ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΠΑΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ///ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

[Παναγιώτης Παπαπαναγιώτου
''Σαπράνθρωποι''
εκδόσεις Ρέω 2012]

ΝΕΑ ΟΡΛΕΑΝΗ

Σε αυτή τη συνοικία που άκουγες τζαζ,
τώρα μονάχα κραυγές για βοήθεια ακούς.
Σε αυτή τη συνοικία που άκουγες
τον γέρο Τζακ τον τρομπετίστα,
τώρα μονάχα νερά ακούγονται
που μπαίνουν μέσα σε σπίτια.
Σε αυτήν εδώ τη συνοικία ο γέρο-Τζακ
δεν είναι πια εδώ!
Είναι κάπου άστεγος,
στοιβαγμένος σε κάποιο γυμναστήριο
να ζητάει κι αυτός βοήθεια.

Ω Αμερική μην ανησυχείς.
Η  Wackenhat φυλάει
τα μεγάλα πολυκαταστήματά σου.
Ω! Αμερική μην ανησυχείς.
Τάξη και ασφάλεια επικρατεί στη χώρα σου.
Ο φτωχός που κλέβει εκτελείται!
Ω!Αμερική για αυτό μην ανησυχείς!
Δεν έγινε και τίποτα!
Μονάχα μερικές χιλιάδες πνίγηκαν,προς χάριν
μείωσης του παγκόσμιου πληθυσμού του πλανήτη.
Ω!Αμερική για αυτό μην ανησυχείς.
Κοίτα τον πρόεδρό σου που πάει αμέριμνος
διακοπές με τον σκύλο του!

Για αυτό Αμερική μην ανησυχείς.
Η τάξη,η ησυχία και η ασφάλεια του νεκροταφείου
των πολλών πτωμάτων είναι εγγύηση για το μέλλον.
Ένα μέλλον MADE IN USA!

Μήπως για αυτό
ο γιος του γέρο Τζακ πήρε την καραμπίνα;


***************


TAMEΡΛΑΝΟΣ

Είπανε ότι κάποτε ήσουνα
ο βασιλιάς των στεπών,
της Ασίας ο Μέγας ηγέτης,
των καβαλάρηδων ο αργηγός.

Είπανε ότι κάποτε εσύ κατέβηκες
στον νότο και έπνιξες στο αίμα
όλους τους εχθρούς σου.
Είπανε ότι σε ολάκερη την Ασία
εσύ είχες τις ομορφότερες γυναίκες στο χαρέμι
και τους τρομερότερους πολεμιστές στον πόλεμο.

Είπανε τελικά, ότι ο θρύλος σου και το όνομά σου,
έγιναν ο τρόμος των εχθρών σου.
Εσύ της Μεγάλης Ασίας ο μέγας βασιλέας,
εσύ Ταμερλάνε ο βασιλιάς των στεπών.
Το όνομά σου είναι χαραγμένο
με το αίμα των εχθρών σου.

Στις μνήμες των εχθρών σου είσαι χαραγμένος
με αίμα.

notationes ///ΙΟΥΝΙΟΣ 2013///ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 11ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ "ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ"(ΑΝΟΙΞΗ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2013)

[εκδ.Πατάκη
 διευθυντής έκδοσης:Xάρης Βλαβιανός]

 

Στην πάντοτε πλούσια ύλη της «Ποιητικής» ξεχωρίζει το αφιέρωμα στον μεγάλο Γάλλο στοχαστή και θεωρητικό, Ζακ Ντερριντά (με δοκίμια που υπογράφουν οι έγκριτοι μελετητές και πανεπιστημιακοί, Γεράσιμος Κακολύρης, Δημήτρης Δημηρούλης, Γιάννης Παπαθεοδώρου, Απόστολος Λαμπρόπουλος). Επίσης, η «αναθεωρητική και ερεθιστική» μελέτη του Δημήτρη Παπανικολάου (για τα "μυστικά συρτάρια" του Καβάφη), η εμβριθής ανασκόπηση από τον Αντώνη Ζέρβα του πολυσχιδούς ποιητικού έργου του Έζρα Πάουντ, οι μεταφράσεις ποιημάτων κορυφαίων δημιουργών, όπως των, W.G. Sebald (γνωστό στη χώρα μας από τα πολυβραβευμένα μυθιστορήματά του), Gottfried Benn, Georg Trakl, Rita Dove, Samuel Beckett, William Wordsworth, οι μεταφράσεις δύο σημαντικότατων δοκιμίων, του Simon Jarvis («για την ιδέα του έμμετρου λόγου») και της Virginia Woolf («για τις συνέπειες της άγνοιας των αρχαίων ελληνικών»), καθώς και ποίηματα και συνθέσεις ελλήνων δημιουργών: Αρανίτσης, Λεβέντης, Βέλτσος, Τοπάλη, Νικοπούλου, Ιωαννίδης καθώς και οι νεότεροι Κωτούλα, Λίλλης, Μηλιάς, Μάινας, Γαλάνη, Γάτσου, καταδεικνύουν με το έργο τους το σφρίγος και τη δυναμική της ελληνικής ποίησης. Την ύλη συμπληρώνουν κριτικά κείμενα για βιβλία που κυκλοφορήσαν πρόσφατα, τα οποία υπογράφουν γνωστοί κριτικοί και ποιητές (Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Μίλτος Φραγκόπουλος, Γιάννης Δούκας, Κατερίνα Κωστίου, Σωτήρης Παστάκας, Δημήτρης Κόκορης, κ.α.)


Samuel Beckett

Cascando
Επιλογή-Μετάφραση:
ΘΑΛΕΙΑ ΜΕΛΗ-ΧΩΛΛ

ΑΤΙΤΛΟ


η πορεία μου βρίσκεται στην άμμο που πέφτει
ανάμεσα στα χαλίκια  και τον αμμόλοφο
η θερινή βροχή κυλάει πάνω στη ζωή μου
επάνω μου η ζωή μου τρέπεται σε φυγή αναζητώντας
την αρχή της το τέλος της

η γαλήνη μου βρίσκεται εκεί στην αχλή που υποχωρεί
όταν ίσως παύσω να διασκελίζω αυτά τα μακρά
ασταθή
   κατώφλια
και ζήσω το διάνυσμα μιας πόρτας
που ανοίγει και κλείνει    


****

ΓΝΩΜΙΚΟ

Nα περνάς τα χρόνια της μάθησης ξοδεύοντας
δυνάμεις υπέρ του χρόνου περιπλάνησης  
σ'έναν κόσμο που γυρίζει την πλάτη ευγενικά
στο άξεστον της μάθησης  

 

  

ΣΤΗΛΗ ///THE ARTMANIACS///ΠΑΝΟΣ ΣΤΑΘΟΓΙΑΝΝΗΣ

...συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη



κ.Σταθόγιαννη....σας καλωσορίζω στο varelaki/notationes  και ξεκινώ αμέσως.Παρακολουθείτε , φαντάζομαι, τις πολιτικές,κοινωνικές κια οικονομικές εξελιξεις!Ζούμε λοιπόν σε ανισόρροπους καιρούς.Σε καιρούς δύσκολους για την Ελλάδα ως έθνος και για τους πολίτες της.Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στην κρίση και δεν είναι λίγοι οι συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.Μέσα σε όλα αυτά ,μήπως οι Ποιητές και η Ποίησή τους περισσεύουν;Mήπως δεν είναι τούτη εποχή για Ποίηση και άλλα παρόμοια;


Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι ποίηση είναι λουλούδι θερμοκηπίου; Στα δύσκολα ανθεί καλύτερα. Φτάνει να μη μένει στην καταγγελία και να προχωράει βαθύτερα στον άνθρωπο ως σύνολο. Κοιτάζοντάς τον, βέβαια, ως αξιακή υπόσταση κι όχι απλώς ως παραγωγική ή καταναλωτική μονάδα.



