<Ταμπλό Βιβάν>>!Για πες λεπτομέριες...
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ:Γράφω στίχους αρκετά χρόνια αλλά δεν είχα κάνει ποτέ καμία κίνηση ώστε να ταξιδέψουν. Και δεν το φανταζόμουν ότι θα συμβεί. Έγραφα και εξακολουθώ να γράφω γιατί νιώθω πολύ καλά με αυτό. Γύριζα και ξαναγύριζα στους στίχους, διόρθωνα, άκουγα, έσκιζα, έγραφα ξανά και ξανά. Σιγά σιγά άρχισα να νιώθω ότι το υλικό αυτό ωρίμαζε, αν και είχα και έχω πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μου. Κάποια στιγμή σε μία συνάντηση με τον συνθέτη Σάκη Τσιλίκη, του μίλησα για αυτό. Διάβασε κάποιους στίχους και του άρεσαν πολύ. Τότε ετοίμαζε έναν δίσκο με τίτλο «Μοβ». Πήρε δύο τραγούδια μου και τα μελοποίησε. Η χαρά ήταν μεγάλη. Γνώριζε τη φωνή μου, -είχαμε κάνει κάποια μαθήματα φωνητικής- και μου πρότεινε τον επόμενο δίσκο να τον κάνουμε μαζί και να τραγουδήσω εγώ τους στίχους μου. Άφησα να περάσει καιρός, συνεχίζοντας να γράφω και να το σκέφτομαι. Όταν ένιωσα έτοιμη, του είπα τώρα, ναι, θέλω να το κάνω. Έτσι γεννήθηκε το «Ταμπλό Βιβάν», το οποίο κυκλοφορεί εδώ και περίπου ένα μήνα στα δισκοπωλεία. Τον τίτλο άργησα πολύ να τον βρω, ήθελα σίγουρα να αποπνέει κάτι απ’ το θέατρο μια που προέρχομαι απ’ αυτό. Τα κομμάτια γράφτηκαν με αφορμή κάποιες εικόνες και κάποια συγκεκριμένα γεγονότα και καταστάσεις που έζησα και ζω. Έντονο είναι και το στοιχείο της πρόζας στο στίχο. ‘’Πάγωσα’’ λοιπόν αυτές τις αφορμές και τις μετέτρεψα σε στίχο. Με κάλυπτε πάρα πολύ η φράση «Ταμπλό Βιβάν» και ό,τι αυτή σημαίνει στο θέατρο. Ήταν πραγματικά μια μαγική διαδρομή, απ’ όπου κέρδισα πράγματα, έμαθα πράγματα κι ελπίζω να εξακολουθώ να μαθαίνω. Το cd περιέχει εφτά τραγούδια. Oι στίχοι είναι δικοί μου εκτός από το τελευταίο τραγούδι που είναι ένα μελοποιημένο ποιήμα του Καβάφη. Συμμετέχουν επίσης ο Βασίλης Παγώνης από τους Αλχημιστές, (φωνή) και ο Αλκιβιάδης Κωνσταντόπουλος (φωνή και βιολί), νέοι όλοι και με έντονη δραστηριότητα στα μουσικά πράγματα και τους ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ. Όπως επίσης και τον Κίμωνα Πολλάτο από τους ΚΥΚΛΟΣ BAND (ηλεκτρικές κιθάρες). Και ένα μεγάλο ευχαριστώ στην εταιρία μου, την Oxygen music.
VARELAKI:Tί ονειρεύεσαι;Ti προσδοκάς;Mελλοντικά σχέδια..
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ:Oνειρεύομαι να μπορώ να κάνω πάντα τα πράγματα που θέλω, που αγαπώ και να μπορώ να τα μοιράζομαι με όσο το δυνατόν περισσοτέρους ανθρώπους.
Σχέδια υπάρχουν αρκετά και κάποια ήδη έχουν αρχίσει να μπαίνουν σε εφαρμογή. Όπως κάποιες συναυλίες το καλοκαίρι με αφορμή το Ταμπλό Βιβάν. Όσον αφορά το θέατρο, αυτές τις μέρες συζητάμε με την θεατρική ομάδα «Προσωδία» στην οποία είμαι μόνιμος συνεργάτης για το επόμενο βήμα στο θέατρο Βαφείο, μετά την παράσταση «Μου μιλάτε για κείνον» στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω. Επίσης ετοιμάζεται μία παράσταση για την επόμενη σαιζόν στην οποία θα συμμετέχω, σε άλλο θέατρο. Καθώς και ένα σενάριο μικρού μήκους που μόλις ολοκλήρωσα και σε λίγο θα ξεκινήσουμε τα γυρίσματα. Τη σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Κωστής Μπασογιάννης.
Δεν θέλω να μιλήσω ακόμα για το επόμενο cd αν και ήδη έχω αρχίσει να κάνω κάποιες σκέψεις! Είναι νωρίς ακόμα. Εξάλλου, το ταξίδι για το Ταμπλό Βιβάν μόλις ξεκίνησε…
Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010
ARTMANIAC 11-ΔΑΝΑΗ ΠΑΠΟΥΤΣΗ-ΘΕΑΤΡΟ
VARELAKI:Δανάη,σε καλωσορίζω στο varelaki!Και ρωτώ...Γίνονται δημιουργικά πράγματα στο Ελληνικό Θέατρο σήμερα;...Ή μήπως υπάρχει απλά μια άγονη ανακύκλωση ιδεών ;
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ:Το θέατρο είναι ζωντανό κύτταρο, μια διαρκώς εξελισσόμενη τέχνη που εμπεριέχει τον πειραματισμό και την αναζήτηση της αλήθειας. Ο καθένας λοιπόν, καταθέτει τη δική του αλήθεια, φωτίζοντας τα πράγματα απ’ τη δική του ματιά. Θεωρώ ότι ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο όπου όλα και όλοι δοκιμάζονται, επομένως και το θέατρο. Έχουμε πάρα πολύ αξιόλογους ανθρώπους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς οι οποίοι κρατούν τα πράγματα σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Υπάρχουν επίσης πολλές νέες ομάδες οι οποίες πειραματίζονται, πέρα από το κατεστημένο. Αρκετές από αυτές διαθέτουν μια γόνιμη «λοξή ματιά» και ρισκάρουν. Η παρουσία τους στο θεατρικά πράγματα είναι έντονη, είναι εδώ.
Από αυτό το χώρο πιστεύω ότι θα προκύψουν καινούργια πράγματα έστω και αν συχνά το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα αυτό που προσδοκούμε. Εκείνο που νιώθω ότι θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο έντονο, μια που μιλάμε για νέα δημιουργικά πράγματα και αλλαγή του τοπίου, είναι η παρουσία νέων θεατρικών συγγραφέων με καινούργια έργα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσα έργα νέων δημιουργών έχουν παρουσιαστεί έχουν πάει πολύ καλά. Και αυτό κάτι δείχνει. Όπως επίσης υπάρχουν και κλασικά έργα τα οποία στα χέρια παλαιότερων και νέων δημιουργών έχουν αποκτήσει νέα διάσταση και συνομιλούν με το σήμερα πιο άμεσα.
Όλα έχουν να κάνουν λοιπόν με τη ματιά. Και εκεί πρέπει να είμαστε ανοιχτοί. Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για μια φρέσκια δημιουργική παρουσία στο ελληνικό θέατρο και όχι για μια ατελέσφορη, αυτιστική ανακύκλωση ιδεών…
Γενικά, είμαι αισιόδοξη…
VARELAKI:Ποιό είδος θεάτρου σε έλκει..και με ποιό έχεις ασχοληθεί περισσότερο{π.χΣωματικό θέατρο,ρεαλιστικό...devised...}
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ:Με έλκει το θέατρο που μπορεί να με πάει ένα βήμα παρακάτω. Αυτό μπορεί να συμβεί με όλα τα είδη του θεάτρου, είτε λέγεται σωματικό, ρεαλιστικό, devised. Προσωπικά έχω ασχοληθεί περισσότερο με το «ρεαλιστικό» θέατρο, αλλά δεν το κρύβω, η έκπληξη ήρθε από τις δύο τελευταίες μου δουλειές που δεν ανήκουν στο «ρεαλιστικό θέατρο».
