ΚΩΣΤΑΣ ΛΙΝΝΟΣ /// ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΚΡΙΤΗΡΙΟ

'Εκοψα τον χρόνο μ' ένα σουγιά
Και τον άνοιξα με τα δάχτυλα:
Δεν είχε τίποτα μέσα.
Πιο κει ένα τσέλο έκλαιγε
Πάνω στο νωπό πτώμα τ ' ουρανού'
Ο ποταμός χανόταν χωρίς όνομα-
Οδηγός μιας ζωής.
Κάπου ένα χέρι χάιδευε μαλλιά,
Το σώμα σαν σπασμένο τραγούδι
Γύρευε το ταξίδι'
Και παντού,μα παντού χιόνιζε
Μια λιτανεία πένθιμων στιγμών.

***

ΣΤΟ ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ

'Ενα μισοσβησμένο όνομα στο χώμα
Μια σπασμένη καρέκλα στην ερημιά
Κι οι άνθρωποι που λησμονήσαμε
'Οπως το γράμμα στο μπαούλο.

Μια σοφία μυστικά διδαγμένη
Από το μακρινό σήμα της ησυχίας
Ξυπνά τη μέρα,τα πανιά λύνει
Των τραγουδιών που δεν ήρθαν ακόμη.

***

ΟΙ ΕΡΗΜΙΤΕΣ

Σπουδάζοντας τη μουσική των δέντρων
Μίλησαν με τα σύννεφα
Τα λόγια τους αρχαίο νόμισμα
Κι ανάλαφρος τρύγος.
Κρατήσανε τη φωτιά
Και κράτησαν τη βροχή
Τα χέρια τους πεδίο μάχης
Μιας ετοιμοθάνατης αιωνιότητας.
Σπουδάζοντας τη μουσική της θάλασσας
'Ακουσαν τον ήλιο να τους διαβάζει
Το στοχασμό των ανέμων
Κι ήταν τότε που έλαμψαν
για μια στιγμή
'Αγνωστα ψάρια πίσω από τις λέξεις.
Τα λόγια τους κήπος κρυφός
Κι ανέμελη κόμη ·
Σπουδάζοντας τη μουσική των βουνών
Μίλησαν με τους ίσκιους.

***

ΣΥΝΘΕΣΗ ΜΕ 'Η ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

'Ισως κάτι καινούργιο να μπορεί να βρεθεί
Πέρ' από τη χειμωνιάτικη θάλασσα'
Αυτή την αρχαία θάλασσα που τις νύχτες
Σκάβει μες στα σιωπηλά λευκά σπίτια 
                                                      τη μνήμη.

Σαν να χαθήκανε οι λέξεις απ' τον κόσμο,
Κι ένα ακυβέρνητο σκαρί σαν να γυρεύει
Τον λιγοστό ήλιο που απέμεινε.

***

Κώστας Λιννός,Μετασχηματισμοί Δ', Οι εκδόσεις των φίλων,2018

Aνθολόγηση για το Varelaki :Aσημίνα Ξηρογιάννη

***

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΊΟΥ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

ΕΛΕΓΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΠΑΛΟΝΙ ΑΦΟΥ ΠΕΤΑΞΕ ΜΕΤΑ

Λέξεις γεννιούνται
ρήματα ξεσηκώνονται
κοιτούν περίεργα,
ουσιαστικά ζητούν 
τις παύλες τους,
επίθετα φλερτάρουν με 
τις παρενθέσεις τους
γυρνούν πεισματικά
τις πλάτες στα
αποσιωπητικά,
επιρρήματα σηκώνουν
επιδοκιμαστικά 
τα χέρια,
παύλες-παύσεις
διεκδικούν το 
μερτικό τους,
σπάνια τα κόμματα
ανάσες
λαχανιαστές
σφίγγουν το ρυθμό
στην απουσία
των κεφαλαίων γραμμάτων
και των τελειών,
οι άνω τελείες
μαγικά  αληθεύουν.

Λέξεις αναφωνήματα
λόγια ανάκατα
παιχνίδι βλέμματα
χορεύουν στις πτυχές του πουθενά

Αν το πουθενά
γίνει εδώ
οι λέξεις καταρρέουν
Ξεγλίστρησε
το λαστιχάκι απ ΄το μπαλόνι
Τι ήχος ανεπαίσθητος κι αυτός!

***

ΚΥΚΛΟΓΡΑΦΗΜΑ

Ας εστιάσουμε στο υπαρκτό
Σαρκώδη χείλη
Ουροβόρων εαυτών
Κατά τον ενιαυτόν
Κυματοειδούς συναρτήσεως
Η απόδειξις
Κρίσιμος απόφασις
Θεωρήματος επιλογή
Οπισθοδρόμησις 
ή πρόοδος;
Kαρκινοβατούμε
εις αυτάρεσκον αυνανισμόν
κι  ο ήλιος κυκλοδίωκτος

***
«μετα/πλάσ/ματ/α»,Σαιξπηρικόν 2017

Ανθολόγηση για το Varelaki: Aσημίνα Ξηρογιάννη

***

ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΒΑΤΑ /// ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Η μάνα μου

Η μάνα μου 
είναι ένα σπασμένο λαγήνι που στάζει
και λιγοστεύει διαρκώς.

Η  μάνα μου ολοένα 
μαδάει ένα ερωτηματικό.
Αναρωτιέται  για τους λεμονανθούς.
Του γάμου μου ή του γάμου της;
Mπερδεύεται με το  κουτάλι.
Να με ταΐσει ή να φάει;

Στις τσέπες της βρίσκω συχνά 
μαντήλια αποχαιρετισμού.

Η μάνα μου 
είναι ένα πληγωμένο ωδικό πουλί.
Κοιτάζει ώρες έξω από  το παράθυρο.
Μιλά και πέφτουνε στο πάτωμα
ρινίσματα, ξέφτια και ροκανίδια.
Σκύβω και τα μαζεύω.
'Αλλα τα βάζω στο συρτάρι μου
και άλλα κάτω από το μαξιλάρι
μαζί με τ' αναθήματα κι όλα τα τιμαλφή 
που έχω φυλαγμένα.


Τα φωτεινά απογεύματα
μ΄ένα καλειδοσκόπιο ονοματίζουμε τα χρώματα
ξανά, μαζί, από την αρχή.
Αυτό μάνα, είναι το κόκκινο ,το πράσινο,
Αυτό της αγκαλιάς, αυτό του χωρισμού,
Αυτό της ξενιτιάς.
Αστο, μάνα αυτό, αυτό είναι της λήθης.

Θέλω
να είναι πάντα εκεί
η μάνα μου
ένα λεπτόφλουδο, μα υπέρχειλο
δροσιστικό λαγήνι.

***

Στη Σταύρωση

Οι ώριμες γυναίκες 
όταν εκκλησιάζονται
κάνοντας το σημείο του σταυρού
αγγίζουν τις πάσχουσες περιοχές.
Την 'Ανοιξη
τις νιώθουν να φλεγμαίνουν.

Αιώνες τώρα
στα ίδια σημεία επιμένουν τα συμπτώματα.

***

Αστική ευγένεια

Θερμά παρακαλώ

να βγάλεις τα παππούτσια σου
στο ξύλινο πάτωμά μου.

Τρίζουν τα μέσα μου
όταν έρχεσαι.


***

«Σκυλί δεμένο», Μανδραγόρας, 2017

Ανθολόγηση για το Varelaki:Ασημίνα Ξηρογιάννη

***