Ετοιμάσου
Να, πάρε τα μάτια μου να φας,
αφού πεινάς.
Eγώ,
για ώρ΄ανάγκης ,
κονσέρβες κουβαλώ,
ληγμένες,
με παστωμένα πρωινά Σαββάτου.
Με το σφυρί αυτό
σπάσε τα κόκκαλά μου
και κάρφωσέ τα,
σπίτι να φτιάξεις.
Γερό να είναι μόνο,
ο λύκος πεινασμένος έρχεται.
***
Λαδάκι Τζόνσον
Κάθε πρωί σ΄αλείφω απ τα νύχια στην κορφή.
Σαν μωρό με ρυτίδες, είπες,
γυρνώντας ( με τις ώρες) μια μπουκιά ψωμί
στο στόμα σου. Το σώμα σου,
μόνο οστά μπροστά (και πίσω).
Θέλω να σε ξελύσω
και να σε φτιάξω απ΄την αρχή.
Μπορεί
και να τα καταφέρω. Αν φέρω
τα κατάλληλα υλικά.
Τι λες γι΄αυτό;
Xαμογελάς.
Σαν μωρό με ρυτίδες, γυρνάς
πλευρό και κοιμάσαι.
***
Πρωινή βροχή
Ας πούμε ότι βρέχει.
Ότι είναι Κυριακή, πρωί.
Ότι είμαστε δεκαεννιά,
κι αυτό θα πει
δεν έχουμε ιδέα πως είναι να στενεύει ο δρόμος
μέχρι να μη χωράς.
Γεμάτη αυτοπεποίθηση εσύ,
θα περπατάς
πάνω από την πόλη,
απ΄την ομίχλη που άλειψε τον δρόμο,
από το δέρμα μου που μαλακώνει όταν σε βλέπω
που έρχεσαι.
Ακόμα δεν θα ξέρουμε
πως όλο αυτό που μοιάζει με αρχή,
θα το σκεπάσει η φθινοπωρινή υγρασία.
Στο ποίημα εδώ, αυτό δεν έχει σημασία.
Ούτε πως κάτι τόσο αλλιώτικο θα γίνουμε
απ΄ο,τι φανταστήκαμε.
Τώρα,
εδώ,
είμαστε μόνο
εσύ κι εγώ.
Και η υπόσχεση της πρωινής βροχής
2017, Εκδόσεις Κύφαντα 2019
Ανθολόγηση για το Varelaki : Ασημίνα Ξηρογιάννη
Η φωτό είναι παρμένη από το διαδίκτυο.
***
