Αλμανάκ Ποιείν: Η ποίηση έγινε γυναικεία υπόθεση το 2013 (γράφει ο Σωτήρης Παστάκας)

                    ***********

πηγή:ΠΟΙΕΙΝ

Η γυναικεία ποίηση τα τελευταία χρόνια, η ποίηση που γράφεται από γυναίκες δηλαδή, όχι μόνο έπαψε να θεωρείται «γυναικεία» αλλά απαιτεί την προσοχή μας ως Ποίηση χωρίς περιττούς προσδιορισμούς. Φυσικά, το φύλλο καθορίζει και την εκφορά του λόγου και τα γραπτά μας, αλλά το γυναικείο φύλλο έπαψε πλέον να αποτελεί μειονοτικό ζήτημα, τροφή για καλαμπούρια μεταξύ αρρένων ποιητών. Τίναξε από πάνω του τη φλυαρία και την κουτσομπολίστικη διάθεση, και αρθρώνει πλέον ένα λόγο ποιητικό που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την αντρική ποίηση.
Το τοπίο της ποίησης, όπως διαμορφώθηκε μέσα στο 2013, είναι ένα τοπίο που το χαρτογραφούν γυναικεία δάκτυλα. Ένα τοπίο που μοιάζει με την καλή ποίηση: καλοδουλεμένο, λιγόλογο, λυτρωμένο από περιττά πλούτη και φτιασίδια, δυνατό και συγκρατημένο. Διατυπώνει με τα απλούστερα μέσα την ουσία. Δεν παίζει, δεν καταδέχεται να χρησιμοποιήσει κανένα τερτίπι, δεν ρητορεύει. Λέει ό,τι θέλει να πει με αντρίκια αυστηρότητα. Ανάμεσα από τις αυστηρές γραμμές του ξεχωρίζεις στο ποιητικό αυτό τοπίο απροσδόκητη ευαισθησία και τρυφερότητα. Σε απάνεμες σελίδες μοσκοβολούν οι λεμονιές και οι τριανταφυλλιές και πέρα από ορμίσκους και αμμουδιές ξεχύνεται αστείρευτη ποίηση σαν την απέραντη θάλασσα.
Η παραλλαγή στην παράγραφο του Καζαντζάκη που παρέθεσα πιο πάνω, πιστεύω πως χαρακτηρίζει όλη τη μεταστροφή της ποίησης που γράφεται από γυναίκες στις μέρες μας. Αν λοιπόν, το 2012 μας έδωσε πολύ δυνατά βιβλία (αναφέρω ενδεικτικά κάποια ονόματα: Γλυκερία Μπασδέκη, Νίκη Χαλκιαδάκη, Χλόη Κουτσουμπέλη -με την καλύτερη ως τώρα συλλογή της-, Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Βάσω Χριστοδούλου και Ευτυχία-Αλεξάνδρα Λουκίδου), το 2013 ανακηρύσσεται σε χρονιά καθαρής ποίησης που γράφεται από γυναίκες. Ήμασταν όλοι μάρτυρες αυτής της «προσπέρασης» (οι άντρες έδειξαν κουρασμένοι το 2013, επαναπαύτηκαν σε επαναλήψεις ποιητικών κλισέ που τους καθιέρωσαν και επιδόθηκαν σε συγκεντρωτικές εκδόσεις-έκφραση της απόλυτης κόπωσης του ποιητή).
Η ποίηση έγινε λοιπόν, αποκλειστικά γυναικεία υπόθεση: τραβάω τυχαία από το σωρό και διαβάζω: Βασιλική Γεροκώστα, χαράζει (Μανδραγόρας), Ελευθερία Τσίτσα, στο μείον δύο (Ιωλκός), Γιώτα Αργυροπούλου, Ποιητών και Αγίων Πάντων (Μεταίχμιο), Χρύσα Αλεξίου, Δωμάτιο 202 (Ενδυμίων), Ελένη Κοφτερού, «γράμμα σε γενέθλια πόλη» (Σαιξπηρικόν), Ελένη Μαρινάκη, ο χρόνος τότε (Γαβριηλίδης), Χαρά Ναούμ, άγρυπνες αντιλόπες (Μανδραγόρας), Αγγελική Σιδηρά, αναπάντεχα κοντά (Νέος Αστρολάβος/Ευθύνη), Μαρία Αναγνωστοπούλου, μήνυμα σε μπουκάλι (Ποιήματα των φίλων), Πόλυ Μαμακάκη, περίπατοι στον κήπο για δύο (.poema..), Αφροδίτη Λυμπέρη, rec-vie-m ή η τέχνη της ρέμβης (Θράκα), Πόπη Αρωνιάδα, Μυσταγωγία (Ποιήματα των φίλων), Ανδρονίκη Μαστοράκη, αλφαβητάριο (Εκάτη), Λιλή Ντίνα, η γραφειοκρατία του τρόμου (Γαβριηλίδης), Έφη Καλογεροπούλου, Άμμος (Ποιείν/Μετρονόμος), Ευτέρπη Κωσταρέλη, Βερντάντι (Μανδραγόρας), Ασημίνα Ξηρογιάννη, Εποχή μου είναι η ποίηση (Γαβριηλίδης), Μαρία Τρανού, ο τροπαιούχος ζογκλέρ (Μανδραγόρας), Ελευθερία Κυρίτση, χειρόγραφη πόλη (Μανδραγόρας), Γεωργία Τρούλη, πριν εισέλθετε βεβαιωθείτε (Σαιξπηρικόν), Έλενα Λυμπεροπούλου, γκρεμισμένος χρόνος (Ενδυμίων), Κατερίνα Χανδρινού, συμπαθές αγρίμι (Ενδυμίων).
22 τίτλοι βιβλίων που έφτασαν στα χέρια μας και σηματοδοτούν το 2013 ως έτος γένους θηλυκού. Τα 4+1 παρακαλώ να τα ξεχωρίσετε από μόνοι σας για φέτος… Καλή χρονιά, Ποιητές μου (γυναίκες και άντρες).

