ΑΝΤΙΟΠΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ///Τέσσερα Ποιήματα

[ΤΕΤΤΙΞ Ο ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ ,Εκδ.Γαβριηλίδης 2012]

PARAMOUR

μιλούσες τόσο ωραία

που νόμιζα πως θα γινόμουν ποίημα

φιλιά δεν ήθελα

στον αμέθυστο ήθελα

να κλειστώ

έλα μια τέχνη να σου μάθω  είπες

να πλέκεις μάτια παγωνιού σε ιστό αράχνης

στην πάχνη να τοποθετείς πυγολαμπίδες

να κοκκινίζεις ρόδα

να στύβεις τρίλιες από αηδόνια

η αναπνοή σου μ΄'επλασε

μάτια μύτη στόμα

και η καταστροφή μου ήταν αυτό

ήθελα λόγια

τώρα θέλω χείλη

******* 

Σφάλμα 

Παιδί όταν άκουγα για θάνατο

Μ΄ένοιαζε όσο  κι αν έλεγαν για γάμο

Ήμουν αθάνατος όπως τα ποιήματα

Γυναίκα όσο η Παναγία

Δε μ΄ένοιαζε αν θα κρυολογήσω

Ένα κουνέλι με κοίταξε στα μάτια

Ανέβαινα σ΄όλα τα τρένα

Ήμουν ορίζοντας

Τώρα παίρνω όλα τα μέτρα

Μοιράζω μέρες στον ορίζοντα

Φορώ ζακέτα

Τώρα κατάλαβα

Μπορούσα όλα τα πράγματα να γίνω

Εκτός από αυτό που είμαι

******* 

Ευχή χωρίς ευχή

Πράσινη ριπολίνη

Καθαρή κουζίνα

Να μαγειρέψω

Ή να πάρω ασπιρίνη

Αχρησιμοποίητες παντόφλες

Ένα νερό μισογεμάτο σε άδεια επιφάνεια

Τίποτα δε λερώνω

Ούτε μπορώ να λερωθώ

Νίπτω τας χείρας μου συνέχεια

Και μένει άδειος ο σταυρός. 

******* 

ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

δεν εμπιστεύομαι την ομορφιά

υπόσχεται λουλούδια εξαίσια

μεταμορφώνεται σε καπνογόνα

όσες προφυλάξεις κι αν πάρεις

-φοράω συνέχεια τα γυαλιά μου

και μάσκα για καυσαέρια-

αυτή σε βρίσκει σε διαπερνά

σε ξετυλίγει με φως σε λούζει

σε ονειρεύεται σ΄ανθίζει

εξανθήματα γεμίζεις χαστούκια σε ταίζει

γίνεσαι χρήστης γελάς μαστουρωμένος

ο θάνατος ακολουθεί δια της ασφυξίας