Translate

Δευτέρα 10 Μαρτίου 2025

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ //// ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ /// ΔΙΠΛΟ ΤΕΥΧΟΣ 66-67 /// ΙΟΥΛΙΟΣ -ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2024




ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ τεύχος 66-67

Με τον πόλεμο να εξακολουθεί να μαίνεται γύρω μας, με τα Χριστούγεννα να έχουν περάσει ακόμη μία φορά χωρίς να καταφέρουν να μεταδώσουν αγάπης ουσία, με την αβεβαιότητα να πλανάται ακάθεκτη, την άρνηση των ονείρων να επιστρέψουν στις άδειες φωλιές του έσω είναι, τα μέσα ενημέρωσης να προβάλουν καλά προμελετημένα πρότυπα και θύματα πολέμου μαζί με εκπομπές μαγειρικής, τη βία να περνά στο υποσυνείδητο ως συνήθης καθημερινός κανόνας και τη γλώσσα να βάλλεται αδιάκοπα, ίσως η παρουσία ενός λογοτεχνικού περιοδικού να είναι αναγκαιότερη παρά ποτέ.
Και τούτη τη φορά, πλούσια και εκλεκτή σοδειά φιλοξενείται στις σελίδες του περιοδικού, κεκοσμημένη με έργα του γλύπτη Κυριάκου Ρόκου.
Προτάσσεται ένα ειδικό αφιέρωμα για την κριτική λογοτεχνίας, το οποίο είναι γραμμένο από ανθρώπους που ασκούν συστηματικά –όχι όμως επαγγελματικά– τη συγκεκριμένη πράξη τα τελευταία χρόνια. Γράφουν οι: Γιώργος Βέης, Ανθούλα Δανιήλ, Διώνη Δημητριάδου, Ευσταθία Δήμου, Χριστίνα Λιναρδάκη, Ισιδώρα Μάλαμα, Κωνσταντίνος Μπούρας, Γιώργος Ρούσκας, Λίλια Τσούβα, Χρύσα Φάντη, Δήμος Χλωπτσιούδης.
Φιλοξενούνται ποιήματα των: Αντώνη Μακρυδημήτρη, Σταύρου Σταμπόγλη, Ιάκωβου Θήρα Καραμολέγκου, Παναγιώτη Παναγιωτόπουλου, Μαρίας Κλειδά, Λυδίας Κ., Γιώργου Μεταξά, Μανόλη Ρουσσάκη, Όλγας Οικονομίδου καθώς και ποιήματα του Μπίλι Κόλινς σε μετάφραση Ασημίνας Ξηρογιάννη, της Carmen Palomo Pinel σε μετάφραση-απόδοση Αχιλλέα Κατσαρού και του Sergio Solmi (1899-1981) σε μετάφραση Θεοδόση Κοντάκη.
Διηγήματα των: Γεράσιμου Ζώρα, Ιωάννη Τσέγκου, Άγγελου Ευθ. Αγγελόπουλου, Βάνας Πασούλη, Παντελή Σταματέλου, Βαρβάρας Ταβλαρίδου-Μπακάλη, Παναγιώτη Αριστοτελίδη, φέρνουν την πεζογραφία στο προσκήνιο.
Κείμενα Φιλολογικής Έρευνας & Ιστορίας της Λογοτεχνίας & Λογοτεχνικής Κριτικής γραμμένα από τους Θεοδόση Πυλαρινό, Συμεών Γρ. Σταμπουλού, Ανθούλα Δανιήλ, σε συνδυασμό με δύο δοκίμια –για τον ζωγράφο Ματθαίο Φλωράκη από την Αγγελική Φλωράκη και για ποίημα του Γιώργου Βέη από τη Μένη Πουρνή– αλλάζουν το τοπίο.
Η συνέντευξη του πολυβραβευμένου γλύπτη Κυριάκου Ρόκου στην ποιήτρια Τζίνα Ξυνογιαννακοπούλου λαξεύει γέφυρες Τέχνης αλλά και πολύτιμες απόψεων παρακαταθήκες.
Τα πάντοτε χρήσιμα σχόλια, κριτικά σημειώματα, ειδήσεις από τον Λογοτεχνικό Χώρο, γραμμένα τούτη τη φορά από τους: Ευσταθία Δήμου, Αναστάσιο Άγγ. Στέφο, Μανώλη Μ. Στεργιούλη, Ιάκωβο Θήρα Καραμολέγκο, Μαρίνα Ροδοσθένους-Μπαλάφα, Χριστίνα Ι. Αργυροπούλου, Ευσταθία Δήμου, Γιάννα Γεωργίου, κλείνουν με τον δικό τους τρόπο την αυλαία.