ΤΗΣ ΚΑΥΛΑΣ , του ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΥΣΣΑ

 πηγή:Η ΤΡΥΠΑ

255 ΟΚΤΑΣΥΛΛΑΒΑ ΟΜΟΙΟΚΑΤΑΛΗΚΤΑ ΔΙΣΤΙΧΑ

 

 

                                                (1998- 2000)
BONUS:  ΤΡΕΙΣ  ΟΥ  ΦΩΝΗΤΕΣ  ΠΑΡΩΔΙΕΣ  ΓΝΩΣΤΩΝ  ΚΟΜΜΑΤΙΩΝ
Αθήνα 2013

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΤΗΣ ΚΑΥΛΑΣ

 

Α.   ΓΕΝΙΚΗΣ ΦΥΣΕΩΣ
Β.   ΤΗΣ ΜΑΛΑΚΙΑΣ
Γ.   ΒΥΖΙΑ ΚΑΙ ΕΣΠΑΝΙΟΛ
Δ.   ΣΤΟ ΓΛΕΙΦΟΜΟΥΝΙ
Ε.   ΤΗΣ ΠΙΠΑΣ
ΣΤ. ΕΠΙ ΜΗ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΟΜΕΝΗΣ ΤΡΥΠΑΣ
Ζ.   ΤΟΥ ΜΟΥΝΙΟΥ
Η.   ΤΟΥ ΚΩΛΟΥ
Θ.   ΤΗΣ ΠΑΡΤΟΥΖΑΣ
Ι.     ΑΛΛΕΣ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ


ΟΥ ΦΩΝΗΤΕΣ ΠΑΡΩΔΙΕΣ 

1. Η ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΨΩΛΗΣ
2. ΤΡΕΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΕΧΕΙ Η ΜΙΚΡΗ
3. ΤΟΥ ΜΟΥΝΙΟΥ ΤΑ ΑΙΜΑΤΑ

Διαβάστε εδώ

 Για τον ΔΗΜΗΤΡΗ ΦΥΣΣΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ/////ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΡΟΥΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ {ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ}

                                        

                                                ****************






Μικρή ιστορία.






Η  ΡΟΥΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ  πήρε την πρωτοβουλία να μου κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στην σελίδα της στο facebook.H σελίδα φέρει τον τίτλο '' ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΕΣ .Για να την ευχαριστήσω για την όμορφη αυτήν κίνηση,μεταφέρω στο varelaki το μεγαλύτερο μέρος αυτού του αφιερώματος.Ακόμα, σας παραπέμπω στο ιστολόγιο της κ.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ,τον ΛΟΓΟ,οπου  υπάρχει επίσης το πολύτιμο αυτό υλικό!!!



ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

~Λογοτεχνικές Παρουσιάσεις~

Συνέντευξη ,Ασημίνα Ξηρογιάννη

~ΠΟΙΗΣΗ~

 

Ρούλα Τριανταφύλλου

Πότε αρχίσατε να γράφετε και από ποιόν Έλληνα Ποιητή/τρια έχετε επηρεαστεί.

Ασημίνα Ξηρογιάννη.

Άρχισα να γράφω από πολύ μικρή ηλικία.'Οταν μπήκα στο Πανεπιστήμιο να σπουδάσω φιλολογία ,διάβαζα εκ των πραγμάτων συνεχώς ποίηση και ήταν τότε που αναζητούσα αγωνιωδώς την δική φωνή.Χωρίς να μιλώ για ''ποιητικά πρότυπα'',είναι πολλοί οι ποιητές που αγαπώ.Ο Τάσος Λειβαδίτης είναι ένας από αυτούς .Στο τελευταίο μου βιβλίο ''Εποχή μου είναι η ποίηση'' του αφιερώνω και ένα ποίημα.Τελειώνοντας να πω ότι είχα σπουδαίους δασκάλους που μου άνοιξαν δρόμους.Τον Αθανασόπουλο,τον Λιαντίνη ,τον Μαστροδημήτρη στη φιλολογία.Τον Νάσο Βαγενά έπειτα στην θεατρολογία.'Ηταν ο πρώτος που του πήγα κείμενά μου και με ενθάρρυνε να προχωρήσω. 

Ρ.Τ.Ποιες είναι οι κύριες πηγές έμπνευσής σας.

Α.Ξ. Ο,τιδήποτε μπορεί να με εμπνεύσει.Ενας ήχος μια κίνηση,μια μουσική,ένα πρόσωπο,μια φωτογραφία,ένας ζωγραφικός πίνακας.Συχνά όμως εμπνέομαι και από έργα άλλων ομότεχνων,ποιητών και πεζογράφων που αγαπώ και που το έργο τους ''μου μιλάει'' και μου ξυπνάει διαφορά συναισθήματα εκκινώντας τη σκέψη μου και με βάζει σε διαδικασία γραφής. 

Ρ.Τ.Ποιες είναι οι δυσκολίες της ποιητικής τέχνης.

Α.Ξ. Η ποίηση είναι δύσκολη υπόθεση.Τα ποιήματα δεν γράφονται (και δεν πρέπει να γράφονται εύκολα). Γράφω ποίημα σημαίνει παλεύω με θεούς και δαίμονες.Παλεύω με τη γλώσσα ,με τον εαυτό μου,με τις αντιστάσεις μου ,αλλά και με τον κόσμο. 

Ρ.Τ.Ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να περάσετε μέσα από τα ποιήματά σας.

Α.Ξ. Δεν θέλω να περάσω κάποιο μήνυμα ,ή τουλάχιστον δεν είναι εκεί το ζήτημα.Στόχος μου είναι να μυήσω τον αναγνώστη σε μία εμπειρία πρωτόγνωρη για κείνον.Να τον πάρω μαζί μου,να κινήσω μέσα του δυνάμεις που θα τον αφυπνίσουν,να τον ταξιδέψω,να μοιραστώ μαζί του ένα άλλο βλέμμα πάνω στα πράγματα,να τον κάνω να αισθανθεί. 

Ρ.Τ.Πόσο δύσκολο είναι για έναν ποιητή να μεταγγίσει τα γραπτά του στους αναγνώστες

Α.Ξ. Η ποίηση είναι μια έλλογη κατασκευή.Ο ποιητής γράφει χωρίς να αφήνει τίποτα στην τύχη.Για παράδειγμα,ξέρει γιατί χρησιμοποίησε αυτήν τη λέξη και όχι την άλλη,γιατί εκεί έβαλε εκείνο το σημείο στίξης και όχι το άλλο,ξέρει τι ακριβώς θέλει να πει. Ολοκληρώνει το ποίημα και μετά το μοιράζεται ,καθώς η ποίηση γράφεται για να διαβαστεί.Από κει και πέρα ο αναγνώστης το εισπράττει με έναν τρόπο ,και εδώ θα έρθουν να σας πουν πολλά οι θεωρίες της πρόσληψης.Το ποίημα είναι ανοιχτό και μπορεί ο καθένας να κάνει τη δική του σκέψη για αυτό ή να νιώσει τα δικά του πράγματα διαβάζοντάς το.Το ίδιο ποίημα μπορεί να αγγίζει κάποιον άνθρωπο ,ενώ κάποιον άλλο να τον αφήνει παγερά αδιάφορο.Είναι απολύτως φυσικό.Διότι και οι αναγνώστες διαφέρουν μεταξύ τους σαν αποδέκτες.'Αλλες οι αξίες ,άλλα τα διαβάσματα,άλλο το μορφωτικό επίπεδο,άλλη η συναισθηματική τους νοημοσύνη. 

Ρ.Τ.Στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα ,ποιο ρόλο έχει ο ποιητής και ποιοι είναι οι στόχοι του.

Α.Ξ. Ακριβώς αυτό πραγματεύεται το τελευταίο μου βιβλίο ''Εποχή μου είναι η Ποίηση''. Με το βιβλίο αυτό κάνω μια στροφή,αλλάζω και το ύφος και τον τρόπο που χαρακτηρίζει τα προηγούμενα βιβλία.Πειραματίζομαι βασικά και αυτό πιστεύω ότι είναι ανάγκη να το κάνουν όσοι καταπιάνονται με την τέχνη.Λοιπόν..το βιβλίο ''Εποχή μου είναι η Ποίηση προέκυψε από την ανάγκη μου να συνομιλήσω με την σύγχρονή μου πραγματικότητα ,να κάνω έναν διάλογο με τον κόσμο μέσα στον οποίο μεγαλώνω.Ο ποιητής πρέπει να έχει ρόλο στην πραγματικότητα του καιρού του,αλίμονο αν κλείνει τα μάτια και τα αυτιά του στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.Πρέπει ''να μιλά'' και όχι να σωπαίνει,να είναι ζωντανός και να διεγείρει τη σκέψη των ανθρώπων. 

Ρ.Τ.Σήμερα τα νέα παιδιά διαβάζουν Ποίηση και κατά πόσο τα αγγίζει. Μήπως τα παιδιά προκαταλαμβάνονται αρνητικά από τον τρόπο διδασκαλίας στο σχολείο; Αλήθεια, διδάσκεται η Ποίηση;

Α.Ξ. Mερικά παιδιά διαβάζουν,άλλα όχι.Η οικογένεια και η Παιδεία πιστεύω είναι οι δύο παράγοντες που κυρίως σχετίζονται μ' αυτό.Το παιδί επηρεάζεται από τους γονείς του,λειτουργούν ως πρότυπα για αυτό.Αν ένα παιδί μεγαλώνει σε ένα περιβάλλον που οι γονείς διαβάζουν ποίηση ,γράφουν ποίηση και μιλούν για ποίηση, λογικό είναι το παιδί να είναι υποψιασμένο.Όσον αφορά στην εκπαίδευση ,είναι δύσκολα τα πράγματα.Ακριβώς γιατί η διδασκαλία της λογοτεχνίας είναι αποτυχημένη,τις περισσότερες φορές.Πολλοί μαθητές δεν βρίσκουν κανένα ενδιαφέρον εξαιτίας του άσχημου τρόπου που γίνεται το μάθημα.Είναι μεγάλο το θέμα, δεν εξαντλείται μέσα σε λίγες γραμμές.Πάντως οι μαθητές πρέπει να αφήνονται ελεύθεροι στη λογοτεχνία,να τους δίνονται ερεθίσματα να ανοίγουν τη σκέψη τους,να πλαταίνουν,να ανακαλύπτουν νέους κόσμους και άλλα μονοπάτια.Χρειάζεται μεγάλη επιμονή,υπομονή και σωστή καθοδήγηση ,αλλά και γνώση από την πλευρά του διδάσκοντα.

