 |
(Source: http://bit.ly/21dKsr4.) |
ANAΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ:
e-poema
| Βιβλία στη γραμματοθυρίδα (.poema..) | ||
Το περιοδικό
υποδέχεται και παρουσιάζει βιβλία ποίησης που κυκλοφορούν κατά το
χρονικό διάστημα της κυκλοφορίας εκάστου τεύχους, προσφέροντας
ένα βιβλιοπωλικό βήμα, πρώτο σημείο προβολής σε μια νοερή ηλεκτρονική
«προθήκη».
Αποστολή αντιτύπων στην ταχυδρομική διεύθυνση:
περιοδικό (.poema..) | Τ.Θ. 6068 | 240 04 Κορώνη Μεσσηνίας  ΔΗΜΗΤΡΑ ΑΓΓΕΛΟΥ Στάζουν μεσάνυχτα, Εκδόσεις Μελάνι, Αθήνα 2013 *Σου ζήτησα να μου φυτέψεις λίγα αγκάθια στο στήθος Αρνήθηκες Δε σ' ενοχλεί που θα πονέσω Δε σ' ενοχλεί που πονάω Αλλά που θα τ' αφαιρέσεις από πάνω σου Τα έχεις μετρημένα ΜΕΛΕΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ Θέμα αρτιμέλειας, Φαρφουλάς, Αθήνα 2013 * Είτε στη δίνη των αναθυμιάσεων - λόγω ελαφρότητας διαφθοράς σήψης: Είτε ναυάγιο στον βυθό - λόγω βάρους αδιαφορίας αταραξίας: Θέμα προτίμησης η γεύση της ασφυξίας. ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΕΡΟΚΩΣΤΑ Χαράζει, Μανδραγόρας, Αθήνα 2013 * Μπορεί από ζωή να μη ξέρω, ξέρω όμως από πόρτες. Από το πώς χτυπάει η πόρτα, ξέρω ποιος δεν θα μπει. Χτυπώ μόνο τις πόρτες που δεν ξέρω ποιος θα μου ανοίξει. Oταν μου κλείνουν μια πόρτα, ξέρω ποιος δεν είμαι. ΘΑΝΟΣ ΓΩΓΟΣ Μεταιχμιακή χαρά, Φαρφουλάς, Αθήνα 2013 ΧΙ Δύο σχήματα μπλέκονται στο φόντο Ο καμβάς θα χάσει τη ζωγράφο Και εξεγείρονται χιλιάδες μες στο σχήμα Εραστές που ψάχνουν το κλειδί της Για το κλειδί που είχε μες στο σώμα Κατάπιαν όλοι και μια πέτρα Κάποιοι πρέπει να πεθάνουν Να νοσταλγεί για να κοιμάται. ΚΩΣΤΑΣ ΖΩΤΟΠΟΥΛΟΣ Η επίσκεψη του ποιήματος, Εκδόσεις Τόπος, Αθήνα 2013 Κρόσσια στον άνεμο Μέρα με άνεμο και χαμηλά κυματίζουν στη θάλασσα κοπάδια αλαφιασμένων αμνών. Ο χαρταετός πετά ψηλά και μοιράζει τα κρόσσια της ουράς που τον κρατεί ύστερα κατεβαίνει στο λόφο του κοιμητηρίου στο ανοικτό σκάμμα, εκεί τον βρίσκουν πλαγιασμένο τα παιδιά με τον κομμένο σπάγγο οδηγό. ΕΦΗ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ Αμμος, Ποιείν, Αθήνα 2013 * Φως, άφθονο, ακίνδυνο έπεφτε κατακόρυφα στις πέτρες τρυφερά τους σμίλευε τα πρόσωπα. Αυτό είναι το πολύ που έχω, έλεγε καθώς ξεδίπλωνε η αγάπη το λευκό της. Και τα χέρια τους ζεστά πάνω στον ασβέστη Ντρεπόταν τόση σιωπή. