[...ένα φύλλο πέφτει ]
Ένα φύλλο πέφτει
ο χρόνος και ο τόπος.
Το φως ανοίγει ,κλείνει
ανοίγεται μπροστά μου
Τα λουλούδια με πάνε με κοιτάνε
και με σβήνουν
με βγάζουν απ΄ τον χάρτη
Το μολύβι,τα βιβλία,τα κείμενα.
Το μολύβι τρυπάει το απέραντο χαρτί
χωρίς τέλος,χωρίς αρχή.
Η φλόγα χορεύει στο κερί
σαν ηλιόλουστο πρωί
ξυπνάω και με βλέπω
Ένας πίνακας κοιτάζει την καρδιά μου.
Είναι η εικόνα που με κοιταξε.
Στο καφέ μια μέρα ένας κύριος με ρώτησε :
«Τι είναι η ποίηση;»
* O Eυκλείδης Καμπουρόπουλος είναι μαθητής,ετών 10