ΡΤ.Οι μεγάλοι εκδοτικοί οίκοι δεν εκδίδουν Ποίηση, πολλοί μικροί προσπαθούν απλώς να εκμεταλλευτούν τους δημιουργούς, είναι το διαδίκτυο μια κάποια λύσις και ποια είναι η σχέση σου με αυτό. (διαδίκτυο )

Α.Ξ. Υποτίθεται ότι η ποίηση δεν πουλάει σε μια εποχή που το ζητούμενο είναι το κέρδος,γι αυτό συμβαίνουν όλα αυτά.Η αλήθεια είναι ότι η ποίηση έχει κάπως περιορισμένο κοινό,αλλά φανατικό.Απευθύνεται σε όλους φυσικά ,αλλά δεν βρίσκει ανταπόκριση από όλους.Οπότε συναντάμε διάφορα φαινόμενα στο χώρο των εκδόσεων.Τώρα έχει έρθει και το διαδίκτυο που έχει μπερδέψει αρκετά τα πράγματα.Στο διαδίκτυο τα ποιήματα και οι ποιητές ανθίζουν ,αν κρίνει κανείς από τις αναρτήσεις,τις σημειώσεις,τα status.Όμως υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ποιητών προς εξέταση.Άλλοι είναι ποιητές,άλλοι δηλώνουν ποιητές,άλλοι αυτοαποκαλούνται ποιητές.'Εχουν ,σε κάποιες περιπτώσεις αλλοιωθεί τα κριτήρια τα ποιητικά-γιατί υπάρχουν κριτήρια για το τί είναι ποίηση και τί δεν είναι ποίηση ,και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε.Οπότε ακούμε συχνά χαρακτηρισμούς υποτιμητικούς ''αμάν πια αυτοί οι ποιητές του FACEBOOK''.Η αλήθεια είναι ότι ο καθένας μπορεί να κάνει χρήση των social media,αλλά το κακό με τους Έλληνες είναι ότι είναι ό,τι δηλώνουν τελικά.Και σημαντικοί σύγχρονοι ποιητές μας είναι μέσα στο facebook ,προβάλλοντας την προσωπικότητα και τη δουλειά τους.Και αναρωτιέμαι τώρα...αν ο Καβάφης και ο Ελύτης είχαν τη δυνατότητα να έχουν facebook,θα επέλεγαν να ανοίξουν λογαριασμό ; O Ελύτης ίσως να το έκανε,ο Καβάφης πιστεύω όχι. 

ΡΤ.Είναι γεγονός πώς η ποίηση ενέχει μελωδία . Πώς μπορεί ένας ποιητής /τρια να «εισάγει» τη μουσική στα ποιήματά του.

Α.Ξ. Δεν είναι ανάγκη να γράφει κανείς σε παραδοσιακό στίχο για να το πετύχει αυτό,όπως πολλοί διατείνονται.Μπορείς να δώσεις μουσικότητα στο ποίημα(γιατί γι'αυτό συζητάμε) με κατάλληλους συνδυασμούς στοιχείων,λυρικές αναφορές,''δραματικά'' τεχνάσματα, παράδοξες ή παράτολμες εικόνες,διακειμενικά παιχνίδια. 

ΡΤ.Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια να εκδίδονται ολοένα και περισσότερα βιβλία στην Ελλάδα. Τελικά είναι θέμα αστείρευτου ταλέντου σ' αυτόν τον τόπο, ή απλά έγινε μόδα.

Α.Ξ. Ναι!Οι Έλληνες εκδίδουν ακατάπαυστα.Ούτε η κρίση δεν τους σταματά.Οι Έλληνες συγγραφείς επίσης καθόλου δεν σιωπούν.Αντίθετα,μιλούν πολύ.Σίγουρα υπάρχουν και ταλαντούχοι άνθρωποι που εκδίδουν βιβλία. Έχουμε πολύ αξιόλογους συγγραφείς και ποιητές στην Ελλάδα.Όμως υπάρχουν δυστυχώς και κάποιοι όχι ιδιαίτερα ταλαντούχοι που όμως έχουν απήχηση στο ευρύ κοινό .Τα βιβλία τους πουλάνε χωρίς να χαρακτηρίζονται από ''ποιότητα'',απλά και μόνο επειδή αρέσουν στον κόσμο.Οπότε υπάρχουν δυο στρατόπεδα.Από τη μία οι ποιοτικοί και μη εμπορικοί λογοτέχνες,από την άλλη οι εμπορικοί παραλογοτέχνες, αν μπορώ να το πω έτσι.Πάντως η αλήθεια είναι ότι η ποίηση δεν είναι σχεδόν ποτέ στα ευπώλητα των εφημερίδων και αυτό είναι θλιβερό.

Ρ.Τ.Οι κριτικοί σ' όλα τα είδη της τέχνης διαμορφώνουν το επίπεδο, ανυψώνοντας ή κατακρεουργώντας τους καλλιτέχνες. Τελικά έχει σημασία η παρουσία κριτικών στους τομείς της τέχνης; Κατά πόσο λειτουργεί αμερόληπτα σε μια εποχή που τα πάντα διαβρώνονται.

Α.Ξ. Ναι ,είναι απαραίτητα, και η κριτική και οι κριτικοί,αρκεί να μην διέπονται από κακεντρέχεια-σε καμία περίπτωση.Αντίθετα ,είναι αναγκαίο να χαρακτηρίζονται από αμεροληψία,ουσία και αλήθεια.Η σωστή και καλοπροαίρετη κριτική μπορεί να βοηθήσει τον καλλιτέχνη ,να του ανοίξει δρόμους,να τον πάει ένα ή πολλά βήματα πιο πέρα.Όμως,δεν πιστεύω ότι τα πράγματα είναι πάντοτε αθώα και διαυγή ,όσον αφορά στο θέμα που εξετάζουμε.Υπάρχουν διάφορες αλλόκοτες περιπτώσεις που δίνουν τροφή για σκέψη και προβληματισμό.Για παράδειγμα,συναντάμε περιπτώσεις νεποτισμού ακόμα και στο χώρο της λογοτεχνίας.Ακόμα,δυστυχώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι συχνά με τις περίφημες λογοτεχνικές κλίκες.

