Κυκλοφορεί το αστυνομικό μυθιστόρημα, Η Μαύρη Κάντιλακ του Τειρεσία Λυγερού, από τις εκδόσεις Ηριδανός.
Μια πολύ περίεργη δολοφονία νεαρής γυναίκας προβληματίζει τον αστυνόμο Σεβαστιανό ο οποίος ψάχνοντας την άκρη του νήματος έρχεται αντιμέτωπος με παλιούς του γνώριμους που έπιασαν την καλή, με ναρκομανείς και πρόσωπα της υψηλής κοινωνίας. Μια σειρά από περίεργες δολοφονίες αποπροσανατολίζουν τον αστυνόμο ο οποίος αντιλαμβάνεται ότι πρέπει να ξεφύγει από τις πολιτικές του εμμονές και το οικογενειακό του παρελθόν προκειμένου να φτάσει στο τέλος της υπόθεσης.
«Η Μαύρη Κάντιλακ» είναι αστυνομική λογοτεχνία με εγκληματική ατμοσφαιρικότητα, αίμα, κυνισμό και... σαρκασμό για μια ξεπεσμένη κοινωνία των δήθεν και των κάπως με μια ρετρό αισθητική... O Tειρεσίας Λυγερός σαφώς επηρεασμένος από την πένα του Γιάννη Μαρή, συνθέτει τον αστυνόμο Σεβαστιανό ως μια συνέχεια του Γιώργου Μπέκα, σε μια πιο κυνική και σαρκαστική εκδοχή με πολύ χιούμορ.
Ο Τειρεσίας Λυγερός γεννήθηκε και μεγάλωσε στην ανατολική Μεσόγειο. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα περνάει στο Αιγαίο σε σκονισμένα γραφεία, ανάμεσα σε βιβλία και χειρόγραφες σημειώσεις. Έπειτα από διάφορες δημοσιεύσεις σε έντυπα και ηλεκτρονικά ΜΜΕ, εκδίδει το πρώτο του μυθιστόρημα Η Μαύρη Κάντιλακ.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Μιλήστε μας για τη "Μαύρη Κάντιλακ".
Η Μαύρη Κάντιλακ δεν είναι αυτό που θα λέγαμε ένα κλασσικό αστυνομικό μυθιστόρημα. Έχει αστυνομική πλοκή, εκτυλίσσεται στην Αθήνα του σήμερα με όλα όσα κοινωνικά, πολιτικά και οικονομικά συμβαίνουν και με την ιστορία να εκτυλίσσεται ακολουθώντας τον αστυνόμο Αντρέα Σεβαστιανό. Η αστυνομική πλοκή αποτελεί την πρόφαση για να γίνει μια τομή στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Τον πρωταγωνιστή αστυνόμο Αντρέα Σεβαστιανό δεν θα τον έλεγες και ιδιαίτερα ικανό. Δεν έχει τη μαθηματική ακρίβεια των ξένων ντετέκτιβ, δεν ξέρει τι είναι ομάδα έρευνας, δεν συνεργάζεται σχεδόν με κανένα συνάδελφο του και ούτε πρόκειται για ένα γοητευτικό ήρωα μιας νουάρ ιστορίας με πάθη και δυναμική υπερήρωα. Είναι ένας μικροαστός, εκκεντρικός και πολλές φορές αντιπαθής αντιήρωας που παραμένει αστυνόμος ακόμα και στην προσωπική του ζωή. Φτάνει στη λύση του εγκλήματος λόγω της ψυχαναγκαστικής εμμονής του και της εσωτερικευμένης ανάγκης για εφαρμογή του νόμου. Γραμμένο με χιούμορ, κυνισμό και σαρκασμό παλμογραφεί την Αθήνα με τα χίλια πρόσωπα. Πάντα, όμως, μέσα στα πλαίσια του αστυνομικού μυθιστορήματος και της αστυνομικής πλοκής.
Πόσο έχετε επηρεαστεί από τη λογοτεχνία του Γιάννη Μαρή;
Σε μεγάλο βαθμό. Ο Γιάννης Μαρής υπήρξε ο δικός μου δάσκαλος. Μέσα από τις δικές του ιστορίες έμαθα να ανατέμνω με το νυστέρι της αστυνομικής λογοτεχνίας τις κοινωνικές δομές. Η γραφή, όμως, δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με αυτή του Μαρή. Ο προκλητικός πολλές φορές σαρκασμός και κυνισμός του Σεβαστιανού διαφοροποιεί τόσο τη «Μάυρη Κάντιλακ» όσο και τα 2 διηγήματα με ήρωα τον ίδιο Αστυνόμο (είναι δημοσιευμένα σε συνέχειες και μπορεί να τα βρει κάποιος στο φατσοβιβλίο στη σελίδα Τειρεσίας Λυγερός) από το Γιάννη Μαρή και τον αστυνόμο Μπέκα.
Θα μπορούσα να πω ότι ο Κουβανός Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες με τον προκλητικό λόγο του και ο Γιάννης Μάρης με την αστυνομική του πλοκή υπήρξαν οι συνιστώσες για τη γραφή μου.
