είδα ένα παράξενο φως να σε λούζει...
Ενιωσα να παίρνει άλλο νόημα η ύπαρξη που ήμουν ντυμένη
Σαν μαγεμένη,έμεινα ακούνητη στην ίδια θέση.
Τα μάτια μου σε χόρτασαν για μια μόνο στιγμή.
Δεν σ΄ακολούθησα,δεν έτρεξα ξοπίσω.
Οπως κατάλαβα πως η ψυχή μου πέταξε.
Τον ίδιο τον δρόμο σου είχε πάρει.


 ***********


Αίγινα



Βαριά η μυρωδιά του ρετσινιού απ΄τις φιστικιές
Δυο τρία τζιτζίκια έκαναν καντάδα στ΄αστέρια που πέφτουν.
Κι έτσι όπως ατένιζα τον ουρανό,
με ιδρώτα στο βλέμμα,
νόμισα πως είδα το φεγγάρι να αλλάζει σχήμα.




 ***********


ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ



Οι άνθρωποι χάνονται...

Ανύποπτα γλίστρησες έξω από το οπτικό μου πεδίο
Απ΄το κάδρο μου βγήκες...
Γιατί οι άνθρωποι χάνονται...χάνονται ...και πάνε.

Τα ποτάμια που σε πήραν εγώ τα μίσησα.

  ***********

Μια σκέψη έκανα για τη Φρύνη.
Τη φαντάστηκα να μεθά στα συμπόσια των ανδρών
Να χαρίζει το απαλό μυρωδάτο της σώμα.
Ελεύθερη από ενοχές για ταπεινές καταγωγές κι άλλα παρόμοια.
Η υπόνοια και μόνη ότι μπορεί να πλανεύθηκε από τον καλλιτέχνη...
Την απαλλάσσει από την κακή της φήμη.  

 ***********

Η τρέλα του έρωτα δεν ξεγιελιέται με τίποτα.

 

 ***********
 
Εχασα εσένα μα κέρδισα την Ποίηση.

 
 ***********

  Κάστρο μου...ο έρωτάς μου είναι βροχή που θα σε αλώσει.

 
 ***********

  Χάρτης ειν΄η παλάμη σου και δείχνει όλο τον κόσμο.

  ***********

Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

Τα χέρια σου-το μήκος των δακτύλων-δεν μ΄αφήνουν
να ησυχάσω τα βράδια.
Προσπαθώ να ονειρευτώ όταν για πρώτη φορά μ΄ακούμπησαν,
μ΄ έπαιξαν ,μ ΄απογείωσαν.
Τα χέρια σου έχουν ωραία γεύση.
Με βασανίζουν έτσι που μου λείπουν τα βράδια και τα πρωινά.
Τα φωτογράφισα με τη μνήμη τότε που τα φιλούσα για ώρες.
Και πάλι δεν τα χόρταινα.

Με τα μάτια βυθισμένα στ΄όνειρο
παρατηρώ τη ζωή του φεγγαριού.
Μόνο για χάρη σου καταδέχτηκα να το κοιτάξω.
Σκέψου πώς σπαταλούσα το βΛέμμα μου πριν σε γνωρίσω...




 ***********


 
ΤΑΥΤΙΣΗ

Το τοπίο είσαι συ.
Τα δέντρα και ο κορμός τους.
Το χώμα και το χρώμα.
Τα λουλούδια και ο ανθός τους.
Το τοπίο είσαι συ.






 ***********


 
ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ

<<Ο φόβος για τον χρόνο με κάνει να νιώθω
σαν εύθραστο βάζο.
Αν δεν έρθεις αμέσως κοντά μου,
θα πέσω και θα σπάσω...


 ***********

 
ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ..

Μήπως οι αγρύπνιες μας
Συνωμότησαν κάποια φεγγάρια
Και μεις το περάσαμε για έρωτα;


  ***********

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Δεν υπάρχουν πιο μακάριοι άνθρωποι από τους μασκοφόρους. Ξεγλιστρούν ανύποπτα από τις συμβατικότητες του Πολιτισμού. Χορεύουν ατίθασα μ΄ολες τις εκδοχές της ύπαρξής τους Ξεγελούν κάθε υπαινιγμό υποδούλωσης Εκδίδουν παράνομα αλλεπάλληλες νέες ταυτότητες Φλερτάροντας ασύστολα με την αιώνια ελευθερία, Την Ηδονή.