Ρούλα Τριανταφύλλου
Κλείνοντας, θα ήθελα να μας πείτε έναν στίχο που σας αγγίζει περισσότερο.

Ασημίνα Ξηρογιάννη

Του Σεφέρη...Εἶναι παιδιά πολλῶν ἀνθρώπων τα λόγια μας.

Ρούλα Τριανταφύλλου

Σας ευχαριστώ πολύ κυρία Ξηρογιάννη.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

          

           

Η ΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ///ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΡΟΥΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ{ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ}

Μικρή ιστορία.






Η  ΡΟΥΛΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ  πήρε την πρωτοβουλία να μου κάνει ένα μικρό αφιέρωμα στην σελίδα της στο facebook.H σελίδα φέρει τον τίτλο '' ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΝΟΗΤΕΣ .Για να την ευχαριστήσω για την όμορφη αυτήν κίνηση,μεταφέρω στο varelaki το μεγαλύτερο μέρος αυτού του αφιερώματος.Ακόμα, σας παραπέμπω στο ιστολόγιο της κ.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ ,τον ΛΟΓΟ,οπου  υπάρχει επίσης το πολύτιμο αυτό υλικό!!!



ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

BIΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ///ΤΡΙΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ

                        

                                                              φωτό:A.Aναγνωστάκη

Πάντα βρίσκομαι σε αμηχανία όταν οι άνθρωποι με ρωτούν τί βιβλίο  να διαβάσουν.Σε τέτοιες περιπτώσεις ή σωπαίνω τελείως,ή αρχίζω να αραδιάζω λίστες και να εξηγώ το πώς και το γιατί.Τώρα δεν θα δώσω λίστα(ακόμα τουλάχιστον),θα δώσω ευχές για αγάπη και διαφάνεια  εν όψει του 2014 και τρεις τίτλους μόνο για όσους πραγματικά νοιάζονται για την τέχνη του λόγου.


   Ασημίνα Ξηρογιάννη

 

Η λογοτεχνία σε κίνδυνο

Τσβετάν Τοντόροφ
μετάφραση: Χρύσα Βαγενά

Πόλις, 2013
108 σελ.
ISBN 978-960-435-389-7, [Κυκλοφορεί]
Τιμή € 12,00



Με το "Η λογοτεχνία σε κίνδυνο" ο Τοντορόφ συνεχίζει την κριτική του στις θεωριοκρατούμενες γαλλικές λογοτεχνικές σπουδές, που οι κατευθύνσεις τους έχουν επεκταθεί και επιβληθεί όχι μόνο στην παρουσίαση της λογοτεχνίας από τα μέσα μαζικής επικοινωνίας, αλλά και στη μέση εκπαίδευση (κατάσταση όχι πολύ διαφορετική από τη δική μας, όπου από μαθητές του γυμνασίου και του λυκείου ζητείται, λ.χ., να προσδιοριστεί "ο βαθμός εστίασης" ή "το μεταδιηγητικό επίπεδο" ενός κειμένου). Παρουσιάζοντας το λογοτεχνικό κείμενο ως ένα αυτόνομο και αύταρκες γλωσσικό αντικείμενο, ο κόσμος του οποίου δεν έχει σχέση με τον κόσμο της πραγματικότητας, ή παραιτούμενες από την αναζήτηση της σχέσης των κειμένων με την αλήθεια, επειδή είναι βέβαιες ότι η αλήθεια είναι πάντοτε απρόσιτη ή δεν υπάρχει, οι σπουδές αυτές, γράφει ο Τοντορόφ, αποτελούν "ένα φορμαλιστικό γκέτο" που δεν ενδιαφέρει παρά μόνο άλλους κριτικούς, κρατώντας τη μελέτη της λογοτεχνίας έξω από "τη μεγάλη συζήτηση των ιδεών, στην οποία συμμετέχει κάθε μορφή της ανθρώπινης γνώσης".

Για τον Τοντορόφ αντικείμενο της λογοτεχνίας δεν είναι οι τρόποι με τους οποίους παράγεται ένα λογοτεχνικό έργο αλλά η ανθρώπινη κατάσταση. Και το αντικείμενο των λογοτεχνικών σπουδών δεν είναι μόνο η μελέτη των μεθόδων με τις οποίες προσεγγίζονται τα λογοτεχνικά έργα, αλλά και το νόημα των έργων. Ο Τοντορόφ δεν αμφισβητεί τη σπουδαιότητα του θεωρητικού στοχασμού (επικρίνει μόνο την κακή χρήση της θεωρίας) ή την αναγκαιότητα της γνώσης των μεθόδων ("Όλες οι "μέθοδοι" είναι καλές, υπό τον όρο ότι παραμένουν μέσο και δεν γίνονται αυτοσκοπός"). Εκείνο που ζητά είναι το καθένα από αυτά (η γνώση της θεωρίας και των μεθόδων και η γνώση του περιεχομένου των έργων) να βρει τη θέση που του αρμόζει. Στην ανώτατη εκπαίδευση, όπου η διδασκαλία της λογοτεχνίας παράγει ειδικούς, θα πρέπει να διδάσκονται και τα δύο. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, όπου η λογοτεχνία απευθύνεται σε όλους, θα πρέπει να διδάσκεται μόνο η λογοτεχνία, όχι οι μέθοδοι προσέγγισης της λογοτεχνίας.

