Γιώργος Αλισάνογλου
Παιχνιδότοπος
Τραύμα για 9 μήνες και 3 εποχές
Εκδόσεις Κίχλη
Σελίδες: 104 . Σχήμα: 15 x 23 εκ. . ISBN: 978-618-5004-41-5 . Τιμή: 10,00 ?
Στο κέντρο του Παιχνιδότοπου
του Γιώργου Αλισάνογλου, μιας ποιητικής σύνθεσης που αποτελείται από
τέσσερις ενότητες και 58 ποιήματα, βρίσκεται η κυοφορία. Μια γυναίκα
μετανάστρια ενώ κυοφορεί τον γιο της -που είναι και ο αφηγητής του
βιβλίου- περιδιαβαίνει τα ερείπια της Ευρώπης και του κόσμου
καταγράφοντας εξωτερικούς και εσωτερικούς πολέμους, την αποτυχία των
ουτοπιών και των επαναστάσεων, συνομιλώντας συγχρόνως με τη Μνήμη, δηλαδή την ιστορία και την τέχνη. Ο αφηγητής γεννιέται στα Όρια της Άνοιξης, στο μεσοδιάστημα ζωής και θανάτου. Προσπαθεί να μιλήσει, να καταγράψει όσα μπορεί. Κυρίως, όσα δεν μπορεί. Στον Παιχνιδότοπο
τη θέση του παραδοσιακού ποιητικού υποκειμένου έχει καταλάβει το
βασίλειο των λέξεων· ένα σύμπαν από ετερόκλητα ποιητικά υλικά που
αποτυπώνουν τον αιμάτινο κύκλο της ιστορίας· ένα σύνολο θραυσμάτων
ποιητικού λόγου που μιλούν για το βαθύ τραύμα του πολέμου, του έρωτα και
της γραφής.
Ο
Γιώργος Αλισάνογλου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1975. Σπούδασε
κοινωνιολογία. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στις Διεθνείς σχέσεις και
στην Κλινική κοινωνιολογία. Από τον Νοέμβριο του 2005 ίδρυσε και
διευθύνει τις εκδόσεις και το βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν στη Θεσσαλονίκη.
Έχει δημοσιεύσει έξι ποιητικές συλλογές. Επίσης, ασχολείται με τη
μετάφραση. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες. Έχει
λάβει μέρος σε διεθνή φεστιβάλ ποίησης, αναγνώσεις κτλ.
[ Δείγμα γραφής ]
[ Νάρκες]
Όνειρο η γυναίκα με τις κομμένες αρτηρίες
ο Δούναβης που θα έφερνε πίσω τον πατέρα
η πτώση του Τείχους στα νυφικά σου τριαντάφυλλα
Όνειρο η ψυχή που άρχισε να φουσκώνει σαν μπαλόνι
μέχρι που έκρυψε τον ήλιο
Όνειρο ότι θα ερχόμουν στον κόσμο από το αίμα των χεριών σου
ο άντρας που χάθηκε στα υδροφόρα θεμέλια δυο πολιτισμών
το φάντασμα με το νυφικό που κρεμάστηκε στο Τείχος
Όνειρο το φως που γιγαντώθηκε πάνω από τα φτασμένα όρια
κι έμεινε εκεί απόμακρο από τις εποχές
να φωτίζει το τέλος της ιστορίας
Όνειρο ήταν η ανάσα σου πάνω στις μικρές ανοιξιάτικες νάρκες
***
[ Θραύσμα - τα ]
Το πρωί είμαι θραύσμα μολυβένιο
με ρίχνει ο στρατιώτης στο μάτι του αλόγου
καλπάζει η γονιμότητα της φωτιάς
Τη νύχτα είμαι πέταλο λευκού ανθού
με ρίχνει ο στρατιώτης σε κείνη που αγαπά
μαραινόμαστε κι αυτή κι εγώ
Δεν μας καταλαβαίνουν' είμαστε το πηγαινέλα
του εαυτού μας που δεν ταιριάζει σ' αυτά τ' αυτιά
Σε μια εποχή που ο πόλεμος εισχωρεί παντού
μες στα κόκκινα των μαλλιών σου φύκια π' ανεμίζουν,
το έμβρυο είχες κρύψει
[μας είχαν κόψει τα λαρύγγια
σε αντάλλαγμα τα ανάκτορα μιας πόλης ]
***
[ Ερυθρά Θάλασσα ]
Ζήσαμε πολύ καιρό περιπλανώμενοι ανάμεσα στους ζωντανούς
μέσα στην φλόγα της λάμπας Έζησαν πολύ καιρό πετρωμένοι
πλάι σε μας τους νεκρούς μέσα στις ρίζες του βυθού Στο τραγικό
φινάλε του δρόμου μια νέα χώρα θα φανεί στον ορίζοντα, ίσως
μια ελεγεία, μια φούγκα για σένα και για μένα Θα σωριαστούμε
με πάταγο ο ένας πάνω στον άλλον μη ξεχωρίζοντας νεκρούς,
ζωντανούς Φυσαλίδες στην επιφάνεια μιας θάλασσας ερυθράς
που δεν θα βλέπουμε πώς μέσα μας κηλίδα ωχρή θα απλώνει
στις ρωγμές, στων μεταναστών τα αιφνίδια ρήγματα
σε πρόσκαιρη έλλειψη ελπίδας
______________________
