ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ/της Ασημίνας Ξηρογιάννη

Επειδή είναι  ωραίο να παίρνονται τέτοιες πρωτοβουλίες στις μέρες μας...
το blog varelaki στηρίζει τον διαγωνισμό ποίησης  με θέμα <ΑΝΘΡΩΠΟΣ>που διοργανώνει  τo περιοδικό e-charity με κίνητρο την αγάπη για τον άνθρωπο και στόχο την βοήθεια προς αυτόν!Ολοι οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό εμπεριέχονται στο παρακάτω link!

http://www.e-charity.gr/contest.php?tef=May&y=2012

Μπορείτε να διαβασετε τα ποιήματα και να κάνετε LIKE σε αυτό που σας αρέσει! 

Η γράφουσα συμμετέχει με το παρακάτω ποίημα :

    MΕΤΑΝΑΣΤΗΣ 

    Α-πολις 

        κατάντησε

        κι όμως 

        δεν ξέρει

        να σου πει

        πώς λέγεται

        αυτό το -α.

        Μα το σώμα του  

    ξέρει καλά

        τα στερητικά τα άλφα

        τί σημαίνουν . 

http://www.e-charity.gr/final.php?id=709&tef=May&y=2012

ΣΑΣ ΠΑΡΑΘΕΤΩ ΤΗΝ ΕΠΙΣΗΜΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ E-CHARITY:

Αν ψάχναμε μια λέξη, να περιγράψει το συναίσθημα που γεννά 

η προσφορά σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, να «ζωγραφίσει» 

την συμπαράστασή μας προς  

 τα παιδιά που στερήθηκαν ένα χάδι ή παλεύουν με ασθένειες, 

ή να  αποτελέσει το συνώνυμο της υποστήριξης 

προς τους συνανθρώπους μας που  

 αποζητούν την αλληλεγγύη μας 

για να υπερπηδήσουν τα εμπόδια της ζωής, 

 αυτή θα ήταν η λέξη «ελπίδα». Το e-Charity.gr, 

 από την ίδρυσή του, έδωσε

 έναν άγραφο όρκο, που πάντα θα υπηρετεί με αγάπη και αφοσίωση. 

«Να  είμαστε εκεί που ο συνάνθρωπός μας, έχει ανάγκη». 


Δίπλα σε Ιδρύματα που προστατεύουν παιδιά,

 μαζί με τους μικρούς και 
μεγάλους αγωνιστές που παλεύουν 

με ανίατες ασθένειες, 

κοντά στους  συνανθρώπους μας που αντικρίζουν 

το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας 

, στο πλευρό των συμπολιτών μας 

που δίνουν μάχη για την αξιοπρέπεια, την  

 κοινωνική συνοχή και την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης. Για να 
συνεχίσουμε όμως τον αγώνα μας να υποστηρίζουμε όσους μας έχουν ανάγκη, 
χρειαζόμαστε και τους δικούς μας αρωγούς στο έργο αλληλεγγύης που 
υπηρετούμε. Εταιρίες και επιχειρήσεις με κοινωνικό προφίλ, αναπτύσσοντας
 την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη τους, συμπαραστέκονται στην προσπάθειά 
μας, να κάνουμε τον κόσμο μας, λίγο καλύτερο. 


Γιατί, τον κόσμο αυτό τον δανειστήκαμε 

και οφείλουμε να τον παραδώσουμε  

 στα παιδιά μας, βελτιωμένο και με περισσότερες ευκαιρίες. 

Για να λάμψει και πάλι η «ελπίδα» πάνω από την χώρα μας, 

πρέπει όλοι μαζί, να γίνουμε  

 κρίκοι της αλυσίδας ανθρωπιάς. 

Γιατί «Δεν χρειάζεται πολύ ΑΛΛΑ  

 χρειάζονται ΠΟΛΛΟΙ».


Συνδυάζοντας την τέχνη της ποίησης

  με την προσφορά προς τον συνάνθρωπό 

 μας, διοργανώσαμε τον πρώτο μας Ποιητικό Διαγωνισμό, 

συγκεντρώνοντας  συμμετοχές ανθρώπων που αγαπούν 

να εκφράζονται μέσω στίχων, σας καλούμε 

 να ψηφίσετε τα ποιήματα που σας αρέσουν με ένα LIKE 

στην αντίστοιχη  συμμετοχή του κάθε διαγωνιζόμενου. 