(από την Εισαγωγή του Νάσου Βαγενά) 



πηγή: BIBLIONET


*************

 

Η νύχτα του συγγραφέα

Μυθιστόρημα

Άμος Οζ
μετάφραση: Λουίζα Μιζάν

Εκδόσεις Καστανιώτη, 2008
183 σελ.
ISBN 978-960-03-4680-0, [Κυκλοφορεί]
Τιμή € 11,72



 Γιατί γράφεις; Και για ποιον; Τι ήθελες ακριβώς να πεις στο τελευταίο σου βιβλίο; Αντλείς το υλικό για τις ιστορίες σου από τη φαντασία σου ή απευθείας από τη ζωή;

O συγγραφέας γνωρίζει πια πολύ καλά τις ερωτήσεις που θα του απευθύνουν και στην αποψινή λογοτεχνική βραδιά. Πηγαίνοντας εκεί, για να απαντήσει σε ερωτήματα που δεν ξέρει πώς να απαντήσει, ο συγγραφέας ουσιαστικά δεν σταματάει να παρατηρεί, να παρακολουθεί και να προσδίδει βιογραφικά στοιχεία και περιπέτειες στα άτομα που συναντάει. Αλλού ψαρεύει μια χαρακτηριστική έκφραση του προσώπου, αλλού κλέβει μια τυχαία λέξη ή μια κίνηση του σώματος και από αυτά πλέκει για τον καθέναν από αυτούς μια πιθανή ιστορία.

Όλο το βιβλίο διαδραματίζεται στο Τελ-Αβίβ, κατά τη διάρκεια μιας υγρής και ζεστής καλοκαιρινής νύχτας, στην αρχή της δεκαετίας του '80. O ίδιος ο συγγραφέας παίρνει μέρος στο ξεδίπλωμα της ιστορίας - πότε ως ενεργό μέλος και πότε ως αφηγητής της.

Το νέο μυθιστόρημα του Oζ είναι μια γοητευτική εξομολόγηση και μια συναρπαστική ανάλυση της τέχνης της γραφής, έτσι όπως ο ίδιος ο συγγραφέας τη βιώνει και τη μεταγγίζει στους άλλους, στο αναγνωστικό του κοινό.


ΠΗΓΗ: BIBΛΙΟΝΕΤ




**********************

Η κυβέρνηση της γλώσσας

Seamus Heaney
μετάφραση: Ερωτόκριτος Μωραΐτης
επιμέλεια σειράς: Χάρης Βλαβιανός

Εκδόσεις Πατάκη, 2008
390 σελ.
ISBN 978-960-16-2502-7, [Κυκλοφορεί]
Τιμή € 19,36 



 
Ο τίτλος του βιβλίου, "Η κυβέρνηση της γλώσσας" φαίνεται να υπαινίσσεται πως το αρχαίο ερώτημα για τα δικαιώματα και το καθεστώς του ίδιου του ποιητικού λόγου παραμένει και σήμερα αποφασιστικής σημασίας. Πρέπει να κυβερνιέται η γλώσσα ή μήπως πρέπει να είναι αυτή η ίδια που κυβερνά.

Ο νομπελίστας ποιητής, μεταφραστής και δοκιμιογράφος Seamus Heaney, ένας από τους σημαντικότερους εν ζωή δημιουργούς διεθνώς, εξετάζει στον τόμο αυτό, με τη γνωστή διεισδυτικότητα και ενάργεια που διακρίνει το βλέμμα του, το έργο κορυφαίων ποιητών, Βρετανών και Ιρλανδών, Ευρωπαίων και Αμερικανών (Έλιοτ, Κάβανα, Γουόλκοτ, Χέρμπερτ, Μαντελστάμ, Όντεν, Λόουελ, Χόλουμπ, Πλαθ). Έργο στο οποίο ανιχνεύεται το αρχικό ερώτημα περί του καθεστώτος της ποίησης καθώς και άλλα βασικά ερωτήματα, και στο οποίο αποτυπώνεται, κάποιες φορές με δραματική ένταση, η απάντηση που δίνει, διαφορετική σε κάθε περίπτωση, ο υπό εξέταση ποιητής.

Περιέχονται τα κείμενα:
Εισαγωγή του συγγραφέα: Ο Νέρωνας, ένα ρόπτρο και το κονιάκ του Τσέχοφ

Ι
- Άτοπος παράδεισος: Ένα άλλο βλέμμα στην ποίηση του Κάβανα
- Πέλαγος φωτός
- Η γλώσσα της εξορίας
- Η δικαίωση των ποιημάτων των αδικαίωτων
- Η επίδραση της μετάφρασης
- Το απόλυτα εκτεθειμένο ποίημα
- Ο Άτλας του πολιτισμού
- Οσίπ και Ναντέζντα Μαντελστάμ

ΙΙ
- Η κυβέρνηση της γλώσσας
- Ο βαθύς ήχος στον Όντεν
- Η ποιητική κυριαρχία του Λόουελ
- Σύλβια Πλαθ: Ο ακάματος ήχος από αλογοπέταλα



 ΠΗΓΗ:BIBLIONET

notationes ///ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013///ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ

                                    

Κρατώ την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά μου)

ανθολόγηση: Χάρης Βλαβιανός
μετάφραση: Χάρης Βλαβιανός

Εκδόσεις Πατάκη, 2013
149 σελ.



