XAΡΙΤΙΝΗ ΞΥΔΗ / ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

[ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ <Οι Τρομπέτες του Οκτώβρη>,εκδ.Κώδικας,Αθήνα 2008]


ΨΕΜΑ

Δεν ήθελα να μείνω αταξίδευτη.Ούτε αθώα.

Έτσι μια μέρα πήρα χαρτί και μολύβι και ξεκίνησα,

το μακρύτερο,το τρομακτικότερο ταξίδι της γραφής.

Τα μάτια μου πάγωσαν,καθώς αντίκρυζαν

πυκνόκαννες αλήθειες,

στραμμένες καταπάνω της.

Ακόμα διασχίζω το κατασκότεινο τούνελ της κάννης...

******

ΕΡΩ

Σ΄έχω κοιτάξει,όταν στα μάτια σου πετούσαν αποδημητικά πουλιά.

Κολυμπούσαν κι έπαιζαν δελφίνια.

Σ΄εχω φιλήσει,όταν στα χδείλη σου η ανατολή συναντιόταν

με την  αστραποβόλο Άνοιξη κι έδινε ,τους έδινε

το πιο μεγάλο ερωτικό,κόκκινο χρώμα.

Σ΄έχω αγγίξει ,όταν στο δέρμα σου φύτρωναν

απέραντα λιβάδια-τα γιασεμιά.

Ερώ και καίγομαι σαν λιβάνι της Ανάστασης...

ΝΙΚΟΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ / ΚΑΛΛΙΔΡΟΜΙΟΥ

 ( Στη μεγάλη Κατερινούλα)

Θα στο αφήσω το φως,
δεν το δικαιούμαι.
Εσυ δεν είσαι που πήρες ένα τενεκεδάκι απ΄την υπόγα
και με συντροφιά τα κουνούπια,
έπλασες ενα δασος ;
Εσύ είσαι........που πήρες μιαν ηδονή
και την έφτιαξες κατανόηση.
Σκαλιά, φέρετρα
Ξέσκισε τα ερωτικά βοηθήματα κορίτσι.
Ξύσιμο με τα νύχια της παραμύθας
Νανούρισες μετά, ένα κομματιασμένο παιδί.
Ξεφτύλισέ την κι΄άλλο
τη ψυχανάλυση των ευνούχων φλώρων.
Σε επισκέπτονται-όχι βέβαια εκδρομείς-του ‘’δρόμου’’
Εραστές φαντάροι
για να κάνετε μαζι παιδιά,
σιωπηλά... κανένας διάλογος στην πράξη.
Για σένα ιδρωμένοι,
φοβισμένοι,
με μολύνσεις που δεν έχουν καταγραφεί.
Είσαι ένας κούκος ρολόι