Κάντε μου ένα σχόλιο για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα.


Γράφει ένα σωρό κόσμος. Αυτό, από μιά άποψη, είναι καλό. Θα ήταν όμως καλύτερο, αν όλος αυτός ο κόσμος διάβαζε κιόλας.
 
Αισθάνεσθε περισσότερο πεζογράφος ή ποιητής;


Ποιητής.


Πώς κάθε φορά ξεκινάτε να γράψετε κάτι καινούριο; Με ποιους τρόπους παγιδεύετε μια ιδέα, εγκλωβίζετε ένα αρχικό ερέθισμα;

Συνήθως με εγκλωβίζει εκείνη. Και απαιτεί. Μερικές φορές πηγαίνω και της χτυπάω την πόρτα εγώ, ως επαίτης, αλλά πολύ σπάνια με ελεεί.
 
Πόσα βιβλία έχετε μεταφράσει ...Aπό ποιές γλώσσες... Επιθυμείτε να μεταφράσετε διακαώς κάποιο συγκεκριμένο βιβλίο;

Έχω μεταφράσει πάνω από 25 βιβλία, από σλάβικες γλώσσες κυρίως, αλλά και καναδύο από τα αγγλικά.

Αγαπημένα σας βιβλία. Θα είναι σίγουρα πολλά...οπότε μερικούς τίτλους μόνο..

Αγαπάω πολύ τους αρχαίους 'Ελληνες τραγικούς - τον Αισχύλο κυρίως. 

7.Πώς βλέπετε το μέλλον της Ποίησης στον τόπο μας;

Αυτό που ήταν πάντα. Λαμπρό.

Υπάρχουν κάποιοι νέοι λογοτέχνες που ξεχωρίζετε;

 Είναι πολλοί. Φοβάμαι όμως ότι μπορεί να αδικήσω κάποιον ξεχνώντας τον, γι΄αυτό και προτιμάω να μην αναφέρω συγκεκριμένα ονόματα.

Πιστεύετε στην κριτική και στους κριτικούς;

Σε κάποιους - ναι. 

Λογοτεχνία και Διαδίκτυο.Σχήμα οξύμωρο,αλλά....

Kαθόλου οξύμωρο. Είναι κι αυτό ένα "Μέσον". Μέσον όμως, όχι αυτoσκοπός ούτε πεδίο αυτοπραγμάτωσης. Η λογοτεχνία για πολλούς αιώνες ακόμα θα μυρίζει χαρτί και μελάνι.
 
Συμφωνείτε  με τη γνώμη ότι, στον τόπο μας, όσοι συγγραφείς προβάλλονται είναι υπερεκτιμημένοι, ενώ όσοι έχουν πραγματική αξία μένουν άγνωστοι; 


 Δεν το πιστεύω αυτό. Υπάρχει μια δικαιοσύνη. Ή, τουλάχιστον, την αποδίδει  ο χρόνος. Άλλωστε, όποιος πραγματικά αναζητάει τους καλούς, τους βρίσκει. Και, εν τέλει, αυτό είναι το τελευταίο που θα πρέπει να απασχολεί ένα λογοτέχνη - είναι πρόβλημα περισσότερο του αναγνώστη.


  Πέρα από την Τέχνη του λόγου, ποιά άλλη τέχνη σας συγκινεί;

Η μουσική και η ζωγραφική.

  Θεός;

"Τι ʽναι θεός, τι μη θεός, και τι τʼ ανάμεσό τους;"

 

Τελευταία γίνονται πολλές προσπάθειες για την εξάπλωση  και στήριξη του ψηφιακού βιβλίου...

Καλό είναι αυτό.

H γνώμη σας για τα λογοτεχνικά βραβεία.

Αδιάφορα. Δίνουν όμως χαρά.



Τί ελπίζετε;Τί ονειρεύεστε;

 Ομορφιά και δικαιοσύνη.

Ωδή στο Καλοκαίρι ///ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Ωδή στο Καλοκαίρι 


Λογοτεχνική-Μουσική Βραδιά σε ήχους καλοκαιρινούς & ερωτικούς

στο EL VIAJE music bar 


Έξι συγγραφείς και ποιητές διαβάζουν έργα τους
Τραγούδια Ελλήνων δημιουργών ερμηνεύει ο Νίκος Ανδρουλάκης 

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013
Ώρα έναρξης: 9.00μμ
Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 45, Βύρωνας

 



…Το καλοκαίρι προχωρεί, παροτρύνοντάς μας να ζήσουμε για λίγο πέρα από τα τετριμμένα, να γευτούμε κάτι από την ξεχασμένη ομορφιά του κόσμου. Μας καλεί να συναντήσουμε τον άλλο, να τον αφουγκραστούμε, να μοιραστούμε πράγματα μαζί του.

Το EL VIAJE music bar μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε με όχημα τα κείμενα νέων λογοτεχνών και τη φωνή του Νίκου Ανδρουλάκη, μέσα από ένα χώρο «ζεστό» όπου επί χρόνια άνθρωποι της Τέχνης δίνουν το παρόν. 



Έργα τους διαβάζουν οι: 


Αντιόπη Αθανασιάδου
Τζούλια Γκανάσου
Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη
Άννα Γρίβα
Ελευθερία Κυρίτση
Αλέξιος Μάινας 


Βιογραφικά σημειώματα: 


Αντιόπη Αθανασιάδου: 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι δικηγόρος. Έχει δύο συμμετοχές στις ποιητικές συλλογές της «Ομάδας από Ποίηση» (2010/1012) και διάφορες συμμετοχές σε ομαδικές συλλογές διηγημάτων. Το 2012 εκδόθηκε η ατομική της ποιητική συλλογή με τίτλο Τέττιξ ο ψιθυριστής από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Δημιουργικής Γραφής (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). 


Τζούλια Γκανάσου: 

Έχει σπουδάσει Πληροφορική στην Αθήνα και στο Λονδίνο, Λογοτεχνία στο Παρίσι και στο Εδιμβούργο και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Αποσπάσματα από το πρώτο της βιβλίο, Σε Μαύρα Πλήκτρα (Εκδ. Γκοβόστη 2007) συμπεριλαμβάνονται στη συλλογική έκδοση του Παν/μίου του Εδιμβούργου με θέμα τις σύγχρονες μητροπόλεις. Το δεύτερο βιβλίο της, Ομφάλιος Λώρος (Εκδ. Γκοβόστη 2011) επιλέχθηκε και συμμετείχε στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ στο Dasein, στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών της Αθήνας και στο
Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών της Γλασκώβης. Το τρίτο της βιβλίο, Ως το τέλος (Εκδ. Γκοβόστη) μόλις κυκλοφόρησε. 


Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη: 

Γεννήθηκα το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασα Φιλοσοφία, Φιλοσοφία της Θρησκείας και Πολιτική Θεωρία για πολλά χρόνια στο Λονδίνο κι ύστερα είχα τη χαρά να ζήσω τη δημιουργική ατμόσφαιρα του Πανεπιστημίου του East Anglia για έναν πανέμορφο, μεταπτυχιακό χρόνο. Γράφω στα Αγγλικά και τα Ελληνικά, μεταφράζω από τα Νορβηγικά, ζωγραφίζω, φροντίζω τις γάτες και το λαχανόκηπό μου έξω από την Αθήνα, κι εξέδωσα τη δεύτερή μου ποιητική συλλογή το Μάιο, κάτω από τη σκέπη των Εκδόσεων Πόλις. Ονομάζεται Αστικά Ερείπια (και αντιπερισπασμοί). 


Άννα Γρίβα:
 
Γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία. Έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις ποιημάτων από τα ιταλικά, καθώς και κείμενα σχετικά με Έλληνες λογοτέχνες. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Η φωνή του σκοτωμένου (Χαραμάδα, 2010) και Οι μέρες που ήμασταν άγριοι (Γαβριηλίδης, 2012). 


Ελευθερία Κυρίτση:
 
Γεννήθηκε το 1979 στον Παλαμά Θεσσαλίας. Σπούδασε Ψυχολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολική και Εξελικτική Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θράκης. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Η Χειρόγραφη πόλη (εκδόσεις Μανδραγόρας) είναι το πρώτο βιβλίο ποίησης που εκδίδει. 


Αλέξιος Μάινας:
 
Γεννήθηκε το 1976, σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στη Βόννη. Ασχολείται με τη διδασκαλία της γλώσσας, τη μετάφραση και την παρουσίαση ποιητών στο γερμανόφωνο χώρο. Επιμελήθηκε τη μετάφραση των ποιημάτων του Καβάφη για τη δίγλωσση έκδοση του εκδοτικού οίκου Romiosini (Κολωνία 2009). Γράφει ποίηση και διηγήματα και στις δύο γλώσσες. Το βιβλίο του Το περιεχόμενο του υπόλοιπου (Γαβριηλίδης, 2011) ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, το βραβείο του Διαβάζω, και βραβεύτηκε στο Συμπόσιο Ποίησης. 



Νίκος Ανδρουλάκης: 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, γιος του λυράρη Μανώλη Ανδρουλάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αβδού Ηρακλείου. Από το 1985 βρίσκεται στην Αθήνα. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες συνθέτες και στιχουργούς και έχει λάβει μέρος σε πολλές συναυλίες τους, τόσο στην Ελλάδα (Ηρώδειο, Θέατρο Λυκαβηττού, Μ.Μ.Α., Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης, Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, Θέατρο Φιλίππων κ.ά.), όσο και στο εξωτερικό. Η δισκογραφική του πορεία, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '90 και στο διάστημα αυτό έχει κυκλοφορήσει έξι προσωπικούς δίσκους: Ένα Φεγγάρι Δρόμος (1995), Μυθικά Καράβια (1997), Τα Τιμαλφή (2001), Ένα Κομμάτι Ουρανό (2003), Λαλήματα Ονείρου (2007), Στης Μνήμης το Κλαδί (2011) και έχει συμμετάσχει σε αρκετούς.
Τραγούδια του, όπως: «Του Παραδείσου λεμονιά», «Να με κρατάς να μ΄έχεις», «Γελά ο χρόνος», «Το ερωτικό αλφάβητο» κ.ά. έχουν ξεχωρίσει, ενώ ο ίδιος, έχει πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες και εμφανίσεις ανά την Ελλάδα. 

www.nikosandroulakis.gr


EL VIAJE music bar
Κολοκοτρώνη 45, Βύρωνας
Τηλ.: 6985 94 83 50
Ε-mail: elviajemusicbar@gmail.com

Υπεύθυνος Εκδήλωσης:
Φώτης Δημητρακάκης
Τηλ.: 6976 90 55 70

https://www.facebook.com/pages/ELVIAJE/191118701994

O ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ´´ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ''

                                                  

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ,Εποχή μου είναι η Ποίηση
[Εκδ.Γαβριηλίδης,2013]




  Θα ξεκινήσω με ένα χαρακτηριστικό της νεότερης ποιητικής γενιάς το οποίο 
έχει προκύψει ως διαπίστωσή μου από τις αναγνώσεις των ποιημάτων των δημιουργών  που εντάσσονται σε αυτήν και δεν συναντάται σε αυτήν την ένταση και την έκταση σε προηγούμενες γενιές.Αυτό είναι ότι οι ποιητές αυτής της γενιάς διακατέχονται από την ανάγκη να τα πουν όλα.Να συμπεριλάβουν  στην ποίησή τους σύμπαντα τον κόσμο.Ενίοτε η προσπάθειά τους τελεσφορεί παράγοντας άρτιο ποιητικά αποτέλεσμα και άλλοτε αποτυγχάνει συντετριμμένη από το βάρος στοιχείων που δεν μετουσιώνονται ποιητικά ,ξεστρατίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε προς τις οδούς του χρονικού και του πεζού λόγου.Αυτό να εκληφθεί μόνο ως γενική διαπίστωση.
    Η Ασημίνα Ξηρογιάννη ξεκινάει την ποιητική της συλλογή''Εποχή μου είναι η Ποίηση'',τίτλος ακραία δηλωτικός της συναισθηματικής της κατάστασης,με τους στίχους της να ερωτούν:''Πες μου,γιατί να γράφεις ποιήματα όταν δεν υπάρχουν αναγνώστες;''Eρώτημα ρητορικό που το ξεπερνά η απαρίθμηση στοιχείων μιας πραγματικής και μιας επιθυμητής κατάστασης.Το υπάρχον δηλαδή και το τί θα ήθελε η ποιήτρια ως υπάρχον.Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα υπόλοιπα ποιήματα της συλλογής.
Μας λέει:'''Aλλοτε ο κόσμος μου ήταν τα ποιήματα/μα δεν αρκούν πια''.Και παρακάτω:''H γλώσσα σου έγινε σκληρή και τραχιά''.
   Τριγύρω υπάρχει η καταπιεστική πραγματικότητα την οποία υφιστάμεθα όλοι μας.Αυτήν παρατηρεί η ποιήτρια και την εκθέτει σκεπτόμενη φωναχτά μέσω της ποίησης.Αναρωτιέται γι ατην κοινωνική κατάσταση,τη φτώχεια,την αποξένωση,την δυστυχία,την εθνική μας κατάθλιψη,επινοώντας ποιητικά αντίδοτα.Το ίδιο το ποίημα που θα λειτουργήσει παρηγορητικά και θα μνημειώσει  το ''ενάντια''.Γεγονότα και πράξεις που δεν πρέπει να σκεπάσει η λήθη.
  Σε πάρα πολλά ποιήματα της συλλογής επαναλαμβάνεται με διάφορους τρόπους το νόημα του:''Mα είναι τούτοι καιροί για ποίηση;'' ως επωδός, ερωτώμενη αλλά και ερωτώντας ταυτόχρονα.Αυτή η ερώτηση τής παρέχει τον τρόπο της συνέχειας υπερβαίνοντας αυτήν της την παραδοχή,καθιστάμενο έτσι ένα εργαλείο κατανόησης και ταυτόχρονα ένα ποιητικό μοτίβο υπέρβασης του χάους γύρω της.Επίσης,συναντάμε ποιήματα ποιητικής και αναφορές στο τυπικό της γραφής όπως το ποίημα με τον τίτλο:Nυχτερινό.
Στο ποίημα  που έδωσε και τον τίτλο της συλλογής διαβάζουμε συμπυκνωμένες τις αγωνίες,τις σκέψεις,την περιγραφή  της παρούσας κατάστασης και το ξεπέρασμά της μέσω του ποιήματος και της ποίησης. Kαταγγέλοντας αναγνωρίζουμε,επινοώντας τη ίδια στιγμή τις δικές σωτήριες εστίες αντίστασης.
    Η ποίηση της Ξηρογιάννη είναι ποίηση του άστεως.H Aθήνα αναφέρεται σαφώς,καθώς και όσα καθημερινώς διαδραματίζονται εντός της και της αφαιρούν ζωή καθιστώντας την ετοιμοθάνατη.
Aναρωτιέται χαρακτηριστικά:''Aν αύριο θα υπάρχουν δρόμοι'',''αν αύριο θα υπάρχει πόλις''.
   Η γνώση που απέκτησε μετά από όλη αυτή την περιπλάνηση είναι ότι:η γραφή ποτέ δεν σε προδίδει.Ένας κόσμος που καταρρέει σε οδηγεί πολλές φορές σε απόγνωση,τα ποιήματα δεν επαρκούν ως διέξοδος,αιτούνται την συνέργεια του έρωτα ώστε να γίνουν ο καταλύτης  που θα πυροδοτήσει  την αντίδραση για την δημιουργία του νέου.Την κατάσταση που θα υπερβούμε μέσω της ποιήσεως  και θα περιγράψει το ποίημα.Αυτήν την ακατανίκητη δύναμη που σε κάνει να γράφεις,να λες όπως η ποιήτρια:''Mα εγώ θα γράφω''.
    Eνδιάμεσα όλων αυτών των ποιημάτων συναντάμε και ένα με τίτλο:''Eνα ποίημα για τον Τασο Λειβαδίτη'' ,όπου εμπεριέχεται σε έναν του στίχο και ο τίτλος του βιβλίου του Λειβαδίτη''Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα''. Ο Λειβαδίτης πολιτικός,αλλά συνάμα και ερωτικός ποιητής συνδύασε τα  δύο αυτά στοιχεία με απαράμιλλη ευαισθησία και δύναμη στα ποιήματά του και πιστεύω ότι υπήρξε οδηγός στην ποιήτρια σε αυτό το βιβλίο της.
     Συνδυάζοντας και αυτή,εποχή και ποίηση,καθημερινή κατάσταση με ποιητική κατάσταση,που πυροδοτούν το ποίημα,καθώς και τον προβληματισμό της ως ενεργή πολίτις.Είναι ικανή η ποιητική δημιουργία ως πράξη αντίστασης;Aρκεί όμως το ποίημα το  και η ποίηση για να σωθούμε σε αυτούς τους άπορους καιρούς;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΤΗΣ
    
