ΦΡΟΣΟΥΛΑ ΚΟΛΟΣΙΑΤΟΥ///ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μόνο η θλίψη
Χωρίς το φως του ήλιου
Ξαναγεννιέται.


[Μισό σκοτάδι,εκδ.Γαβριηλίδης 2010]


Η ΣΙΩΠΗ 

Άσκηση μνήμης
Συναθροίζοντας πουλιά
Στην κορυφή μιας γυμνής λεύκας
Οι πτήσεις είναι χαμηλές
Πολύ κοντά στη θάλασσα
Πολύ κοντά στον ουρανό
Στο όριο να γίνει
Το άπειρο
Περατό.


*******
 

ΑΝΤΙΛΑΛΟΣ

'Ενας χείμαρρος
Ακούω τη βουή του
Τη νύχτα
Δισύλλαβο μοιρολόι
Μοίρα και πρόκληση
Με χωρίζει από τους άλλους
Ό,τι δεν χάθηκε 
Είναι μέσα μου

[ΟΤΑΝ  ΦΕΥΓΟΥΝ ΤΑ ΦΛΑΜΙΓΚΟΣ,Γαβριηλίδης  2005] 

*******

ΚΥΠΡΟΣ

Παλαιικά σπίτια,αργαλιοί,
το γιασεμί μας...

Ήρθαν οι ξένοι'
οδοστρωτήρες περνούν
ξερνώντας βρώμα
και πέντε δολλάρια. 


΄ΕΡΩΤΑΣ

Ο  έρωτας
μια αίσθηση πραγματικού
μια απεριόριστη ελευθερία.
Ήμουν βιαστική ,ήσουν βιαστικός.

[ΔΙΑΓΩΓΗ,ΓΝΩΣΗ 1981]


*******
 

ΕΝΔΙΑΜΕΣΕΣ ΕΠΟΧΕΣ 


'Ολη τη νύχτα βηματίζοντας
Με την ηχώ της τρέλας
Όλα στην αυτοτέλεια της εμμονής της
Απαραβίαστα αραγμένη σαν σε όνειρο
Αυτάρκης μέσα στο σκοτάδι
Με τα δόντια  της νύχτας ο πανικός να τροχίζει
Αθεράπευτα ασυγκίνητη στις αντανακλάσεις
Όταν το φως...
                               Χάνεται! 


[ΣΑΝ ΝΑ ΣΥΝΕΒΗ,ΟΜΠΡΕΛΑ 2002]


*******
 

ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΓΙΑ  ΦΛΑΟΥΤΟ

Ένα αρχαίο  υδραγωγείο
Γεμάτο ψιθυρους 
Ξεπετάχτηκαν οι αιώνες δίπλα μας
Τυλιγμένοι με τα φύκια της θάλασσας
Εξισώσεις και άγριες βιολέτες

Πραγματικότητα εύθραυστη
Σαν το χαλάζι σκληρή
Όσο κρατάει μια στιγμή
Εξαυλώνονται οι άνθρωποι
Και οι πράξεις τους
Από φρίκη και νόημα 

[ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΦΙΝΙΣΤΡΙΝΙΑ,ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ 2008] 


******* 

ΕΚΑΒΗ ΣΕΧΗ //ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο θρήνος του Έρωτα


 
Φοβάμαι! Φοβάμαι, σου λέω.
Μήπως περάσουν κι άλλες εποχές
και μέσα από αυτήν την απόσταση
ερωτευτούμε κι άλλο.
Φοβάμαι! Φοβάμαι μήπως όταν σε δω
επιβεβαιώσω πως δεν ερωτεύτηκα εσένα,
αλλά τις ανυπεράσπιστες προσδοκίες
που μου γέννησες.
Μίλα, να χαρείς!
Πες με ανάσα σου.
Πες με μικρή σου.
Ψιθύρισε μου:
«Θέλω να παντρευτούμε οι δύο μας,
στην Ινδία, με τους ελέφαντες
και χρόνια αργότερα
να με χωρίσεις».
Και ας μην καταλαβαίνω
τον εθισμό σου στον πόνο.
Πες πως ο χρόνος στα αλήθεια δεν υπάρχει.
Τι να τα κάνουμε εμείς τα ανθρώπινα;
Εμείς ερωτευόμαστε σαν τους νεκρούς ποιητές:
Αιώνια εγκλωβιζόμαστε στα πάθη μας
και πεθαίνουμε από την υπερβολή.




Οι θλιμμένες ποιήτριες

Οι θλιμμένες ποιήτριες αγαπούν τη θλίψη τους .
Μπορούν και ξεχωρίζουν το φθινόπωρο από την άνοιξη
μέσα από τα εποχιακά ποιήματά τους.
Ξέρουν να βρίσκουν τα πεζοδρόμια
που χύθηκαν χωρισμοί επάνω τους
και μπορούν να χαράζουν εξιλέωση.
Ξέρουν να γράφουν ακόμα και όρθιες.
Κουβαλάνε πάντα ένα βιβλίο,
τη φωτογραφική τους μηχανή
και ψίχουλα από το πρωινό που πήραν
με τον αγαπημένο τους.
Ξέρουν να διανύουν το χώρο
και να σκοτώνουν το χρόνο με ευλάβεια.
Μπορούν να σου δοθούν
δίχως δεύτερη σκέψη,
δίχως όρια,
δίχως κανόνες
με απόλυτη ανάγκη να γίνουν ένα με εσένα.
Οι θλιμμένες ποιήτριες ξέρουν από κάβλα,
ξέρουν και από ταπείνωση και από ντροπή.
Μπορούν να κοιμούνται την ημέρα
με τα παντζούρια κλειστά
και να ονειρεύονται ξύπνιες.
Ξέρουν να σπαταλάνε τις σκέψεις τους
σε εικόνες που θέλουν να ζήσουν,
να λάβουν μέρος σε βρώμικες
αλλά όχι βρωμερές καταστάσεις
και να καθαρίσουν το τοπίο.
Μόνο τούτο δεν ξέρουν να κάνουν:
Να μετατρέψουν το μελαγχολικό τους βλέμμα
σε χαμόγελο μικρού κοριτσιού.
 



