Μυθολογίες του τέλους
Θα έρθει ο φωτεινός άγγελος
με τα φτερά του θα μας σκεπάσει
να μην τυφλωθούμε απ’ την όψη του
θα μας κλείσει τα ματόκλαδα
και τη μηχανή θα σταματήσει
στο στήθος θα ανατείλει ήλιος
και φως στις φλέβες θα ρέει
η φθαρτή ύλη ενέργεια γίνεται
άλλο ένα άστρο ανάβει στον ουρανό.
Κουρσάρος θα φανεί στον ορίζοντα
ψυχές αραδιασμένες στη σέλα
μαύρος κι άγριος με το γιαταγάνι
παίρνει κεφάλια μικρά, χιονισμένα
και να κρυφτείς δεν έχει μέρος
και τρόπος να ξεφύγεις δεν υπάρχει
από παρακάλια δεν καταλαβαίνει
αίμα διψά ο σκοτεινός, σκιές μαζεύει
με κόκκαλα πύργο χτίζει στον Άδη.
Ο μέγας ήλιος θα κατεβεί στη γη
θα λιώσει τις σάρκες θα λιώσει τις σκιές
τη νύχτα θα κάνει φως, αβάστακτο φως
και φωτιά δίχως στάχτη θα καίει για πάντα
δίχως καπνό δίχως καμμένα φλόγα πνευματική
διυλίζει την ύλη τη μετατρέπει σε πυρ
και πύρινη η ψυχή στον ουρανό ανεβαίνει
σπίθα κι αυτή του φωτός που τον κόσμο φωτίζει
αυτό το τέλος τελικά τέλος δεν έχει.
*
Το δράμα του συνεσταλμένου εραστή
Ανάμεσα σε σκέψεις και λέξεις ρέει λάβα
σπινθήρες βγάζουν γράμμα και γραμμή
κάθε βλέμμα του πόθου κάπου καρφώνει
και πάντα γυρίζει πίσω: ποιος είσαι εσύ;
Ένα νησί που από την ανασφάλεια τρέμει
μεταξύ της μοναξιάς και της προσπάθειας
με φαντασιώσεις υφαίνει πραγματικότητα
στις πλάκες της αυλής αύριο-χθες μοιάζουν.
Και η φύση σε σπρώχνει, υπέρτατη δύναμη
από κάθε ναυάγιο ένας πόνος ανασταίνεται
πάλι στο μαρτύριο του αλύτρωτου κορμιού
τον αέρα αγκαλιάζει και όνειρα ερωτεύεται.
«Το χώμα των λέξεων» – https://frear.gr/?p=25868
Η φωτό είναι παρμένη από εδώ: https://armosbooks.gr/shop/authors/xenoi-sigrafis/puchner-walter/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου