 |
| ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ |
Υπέρβαση
Το αρχικό ερέθισμα
Το σώμα που έχασα
Έγινε τώρα η φωνή μου.
Και αφηγούμαι την ιστορία του
για να μην χάσω την ψυχή μου.
Το σώμα που έχασα
Έγινε τώρα η φωνή μου.
Και αφηγούμαι την ιστορία του
για να μην χάσω την ψυχή μου.
Το σώμα έγινε νουβέλα
Για όλες τις μέσα διαδρομές
Τις σκιές τις ρήξεις
Πώς μεταφράζεται η ζωή
σε λόγο ποιητικό,
αυτό πρέπει να δείξεις.
Για όλες τις μέσα διαδρομές
Τις σκιές τις ρήξεις
Πώς μεταφράζεται η ζωή
σε λόγο ποιητικό,
αυτό πρέπει να δείξεις.
Σαν ρέουν οι λέξεις,
όλα ανθίζουν.
όλα ανθίζουν.
Ξεπερνιέται η άβυσσος.
Κουβεντιάζεται η πληγή.
***
H ενοχή
Κόκκινο φόρεμα φορά
Κατεβαίνει το ξημέρωμα
στα ξενυχτάδικα
σαν όμορφη γυναίκα
Η Ενοχή
Κατεβαίνει το ξημέρωμα
στα ξενυχτάδικα
σαν όμορφη γυναίκα
Η Ενοχή
Πλανεύει
Στο βάθος γυρεύει μια αγκαλιά
Χαλαρή
Σφικτή
Μια αγκαλιά τέλος πάντων
Χαλαρή
Σφικτή
Μια αγκαλιά τέλος πάντων
Όπως όπως
Να βγει η νύχτα
Να βγει η νύχτα
Λίγη φθορά για γούρι, Γαβριηλίδης, 2017
***
Ενδοσκόπηση
Οι καιροί μάς σπρώχνουν σε δράμα
που δεν υπάρχουν λέξεις να εκφραστεί.
Σε αυτούς τους καιρούς
σκηνοθετώ την πορεία μου
και αξιώνω κόσμο ομορφιάς.
Άλλοτε ο κόσμος μου ήταν τα ποιήματα
μα δε αρκούν πια.
Δεν παλεύεται η πραγματικότητα
με όμορφα συνδυασμένους τρόπους
και έντεχνη αθωότητα.
Έχουν αρχίσει να με ενοχλούν οι αμαρτίες μου.
***
Μετανάστης
Ά-πολις
κατάντησε
κι όμως
δεν ξέρει
να σου πει
πως λέγεται
αυτό το -α.
Μα το σώμα του
ξέρει καλά
τα στερητικά τα άλφα
τί σημαίνουν.
Από τη συλλογή «Εποχή μου είναι η ποίηση», Γαβριηλίδης, 2013
***
Φθινοπωρινή ιστορία
Ραντεβού το φθινόπωρο λοιπόν!
Για να δώσουμε συνέχεια στην ιστορία μας.
Το ζήτημα είναι αν θα μας ξανάρθουν οι λέξεις
ή αν χάθηκαν για πάντα μέσα στους λαβυρίνθους
των καλοκαιρινών μας περιπλανήσεων.
Διάβαζα για τον εραστή μιας πόρνης
που την έλεγαν Λου
Τόσοι άντρες μπαινόβγαιναν στο σώμα της
μόνο ένας κατάφερνε να την αποπλανεί
προλαβαίνοντας ακόμα και την ίδια την νύχτα.
Και θέλω να σου διηγηθώ αυτήν την ιστορία ολόκληρη,
όταν αποκαμωμένοι από τον έρωτα,
θα χαλαρώνουμε στο κρεβάτι
και θα βυθιζόμαστε ο ένας μέσα στα μάτια του άλλου
φροντίζοντας μην μας πέσει κάτω κανένα βλέμμα.
Ποιο μήνα του φθινοπώρου αυτή τη φορά;
Σεπτέμβρη ίσως ή Νοέμβρη
θα εξιλεωθείς για την καλοκαιρινή σου προδοσία;
Από τη συλλογή «23 Μέρες», Γαβριηλίδης, 2015
***
 |
| Χαράλαμπος Γιαννακόπουλος |
Amour
Μου γύρισες την πλάτη και γδύθηκες
έτσι όπως γδύνονται
όσοι γνωρίζουν την αφή του ροδοπέταλου
και πώς τρεμίζουν τα νερά του Αμούρ όταν φυσάει ο αέρας.
έτσι όπως γδύνονται
όσοι γνωρίζουν την αφή του ροδοπέταλου
και πώς τρεμίζουν τα νερά του Αμούρ όταν φυσάει ο αέρας.
Κοίταξέ με, μου είπες,
καθώς κατευθυνόσουν με αργά βήματα προς το μπάνιο,
δεν σε ντρέπομαι!
μα εγώ σε κοιτούσα ήδη.
καθώς κατευθυνόσουν με αργά βήματα προς το μπάνιο,
δεν σε ντρέπομαι!
μα εγώ σε κοιτούσα ήδη.
Το λευκό φουστάνι και το βρακάκι σου
που τ’ άφησες στο ξέστρωτο κρεβάτι
μού θύμισαν πως όσο κάναμε έρωτα
ακόμα τα φορούσες.