ΠΗΓΗ:H ΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΠΟΙΕΙΝ
 

ΝΙΚΟΣ ΤΟΜΑΡΑΣ///ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ακροβασία

Ακροβάτης

σε ανύπαρκτο νήμα

άγγιξα το άπειρο των χειλιών

ανατολή με δύση κοιταχτήκαν

Ακροβάτης

με τα κύτταρα σε εγρήγορση

σε πορεία μοιρόγραπτη

σε συνεύρεση εκρηκτική

Στην ελευθερία της κίνησης

ξεπερνώντας τη διαφυγή σου

τόλμησα το άγγιγμα

Στην εμμονή της διεκδίκησης

αγγίζοντας τα όρια

βρέθηκα στο βυθό των συναισθημάτων

ΘΕΛΩ Ή ΘΗΛΙΑ

Δύο γράμματα τρυπούν το μυαλό μου,
το θήτα και το λάμδα,
θήτα όπως θάλασσα
λάμδα όπως λέξη,
θάλασσα οι λέξεις, δηλαδή
το θήτα για την καμπυλότητά του,
το λάμδα για την καλλιγραφία του,
όγδοο και ενδέκατο στη σειρά ,
ως αρχικά
θάνατος και θείο
λάβα και λόγος
ως μόνα
λαθεύω, θηλυκό
και σε συνδυασμό
θηλάζω τη λήθη
λήθαργος ή θύελλα
λαθρεπιβάτης σε λιθόστρωτα
θέλησης και θαλπωρής.

Μονόλογος 

 

Για ό,τι παίρνουμε, κάτι δίνουμε
κι αν ο πόνος μετριέται και με τα δάκρυα
η θάλασσα λειτουργεί και ως σύρτης
που άλλοτε ανοίγει και άλλοτε κλείνει
αφού στου χρόνου το ταξίδι
- οι Ιθάκες ποτέ δεν έλειψαν -
κάποτε αποκαλύπτεται
φαντασίας και ζωής διάμεσος.
Για ό,τι κερδίζουμε, κάτι χάνουμε.
 
 

ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ

 

Μου λες πως καίγεσαι
ανοίγεις την πόρτα
ψυχής και σώματος.
 

ΑΝΤΩΝΗΣ Θ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ/// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Ο  ΤΥΦΛΟΣ


 Βολεύτηκε  στην αρχή με το μπαστούνι.
 Το κρατούσε μπροστά
 αποφεύγοντας τα εμπόδια.
Κάποτε αποφάσισε την εγχείριση.
Βρίσκοντας το φως του,
έκανε το  μπαστούνι ρόπαλο.


*******

ΠΕΡΛΕΣ 

Ι.ΕΙΚΟΝΑ

Νύχτα
κι η μοναξιά στην άσφαλτο
βαρύ ξανοίγει βήμα.

ΙΙ.ΜΟΝΑΔΙΚΗ

Πλήθος μεγάλο
που   η  συνάντηση μαζί σου
σκορπισε.

ΙΙΙ.ΤΟ ΑΛΛΟ ΠΙΟΤΟ

Κι οι δύο μεθήσαν:
Αυτός μες τη νύχτα.
Αυτή με τη νύχτα.  

ΙΙV.ΑΣΥΜΦΩΝΙΑ

Η  πόρτα μου δε χτυπά
κι ας χτυπά η καρδιά μου
για σένα.    

V.TA ΨΩΝΙΑ ΜΟΥ

Γυρνώ απέξω  βιαστικός
να ξετυλίξω 
ποιήματα.

VI. AYTAΠΑΤΗ

Ν΄ ακούμπαγε στο μάγουλο
το χέρι σου
χωρίς χαστούκι.

VII.AΠΟΜΑΧΟΣ

Καπνό κοιτούσε 
καραβιού.Τώρα κοιτά
του τσιμπουκιού του.

VII.AΓΩΝΙΣΤΗΣ

Δε σταματούσε να μιλά
παρά σαν  του΄παν
να προδώσει.               


 {Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΣΤΟΥΝΙ }

*******

ΕΡΗΜΟ ΠΟΙΗΜΑ

Όσο το γράψιμο διαρκούσε
ένιωθε κούραση ,μα και χαρά.
Το ποίημα γραφόταν
σα να΄χτιζε σπίτι.
Κάθε καινούργιος στίχος
κι έν ακαινούργιο δωμάτιο.
Εδώ το υπόγειο,εκεί η κάμαρα.
Τώρα το σαλόνι με φώτα κι έπιπλα λαμπρά.
Κι ο ποιητής να στριφογυρνά έκπληκτος,
να μπαινοβγαίνει από στίχο σε στίχο
σαν από δωμάτιο σε δωμάτιο,
ζ΄ντας ολόκληρη ζωή μέσα του.
Όταν το ποίημα τελειώσει,
σαν σπίτι κι αυτό θα κλειδωθεί
μ΄ελάχιστα πράγματα μέσα του αφημένα.
Τα άλλα-τα πολλά-
τα παίρνει φεύγοντας ο ποιητής μαζί του.     

[ΤΑ  ΆΛΛΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ]



   

ΘΕΟΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ///ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΑΝΤΙΘΕΣΗ

Τι παράξενο
τόσα λουλούδια γύρω μου
κι εσύ να λείπεις.

[Ερείπια,εκδ.ΡΕΩ,2010]

*****

ΤΟ ΤΡΕΝΟ


Νιώθω σαν τρένο,
να κυλάω πάνω στις ράγες.
Πολλά τα χρόνια,
γέρασε η μηχανή,
σκούριασαν τα γρανάζια.
Έχω σταθμεύσει,
σε μια ερημιά,
προσμένουν να με κάνουν παλιοσίδερα.
Μα κάθε νύχτα,
ανάβω τα φανάρια,
βάζω  μπροστά τη μηχανή 
και  δραπετεύω.

[ΞΕΡΟΚΛΑΔΑ,Εκδ.ΡΕΩ 2012]

***** 

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Δεν ξέρεις τί να γράψεις πια,
τα λόγια στέρεψαν ,
χαθήκανε οι λέξεις .
Μονάχα μουτζουρώνεις το χαρτί,
η ώρα να περάσει.
Κλείνουν τα μάτια,
ταξιδεύει ο νους,
ο ύπνος σε παίρνει στα φτερά του,
το όνειρο ξαπλώνει στο χαρτί
και γράφει ποίημα!  