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΥΡΙΤΣΗ Χειρόγραφη πόλη, Μανδραγόρας, Αθήνα, 2013 Λευκό ντιβάνι Η αρχή του περιττού Αντιμιλά στο Απέριττο Αβασάνιστοι γκρεμοί Ομολογήστε τη γνώση σας Πώς σπέρνει ο ήλιος φώς στην πέτρα Ο θάνατος πώς εργάζεται Μικροί είναι οι δρόμοι Μοιάζουν οι μέρες μεγάλες, οι έχθρες Καλοσυνάτες Ανεξερεύνητες Το χιόνι πυκνό κάνει τα δέντρα σπουδαία Οπως κάθε τι που πάντα μας διαφεύγει ΕΥΤΕΡΠΗ ΚΩΣΤΑΡΕΛΗ Βερντάντι, Μανδραγόρας, Αθήνα, 2013 Αλκοολούχα περάσματα (Ι) Ο χρονισμός κάθε τοκετού συναισθημάτων δεν αποθηκεύεται στις προβολές της ζωής. Θα αυτοσχεδιάζει πάντα Η κυοφορούσα Για να περισώσει Την επιτιμητική αγάπη. Κι αν ψάχνεις σε θερμοκοιτίδες Θα ανταμώνεις Μονάχα πρόωρες αγάπες. ΝΙΚΟΣ ΚΑΤΣΑΛΙΔΑΣ Οφις οικουρός, Εκδόσεις του Φοίνικα, Αθήνα 2013 Η κάθοδος του όρθρου Από τριγμούς τρελών, παρθένων αηδονιών, σπάνε τα πουπουλένια τσόφλια της αυγούλας, σκάνε τα κυκλάμινα, ανατριχιάζει άσπρη μέρα. ΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΤΑΣ Η Διαθήκη, Μανδραγόρας, Αθήνα, 2013 Η άγνωστη Την πρόφτασε ξημέρωμα στη σκάλα. Της λέει: Καμιά γυναίκα. Καμιά γυναίκα δεν μου έδειξε τη θάλασσα. Του σεντονιού της αμμουδιές ακόμα το κορμί του αυλακώνει. Ας ήξερα τουλάχιστον Ποιο είναι τ' όνομα σου. Του λέει: Ονειρο είναι ΧΑΡΗΣ ΜΕΛΙΤΑΣ Ποτάμι κόκκινο - χάικου με τίτλο, Μανδραγόρας, Αθήνα 2013 * Σαφάρι Ολη τη νύχτα κυνηγάω τη μέρα μ' ένα μαχαίρι. ΧAΡΑ ΝΑΟΥΜ Αγρυπνες αντιλόπες, Μανδραγόρας, Αθήνα, 2013 Ες αεί Κι όποτε πότισα εκείνο το τριαντάφυλλο ποτίστηκαν μαζί οι εσταυρωμένοι Κάτω απ' το περβάζι μου Γιατί τι άλλο είναι τα ποιήματα Από χιλιάδες χέρια που τεντώνονται αιμόφυρτα από λουλούδι σε λουλούδι ΝΙΝΑ ΝΑΧΜΙΑ Τώρα που ξέρω, λείπεις, Χαραμάδα, Πάτρα 2013 Ατιτλο Θυμάμαι αυτό το αμιγώς μισοχαμόγελο Μείγμα συγκίνησης και έκπληξης Ενδιαφέροντος και αγωνίας Το μεστό σου χέρι έσφιγγε λίγο την αμφιβολία μου Η απουσία σου ένα εκτόπισμα που μεγαλώνει μέσα μου Σαν μια μπάλα υδρογόνου Και μου μεταδίδει τους κραδασμούς της καρδιάς σου Μ' αυτήν την ουσιαστική συγκίνηση, υπάρχω Στον καταγγελτικό και παράλογο κόσμο μου ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ν' ακούγεται από μακριά μια φυσαρμόνικα: 32 ποιήματα για τη Θεσσαλονίκη (1966-2013), Μανδραγόρας, Αθήνα 2013 εργατική πρωτομαγιά ωραία που ήταν η συγκέντρωση στην πιο μεγάλη μας πλατεία ωραία τα μάρμαρα ωραία τα μέγαρα ωραίο και το παλιό εργατικό μας κέντρο οι εργάτες είχαν ήδη φύγει να κάνουν την πρωτομαγιά στις γύρω εξοχές με τις γυναίκες τα παιδιά και τα γεμάτα τους καλάθια απόμεινες εσύ απόμεινα εγώ να κρατάμε ένα απορημένο λάβαρο και τα στολισμένα μπαλκόνια ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ Εποχή μου είναι η ποίηση, Γαβριηλίδης, Αθήνα 2013 Στην ποιήτρια που θέλω να γίνω Σου 'ρχεται στο στόμα ο τίτλος. Αυτός θα σε οδηγήσει στο περιεχόμενο (αντίστροφη πορεία τελικά). Το ποίημα δεν λέει να ησυχάσει. Στριφογυρνά μέσα στο σώμα σου παιδεύεται να βγει. Μα είναι δύσκολες οι συνδέσεις. Γιατί ποίημα σημαίνει φως. Και σένα τώρα οι περιστάσεις σε καλούν. Ελα, μέτρησε τις δυνάμεις σου Αν μπορείς να κάνεις φως τα σκοτάδια του σήμερα. ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΤΣΗΣ Νερό στο κύμα, Φαρφουλάς, Αθήνα 2013 * Η επιμονή του καθρέφτη, o Vermeer Μ’ εμπόδιζε το είδωλό μου να δω (που στεκόμουν μπροστά στον καθρέφτη) κι ευγενικά του ζήτησα να παραμερίσει Τίποτα, να επιμένει ακίνητο εκείνο Όχι δεν άφησα την υπομονή μου να εξαντληθεί πήρα το σφυρί και ήσυχα έσπασα τον καθρέφτη… Εφυγε άπρακτος και απογοητευμένος ο Jan Vermeer που ΄ρθε μετά να φτιάξει κοιτώντας τον καθρέφτη την προσωπογραφία του Κι αυτό που τον είχε πειράξει περισσότερο δεν ήταν τόσο ο σπασμένος καθρέφτης όσο το άδειο δωμάτιο… ΜΑΡΙΑ ΤΡΑΝΟΥ Ο τροπαιούχος Ζογκλέρ, Μανδραγόρας, Αθήνα, 2013 Στο μέλλον όμως στο μέλλον Συνέχεια πρέπει να είσαι με μια σκούπα στο χέρι Ο ουρανός αδειάζει μαύρες στάχτες μικρές. Πέφτουν αργά, με τις ώρες. Δεν τις κοιτάω άλλο, φτάνει, Ποιος ξέρει από πότε έχει αποθέματα. Θα περιμένω να τελειώσουν να πλύνω. Μυρίζει σαν καμμένο μαλλί, Στις ειδήσεις δεν είπε τίποτα για πυρκαγιά. Η γειτόνισσα λέει πως καίγεται καρδιά φτιαγμένη από νύχια, Γι' αυτό μυρίζει έτσι. Η γειτόνισσα είναι τρελή. Γλιτώνει και δεν τη μαζεύουν στα σφουγγαράδικα Γιατί είναι πιο μπαμπόγρια από μένα. Οσο και να λένε τα κλείσανε δεν κάνει να πιστεύεις κανέναν. ΜΑΝΟΛΗΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ Το σώμα του νερού, Κέδρος, Αθήνα 2013 Καραμελένια τρένα Προφέρω το όνομά σου συλλαβή προς συλλαβή καραμελένιο τρένο σε παιδική γιορτή. Τα χιόνια λιώνουν αλλάζουν δρόμο οι ανεμοστρόβιλοι. Το ριγέ τετράδιο που αντιστεκόταν σθεναρά μου άνοιξε επιτέλους τα φύλλα του γιατί θυμήθηκε πως είχα ερωτευθεί τη μητέρα του τη λεύκα με το κόκκινο μαντίλι. KΑTEΡΙΝΑ ΧΑΝΔΡΙΝΟΥ Συμπαθές αγρίμι, Ενδυμίων, Αθήνα 2013 Μεσημεριανό όραμα Καθόσουν στο γραφείο των παιδικών μου χρόνων -το άσπρο- κι έτσι όπως είχε μπλέξει ο ήλιος ανάμεσα στα μαλλιά σου μοιάσαν προς στιγμή με τα δικά μου. Στα χέρια σου, κρατούσες σελίδες χειρόγραφες, γεμάτες -που αποδείχτηκε πως ήταν τα γραπτά μου- και μου τις επέστρεφες. Είπες. Επειδή τη γραφή σου την ποθώ, απάλλαξέ τη απ' τη μανιέρα. Και τίποτ' άλλο δεν είπες παρά κρατούσες τα γραπτά μου σα να 'ταν πλάκες και σαν εσύ ο Μωυσής. | ||
