Το Booze Cooperativa την Κυριακή 13 Φλεβάρη στις 8μμ θα παρουσιάσει την νουβέλα της Ασημίνας Ξηρογιάννη με τίτλο «Το σώμα του έγινε σκιά», από τις εκδόσεις Ανατολικός.
ΑΥΤΟΣ, ένας χορευτής, στο τέλος της καριέρας του, διαπιστώνει ότι δεν έχει νόημα η ζωή του χωρίς την δυνατότητα να ασκήσει την τέχνη του. ΑΥΤΗ , η γυναίκα του, προσπαθεί να τον πιέσει ότι αξίζει να ζήσει τη ζωή του ακόμα και μετά το τέλος μιας πετυχημένης καριέρας,... ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να τον ξανακερδίσει, να την ξαναγαπήσει.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Ασημίνα Ξηρογιάννη σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο ΘΕΑΤΡΟΝ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ. Δεκαεπτά χρόνια σπουδές μπαλέτου και σύγχρονου χορού. Δυο χρόνια σπουδές πιάνου και θεωρίας στο Εθνικό Ωδείο. Σεμινάρια Θεάτρου με τους: Δ. Καταλειφό, Α. Μακράκη, D. Glass, Lilo Baouer (θεατρικό παιχνίδι), Θωμά Μοσχόπουλο (σκηνοθεσία). Εδώ και αρκετά χρόνια διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στη Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, εργάζεται ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας και Θεωρίας Θεάτρου. Γράφει ποίηση-πεζογραφία-θέατρο! Έχει πάρει διακρίσεις σε δύο ποιητικούς διαγωνισμούς. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ της κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωδώνη. Η νουβέλα της ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ πήρε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (2009), στα πλαίσια λογοτεχνικού διαγωνισμού. 'Έχει λάβει μέρος σε πολλές θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις. Έχει σκηνοθετήσει και ανεβάσει με τους μαθητές της διάφορα έργα, κάποια από τα οποία έχει διασκευάσει [π.χ. Πλούτος, Ειρήνη του Αριστοφάνη κ.ά], και κάποια άλλα έχει γράψει η ίδια [π.χ.Ο Χιονάνθρωπος που έγινε βοηθός Αϊ Βασίλη και Η Εξαφάνιση του Αϊ Βασίλη]. Το 2009 δημιούργησε το ιστολόγιο http://varelaki.blogspot.com/ «Σελίδες Τέχνης και Πολιτισμού». Επικοινωνία: minaxirogianni@hotmail.com
Για το βιβλίο και τη συγγραφέα θα μιλήσουν:
Ερικα Αθανασιου,Δημοσιογράφος,Συγγραφέας
Μαρία Σούμπερτ,Θεατρολόγος, Συγγραφέας
Τζωρτζίνα Κακουδάκη,Θεατρολόγος,Ηθοποιός
Διαβάζουν οι ηθοποιοί:
Aννα Μαρία Στεφαδούρου
Χρήστος Παγκαλιάς
Νατάσσα Πασχάλη
Αγγελική Βαλαβάνη
Ράνια Ντανάκα
Είσοδος: Ελεύθερη
Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2011
Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011
Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΙΟ ΑΠΛΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ-της Αναστασίας Γκίτση
Η ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΠΙΟ ΑΠΛΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ
«Μα έφτανε ο ίσκιος μιας αράχνης για ν’ ανοίξει στον τοίχο ουράνιες μελωδίες»
ίσως και το γλαυκό τρεμάμενο φέγγος ενός μισολιωμένου κεριού σ’ ένα παλιό φαγωμένο ξύλινο τραπέζι μέσα στην νύχτα.
«Και καθόμουν στο ανοικτό παράθυρο ώσπου η νύχτα μ’ έτρωγε σιγά σιγά κι έμεινε εκείνο το ελάχιστο, που μόνο κανείς μ’ αυτό ανεβαίνει»
γιατί νιώθει ο ποιητής πως μόνο με τ’ ελάχιστο του εαυτού του μπορεί κανείς ν’ αναδυθεί αδέσμευτος απ’ οτιδήποτε τον βαραίνει προς το πραγματικά Όμορφο, το πραγματικά Τέλειο, το μοναδικό Άγιο. Η ανάδυση δύσκολη και συνάμα θελκτική γι’ αυτόν που την ποθεί και εξαϋλώνεται δια μέσω του πόνου και της ταπείνωσης σαν αδήριτη ανάγκη, σαν απευκταία επιθυμία.
«Γιατί ο πόνος, ο απέραντος ανθρώπινος πόνος, σ’ ανασηκώνει πάνω από τον εαυτό σου.»