Η μία στο θέατρο Βαφείο, όπου γεννήθηκε μία παράσταση με αφορμή την απώλεια ενός ανθρώπου, και συγκεκριμένα του ιδρυτή του θεάτρου Βαφείου αλλά και της θεατρικής ομάδας «Προσωδία», Λάκη Καραλή. Κλήθηκαν λοιπόν ηθοποιοί που τον γνώρισαν , που συνεργάστηκαν μαζί του, να θυμηθούν, να αυτοσχεδιάσουν, να επιλέξουν κείμενα που αγαπούν αλλά και να γράψουν δικά τους κείμενα, έχοντας στο μυαλό τους αυτόν τον άνθρωπο. Εκείνο που γεννήθηκε ήταν πραγματικά συγκλονιστικό. Εικόνες, μαρτυρίες, μυρωδιές, σκέψεις, κείμενα, που συγχωνεύτηκαν μέσα στο άλλο, ηθοποιοί που αντάλλασαν τη σκυτάλη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας ολοκληρωμένης παράστασης, με αρχή μέση και τέλος και με μια αλήθεια που διέτρεχε όλο το εγχείρημα. Θέατρο-ντοκουμέντο το ονόμασαν πολλοί. Η αμέσως επόμενη δουλειά αφορούσε ένα κλασικό κείμενο της λογοτεχνίας , τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη. Το πρωτότυπο σε αυτή την περίπτωση ήταν ότι η παράσταση ήταν μια μίξη λόγου και χορού. Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη χοροθέατρο. Η διαδρομή αυτή σίγουρα έκρυβε εκπλήξεις. Το κείμενο άρχισε να ζωντανεύει, να περνάει στο σώμα, βρεθήκαμε εκεί, στον «τόπο του εγκλήματος», συναναστραφήκαμε με τη Φόνισσα, γίναμε αυτόπτες μάρτυρες, παιδιά, γείτονες. Εκείνο που δεν θα ξεχάσω ήταν η στιγμή που ο Παπαδιαμάντης που βρισκόταν επί σκηνής και η ηρωίδα του η Φόνισσα, έρχονται αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο. Ο συγγραφέας δεν έχει ακόμα αποφασίσει αν η ηρωίδα του θα σκοτώσει ή όχι. Την ακουμπάει απαλά στον ώμο, για δευτερόλεπτα, ένα στοπ, κι έπειτα κάθεται στο γραφείο του, ενώ η ηρωίδα συνεχίζει την σκοτεινή της διαδρομή. Μια «θεατρική διακειμενικότητα» η οποία μόνο έλξη μπορεί να σου προκαλέσει και να σε κάνει να ανατριχιάσεις.
Αυτό λοιπόν, είναι το θέατρο που με έλκει. Και αυτό μπορεί να συμβεί παντού.
VARELAKI:Η Τέχνη στο Διαδίκτυο ΄Η ...Τέχνη και Διαδίκτυο...Σημείο των καιρών.Τοποθετήσου!!!