Παρουσίαση του βιβλίου στο BOOKSTAND :
METAΦΡΑΣΤΙΚΕΣ ΕΡΩΤΙΚΕΣ ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΕΙΣ  ,γράφει η Ασημίνα Ξηρογιάννη

EIΡΗΝΗ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ///////ΕΝΣΤΟΛΗ

ΠΗΓΗ/ΕΙΡΗΝΗ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ





Με μπερδεύουν οι στολές, και από παλιά.
Ξέρεις, αυτές που φοράμε, ανάλογα με την περίσταση.
Δεν μπαινοβγαίνουν εύκολα, όπως πι χι, οι φτηνές μασκούλες μας.
Κείνες μωρέ, οι χάρτινες, τα σκαριφήματα τα πρόχειρα,
που είναι πολύχρωμες και μπόλικες, για εναλλαγή,
με το ψιλό λαστιχάκι που εύκολα σπάει ωστόσο,
και δεν τις συγκρατεί καλά.
Οι στολές από την άλλη, είναι βαριές, είναι ολόσωμες,
μας περικλείουν ολόκληρους μέσα.
Και μεις τις αναρτούμε στο κορμί μας σαν πανοπλίες,
στολίζοντάς τες , για να τις μπορούμε, με κάτι χαζά λιλιά,
που τα υπολογίζουμε για πούπουλα,
αλλά είναι όμως σιδερένιοι μεντεσέδες.

 

Με μπερδεύουν οι στολές, γιατί συγχύζεται η ψυχή μου λίγο εντός τους.
Δεν ξέρω αν, με την αντίστοιχη ζωσμένη πάνω μου,
εγώ είμαι στ’ αλήθεια, όταν πάω για δουλειά,
ή εγώ είμαι στ’ αλήθεια όταν ενδύομαι τάχατές μου τον ποιητή.
Ποια φορεσιά μου πάει καλύτερα,
ποια είναι λιγότερο τραχιά, και ποια είναι κάπως υποφερτή,
δεν έχω καταλάβει.



Τρέμω μόνο, μπας και με τραβήξουν βαθύτερα μέσα τους,
ετούτες και οι άλλες , οι διάφορες κουστουμιές.
Μην σφαλίσουν στα μανίκια, και στα μπατζάκια και στους γιακάδες οι μεντεσέδες,
και δεν μπορώ ύστερα καθόλου,
όχι ένστολη,
αλλά ούτε απλά εγώ να είμαι.

ΣΟΔΕΙΑ 18 [ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2013 - ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2014] - ΝΕΟ ΤΕΥΧΟΣ

[ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΩΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩΝ] Οι εμπορικοί δρόμοι της πόλης, μέσα στην ευρύτερη αναθεώρηση που επέφερε η οικονομική καταβαράθρωση, απώλεσαν το οφίκιο που τους είχε αποδώσει η κοινωνία, με αποτέλεσμα να  καταλήξουν να είναι και πάλι δρόμοι.  Δίχως εμπόρευμα, δίχως στολίδια, δίχως Χριστούγεννα. 

 Εγκλωβισμένοι σε μία συμπλεγματική κατάσταση, αγχωνόμαστε. Αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα δια των αντικείμενων και όταν τα αντικείμενα μας προδίδουν, μια αγχόνη αρχίζει να θωπεύει το λαιμό μας. Έχουμε μάθει να επιβεβαιώνουμε την ύπαρξη μας με τα δόκανα του νου. Η αλήθεια πρέπει να περιγραφεί επαρκώς και ορθολογικώς, να ψηλαφηθεί λαίμαργα, όπως τα αντικείμενα στη βιτρίνα, διαφορετικά δεν είναι τίποτα άλλο από ένα ψέμα, μια απάτη.

  Τα συναισθήματα τα οποία απορρέουν από τα αντικείμενα, η ανάγκη για εμπορική συνδιαλλαγή, ακόμα και οι αναμνήσεις από γλυκανάλατα έθιμα, συνθέτουν την κατανόηση της γιορτής των Χριστουγέννων.  Καθετί, οφείλει πρωτίστως να αντικειμενοποιηθεί, ώστε στη συνέχεια να επιβεβαιωθεί. Διαδικασία απαραίτητη για να βρει κάθε έννοια αιτία ύπαρξης και εντέλει ορθότητα/αλήθεια.   

_______________________________

η [ΝΕΑ] ΣΟΔΕΙΑ τχ.18 διατίθεται ελεύθερα σε ψηφιακή μορφή (link): ΕΔΩ
και εντύπως: σε κεντρικά βιβλιοπωλεία

περιεχόμενα έκδοσης

04 [ΑΠΟΨΗ] Λέξεις τρυφερές και αέρινες του Βασίλη Μίχου  (άρθρο)

05 [ΘΕΣΗ] Σκέψη και πράξη του Γιάννη Τόλια (πεζό)

06 [ΘΕΑΤΡΟ] Ο ποιητικός υπερρεαλισμός του Βασίλη Ζιώγα του Κορνήλιου Ρουσάκη (αφιέρωμα στο θεατρικό συγγραφέα)

09 [ΑΓΡΑΝΑΠΑΥΣΗ] Εφιάλτης από το μέλλον από το Ζιζάνιο (σατυρογράφος)

10 [ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ] Meet John Doe – Frank Capra (1941) του Γιώργου Ρούσσου

14 [ΠΕΖΟ] Σεβίγια των Ματθαίου Ματθαιάδη και Μαρίας Ροδοπούλου

16 [ΔΟΚΙΜΙΟ] Μήτσος Παπανικολάου, περί ποίησης του Απόστολου Θηβαίου (αφιέρωμα)

20 [ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ] Κεντρικό Βιετνάμ (από τη Χουέ στη Ντανάνγκ παρακάμπτοντας τα τούνελ) του Γεωργίου Νικ. Σχορετσανίτη

23 [ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ] Αζίζ Νεσίν σε ελληνική απόδοση της Ισαβέλλας Μήτρου

24 [ΔΙΗΓΗΣΕΙΣ] Ο δρόμος της Ματίνας Αναγνωστοπούλου

26 [ΘΕΣΗ] Τα δώρα των Χριστουγέννων του Μπατίστα Μαλαματένιου (άρθρο)

27 [ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ] Έκτωρ Κακναβάτος (ανθολόγιο)

28 [ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ] Δημήτρης Τρωαδίτης, Κατερίνα Κατσίρη, Δημήτρης Δικαίος, Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, Αλέξης Αντωνόπουλος, Σταμάτης Καβαλλάρης, Τζένη Κουφοπούλου.