και σε οδηγεί να βρεις μια θέση στην ίδια την ζωή σου, νοηματοδοτώντας την με κάτι πιο υψηλό, πιο μεστό της, εμπλουτίζοντάς την με αγάπη προς τον άλλο, μ’ αφείδωλη προσφορά προς τον πλησίον που γίνεται εαυτός μας. Και μόνον έτσι ανακαλύπτει κανείς την άγια χρησιμότητα των πραγμάτων
«Και ξαφνικά μ’ έλουσε ολόλαμπρη, σα μια δόξα η άγια χρησιμότητα των πραγμάτων»
με αρωγό την αισθαντική ποιητική του διεισδυτικότητα ο Τάσος Λειβαδίτης κατακερματίζει το προπέτασμα και αποκαλύπτει γυμνή την ουσία των πραγμάτων επιφορτίζοντάς τα πάντοτε με θετική χροιά
«“Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον” ψέλναμε το βράδυ στον εσπερινό, μόνο τη δύστυχη Ελισάβετ με τα εκζέματα την έδιωχναν, κι εκείνη καθισμένη στον κήπο παράμερα ξυνόταν τόσο βαθιά, που βλέπαμε μια μια, να πέφτουν από πάνω της όλες οι αμαρτίες»
για τον ποιητή η αγιότητα αποκαλύπτεται στην καθημερινότητα, στην απλότητα
«Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο»
γνωρίζει ο ποιητής ότι η αγιότητα των απλών πραγμάτων υφίσταται περήφανη στη αφθαρσία της θείας πρόνοιας που συνέχει και ζωοποιεί τα σύμπαντα. Προσμένει όμως την δική μας διυλισμένη ματιά να την αποκαλύψει και να εκστασιαστεί από το μεγαλείο της που εμπερικλείεται και στα πιο μικρά, ασήμαντα κατά πολλούς, πράγματα – καταστάσεις. Η
αιτία υπάρξεως και η ελευθερία του λόγου αποτελούν αδιαμφισβήτητο χαρακτηριστικό όλων (εμψύχων και αψύχων) κατά τον ποιητή
«κόσμος αγνώμων, που την Ημέρα της Κρίσεως δε σκέφτηκε κάποιος να σηκώσει τη ραπτομηχανή που ήθελε να πει κι εκείνη έναν λόγο.»
Οικείος με τα πιο απλά και τα πιο ουράνια κινείται ευλύγιστα στα ποιήματά του ανάμεσα στο λογικό και το παράξενο με τέτοιο εύρυθμο τρόπο που γίνεται αγαπητό και φαντάζει γνώριμο στον αναγνώστη.
«οι άγγελοι κοιμούνται συνήθως στο πάνω πάτωμα, γι’ αυτό η μητέρα μας έλεγε να κάνουμε ησυχία το μεσημέρι»
αλλού πάλι μας ψιθυρίζει
«γιατί όταν σε διώχνουν, την ώρα που ταπεινωμένος κατεβαίνεις τη σκάλα, οι άγγελοι στον ουρανό σου ετοιμάζουν τα μελλοντικά σου φτερά»
Ο Λειβαδίτης επιμένει στην άσκηση της αυταπάρνησης του εαυτού μας και τονίζει την καθαρκτική σημασία της συγχώρεσης των άλλων.
«Μακάριοι εκείνοι που μίσησαν τον εαυτό τους, ότι αυτοί γκρέμισαν ένα βασίλειο για να βρούν από κάτω το σπειρί της άμμου που ενοχλεί τον οφθαλμό.»
ταυτόχρονα βεβαιώνει σαν σίγουρο την έσχατη ανταπόδοση όλων των ανθρωπίνων προσπαθειών
«όλων αυτών που πόνεσαν αθόρυβα κι έφυγαν σιωπηλοί και ανώνυμοι για να μπορεί μ’ ένα όνομα όλους να τους θυμάται τώρα ο Θεός.»
και πόσο εύκολη είναι για τον ποιητή η συγχώρεση!
«Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι : τους συγχωρώ έναν έναν όλους»
τούτο λοιπόν είναι το μεγαλείο της ψυχής του ανθρώπου, να μπορεί να συγχωρεί απλά, χωρίς ίχνος κακίας, χωρίς σκέψη, σαν μικρό παιδί που κοιμάται ήσυχα και δεν το βαραίνει τίποτα. Η αγιότητα στον αθηναίο ποιητή είναι σαν την παιδική ψυχή. Γράφει σε ομότιτλο ποίημά του
«ΑΓΙΟΤΗΤΑ
Ημερολόγιο ήσυχο στο τοίχο, μια ημερομηνία και οι άγιοι σιωπηλοί, χλωμοί κι αναμάρτητοι, σημειωμένοι μόνο με το μικρό τους όνομα. Όπως τους φώναζε η μητέρα τους. Κύριε κανείς δεν ήθελα να μεγαλώσει.»
Στα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη πρωταγωνιστούν οι ανώνυμοι, οι απλοί, οι τρελοί, οι επαίτες, οι ραχητικοί και φέρονται να γειτνιάζουν με τον ίδιο τον Θεό να συνομιλούν μαζί του
«Κύριε είσαι κρυμμένος πίσω από τόσα αινίγματα, ίσκιους, σκοτεινές παραβολές – πώς να σε βρω;
Όμως είναι στιγμές που σ’ αναγνωρίζω : μια ξαφνική αφθονία στην καρδιά μου σε προδίδει.»
Μια ξαφνική αφθονία, μια απερίγραπτη θεϊκή σιωπή, ένα μέγα άπειρο που ανασαίνουμε είναι η παρουσία του Θεού που βιώνουμε υπαρξιακά, που θωρούμε με φωτισμένα μάτια και αντιλαμβανόμαστε την άγια χρησιμότητα των πραγμάτων.