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ: τα δύο ισχύουν. Είναι σημεία των καιρών μας και μάλιστα πολύ έντονα. Το διαδίκτυο για μένα είναι μια μεγάλη ορθάνοικτη πόρτα στον κόσμο την οποία όλοι μπορούν να τη διαβούν. Υπάρχουν καλλιτέχνες που χωρίς αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο να γνωστοποιήσουν τη δουλειά τους, ή θα αργούσαν πάρα πολύ, ενώ, τώρα, με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να το κάνουν. Αυτή η δυνατότητα δίνει ανάσα σε πολλούς, κυρίως νέους δημιουργούς. Είναι ένα εργαλείο που αν ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις σωστά μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή προσωπικά ήμουν πολύ επιφυλακτική με το διαδίκτυο. Για παράδειγμα στο Facebook πέρασε ένας χρόνος προτροπών από φίλους και γνωστούς για να μπω και να φτιάξω σελίδα. Μέσα από κει έχω μιλήσει με ανθρώπους που δεν ξέρω αν θα κατάφερνα τόσο άμεσα να «συναναστραφώ». Το διαδίκτυο σου δίνει τη δυνατότητα να μάθεις τι γίνεται στο χώρο πάρα πολύ γρήγορα, η ενημέρωση είναι αστραπιαία. Θέατρο, βιβλία, μουσική, εικαστικές δράσεις, όλα ταξιδεύουν μέσα από κει. Όσο για το άλλο που ακούω συχνά, ότι εγκλωβιζόμαστε στο διαδίκτυο και αυτό αποκαλύπτει πόσο έντονη είναι η μοναξιά, διαφωνώ. Κανείς δεν μας εμποδίζει να βγούμε έξω, να συναναστραφούμε με ανθρώπους, φίλους. Όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο χρήσης. Τις άμυνες πρέπει να τις έχουμε από πριν, το διαδίκτυο το χειριζόμαστε ε μ ε ί ς, δεν μας χειρίζεται εκείνο. Είναι σημείο των καιρών και η τέχνη καλά κάνει και το χρησιμοποιεί.
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ:Το θέατρο είναι ζωντανό κύτταρο, μια διαρκώς εξελισσόμενη τέχνη που εμπεριέχει τον πειραματισμό και την αναζήτηση της αλήθειας. Ο καθένας λοιπόν, καταθέτει τη δική του αλήθεια, φωτίζοντας τα πράγματα απ’ τη δική του ματιά. Θεωρώ ότι ζούμε σε μια μεταβατική περίοδο όπου όλα και όλοι δοκιμάζονται, επομένως και το θέατρο. Έχουμε πάρα πολύ αξιόλογους ανθρώπους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς οι οποίοι κρατούν τα πράγματα σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Υπάρχουν επίσης πολλές νέες ομάδες οι οποίες πειραματίζονται, πέρα από το κατεστημένο. Αρκετές από αυτές διαθέτουν μια γόνιμη «λοξή ματιά» και ρισκάρουν. Η παρουσία τους στο θεατρικά πράγματα είναι έντονη, είναι εδώ.
Από αυτό το χώρο πιστεύω ότι θα προκύψουν καινούργια πράγματα έστω και αν συχνά το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα αυτό που προσδοκούμε. Εκείνο που νιώθω ότι θα έπρεπε να είναι ακόμα πιο έντονο, μια που μιλάμε για νέα δημιουργικά πράγματα και αλλαγή του τοπίου, είναι η παρουσία νέων θεατρικών συγγραφέων με καινούργια έργα. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι όσα έργα νέων δημιουργών έχουν παρουσιαστεί έχουν πάει πολύ καλά. Και αυτό κάτι δείχνει. Όπως επίσης υπάρχουν και κλασικά έργα τα οποία στα χέρια παλαιότερων και νέων δημιουργών έχουν αποκτήσει νέα διάσταση και συνομιλούν με το σήμερα πιο άμεσα.
Όλα έχουν να κάνουν λοιπόν με τη ματιά. Και εκεί πρέπει να είμαστε ανοιχτοί. Μόνο έτσι μπορούμε να μιλάμε για μια φρέσκια δημιουργική παρουσία στο ελληνικό θέατρο και όχι για μια ατελέσφορη, αυτιστική ανακύκλωση ιδεών…
Γενικά, είμαι αισιόδοξη…
VARELAKI:Ποιό είδος θεάτρου σε έλκει..και με ποιό έχεις ασχοληθεί περισσότερο{π.χΣωματικό θέατρο,ρεαλιστικό...devised...}
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ:Με έλκει το θέατρο που μπορεί να με πάει ένα βήμα παρακάτω. Αυτό μπορεί να συμβεί με όλα τα είδη του θεάτρου, είτε λέγεται σωματικό, ρεαλιστικό, devised. Προσωπικά έχω ασχοληθεί περισσότερο με το «ρεαλιστικό» θέατρο, αλλά δεν το κρύβω, η έκπληξη ήρθε από τις δύο τελευταίες μου δουλειές που δεν ανήκουν στο «ρεαλιστικό θέατρο».