 ***********
 
ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ
Το αναλωμένο σε ηδονικούς έρωτες σώμα,
Το δοσμένο παντού.
Και στις αγκαλιές χλωμών κοριτσιών-
χωρίς πνευματικότητα.
Το αναλωμένο σε ηδονικούς έρωτες σώμα,
Το δοσμένο παντού.
Και στις αγκαλιές χλωμών κοριτσιών-
χωρίς πνευματικότητα.
Αυτό,
να αιχμαλωτίσει θέλει
η πρώτη μου ρυτίδα,
το πνευματικό μου βλέμμα-χλωμό και ώριμο
μαζί΄Με γνώση.
Οχι σκιές ερώτων....
Να του δείξει
πόσο απόλυτη ευθύνη είν΄ η αγάπη.

  ***********

Πορεύομαι χέρι χέρι με χίμαιρες.
Να σε φιλήσω αληθινά στα λυτά σου μαλλιά,
στα λάγνα σου χείλη
Χίμαιρες ρέουν εντός μου...

Σαν να σουν θεός μου

Σ΄αναζητώ
Στις φωτεινές προεξοχές των αστεριών
Στ΄αριστερό παράθυρο της σοφίτας
Στην παιδική προσευχή
Στο πρόσωπο του θαλασσινού αστερία
Στην αρραγή απεραντοσύνη τ΄ουρανού...

Χίμαιρα είσαι...
Στη συνείδησή μου σελλαγίζεις σαν σελήνη. 

 

 ***********


<Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ>[εκ.Δωδώνη,2009] 

ΣΤΗΛΗ ΤΗΕ ΑRTMANIACS////ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ////ΜΙΑ ΑΛΛΙΩΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

ΖΟΟΜ

Έναρξη / Χαμηλώνουν τα φώτα. /Προβολή για 2-3 λεπτά. /Η εικόνα παγώνει στο έργο «Η Άνοιξη». /Τρίφωνο: ΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ (από τις Έξι Μέρες). / Προβολή για 2-3 λεπτά. / Η εικόνα παγώνει στο έργο «Το τέλος της πόλης».
ΗΘΟΠΟΙΟΣ: 2 Ποιήματα από τη συλλογή «Καρτ Ποστάλ»

(Στη σκηνή, πέφτει ο προβολέας στην ΠΠ, η οποία κάθεται μπροστά στο τραπέζι, κρατώντας ένα σημειωματάριο.

ΠΠ: Καλησπέρα σας. Ευχαριστώ που ήρθατε απόψε.
Δεν μπόρεσα να βρω κάποιον που θα ήθελα να μιλήσει για μένα- ευτυχώς όμως, σε μια βόλτα στον ανοιξιάτικο Κήπο, βρήκα τουλάχιστον τον εαυτό μου...

(Εμφανίζεται στην οθόνη, όρθια η ΠΠ στην αλέα με τις γλυσίνιες.)

Η ΠΠ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Καλησπέρα κι από εδώ...

Η ΠΠ ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ, μόλις ακούει τη φωνή στρέφει το κεφάλι προς την οθόνη: Ω! Χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε! Τι κάνεις;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Τι κάνω; Ε, ξέρεις τώρα...

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Μην είσαι σίγουρη πως ξέρω... Αλήθεια, τι θα έλεγες να μου δώσεις μια μικρή συνέντευξη; Είναι ευκαιρία τώρα που βρεθήκαμε -και υπάρχουν και μάρτυρες...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Γιατί όχι; Τι θέλεις να με ρωτήσεις;

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Απλά πράγματα. Πες μου, κατ’ αρχήν τι νομίζεις πως έχεις κάνει μέχρι σήμερα...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Συγκεκριμένα; Να: έχω εκδώσει 14 ποιητικές συλλογές, 3 βιβλία πεζογραφίας, καμμιά 30ριά βιβλία δήθεν για παιδιά, καμιά 20ριά μεταφράσεις, έχω στο ενεργητικό μου και καμιά 200σαριά πίνακες ζωγραφικής, έχω και 2-3 σιντί με τραγούδια σε στίχους μου... Με συγχωρείς που μου έχεις γυρισμένη την πλάτη...