«Από τότε όταν βλέπω κάτι το απελπιστικό φροντίζω να κάνω τις πιο ωραίες σκέψεις λόγου χάρη, όταν τρώω στα βρώμικα οικομαγειρία και βλέπω τον ατμό από τις κατσαρόλες τον παρομοιάζω με τον Χριστό που αναλήπτεται και τότε τι σημασία να δώσεις στις μύγες που διεκδικούν το τραπέζι σου αντίθετα τις παρακολουθείς με σεβασμό και τους αφήνεις στο πιάτο σου και το μικρό μερίδιό τους, ας φάνε κι αυτές σκέφτεσαι.»
Με τα ποιήματα του Λειβαδίτη δεν αποκαλύπτεται μια ιεροποίηση των πραγμάτων. Ο ποιητής μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι όλα τα πράγματα είναι από την φύση τους αγαθά, όλα προσλαμβάνονται από την θεϊκή φωτοχυσία του Αγίου Πνεύματος αποκτώντας την πραγματική τους θέση μέσα στο ποικιλόμορφο σύμπλεγμα της κτίσεως και των θείων ενεργειών που εξακτινώνονται δυναμικά παντού
«Και η ραχητική Ελισάβετ, η πανάρχαια υπηρέτρια, που είχε σφουγγαρίσει όλη την Κόλαση και τώρα, όπου άγγιζαν τα χέρια της, κυμάτιζαν τα ήρεμα στάχυα».
(Ευχαριστίες τον δάσκαλο και φίλο Γεώργιο Κόρδη για την καλαίσθητη συμμετοχή του)
Αναστασία Γκίτση / Εκπαιδευτικός / Θεολόγος / Ποιήτρια / Συντάκτρια περιοδικού Charity.gr magazine
«Μα έφτανε ο ίσκιος μιας αράχνης για ν’ ανοίξει στον τοίχο ουράνιες μελωδίες»
ίσως και το γλαυκό τρεμάμενο φέγγος ενός μισολιωμένου κεριού σ’ ένα παλιό φαγωμένο ξύλινο τραπέζι μέσα στην νύχτα.
«Και καθόμουν στο ανοικτό παράθυρο ώσπου η νύχτα μ’ έτρωγε σιγά σιγά κι έμεινε εκείνο το ελάχιστο, που μόνο κανείς μ’ αυτό ανεβαίνει»
γιατί νιώθει ο ποιητής πως μόνο με τ’ ελάχιστο του εαυτού του μπορεί κανείς ν’ αναδυθεί αδέσμευτος απ’ οτιδήποτε τον βαραίνει προς το πραγματικά Όμορφο, το πραγματικά Τέλειο, το μοναδικό Άγιο. Η ανάδυση δύσκολη και συνάμα θελκτική γι’ αυτόν που την ποθεί και εξαϋλώνεται δια μέσω του πόνου και της ταπείνωσης σαν αδήριτη ανάγκη, σαν απευκταία επιθυμία.
«Γιατί ο πόνος, ο απέραντος ανθρώπινος πόνος, σ’ ανασηκώνει πάνω από τον εαυτό σου.»
και σε οδηγεί να βρεις μια θέση στην ίδια την ζωή σου, νοηματοδοτώντας την με κάτι πιο υψηλό, πιο μεστό της, εμπλουτίζοντάς την με αγάπη προς τον άλλο, μ’ αφείδωλη προσφορά προς τον πλησίον που γίνεται εαυτός μας. Και μόνον έτσι ανακαλύπτει κανείς την άγια χρησιμότητα των πραγμάτων
«Και ξαφνικά μ’ έλουσε ολόλαμπρη, σα μια δόξα η άγια χρησιμότητα των πραγμάτων»
με αρωγό την αισθαντική ποιητική του διεισδυτικότητα ο Τάσος Λειβαδίτης κατακερματίζει το προπέτασμα και αποκαλύπτει γυμνή την ουσία των πραγμάτων επιφορτίζοντάς τα πάντοτε με θετική χροιά
«“Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον” ψέλναμε το βράδυ στον εσπερινό, μόνο τη δύστυχη Ελισάβετ με τα εκζέματα την έδιωχναν, κι εκείνη καθισμένη στον κήπο παράμερα ξυνόταν τόσο βαθιά, που βλέπαμε μια μια, να πέφτουν από πάνω της όλες οι αμαρτίες»
για τον ποιητή η αγιότητα αποκαλύπτεται στην καθημερινότητα, στην απλότητα
«Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο»
γνωρίζει ο ποιητής ότι η αγιότητα των απλών πραγμάτων υφίσταται περήφανη στη αφθαρσία της θείας πρόνοιας που συνέχει και ζωοποιεί τα σύμπαντα. Προσμένει όμως την δική μας διυλισμένη ματιά να την αποκαλύψει και να εκστασιαστεί από το μεγαλείο της που εμπερικλείεται και στα πιο μικρά, ασήμαντα κατά πολλούς, πράγματα – καταστάσεις. Η
αιτία υπάρξεως και η ελευθερία του λόγου αποτελούν αδιαμφισβήτητο χαρακτηριστικό όλων (εμψύχων και αψύχων) κατά τον ποιητή
«κόσμος αγνώμων, που την Ημέρα της Κρίσεως δε σκέφτηκε κάποιος να σηκώσει τη ραπτομηχανή που ήθελε να πει κι εκείνη έναν λόγο.»
