NTINA ΓΕΩΡΓΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ///ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μισό λεπτό αλήθεια
 
Άδειασε το ψυγείο
πέταξε ένα σωρό χρήσιμα
και ρούχα και βιβλία
το σώμα ήταν άδειο.
Είχε ανάγκη να απολογείται
για ότι πετά
δήλωνε συνένοχη.
Περιμένει τα βράδια
να δώσει δεκανίκια στα είδωλα
και σκέφτεται.
Βάζει όρια στον έρωτα
βήματα πόρτα, παράθυρο
κάθε διάσπαση σκέψης έχει τα όρια της,
Γνωρίζει πως οι καθρέφτες
κουβαλάνε πρόσωπα
κι ας δείχνουν κενοί.
Ανησυχεί μήπως είναι αυτό που νομίζει.
Θα γεμίσει ξανά το ψυγείο γεύσεις
μα βιβλία δεν αγοράζει
στων γραμμάτων τη θεώρηση θα αντισταθεί.
Ένα παλτό μπεζ
με ένα χιονάνθρωπο στο πέτο
κάνει τη σκέψη να δοκιμάσει,
Για την ψυχή έχει πολλές ελπίδες
είδε μια ταινία χτες
με πολλαπλά προσχήματα.
Κάνει στην αμφιβολία κάθαρση
ματώνει τα γνώριμα σημεία.
Στο τέλος μεταξύ εισπνοής και εκπνοής
είναι ήδη στην κουζίνα

Μισό λεπτό της πήρε η αλήθεια.

 

 ****

Πράσινα δάκρυα

 
Θα συλλέξω από μάτια πράσινα δάκρυα
θα τα βολέψω στη χούφτα μου
το βράδυ θα βγω στη πόλη
και θα βάψω τους τοίχους.
Αργότερα στο δωμάτιο μου
θα κατοικήσω το σώμα  μου,
η πόλη θα έχει μάτια.
Τότε θα βγάλω φυλαγμένες λέξεις
απ΄το συρτάρι.
Έτσι δίνομαι εγώ .
Τις νύχτες τις πληρώνω με είδος.

Αθόρυβοι Μύθοι  εκδ Ζάθεον Πυρ 2015

***

Σε ερωτεύομαι

 
Θυμώνω μαζί σου.
Σε ερωτεύομαι και μου περνάει.
Σε ερωτεύομαι ξανά.
Περιπλανιέμαι στις άκρες της ειλικρινείας μου.
Θυμώνω μαζί σου, της είπε.
Ανήκεις σε μένα.
Είναι βράδυ κι είσαι η σκοτεινή πλευρά μου.
Κοιμάμαι δίχως ίχνος σκληρότητας στο λαιμό σου.
Περπατώ  στην επώδυνη πλάτη.
Φεύγω ,
θα κρατήσω επαφή με την πτώση των φύλλων.
Φθινόπωρο
δε σε γνωρίζω κι από το καλοκαίρι
από παλιά είσαι δική μου μα με θυμώνεις.
Δώσε μου πίσω τις φλέβες, θα σου δώσω το δέρμα.
Ξεχνάω σύντομα, κοιμάμαι αργά για να σε σκεπάζω
κι έπειτα σε ξεσκεπάζω για να κρυώνεις,
Να με αναζητάς και να θυμώνεις.

 ****

Έχουμε  γνωριστεί
 
Παρασκευή βροχών
στα χείλη η ερμηνεία της φιλαργυρίας
προσευχή με λαικά τραγούδια.
Κατάσταση ομηρίας στη χώρα του ποτέ
δε βρήκα λέξεις αμαρτίας,
συναγερμός στο τελικό σίγμα.
Έπειτα μόνος
λύσε μου τα σχοινιά
υπάρχουν σε αναμονή αγγίγματα.
Θέλω να περάσω τα χέρια μου στα μαλλιά.
Αναζητείται προφανές συναίσθημα

Πρέπει να μάθουμε πώς έχουμε γνωριστεί.

Απροσποίητα  , Βακχικόν 2017

 ******

 
Βελούδινα
 
Τα όνειρα κομματιάζονται για να επιβιώσουν
η βελούδινη εξέγερση αθωώνει τα ευπώλητα
τα δάχτυλα πονούν απ΄την περιφορά των λαβάρων
οι σκέψεις ισορροπούν σε αποτυχημένες πιρουέτες,
παγωμένες ιδεολογίες συνταγογραφούνται σε συνθήματα.
Ο έρωτας ακολουθεί τη μνήμη των ποταμιών.
στιγμές διατρέχουν τα θαύματα και σωπαίνουν.
Εμείς με μεταβολές στη διάθεση φεύγουμε
και γυρνάμε σε λίμνες που φωτογραφίσαμε στα ταξίδια,

σημειώνοντας σε ποιητικές συλλογές τις ρυτίδες.

****

Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pixabay.