Αρχέγονη πορεία το μονοπάτι της ζωής·
κάθε δάκρυ λυγμός σε ηπειρώτικο μοιρολόϊ,
κάθε έρωτας δοξαριά σε κρητική μαντινάδα.
Περιπλανώμενος Οδυσσέας εγώ, χωρίς πυξίδα,
με σκισμένα πανιά
σε ερημικά νησιά καταφεύγω
χαραγμένα πάνω σε πάπυρους λιωμένους από αιώνες·
απέραντο γαλάζιο να με σκεπάζει
να με ενώνει με το άπειρο.
Όμως, ο δύσμορφος Πολύφημος,
από τα βάθη της γης εμφανίζεται
και ενδύεται λαμπρότητα και ωραιότητα
για να επιβλέπει τα πάντα με εθελούσια αποδοχή.
Φυγάδας με δόλο καταφέρνω ν΄αντισταθώ
και ερημίτης όπως πάντα να βρεθώ σε απάγκιο λιμάνι.
Αναδύονται τείχη προστασίας από θυελλώδεις ανέμους,
σκοτεινιάζει το φως, καλύπτονται τ΄άστρα,
μα είναι χάρτινα τα τείχη και οφθαλμαπάτη το σκοτάδι·
περιπέτεια η αλήθεια, περιπέτεια η ζωή.
Ο φιλόμουσος Αίολος με συμπονά
και μου χαρίζει το ασκί των ανέμων να ορίζω,
δεμένο με χρυσή κλωστή.
Ο Ζέφυρος τους απελευθερώνει, γιατί ασφυκτιούν·
τρικυμίες και θύελλες
από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη με σπρώχνουν
αιώνες τσακισμένη ανθρώπινη φιγούρα.
Μελωδία απόμακρη, παράξενη από άφυλες Σειρήνες
αδυνατεί να με συγκινήσει και να με προσεγγίσει
αερικό σε κύματα, λαγκάδια, βουνά καταφεύγω,
για να γλυτώσω ή να πεθάνω…
Άφθαρτη ετικέτα , Το σκαθάρι , 1 η Έκδοση Αθήνα , Απρίλιος 2021
*Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pixabay
