ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ- ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ''ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ''

ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ΑΙΣΘΗΣΗ


Οπως σε είδα ν΄ανεβαίνεις τη σκάλα του έρημου σταθμού
εκείνο το απόγευμα
Με το βλέμμα καρφωμένο στο κενό-προσηλωμένος,
κλειδωμένος ήσουν-
Οπως είδα ένα παράξενο φως να σε λούζει...
Ενιωσα να παίρνει άλλο νόημα η ύπαρξη που ήμουν ντυμένη
Σαν μαγεμένη,έμεινα ακούνητη στην ίδια θέση.
Τα μάτια μου σε χόρτασαν για μια μόνο στιγμή.
Δεν σ΄ακολούθησα,δεν έτρεξα ξοπίσω.
Οπως κατάλαβα πως η ψυχή μου πέταξε.
Τον ίδιο τον δρόμο σου είχε πάρει.


 ***********


Αίγινα



Βαριά η μυρωδιά του ρετσινιού απ΄τις φιστικιές
Δυο τρία τζιτζίκια έκαναν καντάδα στ΄αστέρια που πέφτουν.
Κι έτσι όπως ατένιζα τον ουρανό,
με ιδρώτα στο βλέμμα,
νόμισα πως είδα το φεγγάρι να αλλάζει σχήμα.




 ***********


ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ



Οι άνθρωποι χάνονται...

Ανύποπτα γλίστρησες έξω από το οπτικό μου πεδίο
Απ΄το κάδρο μου βγήκες...
Γιατί οι άνθρωποι χάνονται...χάνονται ...και πάνε.

Τα ποτάμια που σε πήραν εγώ τα μίσησα.

  ***********

Μια σκέψη έκανα για τη Φρύνη.
Τη φαντάστηκα να μεθά στα συμπόσια των ανδρών
Να χαρίζει το απαλό μυρωδάτο της σώμα.
Ελεύθερη από ενοχές για ταπεινές καταγωγές κι άλλα παρόμοια.
Η υπόνοια και μόνη ότι μπορεί να πλανεύθηκε από τον καλλιτέχνη...
Την απαλλάσσει από την κακή της φήμη.  

 ***********

Η τρέλα του έρωτα δεν ξεγιελιέται με τίποτα.

 

 ***********
 
Εχασα εσένα μα κέρδισα την Ποίηση.

 
 ***********

  Κάστρο μου...ο έρωτάς μου είναι βροχή που θα σε αλώσει.

 
 ***********

  Χάρτης ειν΄η παλάμη σου και δείχνει όλο τον κόσμο.

  ***********

Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΒΥΘΙΣΤΗΚΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ

Τα χέρια σου-το μήκος των δακτύλων-δεν μ΄αφήνουν
να ησυχάσω τα βράδια.
Προσπαθώ να ονειρευτώ όταν για πρώτη φορά μ΄ακούμπησαν,
μ΄ έπαιξαν ,μ ΄απογείωσαν.
Τα χέρια σου έχουν ωραία γεύση.
Με βασανίζουν έτσι που μου λείπουν τα βράδια και τα πρωινά.
Τα φωτογράφισα με τη μνήμη τότε που τα φιλούσα για ώρες.
Και πάλι δεν τα χόρταινα.

Με τα μάτια βυθισμένα στ΄όνειρο
παρατηρώ τη ζωή του φεγγαριού.
Μόνο για χάρη σου καταδέχτηκα να το κοιτάξω.
Σκέψου πώς σπαταλούσα το βΛέμμα μου πριν σε γνωρίσω...




 ***********


 
ΤΑΥΤΙΣΗ

Το τοπίο είσαι συ.
Τα δέντρα και ο κορμός τους.
Το χώμα και το χρώμα.
Τα λουλούδια και ο ανθός τους.
Το τοπίο είσαι συ.






 ***********


 
ΤΕΛΕΣΙΓΡΑΦΟ

<<Ο φόβος για τον χρόνο με κάνει να νιώθω
σαν εύθραστο βάζο.
Αν δεν έρθεις αμέσως κοντά μου,
θα πέσω και θα σπάσω...


 ***********

 
ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ..

Μήπως οι αγρύπνιες μας
Συνωμότησαν κάποια φεγγάρια
Και μεις το περάσαμε για έρωτα;


  ***********

ΠΑΙΧΝΙΔΙ

Δεν υπάρχουν πιο μακάριοι άνθρωποι από τους μασκοφόρους. Ξεγλιστρούν ανύποπτα από τις συμβατικότητες του Πολιτισμού. Χορεύουν ατίθασα μ΄ολες τις εκδοχές της ύπαρξής τους Ξεγελούν κάθε υπαινιγμό υποδούλωσης Εκδίδουν παράνομα αλλεπάλληλες νέες ταυτότητες Φλερτάροντας ασύστολα με την αιώνια ελευθερία, Την Ηδονή.


 ***********
 
ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ
Το αναλωμένο σε ηδονικούς έρωτες σώμα,
Το δοσμένο παντού.
Και στις αγκαλιές χλωμών κοριτσιών-
χωρίς πνευματικότητα.
Το αναλωμένο σε ηδονικούς έρωτες σώμα,
Το δοσμένο παντού.
Και στις αγκαλιές χλωμών κοριτσιών-
χωρίς πνευματικότητα.
Αυτό,
να αιχμαλωτίσει θέλει
η πρώτη μου ρυτίδα,
το πνευματικό μου βλέμμα-χλωμό και ώριμο
μαζί΄Με γνώση.
Οχι σκιές ερώτων....
Να του δείξει
πόσο απόλυτη ευθύνη είν΄ η αγάπη.

  ***********

Πορεύομαι χέρι χέρι με χίμαιρες.
Να σε φιλήσω αληθινά στα λυτά σου μαλλιά,
στα λάγνα σου χείλη
Χίμαιρες ρέουν εντός μου...

Σαν να σουν θεός μου

Σ΄αναζητώ
Στις φωτεινές προεξοχές των αστεριών
Στ΄αριστερό παράθυρο της σοφίτας
Στην παιδική προσευχή
Στο πρόσωπο του θαλασσινού αστερία
Στην αρραγή απεραντοσύνη τ΄ουρανού...

Χίμαιρα είσαι...
Στη συνείδησή μου σελλαγίζεις σαν σελήνη. 

 

 ***********


<Η ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΜΟΥ>[εκ.Δωδώνη,2009]