[Πρόσωπα γνωστά,εκδ.ΡΕΩ 2011] 

Ευχές για καλή ψυχική υγεία///της Εύας Στάμου

Το πόσο σημαντική είναι η ψυχική υγεία για την ευτυχία του ατόμου αλλά και την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας, είναι πλέον κάτι που διαπιστώνουμε καθημερινά απλώς παρακολουθώντας τα δελτία ειδήσεων. Παρόλα αυτά, στις ευχές που ανταλλάσσουμε κατά την περίοδο των γιορτών παραλείπουμε να ευχηθούμε 'Καλή ψυχική υγεία', ίσως γιατί είναι ένα ζήτημα ιδιαίτερα ευαίσθητο και για τους περισσότερους ‘ταμπού’.
Η αντίληψη που επικρατεί σε κλειστές, συντηρητικές κοινωνίες όπως η ελληνική είναι ότι κανείς δεν μπορεί να κρίνει αν κάποιος συνάνθρωπός μας υποφέρει από ψυχικό πρόβλημα. Η άποψη αυτή είναι εσφαλμένη, κάτι που είναι μάλλον εύκολο να καταλάβουμε αν συλλογιστούμε περιπτώσεις που έχουμε συναντήσει στο οικογενειακό, φιλικό ή επαγγελματικό μας περιβάλλον. Άτομα με χρόνια ψυχικά προβλήματα και δυσλειτουργίες που προκαλούν οδύνη στους ίδιους και στο περιβάλλον τους καλύπτονται πίσω από αυτή την αντίληψη, με αποτέλεσμα αντί να αναζητούν βοήθεια από τους ειδικούς, να περιμένουν από το περιβάλλον να προσαρμοστεί στις ιδιαίτερες ανάγκες τους. Οι ενοχές των οικείων αποτελούν το τέλειο άλλοθι για την διαιώνιση αυτής της δυσάρεστης κατάστασης.
Ψυχικό νόσημα δεν σημαίνει προσωπική αποτυχία ή ηθική πτώση του ατόμου, και σε καμία  περίπτωση δεν αποτελεί απόδειξη χαμηλής διάνοιας. Άλλωστε, η καλή ψυχική υγεία δεν είναι κάτι αμετάβλητο. Οι περιστάσεις κι οι δοκιμασίες της ζωής -μια ξαφνική απώλεια, ένα διαζύγιο, μια σοβαρή ασθένεια, η ανεργία-, είναι γεγονότα που μπορούν να συμβούν στον οποιονδήποτε, τα οποία όμως δεν είμαστε όλοι στον ίδιο βαθμό προετοιμασμένοι να αντιμετωπίσουμε. Η απλή λύση θα ήταν η αναζήτηση βοήθειας από τους ειδικούς. Δυστυχώς όμως πολλοί συνάνθρωποί μας προτιμούν να υποφέρουν σιωπηλά με συχνά καταστροφικές συνέπειες, από το να ανοίξουν τον εαυτό τους, να μιλήσουν καθαρά για ό,τι τους συμβαίνει, και να παραδεχτούν ότι χρειάζονται υποστήριξη.
Ακραίο παράδειγμα αυτής της κατάστασης είναι το υψηλό ποσοστό αυτοχειρίας που διαπιστώνεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Όπως θα ήταν λάθος να αγνοήσουμε τις οικονομικές και κοινωνικές διαστάσεις αυτού του φαινομένου, άλλο τόσο λάθος θα ήταν να υποκρινόμαστε ότι όποιος επιλέγει να αυτοκτονήσει χαίρει άκρας ψυχικής υγείας και ότι το μόνο που τον προβληματίζει είναι η οικονομική του θέση. Τη στιγμή που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που αν και βιώνουν εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις (χρόνια ασθενείς, άστεγοι, άνθρωποι με σοβαρές αναπηρίες) αγωνίζονται με εμμονή και θαυμαστή αξιοπρέπεια να αντιμετωπίσουν τα προβλήματά τους, είναι τουλάχιστον απλοϊκό να αναγάγουμε την κάθε αυτοκαταστροφική συμπεριφορά στις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες.
Το στίγμα για την οικογένεια του αυτόχειρα είναι τόσο δυσβάσταχτο που οι περισσότεροι  προτιμούν να αγνοούν αυτή την διάσταση του θέματος και να ασχολούνται με οποιονδήποτε άλλο παράγοντα τον οδήγησε στην πράξη της αυτοκτονίας. Ορισμένοι από σκοπιμότητα και κάποιοι λόγω ελλιπών γνώσεων, αποφεύγουν να εξετάσουν τα  προβλήματα ψυχικής υγείας που δεν αντιμετωπίστηκαν όταν και όπως έπρεπε από τον περίγυρο, όπως και την αδυναμία της πολιτείας να επιμορφώσει και να προστατεύσει τον πολίτη.
Γιατί η αλήθεια είναι ότι υπάρχει μία κατάλληλη στιγμή για να αναζητήσουμε τη βοήθεια που χρειαζόμαστε. Αφήνοντας ένα πρόβλημα να εκκρεμεί επ’ αόριστον το πιθανότερο είναι ότι στο τέλος θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα πολύ διαφορετικό και σίγουρα δυσκολότερο πρόβλημα. Αυτή άλλωστε δεν είναι και η περίπτωση σύνολης της ελληνικής κοινωνίας την τελευταία δεκαετία;
Γι αυτό λοιπόν ας φροντίσουμε για την ψυχική υγεία μας, όπως φροντίζουμε για την υγεία των ματιών, της καρδιάς ή των νεφρών μας. Κι ας ευχηθούμε ο ένας στον άλλο: Καλή χρονιά, Καλή δύναμη και -κυρίως- Καλή ψυχική υγεία!