  

ΣΤΗΛΗ ΤHE ARTMANIACS///AΛΕΞΗΣ ΖΗΡΑΣ

 (συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη)

Κύριε  Zήρα,σας καλωσορίζω στο varelaki/notationes  και ξεκινώ αμέσως.Παρακολουθείτε , φαντάζομαι, τις πολιτικές,κοινωνικές κια οικονομικές εξελιξεις!Ζούμε λοιπόν σε ανισόρροπους καιρούς.Σε καιρούς δύσκολους για την Ελλάδα ως έθνος και για τους πολίτες της.Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στην κρίση Και δεν είναι λίγοι οι συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.Μέσα σε όλα αυτά ,μήπως οι Ποιητές και η Ποίησή τους περισσεύουν;Mήπως δεν είναι τούτη εποχή για Ποίηση και άλλα παρόμοια;

Αναφέρεστε κι εσείς στην κρίση, δικαίως. Για να συνεννοούμαστε όμως, για μένα η κρίση έχει τα επιφανειακά και τα βαθύτερα, δομικά της στοιχεία. Τα πρώτα είναι άμεσα αντιληπτά και δεν υπάρχει λόγος να τα σχολιάσουμε.Τα δεύτερα όμως, τα δομικά, πολύ φοβάμαι ότι οι περισσότεροι τα παρακάμπτουν ή δεν θέλουν να τα ξέρουν, επειδή στο βάθος του μυαλού τους η ποθούμενη ανάκαμψη, οψέποτε γίνει, σημαίνει λίγο ως πολύ την επαναφορά μας στην ευφορία της Πομπηίας πριν από την έκρηξη του Βεζουβίου. Νοσταλγούν μια ανοιχτή κοινωνία όπου όμως ήδη έπαιρνε και έδινε ο ολοκληρωτισμός της ισχύος, ο εκθειασμός της λάμψης των celebrities, το θερινό πέρασμα από τις Βαλπούργειες Νύχτες της Μυκόνου και η εκ του μακρόθεν έστω συμμετοχή σε καθημερινές παραστάσεις των εκεί-ή αλλού-θηριοτροφείων, η εξοντωτική εκμετάλλευση των οικονομικών μεταναστών κλπ. Από την πλευρά αυτή η άνοδος της ΧΑ δεν σημαίνει για μένα, όπως για πολλούς άλλους, την ενεργοποίηση ενός έξαλλου πατριωτικού εθνικισμού. Τα πράγματα είναι πιο μαύρα, αν υποθέσουμε ότι η καθίζηση της κοινωνίας της ραστώνης και του διασκεδασμού, την οποία χτίσαμε με χαρά μετά το παπανδρεϊκό ΄80, έφερε ένα μεγάλο μέρος των νεοελλήνων μπροστά στο δίλημμα: θα ανεχθώ να αγγίζω σχεδόν το επίπεδο των ως χθες ραγιάδων μου ή θα δαιμονοποιήσω κάθε τι που είναι στο περιθώριο του φαντασιακού μου, ως αιτία των κακών που με βρήκαν; Πόσο πιο εύκολο (και εύκολο να υιοθετηθεί) είναι το δεύτερο! Δεν λέω με αυτά ότι οι πολιτικές και άλλες ηγεσίες είναι αγγελικές, κάθε άλλο, όμως  δεν πιστεύω ότι οι ηγεσίες δρουν ερήμην, δρουν με την αποδοχή ή τουλάχιστον με την ανοχή μας. Η κρίση λοιπόν εισάχθηκε ως τέτοια που τη νομίζουμε, ως οικονομική και χρηματοπιστωτική. Είναι όμως η φανερή της πλευρά˙  η πιο δυσοίωνη είναι η αφανής.