Η μία στο θέατρο Βαφείο, όπου γεννήθηκε μία παράσταση με αφορμή την απώλεια ενός ανθρώπου, και συγκεκριμένα του ιδρυτή του θεάτρου Βαφείου αλλά και της θεατρικής ομάδας «Προσωδία», Λάκη Καραλή. Κλήθηκαν λοιπόν ηθοποιοί που τον γνώρισαν , που συνεργάστηκαν μαζί του, να θυμηθούν, να αυτοσχεδιάσουν, να επιλέξουν κείμενα που αγαπούν αλλά και να γράψουν δικά τους κείμενα, έχοντας στο μυαλό τους αυτόν τον άνθρωπο. Εκείνο που γεννήθηκε ήταν πραγματικά συγκλονιστικό. Εικόνες, μαρτυρίες, μυρωδιές, σκέψεις, κείμενα, που συγχωνεύτηκαν μέσα στο άλλο, ηθοποιοί που αντάλλασαν τη σκυτάλη, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μίας ολοκληρωμένης παράστασης, με αρχή μέση και τέλος και με μια αλήθεια που διέτρεχε όλο το εγχείρημα. Θέατρο-ντοκουμέντο το ονόμασαν πολλοί. Η αμέσως επόμενη δουλειά αφορούσε ένα κλασικό κείμενο της λογοτεχνίας , τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη. Το πρωτότυπο σε αυτή την περίπτωση ήταν ότι η παράσταση ήταν μια μίξη λόγου και χορού. Η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη χοροθέατρο. Η διαδρομή αυτή σίγουρα έκρυβε εκπλήξεις. Το κείμενο άρχισε να ζωντανεύει, να περνάει στο σώμα, βρεθήκαμε εκεί, στον «τόπο του εγκλήματος», συναναστραφήκαμε με τη Φόνισσα, γίναμε αυτόπτες μάρτυρες, παιδιά, γείτονες. Εκείνο που δεν θα ξεχάσω ήταν η στιγμή που ο Παπαδιαμάντης που βρισκόταν επί σκηνής και η ηρωίδα του η Φόνισσα, έρχονται αντιμέτωποι πρόσωπο με πρόσωπο. Ο συγγραφέας δεν έχει ακόμα αποφασίσει αν η ηρωίδα του θα σκοτώσει ή όχι. Την ακουμπάει απαλά στον ώμο, για δευτερόλεπτα, ένα στοπ, κι έπειτα κάθεται στο γραφείο του, ενώ η ηρωίδα συνεχίζει την σκοτεινή της διαδρομή. Μια «θεατρική διακειμενικότητα» η οποία μόνο έλξη μπορεί να σου προκαλέσει και να σε κάνει να ανατριχιάσεις.
Αυτό λοιπόν, είναι το θέατρο που με έλκει. Και αυτό μπορεί να συμβεί παντού.
VARELAKI:Η Τέχνη στο Διαδίκτυο ΄Η ...Τέχνη και Διαδίκτυο...Σημείο των καιρών.Τοποθετήσου!!!
