Ξεφυλλίζοντας τα ένθετα των εφημερίδων
το σαββατοκύριακο θα νόμιζε κανείς ότι το βιβλίο είναι προϊόν εποχιακό
το οποίο είμαστε υποχρεωμένοι να καταναλώσουμε εντός μιας συγκεκριμένης
σεζόν. Είναι μία τακτική που ακολουθείται σταθερά από εφημερίδες,
περιοδικά αλλά και βιβλιοπωλεία, με αποτέλεσμα να έχουμε
βιβλιοπροτάσεις για ‘τις γιορτές’, ‘το σαββατοκύριακο’, ‘την άνοιξη',
‘τις καλοκαιρινές διακοπές’.
Σύμφωνα με το σύστημα αυτό που αναμφίβολα εξυπηρετεί πολλούς, αλλά όχι την καλή λογοτεχνία, η προθεσμία λήξης ενός σύγχρονου μυθιστορήματος δεν διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες. Με το πέρας αυτού του χρονικού ορίου ο αναγνώστης δυσκολεύεται να βρει το βιβλίο που τον ενδιαφέρει στα βιβλιοπωλεία, οι περισσότεροι κριτικοί και δημοσιογράφοι αδιαφορούν θεωρώντας ότι το προϊόν έχει παλιώσει και οι συγγραφείς προσπαθούν να ετοιμάσουν το επόμενο βιβλίο που θα τους δώσει για λίγους μήνες την ευκαιρία να γίνουν γνωστοί στο κοινό και να προάγουν τη δουλειά τους.
Σύμφωνα με το σύστημα αυτό που αναμφίβολα εξυπηρετεί πολλούς, αλλά όχι την καλή λογοτεχνία, η προθεσμία λήξης ενός σύγχρονου μυθιστορήματος δεν διαρκεί περισσότερο από έξι μήνες. Με το πέρας αυτού του χρονικού ορίου ο αναγνώστης δυσκολεύεται να βρει το βιβλίο που τον ενδιαφέρει στα βιβλιοπωλεία, οι περισσότεροι κριτικοί και δημοσιογράφοι αδιαφορούν θεωρώντας ότι το προϊόν έχει παλιώσει και οι συγγραφείς προσπαθούν να ετοιμάσουν το επόμενο βιβλίο που θα τους δώσει για λίγους μήνες την ευκαιρία να γίνουν γνωστοί στο κοινό και να προάγουν τη δουλειά τους.
Οι συνέπειες αυτής της τακτικής μόνο αρνητικές μπορεί να είναι, αρχικά για τους ίδιους τους συγγραφείς που νιώθουν την πίεση της αγοράς να παράγουν διαρκώς νέα κείμενα χωρίς να έχουν την 'πολυτέλεια' να τα δουλέψουν όσο χρειάζεται, για τους αναγνώστες στους οποίους συχνά δεν δίνεται η ευκαιρία να ανακαλύψουν αξιόλογα βιβλία αν δεν έχουν εκδοθεί μέσα στη χρονιά και φυσικά για την εγχώρια λογοτεχνία που πρέπει εκτός των άλλων να συναγωνιστεί τη διεθνή πεζογραφία που δημιουργείται και προβάλλεται υπό όρους που σέβονται κοινό και δημιουργούς. Αν στην αρνητική αυτή κατάσταση προσθέσουμε και την αγωνία του συγγραφέα να παράγει μυθιστόρημα, ακόμα και αν η δεξιοτεχνία του στα διηγήματα είναι μεγαλύτερη, αφού στατιστικές δείχνουν ότι το κοινό προτιμά να διαβάζει μυθιστορήματα και μάλιστα ευμεγέθη, (εξ ου και το άγχος των νέων ιδιαίτερα συγγραφέων να ‘πιάσουν’ το αποδεκτό όριο λέξεων!) αντιλαμβανόμαστε πόσο δύσκολο είναι για την σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία να κινηθεί σε αξιοπρεπή επίπεδα.
Όσοι αγαπάμε το βιβλίο οφείλουμε να γίνουμε έξυπνοι αναγνώστες που διαβάζουν με σύστημα και συνέπεια και όχι ‘ό,τι πέσει στα χέρια μας’ ή απλά το πρώτο βιβλίο που θα δούμε στις προθήκες. Αξίζει να προσπαθούμε ν’ ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα αναγνώσματα που προάγουν την λογοτεχνία άσχετα από ημερομηνία έκδοσης και σίγουρα αξίζει όταν διαβάσουμε ένα βιβλίο που μας αρέσει να αναζητήσουμε και τα προηγούμενα του συγγραφέα του, ακόμη κι αν δεν έτυχαν προβολής από τα ΜΜΕ.
πηγή:PROTAGON
http://evastamou.blogspot.com
