ARTMANIAC 15-ΜΑΝΟΣ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

VARELAKI:Θα σας πάω πολύ πίσω...Πώς ξεκινήσατε να γράφετε;To πρώτο βιβλίο που εκδώσατε...
Μ.ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ:Άρχισα να γράφω από τότε που πήγαινα στο Δημοτικό. Το πρώτο μου κείμενο το έγραψα για ένα γατάκι που είχα κι αγαπούσα πολύ και ξαφνικά πέθανε. Το έστειλα στο περιοδικό για παιδιά «Διάπλασις των Παίδων», δημοσιεύτηκε και από τότε ξεκίνησε η ανάγκη μου να γράφω. Την ιστορία αυτή, δηλαδή το πώς η απώλεια ενός μικρού ζώου έγινε η αφορμή να γίνω συγγραφέας, την έκανα σχετικά πρόσφατα και ένα ολοκληρωμένο βιβλίο –πρόκειται για το «Ελίτσα ή Παπαρούνα;» που κυκλοφορεί από την Άγκυρα.
Συνέχισα να γράφω όλα τα χρόνια της εφηβείας μου και μετά ως φοιτητής. Το 1969 δημοσιεύεται ένα μου διήγημα σε συλλογή νέων πεζογράφων, αλλά θα είναι μετά από δέκα χρόνια που θα κυκλοφορήσει το πρώτο μου βιβλίο –το παραμύθι «Ο Φωκίων ήταν ελάφι» από τον Καστανιώτη. Μια αλληγορική ιστορία πάνω στο δικαίωμα κάθε πλάσματος σαν ζει μέσα σε συνθήκες ελευθερίας. Ήταν η εποχή της μεταπολίτευσης και εγώ που είχα γίνει πατέρας ήθελα να μιλήσω στο παιδί μου για τα γεγονότα που σημάδεψαν τη χρονιά που είχε γεννηθεί, το 1974 δηλαδή.
VARELAKI:Πώς βλέπετε την ελληνική λογοτεχνική πραγματικότητα; Αν σας ζητούσε κανείς να αλλάξετε κάτι, ποιό θα ήταν αυτό;
Μ.ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ:Νομίζω πως η ελληνική λογοτεχνική πραγματικότητα ακολουθεί τους ίδιους δρόμους με τη γενικότερη πραγματικότητα στην Ελλάδα. Όλα συνυπάρχουν –και τα θετικά και τα αρνητικά- και κανείς δεν θέλει ή δεν μπορεί ή δεν τον αφήνουνε να τα ξεχωρίσει.
Αν μου ζητούσε, λοιπόν, κανείς να άλλαζα κάτι, θα ήταν να άλλαζε η νοοτροπία των αναγνωστών. Να γίνουν πιο απαιτητικοί και να μην παρασύρονται από ότι πρόσκαιρα λάμπει.
VARELAKI:Ποιό από τα βιβλία σας αγαπάτε πιο πολύ και το ξεχωρίζετε;
Μ.ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ:Όλα το ίδιο τα αγαπώ και κανένα δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Δεν είναι πως δεν ξέρω ποια είναι τα πιο καλά και ποια τα περισσότερο αδύνατα, αλλά είναι πως σε όλα μέσα υπάρχει κάτι δικό μου και έτσι αν τα ξεχωρίσω θα είναι σα να τα προδίδω, σα να προδίδω τον ίδιο μου τον εαυτό. Τα βιβλία ενός συγγραφέα είναι πνευματικά παιδιά του. Ποιος γονιός ξεχωρίζει τα παιδιά του;
VARELAKI:Ποια άλλη μορφή Τέχνης εκτός από την τέχνη του Λόγου σας γοητεύει...;
M.ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ: Oλες. Και η μουσική και η ζωγραφική και το θέατρο και ο χορός και… Μα έμαθα να ζωκαι να εκφράζομαι με την Τέχνη του Λόγου.
VARELAKI:Mιλήστε μου για το τελευταίο σας βιβλίο{με λεπτομέρειες παρακαλώ...}
M.ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ:Το τελευταίo μου μυθιστόρημα έχει τον τίτλο «Ανίσχυρος άγγελος» και πρόκειται να κυκλοφορήσει τον Μάρτιο.
Η πόλη που διαδραματίζονται τα γεγονότα αυτού του μυθιστορήματος είναι η Αθήνα. Ο χρόνος θα μπορούσε να ήταν το 2008 και συγκεκριμένα ο Δεκέμβριος εκείνης της χρονιάς. Αλλά θα μπορούσε να ήταν το Παρίσι, λίγα χρόνια πιο πριν, μα και η όποια άλλη πόλη σε κάποια χρονιά –μια από τις πρώτες του 21ου αιώνα.
Χρονιές μεγάλων κοινωνικών εντάσεων. Μήνες όπου τους στιγμάτισαν οι επαναστατικές εκφράσεις των νέων* οι συχνά ανεξέλεγκτες αντιδράσεις των Αρχών* οι βίαιες παρουσίες περιθωριακών ομάδων.
Αλλά ακόμα και στις κοινωνικές συγκρούσεις, υπάρχουν πάντα τα ατομικά πάθη. Η ευθύνη του προσώπου. Και το δικαίωμα του να ξεχωρίζει και η δικιά του φωνή, ανάμεσα στις άλλες του πλήθους.
Το έργο «Ανίσχυρος άγγελος» είναι ένα μυθιστόρημα. Πράγμα που σημαίνει πως από τη μια εστιάζεται κυρίως σε ατομικές αντιδράσεις και από την άλλη πως δεν ακολουθεί τα όσα συνέβησαν, αντίθετα συχνά τα αναστρέφει ή και τα παραποιεί προσπαθώντας να κατανοήσει την αλήθεια των ηρώων του. Αυτών και μόνο
VARELAKI:Ποιά τα άμεσα σχέδιά σας;
Μ.ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ:Τώρα ξεκουράζομαι. Κάτι σχεδιάζω, αλλά ακόμα είναι ασαφές.

