http://entefktirio.blogspot.gr/2013/02/98.html
Εκτενείς συνεντεύξεις του Τίτου
Πατρίκιου και της Κικής Δημουλά στον Λευτέρη Ξανθόπουλο, πεζά των Θανάση
Βαλτινού, Μένη Κουμανταρέα (και μελέτημα της Αντιγόνης Βλαβιανού για
το έργο του), Γιάννη Ευσταθιάδη, Τζινέτ Γουίντερσον, Ερβέ Λε Τελιέ,
Κώστα Αρκουδέα, ποίηση Ανθής Μαρωνίτη, Σωτήρη Παστάκα, Βασίλη Παπά,
μελέτημα του Μαρτ Σούτχαρτ για την πεζογραφία του Μισέλ Φάις, ζωγραφική
του Μιχάλη Μανουσάκη, βιβλιοκριτικές και παρουσιάσεις, και πολλή άλλη
εκλεκτή ύλη.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ Τίτος Πατρίκιος:
«Kαι η ποίηση χρειάζεται έναν αφηγηματικό πυρήνα, χρειάζεται να λέει
κάτι· κοιτάξτε τα μεγάλα ποιήματα, αυτά που έχουν επιβιώσει και θα
επιβιώνουν για πάντα, του Καβάφη, του Καρυωτάκη, του Σεφέρη, του Ρίτσου·
τα ωραία τους ποιήματα λένε και μία ιστορία, έχουν αφήγηση αλλά μια
αφήγηση με τον τρόπο της ποίησης, όχι με τον τρόπο της πεζογραφίας. Εκεί
είναι το πρόβλημα· όταν την ποιητική αφήγηση την κάνεις πεζολογική ή
την πεζογραφική αφήγηση την κάνεις ποιητική, τότε και στις δύο
περιπτώσεις το αποτέλεσμα είναι αρνητικό.»
Κική Δημουλά: «Βεβαίως υπάρχει [μια “μαγική” διαδικασία στο γράψιμο ενός
ποιήματος], διότι όταν εγώ ―το εγώ το λέω σαν παράδειγμα, γιατί άλλος
ποιητής μπορεί να μην έχει τέτοιο πρόβλημα―, όταν εγώ λοιπόν επί
δέκα-δεκαπέντε μέρες ψάχνω να βρω ποια είναι αυτή η λέξη που θα με
βοηθούσε ή να κλείσω το ποίημα ή να το προχωρήσω, και έχω απελπιστεί,
και παραιτούμαι, και αφήνω την προσπάθεια τελείως, και την ξεχνάω, και
πάω έξω και πίνω καφέ, και σε ανύποπτο χρόνο αυτή η λέξη έρχεται μόνη
της, χωρίς να έχω εγώ επέμβει, χωρίς να με προειδοποιήσει, άρα λοιπόν
είναι μία μυστηριακή ιστορία, που δεν θα την πάρουμε όλη ως κατόρθωμα
του ποιητή αλλά ως κατόρθωμα και της τυχαιότητας ακόμα, ναι, της
τυχαιότητας.
Δύο εκτενείς συνεντεύξεις των πιο διακεκριμένων σήμερα Ελλήνων ποιητών,
του Τίτου Πατρίκιου και της Κικής Δημουλά, στον ποιητή και σκηνοθέτη
Λευτέρη Ξανθόπουλο περιλαμβάνει το νέο τεύχος του περιοδικού
«Εντευκτήριο» (τχ. 98, Αύγουστος-Οκτώβριος 2012), που μόλις κυκλοφόρησε.
Πρόκειται για την πλήρη απομαγνητοφώνηση των συνομιλιών που ο
Ξανθόπουλος είχε μαζί τους το 2011, για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ για
την ΕΤ1, υπό τον τίτλο «Πάρε τα δώρα της ψυχής σου να ’ρτεις» (στίχο
ποιήματος του Καρυωτάκη), όπου οι τρεις τους συνομιλούν για την τέχνη
της ποίησης.
ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ To τεύχος ανοίγει
μ’ ένα τρίπτυχο πεζό του Θανάση Βαλτινού. Στις επόμενες σελίδες,
διηγήματα και μικρά πεζά της Τζινέτ Γουίντερσον (μετ.: Μαρία
Παπαδοπούλου), του Γιάννη Ευσταθιάδη, του Ερβέ Λε Τελιέ (μετ.: Αχιλλέας
Κυριακίδης), του Κάρολυ Μέχες (μετ.: Χρήστος Χρυσόπουλος), της Μαρίας
Κουγιουμτζή, του Κυριάκου Χαρίτου, του Κώστα Αρκουδέα, της Μαρίας
Στασινοπούλου, της Λίλυς Εξαρχοπούλου και του Λεοπόλντο Άλας (Κλαρίν)
(συλλογική μετάφραση υπό τον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο).