 Για να είναι έγκυρη η ψήφος σας,

 πρέπει πρώτα να κάνετε LIKE 

στην επίσημη σελίδα του e-Charity.gr στο  

 Facebook. Αποτελεί την έμπρακτη επιβράβευσή σας 

 προς τους Χορηγούς μας, 

 που θα συνεισφέρουν οικονομικά 

στην ενίσχυση των Ιδρυμάτων που  

 στηρίζουμε μέσω του περιοδικού. 

Έτσι θα ανακουφιστούν παιδιά που  

 μεγαλώνουν χωρίς φυσικές οικογένειες,

 γυναίκες που προστατεύονται οι  

 ίδιες και τα παιδιά τους από την ενδοοικογενειακή βία 

που γνώρισαν στο  

 παρελθόν, μετανάστες αλλά και Έλληνες 

 που αντιμετωπίζουν προβλήματα 

 υγείας καθώς και οικογένειες 

που μαστίζονται από την φτώχεια και την ανέχεια.

Α.Ξ. 

Αποδεκατισμός /του Αλέξη Καζαντζίδη

Στα είκοσι διαβάζεις ακόμη, εκπαιδεύεσαι, μαθαίνεις μια τέχνη...

Στα τριάντα ψάχνεις για δουλειά,

στα σαράντα υποαπασχολείσαι, ελπίζεις ακόμη, ψάχνεσαι...

στα πενήντα απολύεσαι...

στα εξήντα σού παίρνουν πίσω τη σύνταξη,

στα εβδομήντα είναι πολύ αργά πια για μολότωφ...

Ύστερα αναχωρείς προς τας αιωνίους μονάς (εκεί τουλάχιστον δεν βάζουν ΦΠΑ στην μπουγάτσα).

Φαύλος κύκλος στο χείλος του γκρεμού...

...ένας χορός ουτιδανών και τιποτένιων κάνει ξανά κουμάντο και να «υμνεί της πατρίδας το χαμό»

στο αμήχανο χαμόγελο του βετεράνου που δεν του φθάνει πια η σύνταξή του για τα φάρμακα,

στην οργή του ανάπηρου που το καροτσάκι σκοντάφτει πάνω στην ασπίδα του κρανοφόρου...

Βιβλίο, σχολικό βιβλίο κομμένο στα τέσσερα, όπως το τσιγάρο των κρατούμενων στις εξορίες, λάβετε φάγετε· τούτο εστί το σώμα μου

ένα τέταρτο βιβλίου για το παιδί

και το νοίκι που δεν μπορεί πια να πληρωθεί.

Μ ε το κρύο φως των προβολέων να ζωγραφίζει λευκά κελλιά στον μαύρο ουρανό και τις σειρήνες να ηχούν σιδερένιες μέσα στη νύχτα, παρελαύνουν με το βήμα της χήνας οι χρηματοπιστωτικοί σύμβουλοι, γαυγίζουν μέτρα

νέα μέτρα, φαιά μέτρα, κι άλλα μέτρα

Σ τείλε τον νου σου βόλτα στην εξοχή. Κάτω απ' τη γη ξεδιαλέγει ο Ασκληπιός τους σπόρους του. Κάποιο βοτάνι θα 'ναι και για σένα θεραπευτικό,

ή ποίημα

ή ζωγραφιά

ή παρέα φίλων.

Για όλους έχει δώρο ο θεραπευτής γιος του Απόλλωνα να πάρουν μαζί τους επιστρέφοντας σπίτι, φέτος μ' αυτόν τον βαρύ καιρό μέσα στην καρδιά των περισσότερων και των πιο αγαθών ανθρώπων.

Φέτος.

Στοιχειωμένη απ' τους δύο μεγάλους πολέμους η Ευρώπη κοιτάζει πάλι πίσω της και βλέπει τον ίδιον Νόμο του Μόνου

να υπερυψώνει τον εαυτόν του και να τον δοξάζει πάνω απ' τις πλατείες των πόλεων και τα καφενεία των χωριών,

φάε

πιε

και ευφραίνου

με τη ζωή του αλλουνού, τους κόπους του, τα όνειρά του που ατύχησαν (επειδή τα παγίδευσες, κουφάλα!) φάε

με την ασιτία των παιδιών, την ντροπή των γονέων τους, την αγωνία των αγαθών

φάε τους τα αγαθά!