ARTMANIAC 14-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

VARELAKI:Με ποιό είδος Λογοτεχνίας ασχολείστε;...Αυτοπαρουσιαστείτε!!
Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Γράφω σχεδόν αποκλειστικά μυθιστορήματα. Από τα έξι που έχω γράψει μέχρι τώρα, τα τέσσερα ανήκουν στο χώρο της αστυνομικής λογοτεχνίας. Αυτός είναι κυρίως ο τομέας μου, κι εκεί κινούμαι χωρίς όμως να υπακούω σε κάποιον αυστηρό κανόνα. Η συγγραφή για μένα δεν έχει όρια, γράφω ό,τι μου υπαγορεύει η καρδιά μου.

VARELAKI:Θα ήθελα μια αναφορά στα εργα σας με μικρό σχόλιο για το καθένα.
Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Όσο υπάρχει αλκοόλ υπάρχει ελπίδα: Ιταλία, μοναξιά, απόγνωση, εικόνες που με έχουν σημαδέψει κι έρχονται να δέσουν σ’ ένα μυθιστόρημα διανθισμένο με αυτοβιογραφικά στοιχεία.
Ο Μεγάλος Θάνατος του Βοτανικού: το πρώτο αστυνομικό. Πλοκή, ανατροπές, βία -ψυχολογική και σωματική-, περιπέτεια, τρόμος. Νοσηρό, πιθανότατα θα γίνει ταινία.

Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Η απαγωγή του εκδότη: Θρίλερ, περιπέτεια, αστυνομική δράση, διαμάντια, θάλασσα, υπόγειες σπηλιές, ο απόλυτος εγκλεισμός, χαρακτήρες που ακόμα με στοιχειώνουν, αναγνώστες με παράπονα για το θάνατο κάποιου βασικού ήρωα.
Η χαμένη βιβλιοθήκη του Δημητρίου Μόστρα: βιβλιοφιλία, μελαγχολική Ρώμη, Βενετία βουτηγμένη στην ομίχλη, μοιραίες γυναίκες, σπάνια βιβλία, ιδανικές βιβλιοθήκες, εκδίκηση…

Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Ακόμα...H μοναξιά της ασφάλτου: η μεγαλούπολη που καταπίνει τον άνθρωπο. Ο δρόμος που ορίζει τις υπάρξεις λίγων ψυχών. Το βιβλίο μιλάει αληθινά σε λίγους…
Κοπέλα που σε λένε Φίνι: Η Φίνι μου. Τα υπόλοιπα τα λέω παρακάτω.

VARELAKI:Ποιά τα λογοτεχνικά σας πρότυπα;Ακόμα,κάποιος Ελληνας λογοτέχνης που εκτιμάτε ιδιαίτερα...;
Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Αν πρέπει να αναφέρω πρότυπα αυτοί που πλησιάζουν περισσότερο είναι οι Πόε, Κάφκα, Μπ. Τρέιβεν, Κινγκ. Από κει και πέρα ακολουθούν πολλοί άλλοι που θαυμάζω.

Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Από Έλληνες εκτιμώ τον Καραγάτση και τον Ελύτη, αλλά και όποιον παραδίδει ένα γραπτό που φαίνεται καθαρά ότι έχει μοχθήσει από πάνω, όπως ο Κώστας Καβανόζης στο τελευταίο του βιβλίο «Του κόσμου ετούτου».

VARELAKI:Mιλήστε μου για το τελευταίο σας βιβλιο...
Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Η Φίνι είναι ένας αγώνας ζωής. Μπορεί να ξεκινάει από ένα βλέμμα και να διαρκεί μια ζωή. Η Φίνι είναι μια νέα κοπέλα που δίνει καθημερινά τις μάχες της για την επιβίωση και το όνειρο της σωτηρίας. Ο καθένας βλέπει αλλιώς αυτόν αγώνα. Μπορεί να είναι ο φόβος του θανάτου, μπορεί να είναι η αποδοχή ενός θανάτου.

Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Μέσα από μια γρήγορη γραφή, η Φίνι ψάχνει μέσα στον αναγνώστη και κάθε φορά αγγίζει κάτι διαφορετικό. Νομίζω ότι είναι το βιβλίο που όταν το τελειώσεις αρχίζει η επίδραση του πάνω σου.

VARELAKI:Διαβάζουν οι Ελληνες Λογοτεχνία;

Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Έτσι διατείνονται. Εγώ όμως δεν τους βλέπω, έξω τουλάχιστον. Πόσους έχετε δει να διαβάζουν στο μετρό; Στα πάρκα; Στην Ευρώπη γιατί τους βλέπω; Απ’ την άλλη όποιον κι αν ρωτήσεις συστήνεται ως βιβλιοφάγος… Ας μην κρυβόμαστε. Αυτοί που διαβάζουν είναι ελάχιστοι σε σύγκριση με τον πληθυσμό μας. Άκουσα από τα χείλη ενός ποιητή ένα ωραίο παράδειγμα:

Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Είμαστε (εμείς οι άνθρωποι που ασχολούμαστε με τη λογοτεχνία, που γράφουμε, που διαβάζουμε, που παρακολουθούμε τις κριτικές) σαν εκείνους που διαβάζουν και παρακολουθούν τις σκακιστικές στήλες των εφημερίδων. Δηλαδή λίγοι, θλιβερά λίγοι, απόδειξη τα λογοτεχνικά ένθετα των εφημερίδων που συρρικνώνονται ή κλείνουν ολοένα.

ARTMANIAC 14-ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ-λογοτεχνια

V<λογοτεχνικά>> σχέδια.

Δ.ΜΑΜΑΛΟΥΚΑΣ:Γράφω ένα μυθιστόρημα εφηβικής λογοτεχνίας το οποίο και απολαμβάνω αφάνταστα.