Είμαστε ξένοι.
Δεν θα σε ξαναδώ,
δεν θα με ξαναδείς,
δεν θα μιλήσουμε,
θα χαθούν τα κορμιά μας σε άλλους χώρους.
Είμαστε -στην ουσία- δύο άγνωστοι
βγαλμένοι εως εδώ με κάποιον περίεργο τρόπο,
χαμένοι όμως στην ίδια αυτή καθημερινότητα,
αυτή που με πνίγει και σε πνίγει.
Είμαστε γνωστοί αγνώστων,
φίλοι φίλων,
συγγενείς συγγενών,
και κάπως ανορθόδοξα σε ρωτάω κάθε φορά «το όνομά σου;»
-λες και δεν συστηθήκαμε ποτέ πριν ξανά.
Είμαστε κρυφοί στα λόγια,
κρυφοί σε όλα,
μιλούμε για ό,τι πιο επιφανειακό μας έρθει,
μα ποτέ για «εμάς».
Είμαστε φανεροί στις πράξεις μας,
φανεροί στις κινήσεις μας και σε ό,τι μας αντιπροσωπεύει,
βγάζουμε δειλά τα χέρια μας έξω από τις τσέπες μας
μήπως και μας αγγίξουν,
μα κατα βάθος φοβόμαστε.
Είμαστε δυο σταλαγματιές ακατέργαστου ονείρου
με φιλοδοξίες, με φόβους και δισταγμούς,
είμαστε μια άυλη ψυχή.
Είμαστε μια μετάφραση συναισθημάτων,
αυτών που νίωθουμε μα δεν λέμε.
Είμαστε ψυχές χαμένες,
βγαλμένες σε έναν κόσμο πολύπλοκο να τον καταλάβεις.
Είμαστε εν τέλει κάτι.
-28-03-2023-
