ΜΑΤΣΗ ΧΑΤΖΗΛΑΖΑΡΟΥ

Λες κι ήτανε χθες βράδυ ακρογιάλι το σώμα μου,
τα χέρια σου δύο μικρά τρυφερά καβούρια.


.................


Δεν θέλω ανεμώνες κόκκινες,μαβιές και άσπρες,θέλω
να χώσω τη μούρη μου μες στα μαλλιά σου,που΄ναι
σα χόρτα στην άκρη του ποταμού.

ΣΥΛΒΙΑ ΠΛΑΘ / ΛΑΙΔΗ ΛΑΖΑΡΟΣ

 [...]


...Το να πεθαίνεις
είναι μια τέχνη,όπως και καθετί άλλο
Εγώ το κάνω εξαιρετικά καλά.

Ετσι όπως το κάνω είναι σαν κόλαση.
Ετσι όπως το κάνω μοιάζει αληθινό.
Μπορείς να πεις ότι έχω το χάρισμα....

  [...]

(Απόσπασμα-Λαίδη Λάζαρος )

ΠΟΛΥΔΟΥΡΗ- ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ

Κοντά σου δεν ηχούν άγρια οι ανέμοι
Κοντά σου είναι η γαλήνη και το φως.
Στου νου μας τη χρυσόβεργην ανέμη
Ο ρόδινος τυλιέται στοχασμός.

Κοντά σου η σιγαλιά σα γέλιο μοιάζει
που αντιφεγγίζουν μάτια τρυφερά
κι αν κάποτε μιλάμε ,αναφτεριάζει
πλάι μας κάπου η άνεργη χαρά.

Κοντά σου η θλίψη ανθίζει σα λουλούδι
κι ανύποπτα περνά μεσ στη ζωή.
Κοντά σου όλα γλυκά κι όλα σαν χνούδι,
σα χάδι,σα δροσούλα,σαν πνοή.

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Ενα σπιτάκι απόμερο,στο δείλι,στον ελαιώνα,
μια καμαρούλα φτωχική,μια βαθιά πολυθρόνα,
μια κόρη που στοχαστικά τον ουρανό κοιτάει
ω,μια ζωή που χάνεται και με τον ήλιο πάει!
[αφιερωμένο στην Πολυδούρη]


ΦΘΟΡΑ
Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,
και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι.