Translate
Δευτέρα 10 Μαρτίου 2025
ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ //// ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ /// ΔΙΠΛΟ ΤΕΥΧΟΣ 66-67 /// ΙΟΥΛΙΟΣ -ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2024
ΜΑΡΤΙΟΣ: ΜΗΝΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2025 /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ /// [ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ , απόσπασμα] του Σταύρου Σταυρόπουλου
ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
XVII.
Θα ‘ρθει μια μέρα
Που θα βρω όλο το λάθος
Στους βολβούς των ματιών σου
Θα το φυτέψω εκεί
Μέσα στην αλλοπρόσαλλη επιδειξιομανία του βλέμματος
Σε κάθε αθέατη εσοχή των Εξαρχείων
Θα διαβάζω ποίηση σε μετάφραση
Θα σου χαρίσω ένα μεταχειρισμένο λουλούδι
Και την ζωή των φυτών που δεν έζησες
Θα σε ξαναδιαβάσω
Με τις τελίτσες μιας επικίνδυνης αθωότητας
Θα σε Νάξω
Με τα ασύμφορα δευτερόλεπτα των στιγμών
Θα σε χωρέσω όλη σε μένα
Περισσεύοντας στο σώμα σου
Θρύψαλα
Από άγνωστο τσιμέντο αγάπης
Δεν θέλω άλλο τόπο
Άλλο πάρκο Μαρίας
Άλλο όνομα με το ίδιο όνομα
Εδώ που είμαι
Εδώ που θα είμαι
Αν μπορέσω να είμαι
Ακόμα να είμαι
Θα είμαι
Ακίνητος σε μένα
Για να σε κάνω να υπάρξεις χωρίς ρίγος
Από αυτό που θα προξενήσουν οι λέξεις μου
Είμαι ιδιαίτερα επιρρεπής στις λέξεις
Θέλω να μπορώ να ξέρω ότι μένω
Σ’ αυτήν την ταραγμένη επιφάνεια γης
Μοιράζοντας πράσινα και μπλε τριαντάφυλλα
Βαμμένα από σένα
Από την ευτυχία της όρασης σου
Γεννήθηκε ξανά
Ο γενναίος καιρός
Με τις αδίστακτες πεδιάδες
Και τις αδίστακτες θάλασσες
Διασύροντας τους δεσμούς μου με το νοητό
Και το γραμμένο
Κύκλοι άνοιγαν και έκλειναν διαρκώς
Αν μπορούσα θα εμφιάλωνα τα μι των ματιών σου
Θα τα κόλλαγα πάνω μου σαν ασημένια καρφίτσα
Σε κάθε βόλτα στην πόλη
Κάθε φορά που το παράλογο φως
Αποκτά ονοματεπώνυμο
Και δακτυλικά αποτυπώματα
Σαν δημόσιο κτίριο
Που εγκαταλείφθηκε στις κορδέλες του
Σαν ερείπιο ιστορικής σημασίας
Σε ακατάλληλη σχέση με την πραγματικότητα
Με το όριο ανάμεσα στον άνθρωπο και την εικόνα να μπερδεύεται
Να σβήνει σε καθρέφτες γυμνό
Να καταστρέφεται από ένα ξύλινο μάρμαρο
Με αδιάκριτη διαφθορά στήθους
Σε θαλάμους που χάνεται η κουλτούρα του σώματος
Ενώ δημοσιεύεσαι
Όπως βιβλίο που εκδίδεται
Και μετά πεθαίνει
Πεθαίνω σαν βιβλίο