ΠΗΓΗ: http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=20957
 

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ 28ου ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ «ΣΙΚΕΛΙΑΝΑ» 2012

ΒΡΑΒΕΙΑ ΒΙΒΛΙΩΝ 2011-2012
Στον Διαγωνισμό Βιβλίου από 228 συμμετοχές βραβεύθηκαν 29 βιβλία.
Τα Βραβεία για το 2012 είναι:
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ  «Πληγές».
ΚΩΣΤΑ ΧΕΛΜΟΣ «Προσανάματα».
ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ «Ελλείμματα και χρέος».
ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ «Αφού πτωχεύσαμε».
ΠΟΤΗΣ ΚΑΤΡΚΗΣ «Οι βοσκοί των ανέμων».
POTIS KATRAKIS  “A child of gold” (δίγλωσσο).
PIERRE GALARD «La famille» (Γαλλία).
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΟΥΛΙΑΡΗ «Είδα το τρυφερό σου βλέμμα».
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΝΤΟΒΑΣ «Θυμιές».
ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΓΕΡ. ΜΕΛΙΣΣΑΡΑΤΟΣ «Γεννήτορες».
ANTY HAMILTON “A new visitor” (Αγγλία).
Π. ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ «Ψηφίδες μιάς ζωής».
GIORGOS I. BOTIS “Exit from no exit” (δίγλωσσο).
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ-ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΟΥ
«Η ΄΄Όδύσσεια της …κατανάλωσης».
ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΑΓΓΕΛΙΚΗ-ΠΕΧΛΙΒΑΝΙΔΟΥ
«160… παλμοί Χάϊκου».
ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ
«Ο τραγουδιστής κόκορας και άλλα παραμύθια» (Κύπρος).
ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ «Γλυκά χαμόγελα στον ήλιο στέλνω» (Κύπρος).
BRUNO GOLLETI (Ιταλία).
MUJIË BUÇPAPAJ «The invisible victory» (Αλβανία).
ΧΡΥΣΟΘΕΜΙΣ ΧΑΤΖΗΠΑΝΑΓΗ 
«Το Λογοτεχνικό Έργο του Μιχαλάκη Ι. Μαραθέφτη» (Κύπρος).
ΠΑΡΙΣ ΑΝΕΡΟΥ «Καλοπιάσματα» (Αυστραλία).
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ - ΖΑΛΩΝΗ «Δίψα για ουρανό» (δίγλωσσο).
ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΖΑΛΩΝΗ «Στη σκιά της ζωής».
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛ. ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ «Φως στη σιωπή».
REXHEP SHEHU “Lis I vetëm në fushë”.
ΜΙΝΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ «σελήνης αντικατροπτισμοί».
ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΕΥΑΓΓΕΛΟΥ «Λάφυρα της τιμής και της ντροπής».
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΘΩΜAΣ «Φως στις αλήθειες της ζωής».
EMILE CHANDAL “Une fillette…”  (Γαλλία).  
Στον 28ο Διαγωνισμό,  υπήρξαν τελικά 492 συμμετοχές. Οι Επιτροπές έκριναν αυστηρότερα από κάθε άλλη φορά και απενεμήθησαν 37 Βραβεία, σε διάφορα είδη Λόγου και Τέχνης.
Α΄  ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΙΑΣ Ελπινίκη Παπακωνσταντίνου «Ο Άρχων Μιχαήλ» (Κύπρος). 
Α΄ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΠΟΔΥΛΩΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Καλλιόπη Παπαδοπούλου -  Άτιτλη.
Α΄  ΜΙΚΡΗΣ ΝΟΥΒΕΛΑΣ  Θεμιστοκλής Κ. Ροδάκης (Νότιος Αφρική).
Α΄ ΛΥΡΙΚΗΣ ΑΝΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Ελισσάβετ Φερεγγίδου  «Με φώναξες άνοιξ».
Β΄ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΑΝΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Κώστας Ζούλας «Λαλιές».
Γ΄  ΧΑΪ - ΚΑΪ Μιλτιάδης Ντόβας   Άτιτλη.
Α΄ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Χρυσούλα Παπαευαγγέλου-Σαραντοπούλου  «Σχήματα και προσχήματα».
Α΄ ΠΑΡΑΙΝΕΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ Κώστας Σ. Ζούλας «Όπως και χθες».
Α΄ ΜΙΚΡΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ 
Μαρία-Σιδέρη Γκαργκούτα  Άτιτλη (Γερμανία0.
Α΄ ΠΟΙΗΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥ ΣΤΙΧΟΥ Ειρήνη Μπόμπολη «Το μέσα δωμάτιο».
Α΄ΑΝΕΝΤΑΚΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ  Στέλλα Κόνιαρη  «Σ΄ έχω ανάγκη».
Α΄  ΧΑΪ – ΚΑΪ Μιλτιάδης Ντόβας - Άτιτλη.
Α΄  ΜΙΚΡΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ Ιωάννης Κυριακίδης  «Ξεχασμένα όνειρα».
Β΄  ΧΑΪ – ΚΑΪ Φωτεινή Αναστασίου « Για τον έρωτα» (Αυστραλία).
Α΄ ΝΟΥΒΕΛΑΣ Ιορδάνης Κυριακίδης «Το χαμηλό πέταγμα του αετού».
Α΄ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ Ιωάννα Γκαμπλιά «Αναγέννηση».
Α΄ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ Πάνος Χατζηγεωργιάδης «Το χάραμα».
Α΄ Ηθικοπλαστικής Ποίησης Στέλλα Κόνιαρη «Ποθώ».
Α΄ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑΤΟΣ  Μαρία Ζούλα «Στον Ποιητή».
Α΄ ΜΕΓΑΛΗΣΑ ΑΝΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ
Γεωργία Ψυχογιού-Ταστσόγλου «Γκρίζα πορεία».
Α΄ΠΡΩΤΟΕΜΦΑΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΠΟΙΗΤΗ (ετών 13)
Αλέξανδρος-Μάριος Βόντας «Άτιτλη Μεγάλη Ποιητική Συλλογή».
Β΄ΙΣΤΟΡΙΓΡΑΦΙΚΩΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΩΝ 
Κωνσταντίνος Κ. Κουλούρης «Ιθάκη, Μυκηναίοι, Ελλάδα».
Α΄  ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΗΣ ΠΟΙΣΗΣ
Παναγιώτης Ι. Γάλλος «Τα κάλλη σου».
Α΄ΘΕΟΣΟΦΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ Μιλτάδης Ντόβας  «Ανοίγοντας».
Α΄ ΛΥΡΙΚΗΣ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 
Γεωργία Κόμπου Παναγίδου «Έρωτας» (Κύπρος).
Α΄ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΝΘΕΣΗΣ «Αυγουστιάτικο μελτέμι».
Α΄ ΕΛΛΗΝΟΕΜΦΟΡΟΥΜΕΝΗΣ ΠΟΙΗΣΗ Κωνσταντίνος Σπ. Κουλούρης
« Ο Αίας, ο Βασιλιάς της Σαλαμίνας».
Α΄ ΣΚΟΠΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ  Θεόδωρος Ζωϊτάς «Αμφιθυμίες».
Α΄ ΜΥΘΙΟΡΗΜΑΤΟΣ  Γεώργιος Σταυρόπουλος «Ο βίος και το τέλος μίας πολυτέκνου οικογενείας μετά το θάνατο του πατέρα».
Α΄ ΔΟΚΙΜΙΟΥ  Κωνσταντίνος Στ. Κουλούρης
«Ο Όμηρος, ο μεγάλος δημιουργός- τα ομηρικά έπη».
Α΄ ΠΟΙΗΣΗΣ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ 
Στέλλα Βασιλείου-Παππά «Ατέρμονοι οι δρόμοι είναι» (Νότιος Αφρική).
Α΄ ΜΙΚΡΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ Νίκος Σακελλαρόπουλος
«Σταγόνες ψυχικής ομορφιάς και χαμόγελου».
Α΄  ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΣΑΤΙΡΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
Πανίκος Παναγής «Πού πάμεν» (Κύπρος).
Α΄ ΠΡΩΤΟ ΠΟΙΗΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΝΕΟΥ ΠΟΙΗΤΗ  
Μαρία Νεφέλη – Μαρκοπουλιώτου (15 ετών)  «Δεν θέλω να σε ρωτήσω».
Α΄ ΓΟΝΕΪΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ  Βασιλική Ανδρουλιδάκη 
«Τριανταφυλλιά».
Α΄ ΜΙΚΡΗΣ ΑΝΟΜΟΙΚΑΤΑΛΗΚΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ Ματίνα Λιώση – Άτιτλη.
Α΄ ΜΙΚΡΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ Ελισσάβετ Φερεγγίδου  - Άτιτλη.
Α΄ ΛΥΡΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ Ειρήνη Θαλασσέλη «Πεφταστέρι».