Δ.ΠΑΠΟΥΤΣΗ: τα δύο ισχύουν. Είναι σημεία των καιρών μας και μάλιστα πολύ έντονα. Το διαδίκτυο για μένα είναι μια μεγάλη ορθάνοικτη πόρτα στον κόσμο την οποία όλοι μπορούν να τη διαβούν. Υπάρχουν καλλιτέχνες που χωρίς αυτό θα ήταν πολύ δύσκολο να γνωστοποιήσουν τη δουλειά τους, ή θα αργούσαν πάρα πολύ, ενώ, τώρα, με το πάτημα ενός κουμπιού μπορούν να το κάνουν. Αυτή η δυνατότητα δίνει ανάσα σε πολλούς, κυρίως νέους δημιουργούς. Είναι ένα εργαλείο που αν ξέρεις να το χρησιμοποιήσεις σωστά μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει. Δεν το κρύβω ότι στην αρχή προσωπικά ήμουν πολύ επιφυλακτική με το διαδίκτυο. Για παράδειγμα στο Facebook πέρασε ένας χρόνος προτροπών από φίλους και γνωστούς για να μπω και να φτιάξω σελίδα. Μέσα από κει έχω μιλήσει με ανθρώπους που δεν ξέρω αν θα κατάφερνα τόσο άμεσα να «συναναστραφώ». Το διαδίκτυο σου δίνει τη δυνατότητα να μάθεις τι γίνεται στο χώρο πάρα πολύ γρήγορα, η ενημέρωση είναι αστραπιαία. Θέατρο, βιβλία, μουσική, εικαστικές δράσεις, όλα ταξιδεύουν μέσα από κει. Όσο για το άλλο που ακούω συχνά, ότι εγκλωβιζόμαστε στο διαδίκτυο και αυτό αποκαλύπτει πόσο έντονη είναι η μοναξιά, διαφωνώ. Κανείς δεν μας εμποδίζει να βγούμε έξω, να συναναστραφούμε με ανθρώπους, φίλους. Όλα έχουν να κάνουν με τον τρόπο χρήσης. Τις άμυνες πρέπει να τις έχουμε από πριν, το διαδίκτυο το χειριζόμαστε ε μ ε ί ς, δεν μας χειρίζεται εκείνο. Είναι σημείο των καιρών και η τέχνη καλά κάνει και το χρησιμοποιεί.
ARTMANIAC 10-ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ-ΠΑΙΔΙΚΟ ΒΙΒΛΙΟ
VARELAKI:Εχεις ασχοληθεί με το παιδικό βιβλίο!!Ποιά βιβλια εχεις γράψει για τα παιδιά;θα ΄θελα μια απαρίθμηση ...και έτςι ένα σχολιάκι για το καθένα...
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ: Τα βιβλία μου που αφορούν σε παιδιά είναι
1. Το Α του Άγγελου, εκδ. Λιβάνη, από 7 ετών. Αφορά στην προσαρμογή των παιδιών στο σχολείο
2. Ο Αορατος Πολ. Εκδ. Ψυχογιος, Από 11 ετών, αφορά στη διαφορετικότητα, Βραβείο ΓΛΣ, Βραχεία Λίστα Κρατικών Βραβείων 2005
3. Η Βασιλική και η νεράιδα του νερού, από 7 ετών. Μέσα από ένα σύγχρονο παραμύθι τα παιδιά μπορούν να γνωρίσουν τον κύκλο και τις δυνατότητες του νερού
4. Μια καρφίτσα και δυο αυτοκίνητα, εκδ. Ψυχογιος, Αστυνομικό μυθιστόρημα για παιδιά πάνω από 11 ετών. Βραβείο ΓΛΣ, Βραχεία Λίστα Κρατικών Βραβείων 2007
5. Το κόκκινο αυγό της Γαβριέλας, εκδ.Ψυχογιος για παιδιά από 6 ετών.
6. Το πρώτο μου βιβλίο, Λέξεις/προτάσεις. Εκδ. Ψυχογιος, Βιβλίο δραστηριοτήτων για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας
7. Μασάς, φυσάς και νικάς. Εκδ. Ψυχογιος, Από 9 ετών. Αφορά στα πρότυπα που δίνει στο παιδί η τηλεόραση.
8. Υπο έκδοση: Τα χριστουγεννιάτικα δώρα της Γαβριέλας.εκδ. Ψυχογιος
VARELAKI: Yπάρχει ενδιαφέρον για το παιδικό βιβλίο στην Ελλάδα;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Το παιδικό βιβλίο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γνώρισε μεγάλη άνθηση. Οι γονείς κυρίως παιδιών μικρής ηλικία δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ωστόσο από τη στιγμή που οι υποχρεώσεις των παιδιών στο σχολείο μεγαλώνουν, η επαφή τους με το λογοτεχνικό βιβλίο είναι μικρότερη. Θα μπορούσα να πω ότι τα παιδιά δεν διαβάζουν όσο θα έπρεπε. Το κοινωνικοπολιτισμικό περιβάλλον, η οικογένεια και το σχολείο είναι οι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την ενασχόληση των παιδιών με τη λογοτεχνία. Ανασταλτικός παράγοντας είναι μεταξύ άλλων και η τηλεόραση που απασχολεί για ώρες το παιδί.
