Ο ΣΙΣΥΦΟΣ 4 (ΚΥΚΛΟΦΟΡΗΣΕ)

 

 

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΕΡΣΗ ΛΑΓΚΕ

ΓΡΑΦΟΥΝ

Πέγλη Γιολάντα

Λέτσιος Βασίλης

Καμπατζά Βαλεντίνη

Μαφρέδας Στέλιος

Στουφής Ζαχαρίας

Φλεμοτόμος Διονύσης

Σέρρας Διονύσης

Κωνσταντέλλου Λένα

Παναγουλόπουλος Γιώργος

Στεριόπουλος Γιώργος

Λούντζης Νίκος

Κακναβάτος Έκτορας

Πυλαρινός Θεοδόσης

Τεχλεμετζής Γρηγόρης

Φραγκόπουλος Θ. Δ.

Φίλης Γιάννης

Γιωτοπούλου Δήμητρα

Αδημοσίευτο πεζό της συγγραφέως

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ

Παπαθανασόπουλος Θανάσης

Κούσουλα Κατερίνα

Παπαράλλης Δημήτρης

Μυλόπουλος Νίκος

Πάτσης Μιχάλης

Στουφής Ζαχαρίας

Βούρος Γιάννης

Παναγιωτόπουλος Γιάννης

Ξηρογιάννη Μίνα

ΒΙΒΛΙΟ

Περικλής Τσελίκης για τα βιβλία της Βαλεντίνης Καμπατζά Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, η ανίχνευση του κωμικού στο έργο του και της Στέλλας Γεωργιάδου  Μάσκα Οξυγόνου.

Ανθούλα Δανιήλ για το βιβλίο της Κατερίνας Κούσουλα Αρμόδιο σώμα.

Γρηγόρης Τεχλεμετζής για τα βιβλία του Δημήτρη Καραμβάλη Θραυσμάτων ανεμούρια, του Γιάννη Βούρου Στο περιθώριο, του Γεώργου Μαρκόπουλου Κρυφός κυνηγός, της Έλσας Κορνέτη Κονσέρβα μαργαριτάρι, της Τζίνας Ξυνογιαννακοπούλου Πέμπτη εποχή και της Μαριάννας Βλάχου- Καραμβάλη Σιωπής επέκεινα.

Σοφία Παπαχριστοφίλου για τα βιβλία του Γιώργου Στεριόπουλου Η διάβολος και του Εμίλ Ζολά Οι ώμοι της μαρκησίας, σε μετάφραση Φοίβου Πιομπίνου.

Εις μνήμην Έλλης Συναδινού.

Βιβλία και περιοδικά που λάβαμε.

Το τεύχος κοσμούν πίνακες του Ι.  Παπανελόπουλου.

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΩΑΔΙΤΗΣ//ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 Απόπειρες επιστολών



Νεκρική σιγή
περισυλλογή
χαρακωμένες παλάμες
αποχαύνωση
σε βιβλιοθήκες
με βιβλία άσοφα
αντικείμενα στέκονται
προσοχή
μολυβένια στρατιωτάκια
το μαβί αίμα ψάχνει
γι' αγάπη
σ΄ εγκυκλοπαίδειες
πλαστικά δέντρα
μεταμοντέρνοι άνεμοι
απόπειρες επιστολών
ανορθόγραφων
αμνησία
ένα φύλλο
δήθεν χρυσοπράσινο
κυριαρχεί στη σκέψη




 ******




 Χάρισμα



Να χαρίσεις
ένα κομμάτι
ουρανού
στους αδικημένους
να το κάνουν
προσκέφαλο
να θερίσουν
με το δρεπάνι
την ανημπόρια
που θεριεύει σαν
να την έσπερνες
χρόνια.




******** 


 
Λέξεις



Λέξεις σπαθιά
λέξεις απόγνωσης
λέξεις εξακοντίζονται
στον αγέρα
λέξεις θυμού
λέξεις μεθυστικές
και μίσους
πίσω απ’ αυτές τις λέξεις
οικοδομήσαμε
την ύπαρξή μας
πάνω σ’ αυτές τις λέξεις
ως άλλους βωμούς
θυσιαστήκαμε

ΑΝΤΙΟΠΗ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ///Τέσσερα Ποιήματα

[ΤΕΤΤΙΞ Ο ΨΙΘΥΡΙΣΤΗΣ ,Εκδ.Γαβριηλίδης 2012]