ΠΟΙΗΣΗ Στο ίδιο, εντυπωσιακά
πλούσιο, τεύχος: νέα ποιήματα της Aνθής Μαρωνίτη, του Βασίλη Παπά, του
Κυριάκου Συφιλτζόγλου, του Σωτήρη Παστάκα, των Τούρκων Μουρατχάν
Μουνγκάν και Μπιρχάν Κέσκιν (μετ: Ντέιβιντ Κόνολι και Αρζού
Εκέρ-Ροδιτάκη), και του Νίκου Κυριακίδη.
ΔΟΚΙΜΙΟ
Σε ένα, οριακής οικονομίας, μελέτημά της, η Αντιγόνη Βλαβιανού
διατυπώνει καίριες παρατηρήσεις για το πεζογραφικό, κυρίως, αλλά και το
δοκιμιακό έργο του Μένη Κουμανταρέα (ο οποίος προλογίζει το κείμενο που
τον αφορά με ένα δικό του μικρό πεζό). Γράφει, συνοψίζοντας, η
Βλαβιανού: «Σε μια εποχή κοινωνικού, οικονομικού και υπαρξιακού
παραδαρμού, όπου η πτωτική πορεία του κόσμου ελέγχεται αναπόφευκτη, η
«σύστοιχη κατάρρευση» των ηρώων του Κουμανταρέα σε επίπεδο συλλογικό και
ατομικό τον αναδεικνύει σήμερα ―περισσότερο παρά ποτέ, ίσως― ως
οξυδερκή ανατόμο και γνήσιο εκφραστή της ζωής μας.
Μέσα από το θεματικό τρίπτυχο των βιβλίων του ―τη φθορά του χρόνου, τη
θνησιγενή παραφορά του έρωτα και την αναπόδραστη πτώση των ηρώων του
[...]–, ο κατ’ αντανάκλασιν αυτοβιογραφούμενος και ψυχαναλυόμενος
συγγραφέας ―μέσω της ζωής των ηρώων του― τη δική μας ζωή ανατέμνει, εμάς
ψυχαναλύει και βιογραφεί. Αυτό καθιστά δημοφιλή και αγαπημένο, πιστεύω,
έναν συγγραφέα που δεν είναι επαναστατικός, αλλά επαναστατημένος,
δηλαδή συνειδητοποιημένος και αυτόχρημα τολμηρός.»
ΚΡΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΑΤΡΟΥ - ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Το τεύχος περιλαμβάνει ακόμη: πληθωρική ενότητα με βιβλιοκρισίες·
γράφουν: Βαγγέλης Χατζηβασιλείου (για τον Άρη Μαραγκόπουλο), Τιτίκα
Δημητρούλια (για τη Μάρω Δούκα), Μαρία Στασινοπούλου (για την Αρχοντούλα
Διαβάτη), Χριστόφορος Λιοντάκης (για την Ανθή Μαρωνίτη), Άρης Στυλιανού
(για τον Μάρκο Μέσκο), Κούλα Αδαλόγλου (για την Αρχοντούλα Διαβάτη),
Λίνα Πανταλέων (για τον Σάκη Σερέφα), Λαμπρινή Κουζέλη (για τον Θανάση
Βαλτινό), Θεόδωρος Παπαγγελής (για τη Σοφία Νικολαΐδου), Θανάσης
Μαρκόπουλος (για τον Δημήτρη Μίγγα), Ηρακλής Παπαϊωάννου (για τον Γιάννη
Ψυχοπαίδη), ενώ η Βάνα Χαραλαμπίδου παρουσιάζει πρόσφατα και παλαιότερα
βιβλία για την εγγύς Ανατολή και ο Γιώργος Κορδομενίδης, στη στήλη
«Βιβλία στο κομοδίνο», σχολιάζει επιτροχάδην μεγάλο αριθμό πρόφατων
εκδόσεων· άρθρο του Άκη Παπαντώνη για τη φύση στο έργο του Μπέκετ·
κριτική θεάτρου της Ζωής Βερβεροπούλου· ειδικό τετράχρωμο ένθετο 16
σελίδων με φωτογραφίες της Σάρας Ζιράρ, ζωγραφική του Μιχάλη Μανουσάκη
(έργο του οποίου κοσμεί και το εξώφυλλο του τεύχους).