Οικείος με τα πιο απλά και τα πιο ουράνια κινείται ευλύγιστα στα ποιήματά του ανάμεσα στο λογικό και το παράξενο με τέτοιο εύρυθμο τρόπο που γίνεται αγαπητό και φαντάζει γνώριμο στον αναγνώστη.
«οι άγγελοι κοιμούνται συνήθως στο πάνω πάτωμα, γι’ αυτό η μητέρα μας έλεγε να κάνουμε ησυχία το μεσημέρι»
αλλού πάλι μας ψιθυρίζει
«γιατί όταν σε διώχνουν, την ώρα που ταπεινωμένος κατεβαίνεις τη σκάλα, οι άγγελοι στον ουρανό σου ετοιμάζουν τα μελλοντικά σου φτερά»
Ο Λειβαδίτης επιμένει στην άσκηση της αυταπάρνησης του εαυτού μας και τονίζει την καθαρκτική σημασία της συγχώρεσης των άλλων.
«Μακάριοι εκείνοι που μίσησαν τον εαυτό τους, ότι αυτοί γκρέμισαν ένα βασίλειο για να βρούν από κάτω το σπειρί της άμμου που ενοχλεί τον οφθαλμό.»
ταυτόχρονα βεβαιώνει σαν σίγουρο την έσχατη ανταπόδοση όλων των ανθρωπίνων προσπαθειών
«όλων αυτών που πόνεσαν αθόρυβα κι έφυγαν σιωπηλοί και ανώνυμοι για να μπορεί μ’ ένα όνομα όλους να τους θυμάται τώρα ο Θεός.»
και πόσο εύκολη είναι για τον ποιητή η συγχώρεση!
«Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι : τους συγχωρώ έναν έναν όλους»
τούτο λοιπόν είναι το μεγαλείο της ψυχής του ανθρώπου, να μπορεί να συγχωρεί απλά, χωρίς ίχνος κακίας, χωρίς σκέψη, σαν μικρό παιδί που κοιμάται ήσυχα και δεν το βαραίνει τίποτα. Η αγιότητα στον αθηναίο ποιητή είναι σαν την παιδική ψυχή. Γράφει σε ομότιτλο ποίημά του
«ΑΓΙΟΤΗΤΑ
Ημερολόγιο ήσυχο στο τοίχο, μια ημερομηνία και οι άγιοι σιωπηλοί, χλωμοί κι αναμάρτητοι, σημειωμένοι μόνο με το μικρό τους όνομα. Όπως τους φώναζε η μητέρα τους. Κύριε κανείς δεν ήθελα να μεγαλώσει.»
Στα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη πρωταγωνιστούν οι ανώνυμοι, οι απλοί, οι τρελοί, οι επαίτες, οι ραχητικοί και φέρονται να γειτνιάζουν με τον ίδιο τον Θεό να συνομιλούν μαζί του
«Κύριε είσαι κρυμμένος πίσω από τόσα αινίγματα, ίσκιους, σκοτεινές παραβολές – πώς να σε βρω;
Όμως είναι στιγμές που σ’ αναγνωρίζω : μια ξαφνική αφθονία στην καρδιά μου σε προδίδει.»
Μια ξαφνική αφθονία, μια απερίγραπτη θεϊκή σιωπή, ένα μέγα άπειρο που ανασαίνουμε είναι η παρουσία του Θεού που βιώνουμε υπαρξιακά, που θωρούμε με φωτισμένα μάτια και αντιλαμβανόμαστε την άγια χρησιμότητα των πραγμάτων.
«Από τότε όταν βλέπω κάτι το απελπιστικό φροντίζω να κάνω τις πιο ωραίες σκέψεις λόγου χάρη, όταν τρώω στα βρώμικα οικομαγειρία και βλέπω τον ατμό από τις κατσαρόλες τον παρομοιάζω με τον Χριστό που αναλήπτεται και τότε τι σημασία να δώσεις στις μύγες που διεκδικούν το τραπέζι σου αντίθετα τις παρακολουθείς με σεβασμό και τους αφήνεις στο πιάτο σου και το μικρό μερίδιό τους, ας φάνε κι αυτές σκέφτεσαι.»
Με τα ποιήματα του Λειβαδίτη δεν αποκαλύπτεται μια ιεροποίηση των πραγμάτων. Ο ποιητής μας βοηθά να κατανοήσουμε ότι όλα τα πράγματα είναι από την φύση τους αγαθά, όλα προσλαμβάνονται από την θεϊκή φωτοχυσία του Αγίου Πνεύματος αποκτώντας την πραγματική τους θέση μέσα στο ποικιλόμορφο σύμπλεγμα της κτίσεως και των θείων ενεργειών που εξακτινώνονται δυναμικά παντού
«Και η ραχητική Ελισάβετ, η πανάρχαια υπηρέτρια, που είχε σφουγγαρίσει όλη την Κόλαση και τώρα, όπου άγγιζαν τα χέρια της, κυμάτιζαν τα ήρεμα στάχυα».