Για να μετακινηθούμε προς τα πολιτισμικά τώρα, βεβαίως τα προβλήματα καθημερινής επιβίωσης αναστέλλουν άλλα, ενδεχόμενα ενδιαφέροντα, όπως αυτό για την τέχνη. Είμαι όμως πολύ επιφυλακτικός στο να δεχθώ ότι σε τέτοιους καιρούς «η ποίηση περισσεύει», όπως λέτε. Γιατί, δεν βλέπω ότι σε άλλους, πιο εύφορους οικονομικά καιρούς, η ποίηση και  η τέχνη ήταν μέσα στην καθημερινότητα. Μα και τότε περίσσευε; Εν ολίγοις, νομίζω ότι όλα αυτά: περί βασικών και όχι αναγκών, είναι προφάσεις και δημοσιογραφικού τύπου ευκολίες. Η σχέση με την ποίηση δεν σημαίνει την αγορά αντίστοιχων βιβλίων ή τον συναγελασμό σε αίθουσες όπου οι εκδοτικοί οίκοι ή οι ίδιοι οι ποιητές εκθέτουν την πραμάτεια τους. Αυτή είναι η επιμέρους, απλώς αγοραία αντίληψη για την ποίηση. `Εχοντας ακούσει αμέτρητες αφηγήσεις μεγαλύτερων στα χρόνια, που ανέτρεχαν σε περιόδους οξύτερης, καθαρά υπαρκτικής κρίσης, όπως τα χρόνια της Κατοχής, όπου η ποίηση ανθούσε ως στήριγμα ή ως εναλλαγή της δεινής καθημερινότητας, δεν μπορώ να καταλάβω πως τότε δεν περίσσευε και τώρα περισσεύει !! Μήπως δεν άλλαξε τόσο η ποίηση, όσο αλλάξαμε κατ’ επίφασιν εμείς; Και πάντως, η ουσιαστική κατά τη γνώμη μου εισοδιακή σχέση με την ποίηση είναι πολύ απλούστερη: ο ρεμβασμός μπροστά σ’ ένα τοπίο, το εταστικό βλέμμα σε ένα ηλιοβασίλεμα, το τσίμπημα στην καρδιά ή η ελαφρά μέθη όταν ακούμε ένα μουσικό κομμάτι που μας αρέσει, όταν βγαίνουμε από τον εαυτό μας συμμεριζόμενοι τον άλλο, παρατηρώντας μια εικόνα πόνου και θλίψης. Αυτή η ουσιαστική ή η ουσιαστικότερη σχέση με την ομορφιά ή με το πάθος ή με τη δραματική ένταση που μας περιβάλλει και μπαίνει μέσα μας, είναι το πρώτο σκαλί της ποίησης. `Οποιος το δρασκελίζει είναι μέσα της˙ τα βιβλία έπονται όπως και η έπαρση των δημιουργών.  



Κάντε μου ένα σχόλιο για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα.

Η γνώμη μου για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα; Είναι ένα ποτάμι που το νερό του κατεβάζει πέτρες, ξύλα και σκουπίδια. Ο καθένας παίρνει εκείνο που νομίζει πως του χρειάζεται περισσότερο. 



Πώς βλέπετε το μέλλον της Ποίησης στον τόπο μας; 

  Με ρωτάτε για το μέλλον της ποίησης. Το μέλλον, ως προοπτική έννοια, το αφήνω στους κατ’ επάγγελμα πολιτικούς, όλου του φάσματος. Είναι το προνομιακό πεδίο του ψεύδους και της εξαπάτησης, και δεν μ’ ενδιαφέρει. Μ’ ενδιαφέρει όμως το παρόν, αυτό νομίζω ότι είναι τα πάντα, εδώ συμποσούνται όλα. Αν θέλετε τη γνώμη μου, το παρόν της ποίησης είναι ανεξήγητα εύφορο, το δέντρο της ανεξήγητα εύχυμο, άρα μάλλον κάτω από την ξηρασία του εν γένει τοπίου υπάρχουν στο υπέδαφος μυστικές φλέβες νερού.




Λογοτεχνία και Διαδίκτυο.Σχήμα οξύμωρο,αλλά....

Για τη σχέση λογοτεχνίας και διαδικτύου, θα μπορούσα να πω πολλά. Εν συνόψει, θα έλεγα ότι είναι απολύτως καταστροφική, τουλάχιστον έτσι όπως διαμορφώθηκε ως τώρα. Η πληβειακή διαδικτυακή εξίσωση των πάντων, το ότι όλα είναι δεκτά και όλα υπηρετούν την  αλήθεια, η απάτη της «δημοκρατίας της πληροφορικής» , ο ανεξέλεγκτος πληθωρισμός του δημόσιου λόγου ο οποίος αναπαράγει στο πολλαπλούν τις στρεβλώσεις, η ομογενοποίηση κειμένων με κριτήριο το θέμα και όχι την αισθητική τους αξία, όλα αυτά τα σύνδρομα της αποδομικής τελετουργίας η οποία είναι συνυφασμένη με τη λειτουργία του διαδικτύου, έχουν καταστήσει παθητική την άλλοτε κριτική πρόσληψη. Με ταχύτατο βηματισμό δεν εξαφανίζεται μόνο η κριτική και η έρευνα (καθώς κάθε κριτική και κάθε έρευνα είναι διαθέσιμες σ΄ένα κοινό που δεν αξιολογεί αλλά μεταθέτει την ευθύνη της αξιολόγησης στις πλάτες των επομένων,κοκ) αλλά και η ίδια η λογοτεχνία. Η ευκολία της πρόσβασης έχει απομειώσει τη χαρά της ανακάλυψης  αλλά και την έννοια της σπουδαιότητας, της αξίας ενός έργου. Η μηχανή αναζήτησης της  Google που όλοι μας λίγο ως πολύ χρησιμοποιούμε, ακόμα και για τα απλούστατα, λόγω της επικράτησης της ερευνητικής και αναγνωστικής ραστώνης, είναι ένα από τα βασικά εργαλεία που ετοιμάζουν τους ολοκληρωτισμούς που καταφθάνουν. Καθώς, η εξομοίωση, φασιστική ή κομμουνιστική, είναι η μόνη εικόνα που έχει μπροστά της η οποιαδήποτε καταδολίευση μάς ορέγεται. «Οι νέες μηχανές αναζήτησης και αποθήκευσης ηλεκτρονικών πληροφοριών», διάβασα σε ένα αξιοσύστατο δοκίμιο του αμερικανού εκπαιδευτικού Ντέηβιντ Κλέμενς (βλ.περ. Φιλόλογος, τχ. 151, 2013), «μάς έχουν κάνει κενούς και ηλίθιους. Η μνήμη εξοστρακίζεται και πετιέται στα σύννεφα, ενώ η φαντασία εξωτερικεύεται με εικόνες από φιλμ, τηλεόραση και Google. Το αποτέλεσμα είναι να βρίσκουν οι σπουδαστές την ανάγνωση ενοχλητική, γιατί σ΄όλη τους τη ζωή τρέφονταν με εικόνες και επομένως αδυνατούν [οι ίδιοι] να σχηματίσουν εικόνες στο μυαλό τους»



Συμφωνείτε  με τη γνώμη ότι, στον τόπο μας, όσοι συγγραφείς προβάλλονται είναι υπερεκτιμημένοι, ενώ όσοι έχουν πραγματικά αξία μένουν άγνωστοι; 