ΜΑΡΤΙΟΣ: ΜΗΝΑΣ ΠΟΙΗΣΗΣ 2025 /// 'ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ /// [ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ , απόσπασμα] του Σταύρου Σταυρόπουλου






ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ



                                                                                    XVII.



Θα ‘ρθει μια μέρα

Που θα βρω όλο το λάθος

Στους βολβούς των ματιών σου

Θα το φυτέψω εκεί

Μέσα στην αλλοπρόσαλλη επιδειξιομανία του βλέμματος

Σε κάθε αθέατη εσοχή των Εξαρχείων

Θα διαβάζω ποίηση σε μετάφραση

Θα σου χαρίσω ένα μεταχειρισμένο λουλούδι

Και την ζωή των φυτών που δεν έζησες


Θα σε ξαναδιαβάσω

Με τις τελίτσες μιας επικίνδυνης αθωότητας

Θα σε Νάξω

Με τα ασύμφορα δευτερόλεπτα των στιγμών

Θα σε χωρέσω όλη σε μένα

Περισσεύοντας στο σώμα σου

Θρύψαλα

Από άγνωστο τσιμέντο αγάπης


Δεν θέλω άλλο τόπο

Άλλο πάρκο Μαρίας

Άλλο όνομα με το ίδιο όνομα

Εδώ που είμαι

Εδώ που θα είμαι

Αν μπορέσω να είμαι

Ακόμα να είμαι

Θα είμαι

Ακίνητος σε μένα

Για να σε κάνω να υπάρξεις χωρίς ρίγος

Από αυτό που θα προξενήσουν οι λέξεις μου


Είμαι ιδιαίτερα επιρρεπής στις λέξεις

Θέλω να μπορώ να ξέρω ότι μένω

Σ’ αυτήν την ταραγμένη επιφάνεια γης

Μοιράζοντας πράσινα και μπλε τριαντάφυλλα

Βαμμένα από σένα


Από την ευτυχία της όρασης σου

Γεννήθηκε ξανά

Ο γενναίος καιρός

Με τις αδίστακτες πεδιάδες

Και τις αδίστακτες θάλασσες

Διασύροντας τους δεσμούς μου με το νοητό

Και το γραμμένο

Κύκλοι άνοιγαν και έκλειναν διαρκώς


Αν μπορούσα θα εμφιάλωνα τα μι των ματιών σου

Θα τα κόλλαγα πάνω μου σαν ασημένια καρφίτσα

Σε κάθε βόλτα στην πόλη

Κάθε φορά που το παράλογο φως

Αποκτά ονοματεπώνυμο

Και δακτυλικά αποτυπώματα

Σαν δημόσιο κτίριο

Που εγκαταλείφθηκε στις κορδέλες του


Σαν ερείπιο ιστορικής σημασίας

Σε ακατάλληλη σχέση με την πραγματικότητα

Με το όριο ανάμεσα στον άνθρωπο και την εικόνα να μπερδεύεται

Να σβήνει σε καθρέφτες γυμνό

Να καταστρέφεται από ένα ξύλινο μάρμαρο

Με αδιάκριτη διαφθορά στήθους

Σε θαλάμους που χάνεται η κουλτούρα του σώματος


Ενώ δημοσιεύεσαι

Όπως βιβλίο που εκδίδεται

Και μετά πεθαίνει


Πεθαίνω σαν βιβλίο





(από το βιβλίο ΘΑ ΣΕ ΔΩ ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΑΔΟΞΟ ΤΕΛΟΣ, Σμίλη, 2022)