PARAMOUR

μιλούσες τόσο ωραία

που νόμιζα πως θα γινόμουν ποίημα

φιλιά δεν ήθελα

στον αμέθυστο ήθελα

να κλειστώ

έλα μια τέχνη να σου μάθω  είπες

να πλέκεις μάτια παγωνιού σε ιστό αράχνης

στην πάχνη να τοποθετείς πυγολαμπίδες

να κοκκινίζεις ρόδα

να στύβεις τρίλιες από αηδόνια

η αναπνοή σου μ΄'επλασε

μάτια μύτη στόμα

και η καταστροφή μου ήταν αυτό

ήθελα λόγια

τώρα θέλω χείλη

******* 

Σφάλμα 

Παιδί όταν άκουγα για θάνατο

Μ΄ένοιαζε όσο  κι αν έλεγαν για γάμο

Ήμουν αθάνατος όπως τα ποιήματα

Γυναίκα όσο η Παναγία

Δε μ΄ένοιαζε αν θα κρυολογήσω

Ένα κουνέλι με κοίταξε στα μάτια

Ανέβαινα σ΄όλα τα τρένα

Ήμουν ορίζοντας

Τώρα παίρνω όλα τα μέτρα

Μοιράζω μέρες στον ορίζοντα

Φορώ ζακέτα

Τώρα κατάλαβα

Μπορούσα όλα τα πράγματα να γίνω

Εκτός από αυτό που είμαι

******* 

Ευχή χωρίς ευχή

Πράσινη ριπολίνη

Καθαρή κουζίνα

Να μαγειρέψω

Ή να πάρω ασπιρίνη

Αχρησιμοποίητες παντόφλες

Ένα νερό μισογεμάτο σε άδεια επιφάνεια

Τίποτα δε λερώνω

Ούτε μπορώ να λερωθώ

Νίπτω τας χείρας μου συνέχεια

Και μένει άδειος ο σταυρός. 

******* 

ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ

δεν εμπιστεύομαι την ομορφιά

υπόσχεται λουλούδια εξαίσια

μεταμορφώνεται σε καπνογόνα

όσες προφυλάξεις κι αν πάρεις

-φοράω συνέχεια τα γυαλιά μου

και μάσκα για καυσαέρια-

αυτή σε βρίσκει σε διαπερνά

σε ξετυλίγει με φως σε λούζει

σε ονειρεύεται σ΄ανθίζει

εξανθήματα γεμίζεις χαστούκια σε ταίζει

γίνεσαι χρήστης γελάς μαστουρωμένος

ο θάνατος ακολουθεί δια της ασφυξίας

 

ΛΙΛΙΑΝ ΜΠΟΥΡΑΝΗ//Δύο Ποιήματα

***** 
 [ΕΡΩΜΑΤΑ,Εκδ.Μανδραγόρας 2012]

 ΔΕΝΤΡΟ

Είμαι ένα δέντρο γυμνό
που πληθαίνει στη ρίζα.
Δεν έχω ίσκιο.
Τα φύλλα μου στη γη τα ρίχνω
για ν΄αφρατεύει το χώμα
κι από τα λουλούδια μου
είναι οι στήμονες κομμένοι
μη γίνει ο ύπνος μου μυριστικός
και λιγοθυμήσει
κανένα όνειρο ανήλικο
μες το αειθαλές δικό μου.
Ανήκω μόνο στη βροχή
στον άνεμο
και στη βουρκωμένη 
ερημιά του  τοπίου.
Μου ανήκει 
το τρέμουλο 
μιας πλάτης

που ακούμπησε φευγαλέα
ο δισταγμός του μαχαιριού
πριν με  χαράξει για πάντα.




***** 


ΧΑΡΑΚΙΡΙ

 

Κάθε ποίημα είναι 
ένα αποτυχημένο χαρακίρι.
Ξεκινάς με τη βεβαιότητα
ότι κρατάς την πιο αιχμηρή λέξη
και καταλήγεις ν΄αναρωτιέσαι
αν το επόμενο θα σε λυτρώσει
με κάποια
που κόβει καλύτερα.



*****




Ω  !μοναξιά
μοναδική
κι αδιαίρετη
όσο κι αν ο ' Ερωτας
σε εξαπατά,
η ηδονή σε παραπλανεί,
το φύλο σε παγιδεύει,
θα πεθάνεις
αλυσοδεμένη
με το ομόκλινο ψέμα σου.