Όταν αλλάζεις τόπο, αλλάζεις θέση. Μετατόπιση σωματική, ψυχική, συναισθηματική,
πνευματική. Γιατί ο τόπος, όπως ο χρόνος, ορίζει και καθορίζει τις έννοιες, τον τρόπο που
απορροφάμε και μεταφράζουμε τον κόσμο γύρω μας. Με άλλα λόγια, ο τόπος είναι πηγή
σκέψης. Και αλλάζοντας τόπο, αλλάζεις σκέψη.
Το Guernsey, λοιπόν, έγινε ο δικός μου νέος τόπος-τρόπος. Χώρος-transit, από τους
Ρωμαίους και τους Βίκινγκς ως εμάς, τους σύγχρονους μετανάστες. Χώρος μεικτής (αγγλο-
γαλλικής) ταυτότητας. Χώρος στεντόρειας συνύπαρξης ζωής και θανάτου - παραλίες
γεμάτες ανέμελους παραθεριστές και μαζί πυροβολεία, πύργους άμυνας και ναυάγια, ως
σταθερό memento mori. Τοπίο αβέβαιο, προσωρινό, μετακινούμενο, με τις ακτές να
αλλάζουν συνεχώς στην παλίρροια. Τελικά, τόπος μεταιχμιακός.
Στο μεταίχμιο αυτό πάτησε η συλλογή. Στη διαρκή υπέρβαση ορίων και τη συνύπαρξη
διαφορετικοτήτων, που δεν αναιρούν η μία την άλλη (ως «είτε/είτε»), αλλά
αλληλοσυμπληρώνονται (ως «και/και»). Έτσι, το Guernsey γίνεται το όχημα, η μεταφορά,
προς συζήτηση μίας συλλογικής ταυτότητας (και εδώ σκέφτομαι μαζί το «εμείς», που
συζήτησε ο Βασίλης Λαμπρόπουλος πρόσφατα, με αφορμή το βιβλίο του Αλέκου Λούντζη),
το DNA της οποίας εμπεριέχει όλα τα διαφορετικά στοιχεία και μαζί συγκεντρώνει την
προσοχή του σε αυτό που μας ενώνει – την ανθρωπιά μας, με όλη την ομορφιά, τον πόνο,
τη χαρά, την αγωνία που κουβαλά.
Από το Pembroke στο Herm και από το σπίτι του Hugo στο σπίτι του Satie και το cider-
making, η συλλογή αναζητά το Χ, τον τόπο αυτό της ανθρώπινης εμπειρίας που όλοι
μοιραζόμαστε, που όλοι νιώθουμε δικό μας και όπου αναπόφευκτα ομοιοκαταληκτούμε.
Guernsey, 20/11/21
---------------
ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ : EΔΩ