(Ευχαριστίες τον δάσκαλο και φίλο Γεώργιο Κόρδη για την καλαίσθητη συμμετοχή του)
Αναστασία Γκίτση / Εκπαιδευτικός / Θεολόγος / Ποιήτρια / Συντάκτρια περιοδικού Charity.gr magazine
Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2011
ΕΚΘΕΣΗ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ) και το Υπουργείο Πολιτισμού (ΥΠΠΟΤ) διοργανώνουν, με τη συνεργασία των εκδοτών παιδικού - εφηβικού βιβλίου και του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ), την 4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου. Η Έκθεση θα πραγματοποιηθεί από τις 28 έως τις 31 Ιανουαρίου 2011 στις εγκαταστάσεις της HELEXPO, στο Μαρούσι.
Στη διάρκεια αυτού του τετραημέρου, οι μικροί και οι μεγάλοι επισκέπτες της Έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία ν’ αγκαλιάσουν τα βιβλία και να ταξιδεύσουν μαζί τους στον υπέροχο κόσμο της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για μια ξεχωριστή συνάντηση που όχι μόνον κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών αλλά και διευρύνει τους ορίζοντές τους μέσα από τη γραφή και την ανάγνωση.
Η 4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου αποτελεί σημείο επαφής με συγγραφείς και εικονογράφους, εκδότες και άλλους επαγγελματίες από τον χώρο του ελληνικού βιβλίου. Είναι ακόμη μια πρόκληση για να παρακολουθήσουν οι επισκέπτες μια σειρά από ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στο πλαίσιο του πλούσιου πολιτιστικού προγράμματος.
Τι θα βρει ο επισκέπτης στην Έκθεση
* Όλη τη βιβλιοπαραγωγή της χρονιάς για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα.
* Πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα στην Παιδική Γωνιά
(5-12 ετών) και στη Γωνιά των Εφήβων (12-17 ετών). Περισσότερες από 150 εκδηλώσεις: συναντήσεις με συγγραφείς και εικονογράφους, εργαστήρια δημιουργικής γραφής, παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικά, μουσικά και εικαστικά δρώμενα κ.ά.
* Γωνιά Εκπαιδευτικών και Γονέων: ημερίδες, σεμινάρια, εργαστήρια.
* Περίπτερο του mikrosanagnostis.gr, του νέου κόμβου του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για παιδιά.
* Γωνιά Οδυσσέα Ελύτη, 100 χρόνια από τη γέννησή του.
Ανοικτή στο κοινό από 9.00 - 20.00
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ
Στη διάρκεια αυτού του τετραημέρου, οι μικροί και οι μεγάλοι επισκέπτες της Έκθεσης θα έχουν την ευκαιρία ν’ αγκαλιάσουν τα βιβλία και να ταξιδεύσουν μαζί τους στον υπέροχο κόσμο της παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας. Πρόκειται για μια ξεχωριστή συνάντηση που όχι μόνον κεντρίζει το ενδιαφέρον των παιδιών αλλά και διευρύνει τους ορίζοντές τους μέσα από τη γραφή και την ανάγνωση.
Η 4η Έκθεση Παιδικού και Εφηβικού Βιβλίου αποτελεί σημείο επαφής με συγγραφείς και εικονογράφους, εκδότες και άλλους επαγγελματίες από τον χώρο του ελληνικού βιβλίου. Είναι ακόμη μια πρόκληση για να παρακολουθήσουν οι επισκέπτες μια σειρά από ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις στο πλαίσιο του πλούσιου πολιτιστικού προγράμματος.
Τι θα βρει ο επισκέπτης στην Έκθεση
* Όλη τη βιβλιοπαραγωγή της χρονιάς για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα.
* Πλούσιο πολιτιστικό πρόγραμμα στην Παιδική Γωνιά
(5-12 ετών) και στη Γωνιά των Εφήβων (12-17 ετών). Περισσότερες από 150 εκδηλώσεις: συναντήσεις με συγγραφείς και εικονογράφους, εργαστήρια δημιουργικής γραφής, παρουσιάσεις βιβλίων, θεατρικά, μουσικά και εικαστικά δρώμενα κ.ά.
* Γωνιά Εκπαιδευτικών και Γονέων: ημερίδες, σεμινάρια, εργαστήρια.
* Περίπτερο του mikrosanagnostis.gr, του νέου κόμβου του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου για παιδιά.
* Γωνιά Οδυσσέα Ελύτη, 100 χρόνια από τη γέννησή του.
Ανοικτή στο κοινό από 9.00 - 20.00
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ
Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011
ΕΝΑ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΔΙΑΣΧΙΖΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ /// ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΟΠΤΙΚΗΣ
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ
Γιατί διέσχισε το δρόμο ???
ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΙΘΑΝΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ:
Πλάτων: Για το καλό του. Στην άλλη πλευρά του δρόμου βρίσκεται η αλήθεια.
Αριστοτέλης: Είναι στη φύση του κοτόπουλου να διασχίζει τους δρόμους.
