Είναι το δωδέκατο ποιητικό βιβλίο του Γιώργου Βέη. Μολις κυκλοφόρησε από το "Ύψιλον". Ενώ η φύση παραμένει ο ισχυρότερος συνομιλητής, η πραγματικότητα των πόλεων, τις οποίες κατά καιρούς βίωσε ο ποιητής, υπαγορεύει τις δικές της αλήθειες. Σε δεύτερο βαθμό θέασης, ο κόσμος συνιστά σαφή προέκταση του νου. Η δημιουργική γραφή παρακολουθεί με συνέπεια τις αλληλουχίες των γεγονότων, τις ανακατατάξεις των αισθητικών δεδομένων και τις διαδοχικές μεταμορφώσεις των πραγμάτων σε πολύσημες υποστάσεις. Αποτυπώνονται επίσης τα κρίσιμα περιστατικά μιας περιδιάβασης στα εσωτερικά εκείνα τοπία, όπου οι αναγνώστες έχουν προφανώς κάποια στιγμή συνυπάρξει. Πρόκειται για τους χώρους και τους χρόνους των κοινών ονείρων μας. Στο εξώφυλλο, έργο του Κώστα Πανιάρα.
TΙ ΠΕΡΙΣΣΕΨΕ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΟΝΕΤΟ
Οι καιροί ου μενετοί '
οι θυμοί,οι γκρεμνοί,οι ακροβολιστές,
οι προδότες μενετοί,νομίζεις;
(Tί είναι , αστέρι μου, και βασιλεύεις άδροσο
ένα μοναχικό βιολί μέσα στην επίμονη
κακοφωνία της ''αγάπης'' ;)
****
ΣΤΟΥΣ ΑΣΤΡΑΓΑΛΟΥΣ ΤΟΥ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΟΣ
θα σε δέσω
να σε πάρει μαζί του
και να σε φέρει πάλι αύριο κοντά μου
αενάως
για να μην βαρεθείς ποτέ εαυτέ μου.
****
ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ
'Εχει πέσει από ώρα φαίνεται
δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του
τινάζεται που και που
ρεύεται υπάρξεις
σαν σπουργιτάκι στην ξόβεργα ο ζητιάνος
είναι αυτός που κλαίει αριθμούς
έλα να τον σηκώσουμε λοιπόν
από τη βρώμικη λακκούβα του
κάποιοι, έμαθα, τον φωνάζουν,
Αχέροντα.
****