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Μην ενοχλείσαι... Ξένες είμαστε; Θα μου δώσεις τώρα και κάποια βιογραφικά στοιχεία;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Βιογραφικά Στοιχεία

Τότε / Παρασκευή ίσως / Μ’ έκοψαν πάλι / Πρόχειρα παιδί από χρόνο: /
Σταυρό από πεντάλφα / Βαφτιστικά λουστρίνια από μαύρο ζώο /
Φιόγκο από μυαλό /Φόρεμα άλλο μέγεθος / Λόγια πετούμενα /
Χεράκια παγωμένα με μολύβι // Έπρεπε γρήγορα να μεγαλώσω πάλι /
Δε χωρούσα στο χαρτί μου //Έπρεπε να γυρίσω το χαρτί /
Πίσω στο δέντρο / Με τις δέκα κατευθύνσεις των κλαδιών //
Έπρεπε / Ζωντανό / Να μοιραστώ στα φύλλα-

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Κατατοπίστηκα. Πες μου, όμως, πώς άρχισες να γράφεις;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Α, η ιστορία αυτή, εφόσον χάνεται στα βάθη του περασμένου αιώνα, είναι πλέον ανεκδοτολογικού χαρακτήρα...
Άρχισα, όπως και όλοι οι λαοί στην αυγή της ιστορίας τους, με ποίηση. Και, μη έχοντας ανακαλύψει ακόμα τη γραφή, όπως και όλοι οι λαοί στην αυγή της ιστορίας τους, κατέφυγα κι εγώ στην προφορική ποίηση. Το πρώτο μου στιχούργημα πάντως, ήταν ήδη προχωρημένο καθώς είχε έντονο σουρεαλιστικό χαρακτήρα και πρόδιδε ικανότητα παρατήρησης, πρώιμη βαθιά γνώση του περιβάλλοντος κόσμου καθώς και μια παράξενη, έντονη αίσθηση απώλειας. Ήταν το εξής: Ούτε χέρι ούτε πόδι / ούτε αρνί ούτε χταπόδι. (Το ντοκουμέντο αυτό σώζεται, καταγεγραμμένο με το χέρι της γιαγιάς μου, σε ιστορικό επιστολικό δελτάριο σταλμένο από τη Μύκονο στη Μακρόνησο, με τη διευκρίνιση: Το παιδί μίλησε επιτέλους! Και είπε αυτά. )

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Και μετά, πώς προχώρησες στο γραπτό λόγο;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Ε, μετά, τα πράγματα ακολούθησαν τη φυσιολογική τους εξέλιξη. Ανακάλυψα πρώτα τη φωτιά και κάηκα, μετά τον τροχό κι έπεσα από το ποδήλατο, μετά τη ζωγραφική και λερώθηκα, μετά τη μουσική και με έδειραν και, τέλος, τη γραφή και την ανάγνωση, στις οποίες και μπόρεσα να παραμείνω πιστή μέχρι σήμερα - εφόσον αυτές είναι οι μόνες μοναχικές ενασχολήσεις που ούτε κάνουν θόρυβο ούτε λερώνουν.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Πότε έβγαλες το πρώτο σου βιβλίο;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Την πρώτη μου ποιητική συλλογή την εξέδωσα νωρίτατα, ούσα ακόμα μαθήτρια γυμνασίου, (με το όνομα της προαναφερθείσας γιαγιάς), άργησα όμως να εκδώσω τα πρώτα μου παραμύθια: το έκανα μόνο αφού είχα ήδη πάρει πτυχίο Φιλοσοφικής. (Παρόλ’ αυτά, και πάλι ήταν νωρίς για κάτι τέτοιο: το να γράφουν και βιβλία δήθεν για παιδιά, οι δήθεν σοβαροί ποιητές, θα γινόταν μόδα τον επόμενο αιώνα...)