VARELAKI:Θα ήθελα να στείλεις δύο μηνύματα. Το ένα προς τους συγγραφείς παιδικών βιβλίων... το άλλο προς τους γονείς! Τί θα τους έλεγες;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Στους συγγραφείς θα έλεγα να συνεχίσουν να αφουγκράζονται τα θέματα που απασχολούν το σύγχρονο παιδί, ώστε με τα γραπτά τους να προκαλούν το ενδιαφέρον. Το παιδί στη σημερινή κοινωνία έχει, περισσότερο από ποτέ, ανάγκη «το όνειρο» που εκείνοι μπορούν να τους προσφέρουν μέσα από τα βιβλία τους.
Στους γονείς θα έλεγα ότι τα οφέλη από την ενασχόληση των παιδιών με τη λογοτεχνία είναι τεράστια. Το παιδικό βιβλίο ανοίγει παράθυρο στον κόσμο και καλλιεργεί τη φαντασία, την έκφραση και τη δημιουργικότητα, ικανότητες που θεωρούνται απαραίτητες μέσα στην τεχνοκρατούμενη εποχή που διανύουμε. Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι οι γονείς λειτουργούν σαν πρότυπα. Ένα παιδί διαβάζει γιατί βλέπει τους γονείς του να διαβάζουν ή και το αντίθετο.
VARELAKI:Eίναι κάποιος συγγραφέας παιδικού βιβλίου που λειτουργεί για σένα ως πρότυπο;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Θαυμάζω πολλούς Έλληνες και ξένους συγγραφείς παιδικών βιβλίων, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος που να λειτούργησε σαν πρότυπο για μένα. Σίγουρα όμως θα έχω δεχτεί κάποιες επιδράσεις, αφού σ’ όλη μου τη ζωή διαβάζω παιδικά βιβλία και τα απολαμβάνω. Πιστεύω ότι ένα καλό παιδικό βιβλίο διαβάζεται εξ ίσου ευχάριστά τόσο από παιδιά όσο και από μεγάλους.
VARELAKI:Tί σχεδιάζεις ;Γραφεις κάτι τώρα;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Το Μάιο θα κυκλοφορήσει το δεύτερο μυθιστόρημά μου για ενηλίκους με τίτλο Το δάκρυ του κρίνου από τις εκδ. Ψυχογιός και παράλληλα δουλεύω σε ένα μυθιστόρημα για μεγάλα παιδιά, για τον τίτλο του οποίου ακόμα δεν έχω αποφασίσει, είμαι ανάμεσα σε τρεις.
Kλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε να με φιλοξενήσετε σ’ αυτό το ιστολόγιο και να σας ευχηθώ καλή συνέχεια στο έργο σας.
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ: Τα βιβλία μου που αφορούν σε παιδιά είναι
1. Το Α του Άγγελου, εκδ. Λιβάνη, από 7 ετών. Αφορά στην προσαρμογή των παιδιών στο σχολείο
2. Ο Αορατος Πολ. Εκδ. Ψυχογιος, Από 11 ετών, αφορά στη διαφορετικότητα, Βραβείο ΓΛΣ, Βραχεία Λίστα Κρατικών Βραβείων 2005
3. Η Βασιλική και η νεράιδα του νερού, από 7 ετών. Μέσα από ένα σύγχρονο παραμύθι τα παιδιά μπορούν να γνωρίσουν τον κύκλο και τις δυνατότητες του νερού
4. Μια καρφίτσα και δυο αυτοκίνητα, εκδ. Ψυχογιος, Αστυνομικό μυθιστόρημα για παιδιά πάνω από 11 ετών. Βραβείο ΓΛΣ, Βραχεία Λίστα Κρατικών Βραβείων 2007
5. Το κόκκινο αυγό της Γαβριέλας, εκδ.Ψυχογιος για παιδιά από 6 ετών.