Γαλιλαίος: Κι όμως... τον διέσχισε
Μακιαβέλι: Ο σκοπός, να περάσει το κοτόπουλο το δρόμο, αγιάζει τα μέσα -όποια κι αν είναι αυτά.
Μαρξ: Ηταν ιστορικά αναπόφευκτο.
Δαρβίνος: Τα κοτόπουλα στο πέρασμα των αιώνων επιλέχτηκαν από τη φύση με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι σήμερα γενετικώς ικανά να διασχίζουν
δρόμους.
Φρόιντ: Το γεγονός ότι ασχολείστε με το εάν το κοτόπουλο διέσχισε το δρόμο αποδεικνύει ότι διακατέχεστε από σύνδρομα ανασφάλειας και ότι η σεξουαλικότητά σας είναι καταπιεσμένη..
Martin Luther King: Ονειρεύομαι έναν κόσμο όπου κάθε κοτόπουλο θα είναι ελεύθερο να διασχίζει το δρόμο χωρίς να δίνει λογαριασμό για την
πράξη του.
Yuri Gagarin: Για να πάει εκεί όπου κανένα άλλο κοτόπουλο δεν έχει πάει πριν.
Bill Gates: Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας αναγγείλουμε ότι μόλις κυκλοφόρησε το νέο Chicken Office 2.005 που δεν διασχίζει μόνο το
δρόμο, αλλά εκκολάπτει, αρχειοθετεί, σχεδιάζει και άλλα ενδιαφέροντα.
Ένας Ινδός: Εμείς έχουμε αγελάδες που κάνουν το ίδιο.
Κώστας Πρέκας: Αξιοσέβαστο κοτόπουλο, χαίρομαι που η ελληνική σου παιδεία, σου επιτρέπει να περνάς το δρόμο με το ήθος και το κάλλος των
αρχαίων μας προγόνων...Να προσθέσω επίσης, ότι είναι ντροπή και διασυρμός να χαρακτηρίζεται η Επανάσταση, Χούντα και το κοτόπουλο το γνωρίζει καλώς.
Κώστας Ζουράρις: Ω υπερφίαλη όρνις, ω πουλοκλαίουσα, περιπεσούσα στις υποανθρωπιστικοαναλυτικές σου διακυμάνσεις, πώς θα διασχίσεις τον σπαρμένο με οιοφαινάκες υποσχέσεις δρόμο, ω κνώδαλο;
Γιώργος Καρατζαφέρης: Μόνο εγώ, εδώ στο Τηλεάστυ, τόλμησα να πω και να αποκαλύψω ότι το κοτόπουλο προήλθε από ισραηλίτικο αβγό...
Κώστας Καραμανλής: Εμείς με σεμνότητα και ταπεινότητα εξασφαλίσαμε τις προϋποθέσεις σε όλα τα κοτόπουλα της Ελλάδος να διασχίζουν ανεμπόδιστα τους δρόμους, χωρίς παρέμβαση νταβατζήδων.
Γιώργος Παπανδρέου: Με τη βοήθεια του Δ.Ν.Τ. το κοτόπουλο θα βρει το δρόμο του!
ΣΤ’ ΚΥΚΛΟΣ ΣΕΜΙΝΑΡΙΩΝ «ΜΕΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΕΛΗ» Ασημίνα Ξηρόγιαννη///Διασκευάζοντας για τα παιδιά... με τα παιδιά. Σπουδή πάνω στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη.
Ασημίνα Ξηρόγιαννη
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 28 Ιανουαρίου 2011
18.30 - 21.30
ΘΕΜΑ: Διασκευάζοντας για τα παιδιά... με τα παιδιά.
Σπουδή πάνω στην «Ειρήνη» του Αριστοφάνη.
Από την πρώτη χρονιά που εργάστηκα στο Ολοήμερο Σχολείο άρχισαν -εύλογα- να με απασχολούν κάποια ζητήματα αναφορικά με το ανέβασμα μιας θεατρικής παράστασης στο σχολείο. Πώς γίνεται η επιλογή του έργου; Ποιόν αφορά αυτό; Πώς το «ανέβασμα» εξαρτάται κάθε φορά από την «σκηνή» που διαθέτει το εκάστοτε σχολείο; (Και θα επιμείνω στο θέμα του χώρου, γιατί έχει συμβεί να κάνουμε και παράσταση για την 25 Μαρτίου στα σκαλιά του 4 Δημοτικού Ηρακλείου). Και συνεχίζω να θέτω ερωτήματα προς απάντηση... Πώς πρέπει να είναι μια διασκευή για παιδιά για να είναι πετυχημένη; Είχα διαβάσει κάμποσα βιβλία -σαφώς βοηθά το να μελετάς τη σχετική βιβλιογραφία- όμως, βασικά στην πράξη δοκιμάζεται κανείς. Μέσα από την πρακτική σου ανοίγονται δρόμοι, πας λίγο παραπέρα, αυτό μεταφράζεται μαθαίνεις επί της ουσίας. Και στην ουσία, το θέμα είναι να κάνεις μια παιδική παράσταση μεν, που να ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ δε. Να λειτουργεί και για παιδιά και για μεγάλους. Να κάνεις μια παράσταση σχολική, μα με κάποιες προδιαγραφές, με κάποια απεύθυνση, με κάποιο στόχο, με κάποιο αποτέλεσμα. Η παράσταση δεν είναι αυτοσκοπός, ούτε «για τα μάτια διευθυντών και συλλόγων γονέων. Η παράσταση είναι το μέσο για δημιουργία, για εσωτερική εξέλιξη, για ανάπτυξη ευγενούς άμιλλας, για καλλιέργεια της τέχνης του θεάτρου, για την ενίσχυση ομαδικού πνεύματος. Στόχος πάντα τα παιδιά, αλλά και οι μεγάλοι, να συνειδητοποιήσουν ότι το θέατρο είναι μια συλλογική διαδικασία.
ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Σπούδασε Κλασική Φιλολογία και Θεατρολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Υποκριτική στο ΘΕΑΤΡΟΝ-ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΝ. Δεκαεπτά χρόνια σπουδές μπαλέτου και σύγχρονου χορού. Δυο χρόνια σπουδές πιάνου και θεωρίας στο Εθνικό Ωδείο. Σεμινάρια Θεάτρου με τους: Δ. Καταλειφό, Α. Μακράκη, D. Glass, Lilo Baouer (θεατρικό παιχνίδι), Θωμά Μοσχόπουλο (σκηνοθεσία). Εδώ και αρκετά χρόνια διδάσκει το μάθημα της Θεατρικής Αγωγής στη Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, εργάζεται ως εμψυχώτρια Θεατρικού Παιχνιδιού και παραδίδει μαθήματα Γλώσσας και Λογοτεχνίας και Θεωρίας Θεάτρου. Γράφει ποίηση-πεζογραφία-θέατρο! Έχει πάρει διακρίσεις σε δύο ποιητικούς διαγωνισμούς. Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ της κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωδώνη. Η νουβέλα της ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ πήρε έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (2009), στα πλαίσια λογοτεχνικού διαγωνισμού έχει λάβει μέρος σε πολλές θεατρικές και χορευτικές παραστάσεις. Έχει σκηνοθετήσει και ανεβάσει με τους μαθητές της διάφορα έργα, κάποια από τα οποία έχει διασκευάσει [π.χ. Πλούτος, Ειρήνη του Αριστοφάνη κ.ά], και κάποια άλλα έχει γράψει η ίδια [π.χ.Ο Χιονάνθρωπος που έγινε βοηθός Αϊ Βασίλη και Η Εξαφάνιση του Αϊ Βασίλη]. Το 2009 δημιούργησε το ιστολόγιο http://varelaki.blogspot.com «Σελίδες Τέχνης και Πολιτισμού». Επικοινωνία: minaxirogianni@hotmail.com
Γραμματεία Π.Ε.ΣΥ.Θ.
Κουμουνδούρου 25, 10437, Αθήνα
Τηλ & Φαξ: 210 5229990
Ε: pesyth@pesyth.gr
W: www.pesyth.gr
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
ΠΟΙΗΤΙΚΗ Περιοδικό
Μόλις κυκλοφόρησε το 6ο τεύχος του "ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ" που διευθύνει ο Χάρης Βλαβιανός με κεντρικό αφιέρωμα στη γερμανική ρομαντική ποίηση, το οποίο περιλαμβάνει μεταφράσεις ποιημάτων κορυφαίων δημιουργών [Γκαίτε, Σίλλερ, Χάινε, Χαίλντερλιν, Κέρνερ, Λούμπεκ κ.ά.].
Την πλούσια ύλη συμπληρώνουν ποιήματα και συνθέσεις που υπογράφουν σημαντικοί Έλ...ληνες και ξένοι ποιητές και δοκίμια που αφορούν σε καίρια ζητήματα ποιητικής και στοχασμού. Δεν λείπουν οι γνωστές στήλες Κριτική και Et cetera, στις οποίες παρουσιάζονται βιβλία ποίησης και σχολιάζονται ζητήματα σχετικά με την ποιητική τέχνη.
Στο τεύχος αυτό, Έλληνες ποιητές (πρεσβύτεροι και νεώτεροι: Στρατής Πασχάλης, Αλέξανδρος Ίσαρης, Γιώργος Βέλτσος, Στέφανος Βασιλάκης, Δήμητρα Κωτούλα, Γιώργος Λαμπράκος, Αριστέα Παπαλεξάνδρου, Γιάννης Αντιόχου, Βασίλης Κάρδαρης, Βασίλης Ντόκος) καταθέτουν έργα που με την ευρεία γκάμα των μορφών και των θεμάτων τους αποδεικνύουν το σφρίγος και τη σημασία της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.
Η ξένη ποίηση εκπροσωπείται από μια ομάδα ιδιαίτερων και πολύ σημαντικών ποιητικών φωνών. Νεώτεροι και κλασικοί ποιητές μεταφράζονται και σχολιάζονται ενδελεχώς. Ανάμεσα στον Yves Bonnefoy, τον Gunter Dietz, τον [Καναδό] Christian Bok και την [Ιταλίδα] Antonella Anedda, ιδιαίτερη μνεία οφείλει να γίνει στη μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγεβα και στον πολυβραβευμένο Ιρλανδό ποιητή Theo Dorgan [και λάτρη της Ελλάδος — η τελευταία του συλλογή τιτλοφορείται «Greek»], ο οποίος μεταφράζεται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας.