 Το ότι προβάλλονται κάποιοι συγγραφείς από τους πολλαπλώς γνωστούς εξώνητους, τους δημοσιογράφους, δεν σημαίνει ότι εμείς είμαστε αθώοι του αίματος!  Γίνονται δεκτοί και μυθοποιούνται στο φαντασιακό πολλών, διότι η συστηματική προβολή της δημόσιας εικόνας ενός συγγραφέα είναι γι’ αυτούς εξαγιασμένη και αποδεκτή. Για να μην πω ότι στην πλειοψηφία τους ονειρεύονται τη μαγική στιγμή που θα γίνουν πρίγκιπες στη θέση των πριγκίπων!  `Ετσι ή αλλιώς, όταν αφήνουμε κάποιους άλλους να αποφασίζουν για λογαριασμό μας ποιό πρέπει να είναι το μέτρο των αξιολογήσεών μας, δεν είμαστε άξιοι της τύχης μας;



 Πέρα από την Τέχνη του λόγου, ποιά άλλη τέχνη σας συγκινεί;



Πέραν της λογοτεχνίας και της σπουδής της, που μπορεί κι αυτή αν έχει ταυτότητα να είναι μια τέχνη  το ίδιο  ή και περισσότερο σπουδαία, είμαι κοντά στη μουσική και στο θέατρο. Το θέατρο εννοείται ότι είναι στην πράξη και όχι στην πρόθεση μια συλλογικότερη εμπειρία από ό,τι της λογοτεχνίας. Γι’ αυτό και στις εποχές όπου οι θεατές του είχαν συνείδηση του ρόλου τους (των πολιτών δηλαδή) και δεν πήγαιναν να δουν μια παράσταση για να περάσουν απλώς ένα δίωρο, είχε μια τόσο παιδευτική και διαδραστική σημασία στην καθημερινή ζωή.  Ως προς εμένα, έχω ολοένα και περισσότερες επιφυλάξεις για τη μείξη των επί σκηνής μυθοπλασιών που έχουν γίνει του συρμού τα τελευταία χρόνια. `Οχι επειδή είμαι κατά των πειραματισμών και των νέων υβριδικών μορφών τέχνης , αλλά, ίσα ίσα, διότι πιστεύω ότι οι υβριδικές μορφές απαιτούν πολύ πιο μεγάλη  σκηνοθετική φροντίδα και άσκηση συντονισμού, έτσι ώστε να υπάγονται όλα σε μια γλώσσα. Το μπέρδεμα των γλωσσών, η ανοικειότητα του ηθοποιού με την πολλαπλότητά τους, η έλλειψη ενός μαγναδιού που κατά τη γνώμη μου πρέπει να πέφτει αδιόρατα στα επιμέρους, με κάνουν και εκνευρίζομαι αφόρητα. 



 Θεός;


.   Ο Θεός; Τα πάντα εν κακία εποίησεν...  

    

notationes///IOYNIOΣ 2013

...notationes///IOYNIOΣ 2013///ΣΤΗΛΗ ΤΗΕ ΑRTMANIACS///EΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ 

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationesioynio-2013-rtmaniacse.html

--------------------------------------------------------

notationes ///IOYNIOΣ 2013////ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ(1838- 1885) 

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationes-ioynio-2013-1838-1885.html

 

 

--------------------------------------------------------

 

 

 notationes///ΙΟΥΝΙΟΣ 2013///ΛΕΥΚΙΟΣ ΖΑΦΕΙΡΙΟΥ///ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

 http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationes-2013.html

 

 

----------------------------------------------------

 

 

 

notationes///ιουνιος 2013/// ΣΤΗΛΗ///ΤΗΕ ARTMANIACS///BAΣΙΛΗΣ ΚΑΤΣΙΚΟΝΟΥΡΗΣ

 http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationes-2013-artmaniacsba.html

 

 

----------------------------------------------------------- 

 

notationes///IOYNIOΣ 2013///ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ [1853-1919] ////ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationesioynio-2013-1853-1919.html 

 

------------------------------------------------------

 

notationes///IOYNIOΣ 2013/// Με το βλέμμα στην ύπαρξη ,της ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ 

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationesioynio-2013.html

 

 

--------------------------------------------------------------------

 

 

notationes///Iουνιος 2013///ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ(1811-1901)///Η ΨΩΛΗ

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationesi-2013-1811-1901.html

 

 

------------------------------------------------------------------------

 

 

notationes///IΟΥΝΙΟΣ 2013/// KΩΣΤΑΣ ΒΑΡΝΑΛΗΣ/// ΤΑ ΜΟΥΝΑΚΙΑ 

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationesi-2013-k.html

 

 

______________________________________________________________________

 

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationes-ioynio-2013-he-artmaniacsk.html

..notationes ///IOYNIOΣ 2013///.ΣΤΗΛΗ ///ΤHE ARTMANIACS////KΩΣΤΑΣ ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationes-2013k.html 

 

_______________________________________________________________________

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationes-2013k.html 

notationes///ΙΟΥΝΙΟΣ 2013///KΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ///ΣΑΛΩΜΗ

_________________________________________________________________________

http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationesioynio-2013charles-bukowski.html

notationes////IOYNIOΣ 2013///Charles Bukowski (1920-1994)Πώς να γίνεις μεγάλος συγγραφέας

 

__________________________________________________________________________ 

 

 http://varelaki.blogspot.gr/2013/06/notationes-2013-11-2013.html

notationes ///ΙΟΥΝΙΟΣ 2013///ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ ΤΟ 11ο ΤΕΥΧΟΣ ΤΗΣ "ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ"(ΑΝΟΙΞΗ-ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2013)

 

 

 

 

 

 

 

 

...notationes///IOYNIOΣ 2013///ΣΤΗΛΗ ΤΗΕ ΑRTMANIACS///EΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ

...συνέντευξη στην ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

Κυρία Γκίκα ,σας ευχαριστώ,σας καλωσορίζω στο Varelaki  και ξεκινώ...
Η γραφή ολόκληρη η ζωή σας! Θα σας γυρίσω χρόνια πίσω! Πώς ξεκινήσατε; Με ποια αφορμή; Ποιοι σας επηρέασαν;


Γράφω απ’ όταν πρωτοφοβήθηκα. Επτά χρονών, όταν αρρώστησε η μαμά μου. Αφηγούμαι ιστορίες στον εαυτό μου απ’ όταν πρωτομίλησα, μοναχοπαίδι και ήταν το παιχνίδι μου. Από τότε γνώρισα έναν παράλληλο κόσμο που διαρκώς μου αποκάλυπτε: τον γρίφο που δεν έβλεπα, το αίνιγμα που άλλαζε πρόσωπα, τη ζωή μου, τους άλλους, κι εμένα την ίδια. Ζούσα σε μια γειτονιά αλλόκοτη, με θαύματα. Στο μικρόκοσμό της συνέβαιναν και συμβαίνουν όλα. Τα βιβλία ήταν από παιδί για τη ζωή μου, πραγματικότητα. Απτή και παρούσα, πιο πραγματική από την καθημερινότητά μου. Όλα είναι ένα σύμπαν σήμερα, εκείνο που ζω κι εκείνο που φαντάζομαι, αυτά που διάβασα κι εκείνα που έζησα, το θεικό παρόν και το μαγικό αεί μεταβαλλόμενο παρελθόν μου. Διαβάζω και γράφω δηλαδή ζω, δεν έχω συνηθίσει σε κάτι άλλο. Όταν αυτά μου συμβαίνουν, αισθάνομαι να είμαι στο δρόμο μου.

