Το Κεντρί, 2014
60 σελ.
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ
Ο νους μου είναι ένα παραγεμισμένο
μπαλόνι
Ο νους μου είναι ιπποπόταμος
Δείχνει τα δόντια του
Δείχνει τις φτέρνες του
Με καταπίνει
Το υλικό μου αντανακλάται
στα μάτια του
μια ανώμαλη σύνθεση.
:o πίνακας αυτός είναι θλιμμένος.
******
Το φεγγάρι των τρελών
Η Λευκή Κυρία
είναι λυπημένη.
Η αυγή σφραγίζει τα νεύρα των δακτύλων της
μ'έναν αδυσώπητο ήλιο.
Τα μάτια της κραυγάζουν σιωπηλά
χτυπώντας στον απέναντι τοίχο.
Κανείς δεν ήρθε.Κανείς δεν θα' ρθει.
Κι ας πλανάται μακριά η σκέψη της
στις κοκάλινες ράχες των άστρων.
Η Λευκή Κυρία βγαίνει γυμνή από το
μπάνιο
το σώμα της υγρό,κλαίει μπροστά
στον καθρέφτη
******
'Ενα φάντασμα στην είσοδο
Πέθανα χθες
λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
Εύκολα και ανώδυνα
Όπως μια φευγαλέα σκέψη.
Με βρήκε το πρωί
ο θυρωρός
Στεκόμουν όρθια,
Με το πανωφόρι μου
Τα χέρια στις τσέπες
και τον κοιτούσα
τον κοιτούσα.
Κάλεσε ασθενοφόρο
Πολύ παγωνιά έξω
Ο κόσμος μετέωρος
Ο κόσμος λάθος
Η βροχή έπεφτε
Τα μωρά κλαίγανε
Η καρδιά μου χτύπαγε
Η νεκρή καρδιά μου
Δεν έλεγε να σταματήσει.
******
Μεγάλες προσδοκίες
Μια νύχτα,
ερωτεύτηκα το είδωλό μου.
Ήταν διάφανο
εύθραυστο
-απόλυτα πιστευτό.
Το τοποθέτησα σ' ένα βάθρο
και περίμενα να εξυψωθεί.
Μα αυτό έστεκε μάλλον φοβισμένο
και γυρνούσε τα μάτια προς τον
Ουρανό.