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με την ποίηση;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Κατάφερα να φτάσω στα 12 σχεδόν ανεπηρέαστη από τα ανούσια ή άσχετα ποιηματίδια των αναγνωστικών του σχολείου, (που σίγουρα επιλέγονταν ως αποτρεπτικά πιθανού μελλοντικού ενδιαφέροντος για την ποίηση). Λέω «σχεδόν» γιατί δεν μπόρεσα να αποφύγω μερικά «Κύπρο μας θα σε πάρουμε, μακάρι με λιθάρια / γιατί είμαστε ελληνόπουλα, γενναία παλικάρια!» ή «Ήρθε και φέτο άνοιξη, μάνα, γιορτάσι απλώνει / μα η άνοιξη που καρτερώ δεν κίνησε ακόμη / και συνοδεία θλιβερή περνούν εμπρός μου οι χρόνοι / Να σου στορήσω τους καημούς δε φτάνει μου το στόμα...
Στα δώδεκά μου, όμως, ανακάλυψα σε ξένο σπίτι τον «Λυρικό Βίο». Μάλλον με εντυπωσίασε στο εξώφυλλο το ιδιαιτέρως ποιητικό πορτρέτο του Αλαφροΐσκιωτου (που τότε δεν ήξερα ακόμα ότι ήταν ο πνευματικός μου παππούς – Αλήθεια: είχε βαφτίσει τη μαμά μου). Θυμάμαι ότι, διαβάζοντας, είχα νιώσει μεγάλη έξαψη: περηφάνια – σα να τα είχα γράψει εγώ αυτά τα ποιήματα-, αλλά και στενοχώρια – θα τα ήθελα λίγο λιγότερο «μεγαλόστομα». Το ίδιο βράδυ είχα αποφασίσει ότι «κι εγώ θα γράψω έτσι - αλλά καλύτερα!».

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Το αποφάσισες, λοιπόν, κι άρχισες να το προσπαθείς!

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Ναι, και συνεχίζω....

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Ποιες ήταν οι βασικές επιρροές που δέχτηκες;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Τα εφηβικά μου διαβάσματα ήταν κι αυτά λίγο-πολύ τυχαία. Για παράδειγμα, στα 13 διάβασα Λειβαδίτη: Ήταν πατέρας μιας κοπελίτσας που πήγαινε στο ίδιο σχολείο με μένα, αλλά σε άλλο τμήμα (και δεν ήξερα ακόμα ότι είχε υπάρξει και συσκηνίτης με τον δικό μου πατέρα). Με επηρέασε πολύ. Το πρώτο μου βιβλίο, ποιήματα σοσιαλιστικού ρεαλισμού με ελάχιστες μεταφυσικές ανταύγειες, οφείλεται στην ανάγνωση των δικών του «νεαρών» ποιημάτων. Τον πραγματικά μεγάλο ποιητή Λειβαδίτη τον ανακάλυψα πολύ αργότερα, και τον αγάπησα εκ νέου. Σεφέρη διάβασα, πάλι τυχαία, στα 14: μια άλλη συμμαθήτριά μου έφερε στην τάξη ένα πακέτο με καμιά δεκαριά αντίτυπα από τα «Ποιήματα» που κάποιος πελάτης το είχε ξεχάσει στο ταξί του πατέρα της, και μας τα μοίρασε. Ο Σεφέρης δεν με άγγιξε καθόλου, τον βρήκα «στεγνό», χωρίς πρασινάδα. (Κι αυτόν τον ανακάλυψα εκ νέου αργότερα – δυστυχώς πολύ αργά, γιατί είχα ήδη ανακαλύψει τον Έλιοτ...) Την ίδια περίπου εποχή διάβασα Βάρναλη και Σολωμό (με συγκίνηση αλλά και συγκατάβαση). Η ποιητικότητα του Ρίτσου, στην πρώτη επαφή, χάθηκε κάτω από την πληθωρικότητά της. Εξακολουθώ όμως να ψάχνω αυτό το πλούσιο υλικό...