Θεωρείτε ότι στην Ελλάδα υπάρχει παράδοση στην αστυνομική λογοτεχνία;
Μεγάλη παράδοση που πέρασε από πολλά κύματα αμφισβήτησης. Από την παραλογοτεχνία φτάσαμε στην αποδοχή και σήμερα μπορεί κάποιος να βρει διαμάντια μεσογειακής αστυνομικής λογοτεχνίας στην Ελλάδα. Τα εγκλήματα στη Μεσόγειο είναι πολύ ιδιαίτερα. Οι πόλεις δεν έχουν τις σκοτεινές γωνιές του Βορρά αλλά παρόλα αυτά πρέπει να ξέρουν όλοι όσοι ζουν στη Μεσόγειο και όσοι έρχονται εδώ ότι το άπλετο φως του ήλιου δημιουργεί πολλές σκοτεινές γωνιές τόσο στις πόλεις όσο και μέσα μας. Σκοτεινές γωνιές που είναι αρκετές για να εκτυλιχθεί το φρικτότερο έγκλημα την ώρα που το φως του ήλιου σκεπάζει τα πάντα.
Πιστεύετε στη δημοσίευση αστυνομικών ιστοριών σε συνέχειες όπως γινόταν παλιότερα;
Αν δεν το πίστευα δεν θα το έκανα. Ξεκίνησα να δημοσιεύω διηγήματα σε συνέχειες σε ένα από τα μεγαλύτερα ενημερωτικά site της Κύπρου, το Offsite.com πριν δύο χρόνια. Στόχος ήταν να δω αν θα διαβάζονταν και αν θα υπήρχε ενδιαφέρον. Μού έδωσαν την ευκαιρία και την άρπαξα. Μπορώ να πω ότι υπήρχε μεγάλο ενδιαφέρον (με τα ηλεκτρονικά μέσα όλα είναι μετρήσιμα και βλέπεις άμεσα πόσα «κλικαρίσματα» έχει κάθε θέμα) εξ αρχής. Κάτι που με ώθησε να προχωρήσω και στην έκδοση του πρώτου μου βιβλίου. Αν θα μπορούσα να πω κάτι σε νέους συγγραφείς όπως είμαι κι εγώ είναι το να ψάξουν να βρουν κάποιο ηλεκτρονικό μέσο πριν προχωρήσουν σε έκδοση ούτως ώστε να έρθουν σε μιαν πρώτη επαφή με τον κόσμο. Αν έχεις πάνω από 100- 150 άτομα σε κάθε δημοσίευμα τότε ναι αξίζει να προχωρήσεις αφού έχει γίνει ήδη η αρχή. Με το διαδίκτυο και τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης τα κείμενα ταξιδεύουν σε όλον τον κόσμο. Κάτι που δεν μπορεί να γίνει με τα έντυπα μέσα τα οποία παραμένουν στη χώρα που εκδίδονται. Ταυτόχρονα, έρχεσαι σε άμεση επαφή με τον κόσμο. Οι αναγνώστες σού στέλνουν μηνύματα και έτσι γνωρίζεσαι μαζί τους. Και πιστέψτε με ο κόσμος θα αναγνωρίσει αυτό που αξίζει ακόμα κι αν του δίνεται κάθε Κυριακή πρωί εντελώς δωρεάν.
Έχετε επόμενα συγγραφικά σχέδια;
Κάθε βδομάδα σημειώνω δεκάδες υποψήφιες αστυνομικές ιστορίες. Αρκεί να κάνω μια βόλτα ή να γίνει ένα λάθος τηλεφώνημα στο σπίτι μου ή να δω έναν παράξενο ή και καθημερινό τύπο στο δρόμο και αμέσως γεννιέται μια αστυνομική ιστορία από τα έργα των ανθρώπων. Ποιος είναι, που πάει, τι θέλει, τι μπορεί να ψάχνει και αμέσως πλάθω μιαν ιστορία.
Τις περισσότερες φορές δεν τη γράφω. Η ιστορία που θα γράψω συνήθως ξεκινάει από ένα εντελώς άσχετο ερέθισμα. Κάτι γεννιέται μέσα μου και τότε επιστρέφω σε όλα όσα παρατήρησα στην πόλη ή και έξω από αυτήν και αντλώ το υλικό μου και τους χαρακτήρες μου. Πάντα παρατηρούσα τους ανθρώπους από την κορυφή μέχρι τα νύχια που λέμε και ήθελα να μάθω τι κρύβουν. Μού αρέσουν οι ιστορίες των ανθρώπων (από την πιο απλή μέχρι την πιο σύνθετη) και ειδικότερα όσες έχουν αιματηρή κατάληξη.
Προς το παρόν έχω γράψει τη «Μαύρη Κάντιλακ» που κυκλοφόρησε πριν ένα περίπου μήνα, ενώ στο διαδίκτυο υπάρχουν δύο ακόμα διηγήματα με τον ίδιο αντιήρωα (Δεκαεφτά – Το νανούρισμα) που αποτελούν τη συνέχεια του αστυνόμου Σεβαστιανού. Θα ήθελα να φτιάξω ένα σήκουελ με τον αστυνόμο και τις ιστορίες του.
*****