μία και μόνη είναι η εντολή του Νόμου του Μόνου, τι να τις κάνει τις δέκα; Αυτές είναι για τους πτωχούς τω πνεύματι,

αυτούς που τους γαμάς τη δημοκρατία ή τους γαμάς με τη δημοκρατία. Πιάσε τον κλεφτοκοτά και τιμώρησέ τον που δεν έγινε θηρίο

και φάε τον ύστερα ωμόν, βάλε στο Σύνταγμά του την ωμοφαγία! να βλέπει μπάτσο και να κάθεται σούζα, να ακούει Μέρκελ και να κατουριέται, να μυρίζεται τόκο και να γεμίζει ο οισοφάγος του θειάφι.

Ο μέγας ένοχος, ο ανθρωπάκος...

Ο ανθρωπάκος που γκρέμισε τη Βαστίλη. Που είδε τη γη απ' το «Σογιούζ» και τον «Απόλλωνα», ο ανθρωπάκος που έγραψε τον «Αμλετ», εσύ είσαι το άλας της Γης

κι άσε το θηρίο να σου λέει πως εσύ ψήφισες τον Χίτλερ, διότι εσύ τον συνέτριψες.

Ασε τον ηλίθιο να σου λέει ότι εσύ έκαψες τα βιβλία, διότι εσύ τα αντέγραψες και τα έσωσες. Eσύ ψήφισες Σαμαρά, εσύ μπορείς να τον ξαποστείλεις. Εσύ νικάς, ανθρωπάκο! Εσύ είσαι ο πολίτης.

Μεγάλη υπόθεση.

Εμείς τα ανθρωπάκια είμαστε η μεγάλη υπόθεση της ζωής μας και είθε τριάντα μεραρχίες ποιητών να σκέπουν τα τέκνα μας...

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ της ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

        