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Ποιος όμως, εντέλει, σε επηρέασε αποφασιστικά;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Αααα, η μεγάλη αποκάλυψη για μένα ήρθε με την ανακάλυψη του Ελύτη: Διάβασα το «Άξιον Εστί» και συγκλονίστηκα. Την επομένη - ώρα Θρησκευτικών στο σχολείο -, ξέσπασα ξαφνικά σε κλάματα (σημειωτέον: δεν κλαίω ποτέ). Με έβγαλαν από την τάξη νομίζοντας ότι κάτι έχω πάθει. Άντε τώρα να τους εξηγήσεις ότι είχες φλασιά ένα στίχο: Αγγίζεις το νου μου και πονεί το Βρέφος της Άνοιξης / Τιμωρείς το χέρι μου και στα σκότη λευκαίνεται! Να τους εξηγήσεις πως εκείνη τη στιγμή σου είχε αποκαλυφθεί η αποστολή και η μοίρα του Ποιητή...
Στον Ελύτη οφείλω όλα μου τα επόμενα βιβλία – καθώς κι αυτά που δεν έχω γράψει ακόμα...

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Τι θα έλεγες πως χαρακτηρίζει την ποίησή σου, αν σου ζητούσαν να της βάλεις έναν τίτλο;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Υπονοώ περισσότερα απ’ όσα / Μπορώ να φανταστώ: /
Γράφω.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Πες μου κάτι για το πρόσφατο βιβλίο σου, τα Χίλια Φύλλα...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Ναι... Αυτό το βιβλίο έχει ανάμεσα στις σελίδες του τέσσερις «οικογένειες» φύλλων από διαφορετικές συνομοταξίες – τέσσερις ετεροθαλείς ενότητες. Στεγάζει ποιήματα που γράφτηκαν κατά τα τελευταία 7 χρόνια – κατά το νόμιμο διάστημα για την ολοκλήρωση κάποιου κύκλου (έρωτα, ανανέωσης των κυττάρων, πένθους)… Ποιήματα που γράφτηκαν όπως πρέπει να γράφονται τα ποιήματα: «δύσκολα και απρόθυμα».

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Κάποιο δείγμα;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Ανίδεος συνέχιζε / Σαν το κομμένο άνθος να ελπίζει /
Από την άλλη την πλευρά / Γυάλινου χρόνου /Ότι ζει // Όμως /
Διαθλώμενος σε μακριές σιωπές / Ανίδεος / Στην αιωνιότητα /
Εθιζόταν-
Σ’ αυτό το βιβλίο κάνω μια σημαντική ανακάλυψη:
Καθώς οι ερωτήσεις έχουν λείψει όλα είναι η απάντηση-
Κι άλλη μια για τη φύση και τη μοίρα των ποιημάτων:
Λοξά πατήματα πουλιών / Ιερογλυφικά / Στην άμμο / Ποιήματα /
Ομοιωματικά /Ομοιωματικά / Ομοιωματικά // Άνεμος-

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Και κάτι άλλο: Πες μου πώς η ενασχόλησή σου και με τη ζωγραφική επηρεάζει ή /και συνδέεται με την ποίησή σου;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Πάντα έλεγα ότι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη – εννοώντας το ζητούμενο του καθενός, π.χ. την αυτογνωσία... Όλοι οι τρόποι έκφρασης έχουν κοινή πηγή και κατεύθυνση. Είναι θέμα στιγμής ή συγκυριών το τι θα επιλέξεις ή τι θα σε επιλέξει για να προχωρήσεις... Φυσικά πρέπει να έχεις εντοπίσει νωρίς τις δυνατότητές σου και να έχεις καλλιεργήσει τις δεξιότητές σου – για να μπορέσεις να κάνεις χρήση.
Εγώ καλλιέργησα εξίσου και τις δυο μου δεξιότητες – για να καταφεύγω στη μια όταν η άλλη μου κάνει τη δύσκολη. Έχω γράψει χιλιόμετρα, και άλλα τόσα έχω ζωγραφίσει. Φαίνεται όμως ότι αυτή τη δεύτερη τέχνη την ασκούσα πάντα με κάπως μεγαλύτερη μυστικότητα και μυστικοπάθεια. Με αποτέλεσμα να έχω εκδώσει πάρα πολλά βιβλία, να έχω εκτεθεί με τα γραπτά μου πολλές φορές, αλλά να κάνω την πρώτη μου έκθεση ζωγραφικής μόλις φέτος! Είπαμε, όμως, ο χρόνος είναι σχετικός και άσχετος... Η έκθεση, που συνδυάστηκε με παρουσίαση του πρόσφατου βιβλίου μου, είχε τίτλο: Εικόνες με λόγο & χωρίς λόγια: αυτό απαντά στην ερώτησή σου, πώς επηρεάζει η μία τέχνη την άλλη και πώς συνδέονται...