που τ’ άφησες στο ξέστρωτο κρεβάτι
μού θύμισαν πως όσο κάναμε έρωτα
ακόμα τα φορούσες.
***
NY
Μου αρέσουν οι νεοϋορκέζοι ποιητές
γιατί στα ποιήματά τους
βγαίνουν έξω από τα μπαρ για να καπνίσουν
και τρώνε νουντλς και σασίμι
και νιώθουν τύψεις που δεν πηγαίνουν
όσο θα έπρεπε στο γυμναστήριο
και έχουν γάτες
και το φθινόπωρο που ερωτεύονται
διαβάζουνε τους Ρώσους κλασικούς
και πηγαινοέρχονται στην πόλη με το μετρό
και φοράνε πάντα τα ωραιότερα κασκόλ,
γιατί στα ποιήματά τους
βγαίνουν έξω από τα μπαρ για να καπνίσουν
και τρώνε νουντλς και σασίμι
και νιώθουν τύψεις που δεν πηγαίνουν
όσο θα έπρεπε στο γυμναστήριο
και έχουν γάτες
και το φθινόπωρο που ερωτεύονται
διαβάζουνε τους Ρώσους κλασικούς
και πηγαινοέρχονται στην πόλη με το μετρό
και φοράνε πάντα τα ωραιότερα κασκόλ,
πράγματα συμπαθητικά· δικά μας.
***
Καταραμένοι ποιητές
Θυμάμαι την εποχή που ήμουν ακόμα
καταραμένος ποιητής,
καταραμένος ποιητής,
πώς κατεβαίναμε με τους φίλους
στα Εξάρχεια
και πίναμε ως τα ξημερώματα
(το φουκαριάρικο συκώτι μου ας μαρτυρήσει)
και ταράζαμε τον ύπνο των αστών,
στα Εξάρχεια
και πίναμε ως τα ξημερώματα
(το φουκαριάρικο συκώτι μου ας μαρτυρήσει)
και ταράζαμε τον ύπνο των αστών,
ξερνούσα ύστερα στον δρόμο για το σπίτι
κι έπεφτα με τα ρούχα στο κρεβάτι.
κι έπεφτα με τα ρούχα στο κρεβάτι.
Το πρωί έβαζα τη μάνα μου
κι έπαιρνε τηλέφωνο στη δουλειά
να πει ότι είμαι άρρωστος
και θα αργήσω.
κι έπαιρνε τηλέφωνο στη δουλειά
να πει ότι είμαι άρρωστος
και θα αργήσω.
Τι ωραία κοτόσουπα που έφτιαχνε όμως.
***
Μυθιστόρημα
Τα περισσότερα καλοκαίρια της ζωής του
τα πέρασε γράφοντας ποιήματα
για τα εγκαταλελειμμένα βενζινάδικα
των επαρχιακών οδών
και πίνοντας milko από το μπουκάλι.
τα πέρασε γράφοντας ποιήματα
για τα εγκαταλελειμμένα βενζινάδικα
των επαρχιακών οδών
και πίνοντας milko από το μπουκάλι.
Κάποτε κάπνισε ένα τσιγάρο με τον Tom Waits
και, μια φορά, φίλησε στα χείλη
την Κοραλία Θεοτικά.
και, μια φορά, φίλησε στα χείλη
την Κοραλία Θεοτικά.
Αργότερα ερωτεύτηκε ένα playmobil
και για χρόνια το ακολουθούσε
όπου κι αν πήγαινε, σαν μαγεμένος.
και για χρόνια το ακολουθούσε
όπου κι αν πήγαινε, σαν μαγεμένος.
Τώρα δουλεύει βοηθός σε μανάβικο
στη Sunset Boulevard
και ονειρεύεται
να παίξει στον κινηματογράφο.
στη Sunset Boulevard
και ονειρεύεται
να παίξει στον κινηματογράφο.
Τον φωνάζουν Τάζιο.
***
Να είναι Ιούλιος
Κι ας είναι ήδη Νοέμβριος
με πτώση της θερμοκρασίας
και κασκόλ,
με πτώση της θερμοκρασίας
και κασκόλ,
εγώ ακόμα σε βλέπω
να ξεπλένεσαι με το λάστιχο
απ’ το αλάτι της θάλασσας
και μισοκρυμμένη
πίσω από τις φυλλωσιές
να λύνεις το μαγιό σου
και να τυλίγεσαι με τη λευκή πετσέτα,
να ξεπλένεσαι με το λάστιχο
απ’ το αλάτι της θάλασσας
και μισοκρυμμένη
πίσω από τις φυλλωσιές
να λύνεις το μαγιό σου
και να τυλίγεσαι με τη λευκή πετσέτα,
να είναι Ιούλιος,
ν’ αστράφτει ο ήλιος στο γυμνό κορμί
και κανείς να μην έχει πεθάνει ακόμα.
ν’ αστράφτει ο ήλιος στο γυμνό κορμί
και κανείς να μην έχει πεθάνει ακόμα.
Από τη συλλογή Τι κοιτάζει στ’ αλήθεια ο ποιητής, Πόλις, Αθήνα 2016
ΠΗΓΕΣ:
FREAR/ΔΙΑΣΤΙΧΟ/ΒΑΡΕΛΑΚΙ /POETS.GR