6. Το πρώτο μου βιβλίο, Λέξεις/προτάσεις. Εκδ. Ψυχογιος, Βιβλίο δραστηριοτήτων για παιδιά πρωτοσχολικής ηλικίας
7. Μασάς, φυσάς και νικάς. Εκδ. Ψυχογιος, Από 9 ετών. Αφορά στα πρότυπα που δίνει στο παιδί η τηλεόραση.
8. Υπο έκδοση: Τα χριστουγεννιάτικα δώρα της Γαβριέλας.εκδ. Ψυχογιος
VARELAKI: Yπάρχει ενδιαφέρον για το παιδικό βιβλίο στην Ελλάδα;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Το παιδικό βιβλίο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια γνώρισε μεγάλη άνθηση. Οι γονείς κυρίως παιδιών μικρής ηλικία δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον. Ωστόσο από τη στιγμή που οι υποχρεώσεις των παιδιών στο σχολείο μεγαλώνουν, η επαφή τους με το λογοτεχνικό βιβλίο είναι μικρότερη. Θα μπορούσα να πω ότι τα παιδιά δεν διαβάζουν όσο θα έπρεπε. Το κοινωνικοπολιτισμικό περιβάλλον, η οικογένεια και το σχολείο είναι οι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την ενασχόληση των παιδιών με τη λογοτεχνία. Ανασταλτικός παράγοντας είναι μεταξύ άλλων και η τηλεόραση που απασχολεί για ώρες το παιδί.
VARELAKI:Θα ήθελα να στείλεις δύο μηνύματα. Το ένα προς τους συγγραφείς παιδικών βιβλίων... το άλλο προς τους γονείς! Τί θα τους έλεγες;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Στους συγγραφείς θα έλεγα να συνεχίσουν να αφουγκράζονται τα θέματα που απασχολούν το σύγχρονο παιδί, ώστε με τα γραπτά τους να προκαλούν το ενδιαφέρον. Το παιδί στη σημερινή κοινωνία έχει, περισσότερο από ποτέ, ανάγκη «το όνειρο» που εκείνοι μπορούν να τους προσφέρουν μέσα από τα βιβλία τους.
Στους γονείς θα έλεγα ότι τα οφέλη από την ενασχόληση των παιδιών με τη λογοτεχνία είναι τεράστια. Το παιδικό βιβλίο ανοίγει παράθυρο στον κόσμο και καλλιεργεί τη φαντασία, την έκφραση και τη δημιουργικότητα, ικανότητες που θεωρούνται απαραίτητες μέσα στην τεχνοκρατούμενη εποχή που διανύουμε. Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι οι γονείς λειτουργούν σαν πρότυπα. Ένα παιδί διαβάζει γιατί βλέπει τους γονείς του να διαβάζουν ή και το αντίθετο.
VARELAKI:Eίναι κάποιος συγγραφέας παιδικού βιβλίου που λειτουργεί για σένα ως πρότυπο;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Θαυμάζω πολλούς Έλληνες και ξένους συγγραφείς παιδικών βιβλίων, ωστόσο δεν μπορώ να πω ότι υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος που να λειτούργησε σαν πρότυπο για μένα. Σίγουρα όμως θα έχω δεχτεί κάποιες επιδράσεις, αφού σ’ όλη μου τη ζωή διαβάζω παιδικά βιβλία και τα απολαμβάνω. Πιστεύω ότι ένα καλό παιδικό βιβλίο διαβάζεται εξ ίσου ευχάριστά τόσο από παιδιά όσο και από μεγάλους.
VARELAKI:Tί σχεδιάζεις ;Γραφεις κάτι τώρα;
ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ:Το Μάιο θα κυκλοφορήσει το δεύτερο μυθιστόρημά μου για ενηλίκους με τίτλο Το δάκρυ του κρίνου από τις εκδ. Ψυχογιός και παράλληλα δουλεύω σε ένα μυθιστόρημα για μεγάλα παιδιά, για τον τίτλο του οποίου ακόμα δεν έχω αποφασίσει, είμαι ανάμεσα σε τρεις.
Kλείνοντας θέλω να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε να με φιλοξενήσετε σ’ αυτό το ιστολόγιο και να σας ευχηθώ καλή συνέχεια στο έργο σας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)