ΝΙΚΗ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ///ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

[από το βιβλίο Ανάσκελη με πυρετό,εκδόσεις Μανδραγόρας 2012]

Νανούρισμα

Τα όνειρα δε κοιμούνται πια στα κρεβάτια τους

Παίρνουν τις πάνινες κούκλες και φτάνουν στο Προσκεφάλι

Πιπιλίζουν τους αντίχειρες που φυλάω στο πρώτο συρτάρι

Είμαι ανήλικη. Δίποδη. Δυστυχώς

Δε  νυστάζω 

ΠΙΑΝΩ ΌΣΟ ΧΩΡΟ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΚΑΙ ΖΩ ΑΝΑΣΚΕΛΗ 

Suck my finger 

 ********

Αγόρια ιππότες  κορίτσια μαύρες κότες

Είμαι το κορίτσι που ισορρόπησε νωρίς

στα τακούνια της μαμάς

Είμαι το κορίτσι που ξεχείλωνε τις μπλούζες του 

με μαξιλάρια των εφτά μηνών περίπου

Ξέρω σχοινάκι,γιο-γιο,τσιγκολελέτα

Σκέτο καφέ δεν ήπια ποτέ

Πάντοτε έσταζε στην Κούπα η αριστερή μου θηλή

 ********

Απλοποίηση

Πρωτότοκα επισφαλής παρατηρούσα τη μαμά

να φουσκώνει επικίνδυνα

Στην κοιλιά της  είπαν, είχε μπει ένα σποράκι

Πέντε μήνες μετά πέθαναν οι αγκαλιές

Τα παιχνίδια

Ο μπαμπάς

Από έξι χρονών έχω να φάω πασατέμπο

********

 Νεσεσέρ

Κάθε φορά που σε φιλώ

σα να΄θελα να σπάσω την πυκνότητά σου

να ξέρεις φταίει εκείνο το μικρό ψαλίδι

που σκέφτομαι πως θα' τανε αν

το΄μπηγα στο στήθος μου ή στο δικό σου

την ώρα που κόβω τα νύχια μου

τις άκρες των μαλλιών μου

σ΄αγαπώ, δεν με κακοποίησαν ποτέ

αλλά είναι στιγμές που δεν ξέρω πώς να ζήσω

 

MAΡΙΑ ΠΙΣΙΩΤΗ //ΠΟΙΗΜΑΤΑ

   {από το βιβλίο Ηδύλη-ακά τοπία;/Eκδ.Πανεπιστημίου Μακεδονίας}

Άτιτλο

VII

Υποσιτίζονται οι μέρες μου
με ρυτίδες και ανατροπές...
Ανατροπές;
Παράξενα ηχούν:
ανατροπές
       Ρυτίδες
              Ανατροπές...

********

Για τους ποιητές

Ισορροπούμε
μ΄ένα χαρτί
κι ένα μολύβι.
'Αλλοτε 
μ΄ένα στυλό.
Έχει ουσία
το χρώμα.
Είναι η Άπτερος Νίκη
του Μεσονυχτίου μας.

********

Σύγχρονα  ανδροειδή

Κυκλοφορούν  ανάμεσά μας ανδροειδή
      χωρίς καλώδια και τσιπ
        άνευρα ωστόσο,
      μονάχα μ΄ένα πλήκτρο
        ονόματι "delete''
      στο μέρος της καρδιάς.
Η κατασκευάστρια εταιρεία στο υποχθόνιο
εργαστήριό της τα φορτώνει data καθημερινά
και δρουν κατά τα εταιρικά συμφέροντά της.
Διατείνονται πως είναι άνθρωποι κανονικοί
  μα η ελλειπτική συμπεριφορά τους
       δείχνει  τόσο το  made in 
         όσο και το made by!

