ΑΚΡΙΒΗ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 

ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΕ ΠΑΡΑΛΙΑ

(γράμματα σε χαρτί)

Καπέλο παρατημένο σε καρέκλα

στρώμα στο κύμα

κυρία βάζει αντηλιακό σε ζαρωμένο δέρμα

νεαρή ισιώνει τιράντες περιττού στηθόδεσμου.

Στέκομαι ανάμεσα.

Δεν χρησιμοποιώ αντηλιακό, χρειάζομαι στηθόδεσμο

δεν έχω στρώμα, ψάχνω καπέλο ̶ αν και

ορισμένες φορές το λευκό χαρτί διαχειρίζεται σπουδαία

μία (όχι και τόσο) αξιοπρεπή απόσυρση, λέω

καθώς κρεμώ ταμπέλα κινούμενη

«Επιστρέφω αμέσως», μην χτυπάτε παραπλεύρως

και κυρίως «Μην εγκαταλείπετε!»

*

ΣΤΗΛΗ ΑΛΑΤΟΣ

Η γυναίκα του Λωτ γύρισε στη φλεγόμενη πόλη

νικημένη από περιέργεια, είπαν, μα

εκείνη άλλα είχε στον νου της.

Πότε άρχισε η φωτιά, πώς θα την είχε αποτρέψει·

εκ των υστέρων ηττημένοι υπολογισμοί

της θόλωναν το βλέμμα – ήταν κι ο καπνός.

Γύρισε και κοίταξε το σπίτι των παιδικών χρόνων

την οδό της εφηβείας, τον απελπισμένο γάμο.

Νόμισε πως κατάλαβε

κι ύστερα

από την υπεροψία της επίγνωσης

ακινητοποιήθηκε.

*

ΠΙ

Ο Πυγμαλίωνας είχε φαρδύ στέρνο κι ένα μεγάλο τατουάζ

που έγραφε φράσεις όπως

θα σε σηκώσω / θα σε μεταφέρω / θα σε κρατήσω.

Η Πύρρα είχε στενό στέρνο και μισούσε τα τατουάζ

εξ αιτίας της μονιμότητάς τους.

Προτιμούσε μικρές χαριτωμένες ουλές με προοπτική θεραπείας.

Επικράτησε, ασφαλώς, η αισθητική του Πυγμαλίωνα.

Η Πύρρα έκανε ένα κρυφό τατουάζ

κι έγραψε μόνο Ενοχή.

Ο Πυγμαλίωνας τη φρόντισε, τη μεγάλωσε

την έκανε Τύψη, μετά Εξάρτηση, τέλος Υπομονή.

Εκείνη άνοιξε το στήθος της και τις έβαλε όλες μέσα

μέχρι που μια μέρα σ’ ένα Μεγάλο Φαγοπότι

αυτό έσκασε

και με τη μέθοδο της διαλεκτικής

γεννήθηκαν άπειροι μικροί Πυγμαλίωνες

που πλήρωναν αδρά κάθε προσπάθεια

αναζήτησης ιδανικών.

Προφανώς, έφταιξε η ερμηνεία του πι.

Πυγμαλίων ή Πύρρα

μες τη νύχτα μπερδεύονται, ξέρεις.

*

ΣΑΝΤΣΟ, ΝΟΜΙΖΩ, ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ

Κι ύστερα εκείνη

έναν άντρα-μυθικό έβαζε ανάμεσά τους

του έγραφε γράμματα, του αφιέρωνε στίχους.

Ο καθημερινός θύμωνε και γκρέμιζε ανεμόμυλους

κι αυτή του φώναζε

- Δον Τυχοδιώκτη, σταμάτα!

Κι αυτός σάρκαζε

- Όχι, δα! Μόλις αρχίσαμε!

*

ΑΝΤΗΛΙΑ

Το καλοκαίρι είχε δείξει τα δόντια του

προς το τέλος μαζευτήκαμε κάπως

του φθινοπώρου άνθρωποι, βλέπεις

κανονικές ώρες ύπνου και φαγητού

συνταγογραφημένο το πριν.

Και το μετά.

*

ΦΟΡΑ ΠΑΡΤΙΔΑ

Θέση morte λέγεται

ανοίγεις τα φύλλα σου – παίζει ο συμπαίκτης

εκτελεστής που

παίρνει όνομα από σημεία του ορίζοντα.

Κι αν είναι Δύση

εσύ επιμένεις να τηρείς τους κανόνες.

Είναι τίμιο παιχνίδι το μπριτζ

κι εσύ ξέμεινες

όχι από άσσους – από μανίκια μάλλον.

Μιλημένο νερό, Ακριβή Κακλαμάνη, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2018

*Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pixabay.