Πώς κάθε φορά ξεκινάτε να γράψετε κάτι καινούριο; Με ποιους τρόπους παγιδεύετε μια ιδέα, εγκλωβίζετε ένα αρχικό ερέθισμα;

Με παγιδεύει η ιδέα’ κι εγώ της αφήνομαι! Με εμπιστοσύνη είτε αυτό είναι ο τίτλος ενός βιβλίου που θα γίνει ιστορία μετά από πέντε ή επτά χρόνια, είτε ένας στίχος που θα με βγάλει ή θα με βάλει στα δύσκολα. Είναι σα να ‘ναι η ιστορία εκεί έξω κι εγώ την αγγίζω στην ακρούλα της. Όποτε γίνομαι άξια να την αγγίξω και όσο… Λίγα κάνω, δλδ παραμένω ανοιχτή στο δικό της ενδεχόμενο.  Κι όσο περνούν τα χρόνια η ιστορία όλο και πιο συχνά με καταδέχεται. Το μόνο που χρειάζεται από μένα είναι να ζω και να σωπαίνω όσο γίνεται, να περιμένω. Έχει άλλους χρόνους, θέλει τους χρόνους της. Κι ο εγωιστικός μας χρόνος την απομακρύνει ή την μπερδεύει.

Aγαπημένοι σας συγγραφείς (πεζογράφοι/ποιητές/θεατρικοί συγγραφείς),παλαιότεροι και σύγχρονοι!

Αγαπώ πολλούς και για αλλιώτικους λόγους. Πάντα επιστρέφω στον Μπόρχες και στον Ντοστογιέφσκι, πάντα μαγεύομαι με την Μπλίξεν και απελπίζομαι με τον Καμύ και με τον Κάφκα, ο Μαγιακόφσκι, η Σύλβια Πλαθ, ο Πρεβέρ κι η Ντίκινσον είναι δίπλα από τις φωτογραφίες της οικογένειας, δεν έπαψα ποτέ να αναζητώ τον δικό του χαμένο χρόνο (Προυστ), τα αστυνομικά είναι τα καλοκαίρια μου, τα πατερικά κείμενα οι νύχτες μου, ο Παπαδιαμάντης κι ο Βυζηινός η ψυχή και η τρέλα μου, ο Πεντζίκης και η Γιουρσενάρ οι σοφοί συγγενείς μου. Διαβάζω τα πάντα, από την «Άννα Καρένινα» του Τολστόι ως το «Ένα δικό μου δωμάτιο» της Βιρτζίνια Γουλφ, από το «Ο άνθρωπος που κοιμάται» και το «Ζωή: Οδηγίες χρήσεως» του Τζωρτζ Περέκ ως τον «Παράξενο Τζων» του Στάπλετον, απ’ τον Σομόθα και το «Σπήλαιο των ιδεών» ως το Μπολάνιο και τον Μουρακάμι. Με μαγεύει η Ογκάουα και γενικώς είμαι ανοιχτή ώστε ο άλλος να με μαγεύει. Με ταράζει ο Σαλάμοφ, με ανασταίνει ο Ταρκόφσκι, αλλά τους γρίφους πια μου τους λύνει το άσπρο χαρτί, όταν με καθαρή καρδιά πλησιάζω μια ιστορία ανείπωτη ή χιλιοειπωμένη. Κάθε βιβλίο μια συνάντηση. Κάθε ιστορία, μια μέρα δική μας που δεν πήγε χαμένη.


Αγαπημένα σας βιβλία. Θα είναι σίγουρα πολλά...οπότε μερικούς τίτλους μόνο..

«Έγκλημα και τιμωρία», «Ο ηλίθιος», «Το υπόγειο», «Λευκές νύχτες» και «Οι δαιμονισμένοι» του Ντοστογιέφσκι. Άπαντα του Μπόρχες με την υπέροχη μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη και Δημήτρη Καλοκύρη, «Η σκακιστική νουβέλα» του Στέφαν Τσβάιχ, «Ο παράμεσος», «Άρωμα πάγου», «Ξενοδοχείο Ίρις» της Γυόκο Ογκάουα, «Το σύννεφο με τα παντελόνια» του Μαγιακόφσκι, «Γοτθικές ιστορίες» της Μπλίξεν, «Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο» του Προυστ, «Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων» σ’ όλες τις μορφές και σ’ όλες τις γλώσσες, «Πικ νικ στην άκρη του δρόμου» (ο υπέροχος Στάλκερ του Ταρκόφσκι) των Μπόρις και Αρκάντι Στρουγκάρσκι, «Σολάρις» και «Η αναζήτηση» του Στάνισλαβ Λεμ, «Η επιστροφή του Νετσάγιεφ» και «Τα σανδάλια» του Χόρχε Σεμπρούν, η «Μοναχούλα» του Πιέρ Πεζύ, η «Ασκητή της αγάπης» της γερόντισσας Γαβριηλίας και τα Πατερικά Κείμενα, το Γεροντικό, ο Άντερσεν, τα ποιήματα της Έμιλυ Ντίκινσον, της Σύλβια Πλάθ, του Καρυωτάκη και του Σαχτούρη…

Ένα σχόλιο για την σύγχρονή μας λογοτεχνική πραγματικότητα.

Όσο σκληραίνει η ζωή μας, δυστυχώς, γίνεται όλο και πιο ενδιαφέρουσα. Αποκτά βάθος, ειδικό βάρος, απορροφά όλους τους κραδασμούς και μας επιφυλάσσει κάπου εκεί στις γραμμές μια καινούργια πραγματικότητα. Εκείνο που αγνοούμε μα ωστόσο μέσα μας λάμπει.

Λογοτεχνία και διαδίκτυο.

Το μέσον αλλάζει. Και αυτό το καινούργιο μέσο τ’ αγαπώ τελικά. Ο αφηγητής και οι ιστορίες παραμένουν οι ίδιες.

Γινεται μεγάλη προσπάθεια για τη διάδοση του ψηφιακού βιβλίου...

Καλώς γίνεται. Όπως καλώς συνεχίζεται και το τυπωμένο βιβλίο ως έργο τέχνης.


Ποιά άλλη μορφή τέχνης σας συγκινεί;

Η γλυπτική. Από παιδί. Ήταν το πρώτο που προσπάθησα. Ο πηλός που ανασταίνεται. Αλλά μια καλοκαιρινή μπόρα μου άλλαξε την πορεία και έκανε golem νεκρό το πρώτο μου σαλιγκάρι… Ο Ροντέν και η Καμίλ Κλωντέλ όμως μπήκαν στην καρδιά μου για πάντα.


Παρακολουθείτε θέατρο;

Έχω υπάρξει από τα πολύ τυχερά πλάσματα. Έκανα και θεατρικό ρεπορτάζ για μια  δεκαετία. Τότε που άνθισαν ΔΗΠΕΘΕ και Πειραματικές σκηνές. Τριακόσιες και βάλε παραστάσεις τον χρόνο. Σχεδόν όλη την Επίδαυρο και το Ηρώδειο… Είδα και χόρτασα, τους αγάπησα κι άνθισα, αρχαίους τραγικούς,  Τένεσι Ουίλιαμς, Ο’ Νηλ, Ιονέσκο, Μπέκετ, Αναγνωστάκη, Βογιατζής, Μιχαηλίδης, Αντύπας, Τερζόπουλος, Χουβαρδάς, Αμόρε, Εμπρός, Ανοιχτό Θέατρο και Απλό, τώρα ζω κάπως απομονωμένη. Αγαπώ την όπερα όμως και μοιάζει πια και να μου αρκεί.