Στον χώρο του δοκιμίου, στον οποίο το περιοδικό δίνει ιδιαίτερο βάρος, παρουσιάζεται το εμβληματικό δοκίμιο του George Steiner για τον Μπέκετ [με τίτλο: «Της νύξης και της αναστολής»] καθώς κι ένα πρωτοποριακό κείμενο του Μπέκετ του ίδιου, με τίτλο «Ανάληψη». Επίσης, ένα δοκίμιο του Αμερικανού ποιητή και κριτικού Jonathan Lethem, «Η έκταση της επιρροής: Μια λογοκλοπή», το οποίο αναλύει με τρόπο ανατρεπτικό το ζήτημα της οικειοποίησης στην τέχνη, καθώς και δύο μελέτες για τον Καβάφη: το πρώτο το υπογράφει ο Martin McKinsey και το δεύτερο η Σοφία Ιακωβίδου. Το ελληνικό δοκίμιο τέλος εκπροσωπείται και από τον Δημήτρη Δημηρούλη, ο οποίος εξετάζει σε βάθος το εύρος της γραφής του Βιζυηνού.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με κριτικά σημειώματα και σχόλια που υπογράφουν οι: Αλέξης Ζήρας, Evan Jones, Μαρία Τοπάλη, Χρήστος Χρυσόπουλος, Ευριπίδης Γαραντούδης, Κώστας Γεμενετζής, Βενετία Αποστολίδου, Άλκηστις Σουλογιάννη, Κώστας Ζωτόπουλος.
Την πλούσια ύλη συμπληρώνουν ποιήματα και συνθέσεις που υπογράφουν σημαντικοί Έλ...ληνες και ξένοι ποιητές και δοκίμια που αφορούν σε καίρια ζητήματα ποιητικής και στοχασμού. Δεν λείπουν οι γνωστές στήλες Κριτική και Et cetera, στις οποίες παρουσιάζονται βιβλία ποίησης και σχολιάζονται ζητήματα σχετικά με την ποιητική τέχνη.
Στο τεύχος αυτό, Έλληνες ποιητές (πρεσβύτεροι και νεώτεροι: Στρατής Πασχάλης, Αλέξανδρος Ίσαρης, Γιώργος Βέλτσος, Στέφανος Βασιλάκης, Δήμητρα Κωτούλα, Γιώργος Λαμπράκος, Αριστέα Παπαλεξάνδρου, Γιάννης Αντιόχου, Βασίλης Κάρδαρης, Βασίλης Ντόκος) καταθέτουν έργα που με την ευρεία γκάμα των μορφών και των θεμάτων τους αποδεικνύουν το σφρίγος και τη σημασία της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.
Η ξένη ποίηση εκπροσωπείται από μια ομάδα ιδιαίτερων και πολύ σημαντικών ποιητικών φωνών. Νεώτεροι και κλασικοί ποιητές μεταφράζονται και σχολιάζονται ενδελεχώς. Ανάμεσα στον Yves Bonnefoy, τον Gunter Dietz, τον [Καναδό] Christian Bok και την [Ιταλίδα] Antonella Anedda, ιδιαίτερη μνεία οφείλει να γίνει στη μεγάλη Ρωσίδα ποιήτρια Μαρίνα Τσβετάγεβα και στον πολυβραβευμένο Ιρλανδό ποιητή Theo Dorgan [και λάτρη της Ελλάδος — η τελευταία του συλλογή τιτλοφορείται «Greek»], ο οποίος μεταφράζεται για πρώτη φορά στη γλώσσα μας.
Στον χώρο του δοκιμίου, στον οποίο το περιοδικό δίνει ιδιαίτερο βάρος, παρουσιάζεται το εμβληματικό δοκίμιο του George Steiner για τον Μπέκετ [με τίτλο: «Της νύξης και της αναστολής»] καθώς κι ένα πρωτοποριακό κείμενο του Μπέκετ του ίδιου, με τίτλο «Ανάληψη». Επίσης, ένα δοκίμιο του Αμερικανού ποιητή και κριτικού Jonathan Lethem, «Η έκταση της επιρροής: Μια λογοκλοπή», το οποίο αναλύει με τρόπο ανατρεπτικό το ζήτημα της οικειοποίησης στην τέχνη, καθώς και δύο μελέτες για τον Καβάφη: το πρώτο το υπογράφει ο Martin McKinsey και το δεύτερο η Σοφία Ιακωβίδου. Το ελληνικό δοκίμιο τέλος εκπροσωπείται και από τον Δημήτρη Δημηρούλη, ο οποίος εξετάζει σε βάθος το εύρος της γραφής του Βιζυηνού.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με κριτικά σημειώματα και σχόλια που υπογράφουν οι: Αλέξης Ζήρας, Evan Jones, Μαρία Τοπάλη, Χρήστος Χρυσόπουλος, Ευριπίδης Γαραντούδης, Κώστας Γεμενετζής, Βενετία Αποστολίδου, Άλκηστις Σουλογιάννη, Κώστας Ζωτόπουλος.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)