********

Dogville*

    Mεγάλη απόφαση να τινάξεις
 από την πλάτη σου την αιματοβαμμένη πόλη
κι η άκρη του βουνού να γίνει καταφυγή σου .
   Η ισοπεδωτική  απλότητά της ανέδυε
   άρωμα γιασεμιού,ενώ οι λόγιες λέξεις
     του φεγγαριού ενέπνεαν ασφάλεια.
Μα να που  φεγγάρι και βουνό δεν άντεξαν
          το φως των ματιών σου και
          τ΄αλαβάστρινά σου χέρια.
Ξέβρασαν αλυσίδες και πάθη ανομολόγητα
           επάνω στο κορμί σου.
  Άχρονη και άφυλη η σαπίλα τους.
         Πνιγηρό το άγγιγμά τους.
  Μεγάλη απόφαση ν΄αποτινάξεις 
         την αιματοβαμμένη πόλη.
           Μα εκείνη δε σε ξεχνά.
 Φορά το σμόκιν της και κορνάρει
          στη άκρη του βουνού.
  Το γιασεμί ευωδιάζει πάλι και οι αλυσίδες
         κρύβονται στα βράχια.
 Οι πτυχές του εγκλήματος οφείλουν 
        να παραμείνουν εσώκλειστες.

*Η γνωστή ταινία του Lars von Trier, Dogville,που προβλήθηκε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 2003.

Ιάσων Λειδινός///ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

 Αστροφεγγιά

Στη χαραμάδα
ανάμεσα στα σκέλια σου σ’ αυτή
την άβυσσο
με μυρωδιά

καμένου άστρου

όλα
γεννιούνται
και πεθαίνουν

σε μια στιγμή

 *******

("Ο Κάλχας στο Φίλιον – Ίντριγκες, Έρωτες και άλλες Προδοσίες", εκδ. ΕΥΜΑΡΟΣ, Δεκέμβριος '12)

 

 Το μέτρο της αγάπης

 

Όποιος αλήθεια
αγαπά
πεθαίνει
τρεις φορές

σαν το σκυλί

και μια φορά
σαν άγγελος

ξοδεύεται

("Ο Κάλχας στο Φίλιον – Ίντριγκες, Έρωτες και άλλες Προδοσίες", εκδ. ΕΥΜΑΡΟΣ, Δεκέμβριος '12)

 *******

 

Γιορτή

...είναι
το χέρι σου
γράφοντας πουλιά
στον παγωμένο αέρα
της πόλης

με τις παράξενες λαλιές

ή ίσως το βλέμμα σου
με τις σκιές φιλιωμένο
στον κήπο
με τα ενθύμια

των απόντων

Γιορτή είναι
το αλύχτισμα
του λύκου

στη σιωπή σου

 

("Ο Κάλχας στο Φίλιον – Ίντριγκες, Έρωτες και άλλες Προδοσίες", εκδ. ΕΥΜΑΡΟΣ, Δεκέμβριος '12

 *******

 

Χριστούγεννα

Δακρύζει
ένα παιδί

κι ο κόσμος
χάνει
το χρώμα του

σαν θάνατος

και σαν πουλί
που σπαρταράει

στην ξόβεργα

 

(Δεκέμβρης '12)

  *Η φωτό είναι από εδώ
 

 

ΒΑΣΙΛΗΣ ΛΑΛΙΩΤΗΣ///ΤΟ ΑΓΡΙΜΙ ΠΟΥ ΚΟΙΜΑΤΑΙ

.



 

Μέσα στα μάτια σου μικρό αγρίμι που κοιμάται
Οι άλλοι δεν το βλέπουνε
-θέλει τρόπο των ματιών το ιδίωμα-
όμως εγώ που άγγιξα
τη ραγισμένη φλέβα του χεριού σου
και το μεγάλο πυρετό να σε φλογίζει
το βλέπω να σηκώνεται αμείλικτο
και να ουρλιάζει σαν το μαγνητίζει η ερημιά
Έπειτα πάλι ημερεύει και κοιμάται
το νανουρίζεις μέσα στην αγάπη
το καλλωπίζεις μέσα στη συναλλαγή
κάποτε μάλιστα τολμώ
ν’ αγγίξω το μουσούδι του με τα φιλιά μου
Ωστόσο ξέρω
πως είναι εκεί πανέτοιμο για όλα
μέσα στα μάτια σου
αυτό το αγρίμι που κοιμάται.

Ο ΣΙΣΥΦΟΣ 4 (ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ)

 

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΣΗ ΛΑΓΚΕ

ΓΡΑΦΟΥΝ

Πέγλη Γιολάντα

Λέτσιος Βασίλης

Καμπατζά Βαλεντίνη

Μαφρέδας Στέλιος

Στουφής Ζαχαρίας

Φλεμοτόμος Διονύσης

Σέρρας Διονύσης

Κωνσταντέλλου Λένα

Παναγουλόπουλος Γιώργος

Στεριόπουλος Γιώργος

Λούντζης Νίκος

Κακναβάτος Έκτορας

Πυλαρινός Θεοδόσης

Τεχλεμετζής Γρηγόρης

Φραγκόπουλος Θ. Δ.

Φίλης Γιάννης

Γιωτοπούλου Δήμητρα

Αδημοσίευτο πεζό της συγγραφέως

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ

Παπαθανασόπουλος Θανάσης

Κούσουλα Κατερίνα

Παπαράλλης Δημήτρης

Μυλόπουλος Νίκος

Πάτσης Μιχάλης

Στουφής Ζαχαρίας

Βούρος Γιάννης

Παναγιωτόπουλος Γιάννης

Ξηρογιάννη Μίνα

ΒΙΒΛΙΟ

Περικλής Τσελίκης για τα βιβλία της Βαλεντίνης Καμπατζά Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, η ανίχνευση του κωμικού στο έργο του και της Στέλλας Γεωργιάδου  Μάσκα Οξυγόνου.

Ανθούλα Δανιήλ για το βιβλίο της Κατερίνας Κούσουλα Αρμόδιο σώμα.

Γρηγόρης Τεχλεμετζής για τα βιβλία του Δημήτρη Καραμβάλη Θραυσμάτων ανεμούρια, του Γιάννη Βούρου Στο περιθώριο, του Γεώργου Μαρκόπουλου Κρυφός κυνηγός, της Έλσας Κορνέτη Κονσέρβα μαργαριτάρι, της Τζίνας Ξυνογιαννακοπούλου Πέμπτη εποχή και της Μαριάννας Βλάχου- Καραμβάλη Σιωπής επέκεινα.