31 [ΒΙΒΛΙΟ – ΝΕΕΣ ΑΦΙΞΕΙΣ]

Μαρία Α. Κονταλή [Κουπί στο νερό] - εκδ. Γαβριηλίδη

Ασημίνα Ξηρογιάννη [Εποχή μου είναι η ποίηση] - εκδ. Γαβριηλίδη

ΣΤΗΛΗ ΤΗΕ ΑRTMANIACS////////ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ

 ...συνέντευξη στην Ασημίνα  Ξηρογιάννη




Σου δίνω λέξεις, μου δίνεις σκέψεις. Όχι, θάλασσα, ποίηση, Αν, έρωτας, πολιτική, Ελλάδα, λέξη, φόβος, μουσική. 





Όχι, δεν έχω δίλημμα· μεταξύ της θάλασσας και της ποίησης, προτιμώ τη θάλασσα. Αν όμως μπει ο έρωτας στη μέση, τα πράγματα αλλάζουν. Η πολιτική πρέπει να έχει ως απώτερο στόχο την εξάλειψη του φόβου μας ― οποιουδήποτε φόβου απορρέει από τη συμμετοχή σε μια κοινωνία. Όπως και να ’χει όμως, έχουμε πάντα τη μουσική. Η μουσική όλα τα ξέρει και όλα τα μπορεί. 




 Αν ήσουν εποχή, ποια εποχή θα ήσουν και γιατί. 




Θα ήμουν το καλοκαίρι, ειδικά αυτό του 2013. Και ένα ακόμα, παλαιότερο. Μπορεί και να μην ήμουν εποχή. Προτιμώ να είμαι ώρα, στιγμή, και άλλα τέτοια εύπεπτα. 





 Αν έκανες τατουάζ και θα έπρεπε να χαράξεις μόνο έναν στίχο πάνω στο σώμα σου, ποιος θα ήταν αυτός; 




«Το να δίνεσαι από το να δίνεις είναι ανώτερο», της Ευτυχίας Παναγιώτου. 



Λογοτεχνικά πρότυπα και επιρροές σου. 




Πρότυπο παραμένει η Μαστοράκη, ο Καβάφης, ο Ιωάννου, ο Ασλάνογλου, ο Σαχτούρης, ο Σολωμός, η Κάρσον, η Σέξτον, η Πλαθ. Μακάρι να ’ταν όλοι αυτοί οι επιρροές μου. Μακάρι... 





 Ποίηση και διαδίκτυο. 




Όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Είναι μία ευτυχής σύμπτωσις. 





 Εσύ και η μετάφραση. Υπάρχει κάποιο βιβλίο που επιθυμείς διακαώς να μεταφράσεις; 





Η μετάφραση κι εγώ είμαστε δυο κόσμοι σε διαρκή αναθεώρηση, σε διαρκή διαμάχη, είμαστε ερωτευμένοι ― πότε από κοντά, πότε από μακριά. Θα ήθελα να μεταφράσω διακαώς το «At swim two boys» του Jamie O’Neill. Ξέρω ότι δεν μπορώ. 





Ένα σχόλιο για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα. 



Δώστε πόνο! 



 Τι δεν συγχωρείς στον εαυτό σου; 




Τις εξάρσεις, τις εντάσεις και τις αδιανόητες εκτονώσεις του. Δεν του συγχωρώ που ανεβοκατεβαίνει σκάλες με κλειστά μάτια. 





 Αγαπημένος σου λογοτεχνικός ήρωας. 




Ο Χουάν Πρεσιάδο από το «Πέδρο Πάραμο» του Χουάν Ρούλφο. 





Ποια άλλη τέχνη πέρα από την τέχνη του λόγου σε συγκινεί; 



Η μουσική και η φωτογραφία. Η πρώτη έχει και λέξεις ― πολλές φορές, όχι. Η δεύτερη δεν τις χρειάζεται συνήθως. Είναι τέχνες που με ξεκουράζουν. 






 Πρότεινε στους αναγνώστες του varelaki/notationes δυο-τρία βιβλία που πρέπει οπωσδήποτε να διαβάσουν. 





Είμαι σίγουρος ότι οι αναγνώστες σου δεν έχουν ανάγκη τις δικές μου προτάσεις. Να διαβάζουν ― αυτό φτάνει και περισσεύει. 





 Πιστεύεις στα λογοτεχνικά βραβεία; 





Αν υπάρχουν και αν είναι λογοτεχνικά, ναι. 





 Διαβάζεις κάτι τώρα; 





Διαβάζω από την αρχή τον Καβάφη, τον Ιωάννου, τον Ασλάνογλου και τον Χριστιανόπουλο. Ξανά και ξανά, μετά μανίας. 





 Γράφεις κάτι τώρα; 





Μάλλον σβήνω για την ώρα. Σβήσε, σβήσε, όλο και κάτι θα μείνει. 




 Τι ονειρεύεσαι; 





Να έρθει η στιγμή που θα σταματήσω να ονειρεύομαι ― και να ελπίζω.