Διαβάζετε κάτι τώρα;

Δεν υπάρχει ημέρα που να μη διαβάσω, διαβάζω αδιάκοπα με λόγο ή και χωρίς λόγο. Διαβάζω για να γράψω, διαβάζω για να περάσω καλά, διαβάζω για να ζήσω. Μόλις τέλειωσα το τρίτο μέρος από το «1Q84» του Μουρακάμι, ξαναδιάβασα πρόσφατα το «Έγκλημα και τιμωρία» σε μετάφραση Ελένης Μπακοπούλου από την «Ίνδικτο», σήμερα διαβάζω τον «Διασυρμό» του Μπαμπασάκη. Μου θυμίζει πράγματα, δρόμους, ανθρώπους, και πονώ και γελώ.


Γραφετε κάτι;

Περιμένοντας να βγει το μυθιστόρημα «Το μπολερό δεν ήταν του Ραβέλ» και το καινούργιο μου παραμύθι, και τα δυο απ’ τις εκδόσεις «Καλέντη», ναι βρίσκομαι ήδη στην αρχή μιας ιστορίας. Είχα πει «ερωτικό ποτέ ξανά» για να διαπιστώσω ότι είναι το πρώτο ερωτικό μου. Πάω ανάποδα μάλλον… Ερωτικό και μαγικό, βιβλιοφιλικό, ταυτοχρόνως. Με τις αλλόκοτες εκείνες συμπτώσεις που καθορίζουν αμετάκλητα κι ανεπαίσθητα τη ζωή.


Υπάρχουν κάποιοι νέοι λογοτέχνες που ξεχωρίζετε;

Έχουμε εξαιρετικούς νέους λογοτέχνες και σίγουρα αναφέροντας κάποιους, κάποιους άλλους αδικώ, αλλά ας το προσπαθήσω: Γιάννης Γενάρης «Πρίγκιπες και δολοφόνοι», Μαρία Ξυλούρη «Έτσι τελειώνει ο κόσμος», Αγγέλα Γαβρίλη «Iridium”, Διονύσης Μαρίνος, Βαγγέλης Μπέκας, Ευτυχία Παναγιώτου, Στέφανος Ξένος, Γιάννης Παλαβός, Βασιλική Πέτσα, Μαρία Φακίνου, Βάσια Τζανακάρη, Ασημίνα Ξηρογιάννη, ναι έχω διαβάσει ποίησή σας και μ’ αρέσει πολύ…


 Δεδομένης της Κρίσης που διανύουμε ακόμα...διαβάζουν βιβλία οι έλληνες σήμερα;

Μια χαρά διαβάζουν, δηλαδή πάντα όσοι διάβαζαν εξακολουθούν να διαβάζουν και θα διαβάζουν.


Ti θα λέγατε σε έναν λογοτέχνη που τώρα ξεκινάει...;

Να γράφει πάντα έχοντας τη βαριά του σκιά, να μη σκέπτεται ούτε τον αναγνώστη ούτε τη συντεχνία όταν γράφει αλλά το αίνιγμα και την ψυχή του, να γράφει για να σωθεί πρώτα με εκείνα που ξέρει. Και να γνωρίζει πως δίνει σώμα και αίμα για να λάβει ιστορίες, υπάρχει ένα τίμημα και το πληρώνεις αγόγγυστα μόνο όταν για σένα σ’ αυτή τη ζωή δεν έχει άλλο δρόμο… Οι εποχές που έγραφες για δόξα ή για λεφτά, έχουν περάσει πια ευτυχώς ανεπιστρεπτί, τώρα θα γράφουμε, αν γράφουμε, για την σωτηρία της ψυχής μας και για την ψυχή της λογοτεχνίας.


Ti ονειρεύεστε..!Σχέδια για το μέλλον...

Μάλλον διανύω την ηλικία του θεικού παρόντος, χαίρομαι την κάθε ώρα και την κάθε στιγμή με ό,τι έχει προηγηθεί και με ό,τι θα προλάβω ή δεν θα προλάβω να ζήσω. Έχω πάψει να κάνω όνειρα σκηνοθετώντας τη δική μου ζωή, τώρα είμαι ανοιχτή στο μεγάλο σκοτεινό – φωτεινό σκηνοθέτη. Κάθε μέρα υπογράφω «εν λευκώ» στη ζωή. Μεγάλος δάσκαλος, είδατε; η ασκητική της αγάπης. Βέβαια, άνθρωπος είμαι και τρομάζω αναζητώντας τον έλεγχο μιας καθ’ όλα μαγικής και εκτός ελέγχου ζωής, αλλά με το καλό ή με το κακό επανέρχομαι στην μαγεία της και στο δώρο της κάθε στιγμής, κάθε μέρα μαθαίνουμε αυτό που την άλλη ξεχνάμε.


 http://www.biblionet.gr/author/1443/%CE%93%CE%BA%CE%AF%CE%BA%CE%B1,_%CE%95%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7,_1959-_,_%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%AD%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CF%81%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82

notationes ///IOYNIOΣ 2013////ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ(1838- 1885)

.... ΑΛΛΟΥ ΝΑ Μ΄ΑΓΑΠΑΣ

- Δεν θέλω να με αγαπάς ως μ΄αγαπούν οι άλλοι,
μ΄αγάπην ομοιάζουσαν της αύρας τας ριπάς.
Το αίσθημα του έρωτος στιγμήν, ως άνθος, θάλλει.
Εδώ υπάρχει θάνατος. αλλού να μ΄αγαπάς!

- Αλλού; και που να σ΄αγαπώ; και που δεν είναι μνήμα;
Επάνω, κάτω, εις την γην, τας σφαίρας τας λοιπάς;
Παντού ευρίσκεται, το παν θανάτου είναι κτήμα.
Παντού υπάρχει θάνατος, εδώ να μ΄αγαπάς...

Εδώ, εδώ! πριν την ζωήν ο θάνατος μαράνη
και φθινοπώρου πριν ιδής ημέρας σκυθρωπάς.
Ταχύτερον ο έρως σου ο μέγας θ΄αποθάνη.
Πολύ πριν παύση η ζωή, θα παύσης ν΄αγαπάς...

- Όταν η νυξ τον ήλιον καλύπτει της ημέρας
κι υπό νεφέλας θάπτεται το φως αγριωπάς,
μυρίους βλέπει σχίζοντας τα σκότη της αστέρας...
Έρως και φως είναι παντού. Παντού να μ΄αγαπάς!

- Κόρον και λήθην η ψυχή, πριν ή εκπνεύσει, πνέει..
και της αγάπης η στιγμή πολλάς έχει τροπάς.
Του μακροτέρου έρωτος βραδύτερον εκπνέει
κι η βραχυτέρα ύπαρξις. εδώ να μ΄αγαπάς!

- Κι εδώ, κι εδώ θα σ΄αγαπώ, κι υπό την γην, κι επάνω,
και εις θανάτου έρεβος, κι εις βίου αστραπάς.
Δεν είναι χώμα η ψυχή. ποτέ δεν θ΄αποθάνω.
Είναι ζωή κι ο θάνατος, οπόταν αγαπάς.


http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%87%CE%B9%CE%BB%CE%BB%CE%AD%CE%B1%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CF%81%CE%AC%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%82