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Παρόλο που η ποίησή σου είναι μάλλον «σκοτεινή», ερμητική θα λέγαμε, γράφεις και βιβλία για παιδιά. Αυτό πάλι πώς συνδέεται;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Πρώτον, σ’ αυτό ακριβώς οφείλω την όποια «ισορροπία» μου. Ισορροπώ το σκοτεινό με το φωτεινό. «Κι από την άλλη όψη είμαι ο ίδιος...» όπως γράφει ο Ελύτης...
Δεύτερον, ποτέ δεν έγραψα ούτε και θα γράψω «βιβλία για παιδιά» - γράφω πάντα για συνομήλικούς μου, δηλ. για «παιδιά» πάσης ηλικίας... Για χθεσινά, σημερινά και αυριανά παιδιά – εννοώ ανθρώπους με αθωότητα, πρασινάδα και, οπωσδήποτε, χιούμορ ή ικανότητα, ας πούμε, περιστασιακής πρόσληψης κάποιας παραμυθητικής, παιγνιώδους, σουρεαλιστικής άποψης της άχαρης πραγματικότητας.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Ν’ ακούσουμε κάτι από αυτή την άλλη όψη σου;

ΤΑΣΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ + Ερμιόνη: Ένα τραγούδι με την κιθάρα του. ΤΟ ΠΑΠΙ

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Και ας κλείσουμε σοβαρά: - μια που ανέφερες την «πραγματικότητα» -: Ποια η γνώμη σου για το ρόλο της ποίησης εν μέσω οικονομικών και λοιπών κρίσεων, και δη, μέσα σε έναν ομολογουμένως αντιποιητικό κόσμο;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Η ποίηση – έχω πει και το πιστεύω – είναι το μοναδικό μας άλλοθι! Το μόνο που μας θυμίζει ακόμα το μέρος της φύσης του ανθρώπου που μετέχει του θείου. Δεν μας συμφέρει καθόλου να το χάσουμε!

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Θα μπορούσα να σου κάνω κι άλλες ερωτήσεις, αλλά, ξέρεις, ανάμεσα στους μάρτυρες βρίσκονται εδώ και δυο φίλες σου που θέλουν να σου κάνουν κι αυτές από μια ερώτηση...

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Α, ωραία... Γιατί εσένα αρχίζω να σε βαριέμαι...

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Πρώτα η Αγγελική:

ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Είσαι παρούσα στην πρώτη μέρα, στην πρώτη ώρα της Δημιουργίας. Ποιο είναι το δικό σου Γεννηθήτω;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Χμ. Η ερώτηση μάλλον δεν εμπίπτει στην κατηγορία των απλών ερωτήσεων... Ας απαντηθεί λοιπόν, καλύτερα, από ένα απόσπασμα ποιήματος -ελπίζοντας να συννενοηθούμε σε άλλες συχνότητες:

Έτος του Ποντικού /Νύχτα /Άθροισμα των νυχτών απ’ την αρχή του χρόνου /Άπατη /Χάος /Και ψύχος συμπαγές /Και καταπέτασμα ωκεανών /Κρεμάμενο απ’ το κέρας της σελήνης // Ωδίνες σχήμα θόλου, πορφυρό περίνεο /
Ω μέγα, τόσο πυκνοκατοικημένο το Μηδέν /Από νεκρούς αγέννητους∙/
Και διαρρηγνύεται. // Δώδεκα πάρα πέντε. Έκρηξη. /Δίνη από ψυχές λάθρα γλιστρά βουΐζοντας στο ρήγμα // Κι’ αίφνης, σε μιλιρέμ μετρήσιμη /
Μια φοβερή αντίληψη, το εγώ, ενανθρωπίζομαι.

