ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΟΔΕΙΑ/ΤΕΥΧΟΣ 12

ΤΕΥΧΟΣ ΔΩΔΕΚΑ [περίπατος ήταν..]

περιεχόμενα τεύχους 04 Το παραβάν της δημοκρατίας άρθρο του Μπατίστα Μαλαματένιου 06 Rene Magritte εικαστικά της Μαγδαληνής Καφετζοπούλου 09 Το λουκέτο του μυαλού γράφει ο anonymous: Ζιzάνιο 10 Casablanca - M.Curtiz (1942) κινηματογράφος αφιέρωμα στην ταινία. Κείμενο του Γιώργου Ρούσσου baphomet 14 Ο Αναρχικός δάσκαλος διήγημα του Νικόλα Σμυρνάκη 15 Οι κυβερνήσεις πέφτουνε.. στο μονόστυλο η Νίκη Ηλιοπούλου 16 Εισαγωγή στη "Φοινικιά" του Κωστή Παλαμά ποίηση Φιλολογική εργασία του αείμνηστου Ηλία Λάγιου. Επιμελήθηκε ο Ματθαίος Ματθαιάδης. 24 ποιητικός λόγος: Κατερίνα Γεωργαρά, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Αθανάσιος Πάσχος, Γιώργος Τζαβλάκης, Νίκος Σφαμένος, Μαρία Ροδοπούλου, Άγγελος Θεοχάρης, Χρήστος Αρμάντο Γκέζος, Μίνα Παπανικολάου, Δημήτρης Δικαίος. 30 Fuad Rifka μεταφράσεις απόδοση στα ελληνικά: Babak Sadegh Khanjani 31 Νέες εκδόσεις (9) εκδοτικές απόπειρες που προτείνουμε 32 Έκθεση Βιβλίου στις Σπέτσες. Δυναμική παρουσία της σοδειάς και.. φέτος

NIKOΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ / CARMENSITA

Μύρισε τη νύχτα....
όλα μέσα ήταν τακτοποιημένα.
Η υστερική της σχέση με την καθαριότητα
έφερνε απολυμαντικές παραισθήσεις-
Συχνά έβγαινε ν΄αναπνέψει.
Πέρασαν τόσα χρόνια και τίποτε δεν άλλαξε χρώμα.
Μικρή κρυβόταν πίσω από έρωτες για την αναμονή
Ύστερα ήρθαν τα χαρτιά : Προσθέσεις-αφαιρέσεις
Τα πρωινά πήγαινε να την κλέψουν
Τα βράδυα απλά να ξεκουραστεί.
‘’Όταν πεθάνω σκεφτόταν, θα γίνει χαμός-
μια τεράστια χλιδάτη κηδεία με δαπάνες της ενορίας’’
Αυτή θα λένε,
ερέθισε πολλούς μικρή
και έγινε κοινωνική μετά.
Ένα τρενάκι του τρόμου η ζωή της
δηλαδή ταπεινή.
Η νύχτα θαρρείς κουράστηκε να τη βλέπει:
Τόση επανάληψη τόσος αυτοοίκτος
και όλα αυτά σ΄ ένα προκλητικό σκοτάδι.
‘’Θα ήταν καλά να εμφανιστεί ένας πιτσιρίκος ξαναμένος
και ένας γοητευτικός μεσήλικας με όμορφη φωνή-
να φτιάξω ένα ερωτικό πάζλ.
Να με κλαίνε κι εραστές εξόν από γείτονες
Να φορώ μέχρι τέλος και πάλι προκλητικά εσώρουχα
Να κρατάω στα σταυρωμένα χέρια μαζί με την οργή, γεύσεις
Να με ξαναβρίσει και καμία κυρία
.....ίσως και να με έχουν απολύσει πριν μάθουν πως πέθανα’’

ΠΟΙΗΣΗ ΑΝΤΩΝΗ ΠΥΡΟΒΟΛΑΚΗ

Όχι  άλλη  μουσική

Όχι  άλλη  μουσική.

Μονάχα  οιμωγές  αθλίων   στα  καταγώγια  του  λιμανιού.

Μονάχα  ένα  τραύμα  στην  ψυχή,  έγκαυμα  της  αβύσσου.

Μονάχα  κλάματα νυχτοπουλιών  που  γίνανε  στάχτη  τη  χαραυγή.

Όχι  άλλη  μουσική.

Μονάχα  κορναρίσματα  σωμάτων  που σκοτώνονται  στις  τροχοφόρες  ώρες  της  φυγής  σου.

Μονάχα  ένα  εκτελεστικό  απόσπασμα  από  σπασμένα  ντέφια  σʼ  ένα  πανηγύρι  λυπημένων.

Μονάχα  τα  αιμάτινα  αναφιλητά  των  παπαρούνων  στα  επείγοντα.

Όχι  άλλη  μουσική.

Μόνο  γκρεμοί  πεφταστεριών  στους  ουρανούς  της  νύχτας.

Μονάχα  ένα  βούισμα  του  ανέμου  ανάμεσα  στις  μαρμαρένιες  πλάκες.

Γιατί  απόμεινε  μόνο  ένα  μικρό  παιδί  να  δείχνει  στους  θανάτους,

τους  αθώους  μιας  βομβαρδισμένης  πόλης.

Όχι  άλλη  μουσική.

Μονάχα  το αλύχτισμα  μιας  διψασμένης  σέρας.

Μονάχα  ρόγχοι  παραθύρων  σʼ  ένα  δηλητηριασμένο  άστυ.

Όχι  άλλη  μουσική

Γιατί  χρυσάφι  αγοράζει  την  αγάπη.

Γιατί  τα  όνειρα  κυλίστηκαν  στις  λάσπες.

Γιατί  απόμεινε  μονάχα  η  σιωπή  της   απουσίας.

                                                                Όχι  άλλη  μουσική.