Σοφία Παπαχριστοφίλου για τα βιβλία του Γιώργου Στεριόπουλου Η διάβολος και του Εμίλ Ζολά Οι ώμοι της μαρκησίας, σε μετάφραση Φοίβου Πιομπίνου.

Εις μνήμην Έλλης Συναδινού.

Βιβλία και περιοδικά που λάβαμε.

Το τεύχος κοσμούν πίνακες του Ι.  Παπανελόπουλου.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ//ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 Απόπειρες επιστολών



Νεκρική σιγή
περισυλλογή
χαρακωμένες παλάμες
αποχαύνωση
σε βιβλιοθήκες
με βιβλία άσοφα
αντικείμενα στέκονται
προσοχή
μολυβένια στρατιωτάκια
το μαβί αίμα ψάχνει
γι' αγάπη
σ΄ εγκυκλοπαίδειες
πλαστικά δέντρα
μεταμοντέρνοι άνεμοι
απόπειρες επιστολών
ανορθόγραφων
αμνησία
ένα φύλλο
δήθεν χρυσοπράσινο
κυριαρχεί στη σκέψη




 ******




 Χάρισμα



Να χαρίσεις
ένα κομμάτι
ουρανού
στους αδικημένους
να το κάνουν
προσκέφαλο
να θερίσουν
με το δρεπάνι
την ανημπόρια
που θεριεύει σαν
να την έσπερνες
χρόνια.




******** 


 
Λέξεις



Λέξεις σπαθιά
λέξεις απόγνωσης
λέξεις εξακοντίζονται
στον αγέρα
λέξεις θυμού
λέξεις μεθυστικές
και μίσους
πίσω απ’ αυτές τις λέξεις
οικοδομήσαμε
την ύπαρξή μας
πάνω σ’ αυτές τις λέξεις
ως άλλους βωμούς
θυσιαστήκαμε

ΑΝΤΙΟΠΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ///Τέσσερα Ποιήματα

[ΤΕΤΤΙΞ Ο ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ ,Εκδ.Γαβριηλίδης 2012]

PARAMOUR

μιλούσες τόσο ωραία

που νόμιζα πως θα γινόμουν ποίημα

φιλιά δεν ήθελα

στον αμέθυστο ήθελα

να κλειστώ

έλα μια τέχνη να σου μάθω  είπες

να πλέκεις μάτια παγωνιού σε ιστό αράχνης

στην πάχνη να τοποθετείς πυγολαμπίδες

να κοκκινίζεις ρόδα

να στύβεις τρίλιες από αηδόνια

η αναπνοή σου μ΄'επλασε

μάτια μύτη στόμα

και η καταστροφή μου ήταν αυτό

ήθελα λόγια

τώρα θέλω χείλη

******* 

Σφάλμα 

Παιδί όταν άκουγα για θάνατο

Μ΄ένοιαζε όσο  κι αν έλεγαν για γάμο

Ήμουν αθάνατος όπως τα ποιήματα

Γυναίκα όσο η Παναγία

Δε μ΄ένοιαζε αν θα κρυολογήσω

Ένα κουνέλι με κοίταξε στα μάτια

Ανέβαινα σ΄όλα τα τρένα

Ήμουν ορίζοντας

Τώρα παίρνω όλα τα μέτρα

Μοιράζω μέρες στον ορίζοντα

Φορώ ζακέτα

Τώρα κατάλαβα

Μπορούσα όλα τα πράγματα να γίνω

Εκτός από αυτό που είμαι

******* 

Ευχή χωρίς ευχή

Πράσινη ριπολίνη

Καθαρή κουζίνα

Να μαγειρέψω

Ή να πάρω ασπιρίνη

Αχρησιμοποίητες παντόφλες

Ένα νερό μισογεμάτο σε άδεια επιφάνεια

Τίποτα δε λερώνω

Ούτε μπορώ να λερωθώ

Νίπτω τας χείρας μου συνέχεια

Και μένει άδειος ο σταυρός. 

******* 

ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

δεν εμπιστεύομαι την ομορφιά

υπόσχεται λουλούδια εξαίσια

μεταμορφώνεται σε καπνογόνα

όσες προφυλάξεις κι αν πάρεις

-φοράω συνέχεια τα γυαλιά μου

και μάσκα για καυσαέρια-

αυτή σε βρίσκει σε διαπερνά

σε ξετυλίγει με φως σε λούζει

σε ονειρεύεται σ΄ανθίζει

εξανθήματα γεμίζεις χαστούκια σε ταίζει

γίνεσαι χρήστης γελάς μαστουρωμένος

ο θάνατος ακολουθεί δια της ασφυξίας

 

ΛΙΛΙΑΝ ΜΠΟΥΡΑΝΗ//Δύο Ποιήματα

***** 
 [ΕΡΩΜΑΤΑ,Εκδ.Μανδραγόρας 2012]

 ΔΕΝΤΡΟ

Είμαι ένα δέντρο γυμνό
που πληθαίνει στη ρίζα.
Δεν έχω ίσκιο.
Τα φύλλα μου στη γη τα ρίχνω
για ν΄αφρατεύει το χώμα
κι από τα λουλούδια μου
είναι οι στήμονες κομμένοι
μη γίνει ο ύπνος μου μυριστικός
και λιγοθυμήσει
κανένα όνειρο ανήλικο
μες το αειθαλές δικό μου.
Ανήκω μόνο στη βροχή
στον άνεμο
και στη βουρκωμένη 
ερημιά του  τοπίου.
Μου ανήκει 
το τρέμουλο 
μιας πλάτης

που ακούμπησε φευγαλέα
ο δισταγμός του μαχαιριού
πριν με  χαράξει για πάντα.




***** 


ΧΑΡΑΚΙΡΙ

 

Κάθε ποίημα είναι 
ένα αποτυχημένο χαρακίρι.
Ξεκινάς με τη βεβαιότητα
ότι κρατάς την πιο αιχμηρή λέξη
και καταλήγεις ν΄αναρωτιέσαι
αν το επόμενο θα σε λυτρώσει
με κάποια
που κόβει καλύτερα.