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Και τώρα μια ερώτηση από τη Λίνα – παρακαλώ, να είναι κάπως πιο ανάλαφρη...

ΛΙΝΑ: Ποια νιώθεις πως είναι η πατρίδα σου;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: Πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια – Οπωσδήποτε. Το γράφει και ο τοίχος στη γειτονιά μου (δεν το έγραψα όμως εγώ!). Και ο απέναντι τοίχος συμπληρώνει: Είμαστε όλοι μετανάστες...

ΑΠΟ ΤΟ ΖΟΟΜ: Η ερώτηση δεν ήταν πιο ανάλαφρη, η απάντηση, πάντως, είναι! Θέλεις μήπως να προσθέσεις κάτι;

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΗΠΟ: .........Γρουμφ!

Προβολή 2-3 λεπτά. / Η εικόνα παγώνει στο έργο «Το δαχτυλίδι». /
ΗΘΟΠΟΙΟΣ: 2 ποιήματα από το «Το Μαύρο Άλμπουμ». / ΤΡΙΦΩΝΟ: Είχα ένα αγόρι...

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Κάπου διάβασα ότι είστε υποψήφια για βραβείο του Περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ για την κατηγορία Ποίηση
ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ:Υποθέτω, πρέπει να θεωρηθεί επίτευγμα η αναφορά του ονόματός μου στη λίστα – εφόσον μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να φτάσει ούτε σε βερμούδα λιστ... Καλό είναι που αναφέρεται, έστω ως «φόντο». Χμ, δεν πρέπει να παραπονιέμαι. Πήρα κι εγώ στη διάρκεια της πορείας μου κάποια διάκριση – και μάλλον είμαι ο μόνος συγγραφέας που έχει λάβει τέτοια: Πρόκειται για τον Χρυσό Δίσκο του 2009 για το σιντί «Λάχανα και Χάχανα»!
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Φαίνεται ότι το παιδικό βιβλίο ανθίζει στη χώρα μας....
ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ: Στο παιδικό βιβλίο θαρρώ πως υπάρχει πλέον υπερπροσφορά – το παιδί είναι ο τελευταίος μεγάλος καταναλωτής – και τα εν λόγω βιβλία γίνονται όλο και πιο καλαίσθητα και ελκυστικά ως αντικείμενα. Πάντως δεν είμαι αρμόδια να μιλήσω για το τι ακριβώς γίνεται, γιατί, όπως είπαμε, εγώ γράφω βιβλία «δήθεν» για παιδιά – άρα, είμαι και σ’ αυτόν τον τομέα εκτός κυκλωμάτων. (Τώρα όμως, επιτέλους, ανήκω κι εγώ σε κάποιο κύκλωμα: στο άϋλο – και γι αυτό πιο «πνευματικό» του διαδικτύου!)
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Τα άμεσα σχέδιά σας....
ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ: Ετοιμάζω ένα νέο ποιητικό βιβλίο (ακόμα είναι σε χαώδη κατάσταση, αλλά, γνωρίζω πλέον καλά πως κάποια στιγμή θα οργανωθεί ως εκ θαύματος το χάος), ένα βιβλίο με πεζά, που έχει τον τίτλο «Τα 102 μυθιστορήματα» (σοβαρολογώ: πρόκειται για «μυθιστορήματα» μπονζάι – κι έχω ολοκληρώσει μέχρι στιγμής μόνο τα 26), ένα μεγάλο μυθιστόρημα με τίτλο «Το χεράκι στον ιστό» (το παιδεύω 5 χρόνια) και ένα νέο σιντί για το Νηπιαγωγείο – πάλι με μουσική του Τάσου Ιωαννίδη – που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβρη. (Με τον ίδιο συνθέτη ετοιμάζουμε κι ένα «παιδικό» μιούζικαλ.) Επίσης, ετοιμάζω και την επόμενή μου έκθεση ζωγραφικής (αναζητώντας τον χαμένο χρόνο).