  'Ετυχα προχθές σε μία διαδικτυακή συζήτηση όπου  δυο νεαροί συγγραφείς (και νέοι στην ηλικία,και νέοι στο χώρο της λογοτεχνίας) κατέθεταν τις απόψεις τους πάνω στο θέμα(να το πω γενικά) '' Λογοτεχνία και Διαδικτυο ''.Ο ένας υποστήριζε με θέρμη  ότι δεν πρέπει  οι συγγραφείς(νέοι και παλαιοί) να εκθέτουν την δουλειά τους μέσα στα social media,απλά γιατί αυτό,κατά την άποψή του ,είναι κατάντια και υποβάθμιση του ρόλου τους ,αλλά και της τέχνης τους.Κατέκρινε σφόδρα όσους προσπαθούν να '' αλιεύσουν '' αναγνώστες από το facebook ή το twitter ,όσους κοινοποιούν στους τοίχους τους αποσπάσματα από μυθιστορήματα και ποιήματά τους,όσους βάζουν προδημοσιεύσεις στα status τους και κάνουν ταg  πολύ κόσμο στα notes τους.΄Ηταν οργισμένος με αυτήν την άθλια κατάσταση και άρχισε να εξαπολύει υβριστικούς χαρακτηρισμούς προς άπαντας που στηρίζουν όλα τα παραπάνω ''κακά '' Αντίθετα,ο υπομονετικός συνομιλητής του υποστήριζε την '' άλλη άποψη .''Οτι όλα είναι θεμιτά.Και γιατί να μην διακινείται η Λογοτεχνία στο διαδίκτυο και ζούμε σε ελεύθερη κοινωνία και ο κάθε άνθρωπος μπορεί να εκφραστεί  όπως επιθυμεί αρκεί να μη θίγει τον συνάνθρωπο και εν τέλει και οι '' πνευματικοί άνθρωποι '' είναι άνθρωποι του κόσμου και  αλίμονο αν  είναι  κλειστοί σε αυτό που τους προσφέρεται.Από τη φύση του το διαδίκτυο  ευνοεί,διαδίδει και στηρίζει τον πλουραλισμό και το σεβασμό στην διαφορετικότητα ο,τι κι αν σημαίνει αυτό.Και  εδώ θα πούμε το  αυτονόητο ,δηλαδή ότι  όλα εξαρτώνται  από τον τρόπο που τα χρησιμοποιεί κανείς τα πράγματα.΄Οπως μερικοί βρίζουν άλλους  που τους βάζουν χωρίς να τους ρωτούν σε ομάδες μέσα στο φατσοβιβλίο.Και έχουν δίκαιο.Αλλά υπάρχει και ο αντίλογος πάντα.1.Το σύστημα του facebook  έχει καταργήσει το παλιό σύστημα με invitation για εισαγωγή σε ομάδες.2.Συνοπτικά είπε κάποιος...'' Υπάρχει και το ποντίκι,ρε φίλε!Κούνα το και βγες από την ομάδα ''
      Επανέρχομαι όμως στο θέμα '' Λογοτεχνία και διαδίκτυο ''
Λοιπόν....σαφώς και προτιμάς την άμεση ,ζεστή ανθρώπινη επαφή  και τη μοναξιά του βιβλίου.Η τις όμορφες λογοτεχνικές βραδιές όπου μαζεύονται οι άνθρωποι  γύρω από ένα τραπέζι και μιλούν και πίνουν κρασάκι και διαβάζουν ποιήματα και τα σχολιάζουν μετά.Και οι συζητήσεις δεν τελειώνουν γιατί η λογοτεχνία είναι πάντα εκεί για εμάς που την αγαπάμε.Ας αναλογιστούμε όμως και τον τρόπο που μπορούν τα social media να μας φέρουν πιο κοντά.Γιατί μπορούν,έχουν την δύναμη.Αποδεδειγμένα μπορούν και όλοι μπορούμε να φέρουμε τις  αποδείξεις μας για αυτό.Και είναι ούκ ολίγες.Μέσω των μέσων αυτών,οι αναγνώστες εύκολα και άμεσα έρχονται σε επαφή με αγαπημένους τους συγγραφείς και ανοίγουν μαζί τους διάλογο.Λογοτέχνες από διάφορα μέρη της Ελλάδας έχουν την ευκαιρία να γνωριστούν μεταξύ τους,να ανταλλάξουν απόψεις,κείμενα,ποιήματα,να συν-διοργανώσουν λογοτεχνικές βραδιές και παρουσιάσεις βιβλίων μειώνοντας τις αποστάσεις....Όσο για την Ποίηση ...φοράει τα καλά της,ιδίως στο facebook και στην blogosfaira.Γιατί οι Ποιητές σε δύσκολους καιρούς σαν τους δικούς μας...δεν σιωπούν τελικά....!Και οι περισσότεροι φαίνεται να αποδέχονται το διαδίκτυο και το facebook και όλα αυτά.Αφού δημοσιεύουν ακατάπαυστα τη δουλειά τους και κάνουν τους διαδικτυακούς τους φίλους κοινωνούς και συνταξιδιώτες.Ρίξε μια ματιά και δεν θα  αντέξεις να μετρήσεις.Βιβλία,bazar βιβλίων,ομάδες για την Ποίηση και τη Λογοτεχνία,ομάδες για λογοτέχνες νέους και παλαιότερους,σελίδες περί της τέχνης της γραφής και περί διανόησης,άπειρες παρουσιάσεις βιβλίων...άπειρες λογοτεχνικές βραδιές,ωραίοι διαγωνισμοί  τέχνης από έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά και blogs,λογοτεχνικά like και share ,φιλοξενία σε walls  διαχρονικών στίχων,links  από αξιόλογα λογοτεχνικά ιστολόγια.Πριν από χρόνια οι  αναγνώστες που διψούσαν να ρωτήσουν κάτι  τον αγαπημένο τους συγγραφέα,αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να τον βρουν,ούτε στα όνειρά τους δεν τα φαντάζονταν αυτά.Αλλά  και οι συγγραφείς που ήθελαν να συναντήσουν τους ομότεχνους,ούτε κι αυτοί είχαν τέτοιες δυνατότητες...Οπότε είμαστε τυχεροί και οι αναγνώστες και οι συγγραφείς...Ας απολαύσουμε αυτό που μας παρέχεται και ας έχουμε πάντα τον νου σε ενδεχόμενες παγίδες....!
Χθες είχα πάει σε μια όμορφη εκδήλωση στη Κλαυθμώνος ,μια όμορφη διοργάνωση με πρωτοβουλία του  ποιητή και εκδότη Κώστα Κρεμμύδα,όπου συνυπήρξαν  ποιητές και μουσικοί σε μια καλλιτεχνική εμπλοκή.'Ηταν μια όμορφη βραδιά που, ενδεχομένως ,αν δεν υπήρχαν τα social media για να μας την κοινοποιήσουν  να  μην την παίρναμε χαμπάρι και να την χάναμε...Να χάναμε τις φωνές των ποιητών.Γιατί υπάρχουν φωνές ποιητικές στις μέρες μας που δεν πτοούνται και δεν σιωπούν.!Και ίσως ο κόσμος να έχει  μεγαλύτερη ανάγκη την θαλπωρή της ποίησης σήμερα περισσότερο παρά ποτέ.Και δεν είναι διόλου τυχαίο που άφθονη Ποίηση κατακλύζει το διαδίκτυο!