*****




Ω  !μοναξιά
μοναδική
κι αδιαίρετη
όσο κι αν ο ' Ερωτας
σε εξαπατά,
η ηδονή σε παραπλανεί,
το φύλο σε παγιδεύει,
θα πεθάνεις
αλυσοδεμένη
με το ομόκλινο ψέμα σου.


 

«Έτος Κ. Π. Καβάφη» το 2013

 

 

 <Ετος Κ. Π. Καβάφη> ανακηρύσσει το 2013 το υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού, με αφορμή την επέτειο των 150 χρόνων από τη γέννηση του κορυφαίου ποιητή.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης (1863-1933) είναι ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ποιητές της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Η ποίησή του χαρακτηρίζεται από έντονη συμβολιστική τάση και συνδυάζεται με λιτό λόγο αλλά διαχρονικά επίκαιρο.

Η ειρωνική διάθεση, αυτό που αποκλήθηκε καβαφική ειρωνεία, συνδυάζεται με την τραγικότητα της πραγματικότητας και αποτέλεσε σημείο αναφοράς για πολλούς μεταγενέστερους ποιητές.

Το έργο του έγινε αντικείμενο μακρόχρονης μελέτης σε όλο τον κόσμο και ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, γιαπωνέζικα και σε πολλές άλλες γλώσσες.

Τον κεντρικό σχεδιασμό του προγράμματος δράσεων θα έχουν η Γενική Διεύθυνση Σύγχρονου Πολιτισμού, η Διεύθυνση Γραμμάτων και το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (Ε.ΚΕ.ΒΙ ) και θα συνεργασθούν με το Ίδρυμα Ωνάση (Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών) ―το οποίο έχει στη δικαιοδοσία του το πλήρες αρχείο του ποιητή―, τις ξένες πρεσβείες χωρών στην Ελλάδα, τις έδρες νεοελληνικής γλώσσας και πολιτισμού των πανεπιστημίων του εξωτερικού στα οποία διδάσκεται ο Καβάφης, τη Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και το Ελληνικό Ίδρυμα στην Αλεξάνδρεια, το Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο Δελφών, λογοτεχνικά σωματεία και άλλους φορείς. 

 

πηγή: Newsroom ΔΟΛ//ENTEYKTHΡΙΟ

 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ///ΓΡΑΜΜΑΤΑ Σ΄ΕΝΑΝ ΠΟΛΥ ΝΕΟ ΠΟΙΗΤΗ///ΕΚΔ.ΠΟΛΙΣ

 ...τολμάω αθανασία
(που ξέρεις καμιά φορά)


 Δυο φορές η αγάπη

Μου αρέσει τα βιβλία που αγαπάω πιο πολύ
να τα δωρίζω σε κείνους που αγαπάω

(κι έτσι συμβαίνει το παράδοξο
τα πιο αγαπημένα μου βιβλία
να μην τα έχω στη βιβλιοθήκη μου)

κι όταν μου λένε ότι τα διαβάζουν,
μέσα από τα μάτια τους ξανά κι εγώ
να τα διαβάζω

και τότε δύο φορές
κι εκείνους και αυτά τα αγαπάω.

 *****

Aνάμεσα στον πείσμα και τον έρωτα

Μοιράζεται η ζωή μου 
ανάμεσα στο πείσμα και τον έρωτα,
στη φιλοδοξία και την τρυφερότητα,
τις παγωμένες λεμονάδες και την αυπνία,

ανάμεσα στη ματαίωση και τη φιλία,
τους μακρινούς περιπάτους
και την ομορφιά,την απογοήτευση
και την ανάγνωση της Ιλιάδας.

*****

Με αργά βήματα

Όπως όταν φεύγεις χωρίς να το θες
κι απομακρύνεσαι με αργά βήματα
περιμένοντας ότι θα σε φωνάξουν
να γυρίσεις πριν χαθείς στη στροφή,

μα κανείς δεν σε φωνάζει
κι αποτολμάς να ρίξεις πίσω σου
μια ματιά και δεν βλέπεις κανέναν
να στέκει και να σε κοιτάζει πια.

*****

Αλκυονίδες μέρες

Τί ωραίο ήλιο που έχει έξω,αγάπη μου!
Έλα ν΄απλώσουμε μαζί τα ρούχα στα σκοινιά
και να καπνίσουμε ύστερα στο μπαλκόνι
φορώντας μόνο ένα φανελάκι,

μαύρο ή λευκό.

*****

Η  ρωγμή

Αφήνει  ο έρωτας
μια ρωγμή
στις ψυχές
που λάβρος
επισκέπτεται.

Από κει μπαίνει 
ύστερα το φως.

*****

Εrgo sum

Yπάρχει το στήθος σου
άρα
υπάρχει ο κόσμος.

******

Δεν καταλαβαίνω

Σκέφτομαι ότι υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι
που σε κοιτάζουν και δεν τους κόβεται η ανάσα

και δεν καταλαβαίνω.


*****


'Αλλη μια προσπάθεια


Η ποίηση είναι αναμνήσεις μιας ζωής
που δεν την έχουμε ζήσει ποτέ.

*****

Όσα ποτέ δεν έκανα 

Ποίηση είναι τα κορίτσια που αγάπησα
και δεν τα φίλησα στα δεκαεπτά μου χρόνια,
τα ποιήματα που δεν έγραψα
τότε που έπρεπε να τα γράψω,
οι πόλεις που ποτέ δεν επισκέφθηκα μαζί σου.

Ποίηση είναι όσα ποτέ δεν έγινα.

*****

Είναι επικίνδυνο να ανοίγεις τη πόρτα σου
σε άγνωστους μικρούς


Έχω τη συνήθεια κι ανοίγω, 
όταν μου χτυπούν το κουδούνι,
χωρίς να κοιτάξω άπ΄το ματάκι
ή να ρωτήσω ποιός είναι

και κάποια μέρα-το ξέρω-
θα το μετανοιώσω:θ΄ανοίξω

και θα στέκομαι εγώ στο κατώφλι,
δώδεκα χρονών,ξυπόλητος,
με τις Περιπέτειες του Τομ Σόγερ
κάτω από τη μασχάλη
κι ένα σουγιαδάκι στην τσέπη
και θα με κοιτάζω χωρίς να μιλάω.